پاورپوینت کامل همراه با فرشتگان (روز بین المللی خیرین) ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل همراه با فرشتگان (روز بین المللی خیرین) ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل همراه با فرشتگان (روز بین المللی خیرین) ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل همراه با فرشتگان (روز بین المللی خیرین) ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

۸۳

اشاره

نیکی به دیگران و گره گشایی از نیازمندان، امری فرا ملی است. در فراسوی مرزها، این عمل
نیکو، جایگاه والای خود را دارد. در آیین اسلام که در آن مسلمانان، برابر و برادر خوانده شده اند،
این امر از جایگاه ویژه ای برخوردار است. نیکوکاران مسلمان، رهروان صادق امامان
معصوم علیهم السلام هستند؛ آنان که خلق و خوی حسنه شان و سیره و سیر و سلوکشان سرشار از
خوبی ها و گره گشایی هاست. روز بین المللی خیرین، فرصتی است برای انتشار رایحه مهر در
سراسر گیتی.

احسان و رفع مشکلات

فرد نیکوکار با احسان به دیگران، مشکلات آنها را حل می کند و کار خیری را از خود به جای
می گذارد. امام علی علیه السلام می فرماید: «مردم به کارهای خوبی که انجام می دهند، منسوب می شوند».
این سخن بدان معناست که مردم پیش از انتساب به قبیله، خانواده، ملت و دولت، به اعمال خیرشان
نسبت داده می شوند. احسان، یکی از مراتب نزدیکی انسان مؤمن و پرهیزکار به خداوند است.

نیکوکاری

خداوند متعال در قرآن می فرماید: «نیکی کردن تنها این نیست که روی خود را به جانب مشرق و
مغرب کنید، بلکه نیکوکار کسی است که به خداوند و روز واپسین و فرشتگان و کتاب آسمانی او
و پیامبران ایمان آورد و مال خود را با تمام علاقه ای که به آن دارد، به خویشان و یتیمان و فقیران و
درماندگان و سائلان و بردگان انفاق کند و نماز را به پا داشته و زکات را بپردازد و به عهدی که
می بندد وفا کند و در برابر محرومیت ها و بیماری ها و به هنگام جنگ، استقامت ورزد». بر این
اساس، کسی می تواند از مال و ثروت بگذرد و آن را در راه خدمت مردم بهره گیرد که از پشتوانه
ایمانی و عقیدتی استواری برخوردار بوده و از ناخالصی ها پیراسته باشد؛ چنانکه امام صادق علیه السلام
می فرماید: «نیکی کردن به برادران دینی و تلاش و جدیت برای رفع مشکلات آنان، در تمام
زمینه ها و در هر شرایط، برخاسته از ایمان خالص است».

خدمت رسانی به برادر مؤمن

جامعه اسلامی چون پیکر واحدی است که اعضای آن ارتباط حیاتی و سرنوشت ساز با هم دارند.
این حقیقت که افراد جامعه باید به کمک یکدیگر بشتابند، باید در سطح جامعه اسلامی پیاده شود.
اگر نیازمندی به عللی نتواند خود را هم پای دیگران قرار دهد، شایسته است دیگران به او یاری
رسانند تا تعادل اجتماعی برقرار شود؛ زیرا از جلوه های خدمتگزاری، یاری به دیگران است؛
یاری در امور مالی و اقتصادی که در فرهنگ اسلامی از آن به «مواسات» تعبیر می کنند. پیامبر
اکرم صلی الله علیه و آله کمک رسانی به برادر مؤمن را از برترین و سرآمدترین کارها برمی شمرد. در سیره و روش
آن حضرت نیز، فضیلت از آن کسانی بود که این صفت را در وجود خود پرورش داده بودند.

گره گشایی از دیگران

گره گشایی، حل مشکل دیگران و برطرف ساختن نیازهای مادی و معنوی مردم، جلوه دیگری از
خدمتگزاری است که اسلام به آن سفارش می کند و برخورداری از این ویژگی، توفیقی است که
خداوند نصیب بندگان نیکش می سازد. در حقیقت، نیازمندی که به انسان روی می آورد، رحمت
و هدیه ای الهی است که باید از آن استقبال کرد. امام حسین علیه السلام می فرماید: «نیازهای مردم به شما،
از جمله نعمت های الهی برای شماست؛ در این صورت، از مراجعه مردم خسته نشوید».

