پاورپوینت کامل جهانی از منظر مذهب ۹۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جهانی از منظر مذهب ۹۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جهانی از منظر مذهب ۹۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جهانی از منظر مذهب ۹۲ اسلاید در PowerPoint :

این دین بود که نخستین بار نظریه ی یکی بودن بشریت را مطرح کرد. بیش از دو هزار و ششصد سال پیش، دین زرتشت آرمان یک خانواده ی واحد جهانی را پیش روی انسان گذارد. با وجود این و… رویای دین از وحدت بشریت تقریباً هیچ گونه وجه اشتراکی با انگیزه ها و اهداف پدیده ی جدید جهانی شدن ندارد. از نظر دین – باید در نظر داشت که تمامی ادیان بزرگ جهان به نوعی وحدت خانواده ی بشری را تبلیغ می کنند – جوهر وحدت جهانی آن جنبه ی انسانی مشترک ماست که ریشه در اعتقاد ما به خدای واحد دارد. از طرف دیگر، جهانی شدن فرایندی است که بوسیله ی آن سرمایه، کالا، خدمات، و بعضاً نیروی کار، مرزهای ملی را در می نوردند و شخصیتی فراملی به خود می گیرند. اغلب جهانی شدن به همراهی افکار و عقاید و حتی ارزشها، از اینگونه مرزها عبور می کند و در نتیجه نهادهای سیاسی، روابط اجتماعی و الگوهای فرهنگی محلی را تغییر می دهد. گفته می شود که جهانی شدن فرایندی است که در نهایت به یک نظام واحد جهانی و در مرحله ی بعد به گونه ای وحدت جهانی ختم خواهد شد.

جنبه های مثبت جهانی شدن

۱- شواهدی وجود دارد که نشان می دهد، FDI (سرمایه گذاری مستقیم خارجی) – که البته بی ارتباط با فرایند جهانی سازی هم نیست – به پایین آوردن سطح فقر مطلق در تعدادی از کشورها همچون بنگلادش، هندوستان، اندونزی، مالزی، ویتنام کمک کرده است. با ایجاد اشتغال و بالا بردن سطح درآمدها، «FDI» به نوعی در تزریق امید و احساسِ در دسترس بودن رفاه به بخش های محروم و فقیر جامعه موثر بوده است. به هر حال این خود نوعی موفقیت است که با ارزش های دینی هماهنگی دارد.

۲- توسعه ی تجارت و سرمایه گذاری خارجی، همچنین به تحرک اجتماعی سرعت داده و باعث تقویت طبقه ی متوسط در جوامعِ در حال توسعه شده است. درنتیجه، گروه های بزرگی از مردم کشورهایی که زمانی عقب مانده به حساب می آمدند، هم اکنون از مرتبه ای از رفاه اجتماعی – اقتصادی برخوردار شده اند. پرواضح است که هیچ یک از ادیان در حد معقولی از رفاه دنیوی را برای پیروان خود انکار نمی کند.

۳- برخی از از فن آوری های ارتباطی و اطلاعاتی، دانشجویان را در دورافتاده ترین نقاط جهان قادر ساخته است تا به جدیدترین یافته ها و اطلاعات در بهترین کتابخانه های دنیا دسترسی داشته باشند. هم اکنون برای یک پزشک در یک کشوری بادرآمد متوسط که در حال معالجه ی بیمار فقیر مبتلا به بیماری نادر است این امکان وجود دارد که از نظر تخصصی یک متخصص نخبه در هر یک از کشورهای پیشرفته ی علمی بهره مند شود. از این نظر، جهانی سازی می تواند به گسترش دانش پزشکی و توسعه ی خدمات درمانی کمک کند.

۴- واقعیت امر این است که بطورکلی، فرایند جهانی شدن ارتباطات را بسیار سهل ارزان ساخته است، طبق «گزارش توسعه ی انسانی» سال ۱۹۹۷ که بوسیله ی «برنامه ی توسعه ی سازمان ملل متحد» تهیه شده بین سال های ۱۹۲۰ تا ۱۹۹۰ هزینه ی حمل و نقل دریایی دو سوم (۳۲) کاهش یافته است؛ بین سال های ۱۹۶۰ تا ۱۹۹۰ هزینه های حمل و نقل شرکت های هواپیمایی به میزان شصت درصد در هر مایل کاهش داشته است؛ و همزمان، هزینه ی یک تماس تلفنی بیش از نود درصد بین سال های ۱۹۷۰ تا ۱۹۹۰ کاهش نشان می دهد؛ و این در حالی است که اینترنت – شروعی برای بزرگراه اطلاعاتی آینده – هم اکنون بوسیله ی میلیون ها نفر در سراسر جهان مورد استفاده است و تعداد مشترکین آن که بطور دایم رو به افزایش است، همه ساله دو برابر می شود. در نتیجه، دیوارهایی که مردم را از یکدیگر جدا می سازد، هم اکنون در حال فروریختن هست؛ و این چیزی است که دین باید آن را به فال نیک بگیرد.

