پاورپوینت کامل مدینه النبی با قطار پوپر ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مدینه النبی با قطار پوپر ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مدینه النبی با قطار پوپر ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مدینه النبی با قطار پوپر ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

باعلی «در بدر» بودن شرط نیست…

این شعر در سکانسی از فیلم آقای رییس جمهور بر زبان شخصیتی موجه جاری می شود و به دنبالش شرط را نیز بیان می کند «ای برادر نهروان در پیش روست». اگر ما این گفته را کنار سخن دیگری در همین فیلم بگذاریم مسیر و نگاه و موضع «فیلم آقای رییس جمهور» وضوح بیشتری می یابد باز در گفت وگویی از زبان یکی از شخصیت های فیلم می شنویم که با قطار پوپر نمی توان به مدینه النبی رسید. البته فیلم ظاهراً هر دو جناح راست و چپ را مورد حمله قرار داده، اما با اندکی دقت متوجه می شویم حمله ی واقعی علیه جناح «اصلاح طلب» است.

آیا ما حق داریم نقد یک فیلم سینمایی را با بررسی تماتیک آن شروع کنیم؟ آیا نباید به مناسبات نشانه شناسی و ساختار بصری فیلم توجه کرد و ابتدا ارزش زیبایی شناسانه ی فیلم را باز نمایاند؟ به نظر من چرا! ولی سازنده فیلم، از جمله کسانی است که خود را مضمون گرا می داند. تکلیف و رسالت خود را در القای معنای صحیح در برابر مفاهیم جعلی قرار داده و به محتوای اثر اهمیت می دهد. برای همین می خواهم نشان دهم چراآقای رییس جمهور از نظر محتوایی، فیلم ضعیفی است؟

فیلمی که بنا به اشاره ی نام روزنامه ی متعهدش «گواه» می خواهد نقش گواه را ایفا کند و پرتو آگاهی را بر واقعیت موجود بتاباند و یا حقیقت جاری در روابط واقعی را گواهی دهد چرا از جاده ی انصاف خارج می شود؟ و تصویری یک سویه از واقعیت می سازد؟ آیا این آگاهی ارزشمند است؟

شاید کارگردان و نویسنده، می توانستند به طریقی از خود دفاع کنند. از این راه اعلام کنند، این نگاه ماست به جریان های موجود اجتماعی. بله، آن سبک از فیلم سازی که سبکی است بر نسبیت داوری و عدم قطعیت نگاه انسانی، و سرشت دیدگاهی بودن برداشت های ما از جهان می تواند به زبان خود از «نگاه»های متفاوت دفاع کند. در آن صورت نقد فیلم هم آزاد است نشان دهد این «نگاه» ویژه، تا چه حد عمیق یا سطحی، نزدیک به زندگی یا دور از آن و… است؟

اما آقای طالبی از کسانی است که فکر می کند در دنیا خوب و بدی طبق فهم او وجود دارد و آنچه او نشان می دهد معنای یکه و بی خدشه ی واقعیت های ماست و نگاه او به زندگی همان گویای حقیقت رویدادها و پدیده ها می باشد. با این مقدمه می خواهیم ببینیم آیا فیلم «آقای رییس جمهور» چنین است؟ آقای رییس جمهور با تیتراژی روی غذاهای رنگارنگ یک میهمانی اشرافی شروع می شود. سپس ما با شخصیت زهتاب فرد آشنا می شویم، یک مرد جوان متنفذ، او پی در پی با افراد گوناگون دیدار می کند، هر یک از آنها در خواست غیر قانونی خاصی دارند؛ مثلا کسی سه هزار متر زمین دارد که باغی است و از نظر قوانین شهرداری و محیط زیست ساخت وساز در آن ممنوع است، او با دادن رشوه و نیمی از باغ به زهتاب فرد توافقش را برای کسب جواز برج سازی به دست می آورد، و همین طور الی آخر، زهتاب فرد و وکیل او پی درپی با به چنگ آوردن درآمدهای کلان میلیونی با انواع مفسدان اقتصادی توافق می کنند، در یک لحظه ی کوتاه مردی مرموز با کت و شلوار سپید، از پشت داده نشان می شود. او وارد اتاق زهتاب فرد شده و مرد جوان به او تعظیم می کند و مرد که ما چهره اش را نمی بینیم، به او فرمانی می دهد و او را به سراغ میهمانان می فرستد. معلوم است که سر رشته در دست اوست، اما ما هرگز نخواهیم فهمید او کیست؟ تصور می کنیم شاید او با قدرت های خارجی سر و سری دارد. اما در صحنه ای زهتاب فرد این حدس ما را بر هم می زند.