۵- این مساله بدین معنی است که امروزه فرصت های ایجاد شده برای این که اعضای جوامع، کشورها، فرهنگ ها، و ادیان گوناگون همدیگر را بهتر بشناسند، به مراتب بیش از گذشته است. این واقعیت که امروزه بسیاری از جوامع از تنوع قومی برخوردارند – مساله ای که بخشی از آن تحت تاثیر فرایند جهانی سازی بوجود آمده است – ضرورت این نیاز را که مردم باید یکدیگر را بشناسند و درک نمایند بیشتر عیان می سازد. شناختن و درک «دیگری» اصل مهمی از اصول قرآن است که رعایت آن بوسیله ی پیروان این کتاب آسمانی مورد تاکید قرار گرفته است.

۶- حتی بالاتر از شناختن یکدیگر، جهانی شدن این امکان را به افراد می دهد که همدردی و شفقت خود را نسبت به قربانیان بلایای طبیعی و حوادث معلول فعالیت های انسانی که هزاران کیلومتر دورتر هستند ابراز کنند. با نشان دادن تصاویر و رنج های انسانی به اتاق های نشیمن مردم در سرتاسر جهان در طی مدتی کمتر از چند ساعت از وقوع حادثه، به وسیله ی تلویزیون، قلوب انسانهایی را که بوسیله ی بُعد مسافت، زبان، رنگ پوست، فرهنگ از یکدیگر جدا افتاده اند، طوری به یکدیگر نزدیک کرده است که قبلاً هرگز در تاریخ سابقه نداشته است. برای فرایند جهانی شدن، این موفقیتی است که ادیان در تمجید از آن هرگز درنگ نخواهند کرد.

۷- جهانی سازی، همچنین موضوعاتی مانند: حاکمیت قانون، پاسخ گویی در قبال افکار عمومی، حقوق بشر، و اصول دیگری از حاکمیت و حکومتِ مطلوب را به پیش زمینه ی اولویت های انسانی وارد کرده است. گرچه انگیزه های بعضی از حامیان این اصول، همانطور که بزودی خواهیم گفت، مورد تردید ماست، اما نمی توان انکار کرد که اینگونه مفاهیم که تبیین کننده ی حاکمیت مطلوب می باشند، خود ذاتاً اصولی ارزشمند و آرمانی هستند. بعلاوه، این مفاهیم در هماهنگی کامل با اصول اساسی اسلام و نیز شماری از ادیان بخصوص دیگر هستند.

۸- به همین دلیل این که چرا گروه های صاحب نفوذ بخصوصی در غرب نگران وضعیت حقوق زنان در جهان غیرغربی می باشند، – دلیل آن هر چه باشد – نمی توان اصل ضرورت پرداختن به بعضی از مشکلات پیش روی زنان را منکر شد؛ بخصوص در جوامعی که مشروعیت سلطه ی مرد بر زن به صورت یک اصل مسلم و پذیرفته شده ی دینی درآمده است. بنابراین، باید جهانی شدنِ اکثر، اگر نه همه ی نظریه های مربوط به حقوق زنان را مورد استقبال قرار داد، مخصوصا به این دلیل که این نظریه ها با آموزه های بنیادی بیشتر ادیان که شرافت انسانی هر دو جنس – مذکر و مؤنث – را مورد تأیید قرار داده اند، هیچ گونه ضدیت مغرضانه ای ندارد.

جنبه های منفی جهانی شدن

با وجود این که جنبه های مثبتی در جهانی شدن وجود دارد، ولی در حال حاضر تبعات منفی آن فوق العاده بیشتر است:

۱- تخریب محیط زیست در کشورهای بخصوصی در منطقه ی آسیا – اقیانوس آرام به مراحل خطرناکی نزدیک شده است. بخشی از این معضل، به فعالیت های بی حد و حصر چوب بری بوسیله ی شرکت های فراملی و محلی که تنها هدفشان چند برابر کردن سودهای خود از طریق افزایش صادرات چوب می باشد، مربوط می شود. هر چه باشد، بالا بردن سطح سهم یک شرکت تجاری از بازار – حتی به قیمت تخریب محیط زیست – یک اصل پذیرفته شده ی مهم اقتصادی در عصر جهانی سازی به حساب می آید. با این وجود، پرواضح است که بی اعتنایی به محیط زیست، تجاوز به یک اصل اخلاقی بسیار مقدس، نه تنها در ادیان محلی اقیانوسیه و امریکا است، بلکه در دین های بزرگی همچون دین بودا و اسلام نیز هست.