در همین میهمانی برخوردی خشونت آمیز با عکاس خبرنگار روزنامه ی گواه صورت می گیرد. او که – مخفیانه – سرگرم عکس برداری برای افشاگری از میهمانی است، به وسیله ی مردان مافیایی زهتاب فرد کتک می خورد، و بیرون انداخته می شود. سپس ما با ریاحی و همسرش که از درون تاریکی سر می رسند و عکاس مضروب را مورد مهر قرار می دهند آشنا می شویم که فیلم بر سر او خواهد گشت. ریاحی یک بازمانده ی جبهه است که مقالات تند و افشاگرانه ای می نویسد، او درگیر با زهتاب فرد است و او را رسوا می سازد برای همین در معرض انواع توطئه هاست. ریاحی دوستی دارد که می کوشد او را به سمت راه های منطقی سوق دهد، و همواره به داد او می رسد و به او کمک می کند.

ریاحی در پی یک توطئه به زندان می افتد، چک های او که برای کاری سپرده بود، به دست زهتاب فرد می افتد، او دیگر از این فشار خسته شده است، درست در حالی که دوست او در زندان به دیدارش می رود و با تلاش فراوان آزادی موقت او را به چنگ می آورد. ایادی زهتاب فرد دخالت کرده و با رها کردن ریاحی او را به خود جلب می کنند.

ریاحی نماد آن دسته از فرزندان انقلاب اسلامی و دارای احساسات انقلابی و آرمان خواهی است که بر اثر فشار نیروهای غیر انقلابی و بی باور به آرمان های دادگرانه ی انقلاب کم کم خسته می شوند و میل به سازش در آنها شدت می گیرد. مشکلات اقتصادی، کرایه عقب افتاده ی خانه، و این که کسی حاضر نیست مقالات افشاگرانه و رادیکال او را منتشر سازد، همه و همه دست به دست هم می دهند و بالاخره وقتی او دچار تزلزل می شود و می خواهد زندگی کند، زهتاب فرد او را به خود می خواند. ملاقات ریاحی و زهتاب فرد، در دفتر او، گام آغازین و حرکت اوست به سوی دست شستن از ایده آل های انقلاب اسلامی. زهتاب فرد امتیاز نشریه ای را به دست آورده و در شرایطی که کسب مجوز ماهها طول می کشد، او با نفوذ خود ظرف یک هفته موفق شده است که صاحب نشریه شود. تمایل او آن است که ریاحی در نقش سردبیر از او چهره ای مقبول بسازد. در مقابل، او پاترول و خانه ای شیک با همه ی وسایل در یکی از برج ها در اختیار او می نهد. ریاحی موافقت کرده و این امتیاز را به دست می آورد. تنها مزاحم، همسر اوست که وفادار به آرمان های گذشته است. در روزنامه بین آنها جدال درمی گیرد. همسر ریاحی مدام، نوشته های زهتاب فرد را نقد می کند و نشان می دهد نگرش او ضد انقلابی و به سود غرب است، او با تمهیدات همسر خود مخالف است. زهتاب فرد با شعار صلح و آزادی و رفاه، آماده شده است که نامزد ریاست جمهوری شود. او آنقدر نفوذ دارد که بر نظارت استصوابی و شورای نگهبان و نهادهای اصلی فائق تواند آمد.

در همین فاصله همسر ریاحی به وسیله ی او خانه نشین می شود، زن او را نمی تواند تحمل کند و با دخترشان خانه را ترک می کند، ریاحی که کاملا اعتقادات انقلابی را از دست داده، به فرزندش راه خوش بودن و لذت از جوانی را نشان می دهد. اما ناگهان وقتی پسرش تا سرحد مرگ تزریق کرده، در بیمارستان، اعتیاد او را می فهمد. اتفاقا همان جا با یکی از رزمندگان سابق که پزشک و ناجی پسر اوست، آشنا می شود. در آن بیمارستان، جانبازان زمین گیر، نشان داده می شوند که در شرط دلخواه مراقبت می گردند و علی رغم همه ی رنج ها و انتظار مرگ، صبر کرده و دست از آرمان نشسته اند.

ریاحی – که سرگرم زمینه سازی برای ریاست جمهوری آقای رییس جمهور است – از این وقایع بخود می آید، او دوباره مقاله ای می نویسد و فساد زهتاب فرد، این نامزد رییس جمهوری را فاش می کند، زهتاب فرد موفق می شود روزنامه ها را جمع کند، اما دیگر فرمان قتل ریاحی را صادر می کند. پس از صحنه های اکشن نظیر فیلم های هالیوودی – بالاخره – ریاحی به قتل می رسد. او که چفیه اش را در لحظه ی آخر به پسرش سپرده؛ پسری – که پشیمان از لغزش – به راه راست هدایت شده است. ریاحی وقتی از چاقو و گلوله ی ایادی زهتاب فرد چشم فرو می بندد، فرزند او که میراث دار آرمان خواهی اوست، بالای سرش است.

نقد محتوایی

فیلم «آقای رییس جمهور» از نظر نگاه و محتوا چه اشکالی دارد؟ سینمای هالیوود سینمای نامور امریک