۲- اگر پایین آمدن سطح فقر مطلق را در نظر نگیریم، نابرابری های اقتصادی جدیدی در تعدادی از کشورهایی که قرار بوده است از فرایند جهانی شدن سود ببرند، بوجود آمده است. در چین، نابرابری های موجود بین مناطق ساحلی در جنوب که در اقتصاد جهانی ادغام شده اند و مناطق داخلی این کشور، بسیار شدید است. همچنین شکاف درآمد بین بخش های صنعتی و صادراتی اقتصاد از یک طرف، و بخش های کشاورزی و تولید غذایی از طرف دیگر، بسیار عمیق است. به نظر می رسد که توسعه ی نامتناسب، یکی از مشخصه های ثابت فرایند جهانی شدن باشد. نیازی به گفتن ندارد که نابرابری های اقتصادی بزرگ که بدون استثناء نتایج و عوارض اجتماعی وخیم به بار می آورند، به لحاظ اخلاقی غیرقابل توجیه، و در نتیجه برای هر دینی غیرقابل قبول می باشند.

۳- جهانی سازی، بسیاری از کشورهای جنوب را مجبور کرده است که بیشتر نیازهای اساسی مردمان خود را به سطحی پایین تر تنزل دهند. توزیع عادلانه ی غذا، آب لوله کشی، برق برای محرومین مناطق روستایی، بهداشت مناسب برای مناطق فقیرنشین شهری، تأمین مسکن ارزان قیمت، تأمین امکانات خدمات درمانی کافی برای اکثریت مردم و خدمات آموزشی کیفی همگانی دیگر در برنامه ریزی های دولتی در اولویت قرار ندارند. ورود و ادغام اقتصادهای فقیر کشورهای جنوب در نظام اقتصادی حاکم بر جهان، اغلب به معنی هموار کردن راه برای سرمایه گذاری خارجی در بخش هایی از اقتصاد محلی و ملی است که بیشترین جذّابیت را برای سرمایه گذاران دارد. به عنوان مثال: این بخش می تواند صنعت تولید سیگار، یا شبکه ی توزیع گندمک مخصوص صبحانه، و یا پرورش گل برای صادرات باشد. هنگامی که ضروریات اساسی زندگی اینطور بیرحمانه در حمایت از سودهای بیشتر و بازارهای باز کنار گذاشته می شوند، ادیان حق دارند که جهانی سازی اقتصادی را به عنوان پدیده ای غیراخلاقی قلمداد کنند.

۴- وجهه ی غیراخلاقی اقتصاد جهانی در محدوده ی دیگری حتی از این روشن تر است. جهانی سازی که بوسیله ی حذف کنترل های ملی بر ورود و خروج سرمایه در دو سوی مرزها و انقلاب کامپیوتری، حمایت و تشویق می شود، باعث شده است که در کوتاه مدت، سرمایه ها با سرعت زیاد در بازارها وارد و خارج شوند. از آن جا که این سرمایه ها به همان اندازه که بزرگ هستند و از اهمیت فوق العاده ای نیز برخوردارند، قادرند اقتصادهایی را که اهرم های رویارویی با چنین موقعیتی را ندارند، به کلی نابود سازند. این همان چیزی است که از جولای سال ۱۹۹۷ در آسیای جنوب شرقی در حال وقوع بوده است.

خروج بیش از حد سرمایه از منطقه، که تا حد زیادی معلول بورس بازی ها در بازار ارز بود، تأثیر خرد کننده ای بر اقتصادهای آسیای جنوب شرقی داشته است. میلیون ها نفر از مردان و زنان شغل خود را از دست داده اند و میلیون ها نفر دیگر برای بقای خود، دست و پا می زنند و در حالی که گرسنگی و فقر، خانه و کاشانه ی آنان را به لبه ی پرتگاه از هم فروپاشیدگی کشانیده است. این فقط عواقب رقت بار خروج سرمایه نیست که از نظر ادیان لکه ی ننگی بردامن وجدان انسانیت بحساب می آید. از منظر بسیاری از ادیان، نقش غالب بورس بازی – پیش بینی های ارزی، اوراق بهادار و… – که از جهاتی نوعی استعاره برای پدیده ی قمار است، دلیلی روشن بر این مدعا است که اقتصاد جهانی تا چه حد در باتلاقی غیراخلاقی سقوط کرده است. حتی بدتر از این، پول که برای اعصار زیادی واسطه ای برای تبادل کالا بوده است، هم اکنون خود به کالایی برای سود دهی هرچه بیشتر تبدیل شده است؛ و این خود یک اعلام جرم آشکار علیه پدیده ی جهانی شدن می باشد.

۵- فقط اقتصاد کشورهای جنوب بوسیله ی فرایند جهانی شدن تهدید نمی شود، بلکه رشد فزاینده ی فن آوری در جوامع صنعتی نیز که به صورت غیرقابل تفکیکی با جهانی شدن اقتصاد جهانی عجین شده است، خود یکی از دلایل رشد معضل بیکاری در کشورهای شمال است. این مشکل بوسیله ی سرازیر شدن سرمایه از شمال به جنوب در پی یافتن مناطق مساعد تولید با هزینه های کمتر، به منظور افزایش سود، تشدید شده است. در نتیجه، در سال ۱۹۹۵، سی و چهار میلیون نفر در کشورهای عضو OECD – معادل ۵/۷ درصد نیروی کار آن ها – بیکار بوده اند. در اتحادیه ی اروپا نیز از سال ۱۹۷۹ تا کنون نرخ بیکاری به بیش از دو برابر، یعنی ۱۱ درصد افزایش پیدا کرده است. روشن است که بیکاری و نابرابری درآمد ناشی از آن، یک توهین به حیثیت انسانی جامعه ی بشری بحساب می آید.

۶- همچنین جهانی شدن فرهنگی مصرفی را در تمامی گوشه و کنارهای این سیاره رواج داده است. پاساژهای خرید مدرن، نماد این فرهنگ جدید است، فرهنگی که از تحریک بی وقفه ی خواسته های مادی تغذیه می کند. از آنجایی که حرص مصرف بیشتر و بیشتر، هرگز پایانی ندارد، مصرف کننده تا جایی به خرید معتاد می شود که ابعاد معنوی، اخلاقی، و دماغی شخصیت او دیگر رشد و توسعه نمی یابند. آنچه که حتی از این هم هشدار دهنده تر است این است که فرهنگ مصرفی، مفهوم انسان بودن را به گونه ای باز تعریف کرده است که امروزه در بیشتر جوامع، ارزش یک شخص با میزان دارایی های مادی او اندازه گیری می شود. چیزی که به حساب می آید، این نیست که آن شخص خود چیست و چگونه است، بلکه (به لحاظ دارایی های مادی) چه دارد. چنین مفهومی از انسان بودن، برداشتی است که هیچ یک از ادیان نمی تواند نسبت به آن احساس خوبی داشته باشد. اگر برداشت ها از انسانیت اینگونه فاحش تغییر کرده اند، دلیل آن عمدتا فعالیت های دو نهاد مهم از میان نهادهای گوناگون فرایند جهانی سازی بوده است: یکی شرکت های تجارتی هستند که طیف وسیعی از کالاهای مصرفی را تولید می کنند و دیگری وسایل ارتباط جمعی که این کالاها را تبلیغ می نمایند.

۷- در واقع، آنطور که شرکت های فراملی و وسایل ارتباط جمعی بین المللی مشغول شکل دهی ذائقه ی مصرف کنندگان هستند، از غذا گرفته تا لباس، این تصور به انسان دست می دهد که آن ها ممکن است بزودی موفق به خلق یک فرهنگ جهانی یکدست و یکنواخت شوند. اگرچه ممکن است با توجه به ادامه ی حضور قدرتمندانه ی هویت های محلی در بسیاری از نقاط منطقه ی آسیا – اقیانوس آرام، این ترس پایه و اساس موجی نداشته باشد؛ با این حال، این نگرانی یک نگرانی مشروع و موجه است. برای مثال، شلوار لی و تی شرتی که جوانان امروز به تن می کنند، این طور القا می کند که انواع خاصی از پوشش که وابسته به فرهنگ جهانی (شما بخوانید «غربی») می باشند، توجه آنان را به خود جلب کرده است. اگر خوراک و پوشاک، زبان و موسیقی، هنر و معماری محلی و ملی، تحت فشار روندهای قوی همسان ساز به حاشیه رانده شوند، نه تنها غنای فرهنگی گوناگون مناطق مختلف افول خواهد کرد، بلکه جوامع میزبان این سنت های ارزشمند نیز در نهایت پویایی و بقای خود را از دست خواهند داد. از این دیدگاه، آیا اوضاع همین طور که هم اکنون هم هست، باعث شرمساری نیست که سبک های معماری در شهرهای مختلف آسیا اینقدر به هم نزدیک و از تنوع خالی باشند؟

۸- احتمالاً، پای چیزی بیش از زوال تنوع و گوناگونی فرهنگی در میان است. آیا جهانی ساز