امام کاظم علیه السلام نیز در این باره می فرماید: «آنکه برادر دینی اش نیازی پیش او می برد، آن نیاز
رحمتی است که خداوند به سوی او فرستاده است. اگر آن درخواست را برآورد، به ولایت ما
رسیده و ولایت ما نیز به ولایت خداوند عز و جل پیوسته است، و اگر آن نیاز را رد کرده در حالی
که بر انجام آن تواناست،به خود بدی و ستم کرده است».

امر به عدل و احسان

اسماعیل بن مسلم می گوید: مردی نزد امام جعفر صادق علیه السلام آمد. به عنوان سؤال، آیاتی از قرآن
مجید را خواند و گفت: ای پسر رسول خدا! خدا به عدل و احسان و بخشیدن مال به خویشاوندان
فرمان می دهد و از فحشا و ستمگری نهی می کند، انسان را پند می دهد تا شاید پند گیرد. امام
صادق علیه السلام فرمود: «آری، خداوند را برای بندگانش فرمانی جز عدل و احسان نیست. پس دعوت الهی از
سوی خداوند عام، و پذیرش هدایت از سوی مردم خاص است که گروهی می پذیرند و گروهی
نمی پذیرند». این آموزه از امام معصوم اشاره به آن دارد که ملاک اصلی برای اوامر خدای متعال، دعوت به
عدل و احسان است تا آن حد که عبادت ها نیز در این مقوله وارد می شود؛ زیرا عبادت، عمل بر اساس عدل
است و در حقیقت آفریدگار خواسته انسان با احسان و نیکی، خود به قرب خدای متعال دست یابد.

حق مؤمنان بر یکدیگر

ابان بن تغلب می گوید: از امام صادق علیه السلام پرسیدم: مرا از حق مؤمن بر مؤمن خبر ده. فرمود: «ای
ابان! اینکه در نیمی از مال خود او را شریک خویس سازی». سپس به من نگاه کرد و دریافت که بر
من سخت آمده است، پس فرمود: «ای ابان! آیا نمی دانی خدای بزرگ از کسانی که دیگران را بر
خود مقدم می دارند و ایثار می کنند یاد کرده است؟» گفتم: چرا، فدایت شوم. فرمود: «تا آن هنگام
که او را در مال خود شریک سازی، هنوز ایثار نکرده ای، بلکه با او برابر شده ای؛ هنگامی به او
ایثار می کنی که از نیمه دیگر خود چیزی به او ببخشی». بر اساس فرموده حضرت امیر علیه السلام هم
«بهترین زاد و توشه آخرت، احسان به بندگان خدا و عالی ترین نوع احسان، ایثار است».

پاداش نیکوکاران

خداوند در آیات فراوانی از قرآن کریم، مردمان را به انجام کارهای خیر در صورت های گوناگون
فرا می خواند، به احسان کنندگان مژده می دهد، باغ های بهشت را پاداش ایشان می شمارد و
می فرماید: «خدا مزد آن ها را ضایع نمی کند بلکه بر آن می افزاید». نیز فرموده است: «چه کسانی
ایمانی نیکوتر از آن کس دارند که با خلوص روی به خدا می آورد و احسان می کند». و در آیه ای
دیگر می فرماید: «بر احسان کنندگان، هیچ عتابی نیست و خداوند آمرزنده و مهربان است».

چون باران نیکی کن!

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرماید: «اساس خردمندی بعد از ایمان به خدا،جلب دوستی مردم و نیکی
کردن در حق آنهاست؛ خوب یا بد». امام علی علیه السلام می فرماید: «نسبت به همه مردم احساس داشته
باش وبه آن ها احسان کن». و در جای دیگر فرموده است: «همه مردم را از نیکی خود بهره مند
ساز، که هیچ چیز در نزد خداوند سبحان فضیلتی برابر با نیکوکاری ندارد». در آموزه های اسلام
آمده که نباید احسان و خیررسانی به دیگران را به بهانه خوبی یا بدی اشخاص ترک کرد؛ چنانکه
شخصی از امام حسین علیه السلام پرسید: «یا ابا عبداللّه ! آیا نیکی چون به غیر اهل آن برسد، تباه شده
است»؟ امام فرمود: «چنین نیست. نیکویی کردن همچون باران فراگیر است که به آدم خوب و آدم
بد هر دو می رسد». امام خمینی رحمه الله نیز در یکی از بحث های فقهی خود فرموده اند: «در کمک به
فقرا، اسلام شرط نیست و می توان به غیر مسلمان هم کمک کرد».

خط مشی نیکوکاری

آن چه همه نیکوکاران بر اساس سنت اسلام بدان توجه دارند، بی نیاز کردن فقیر، با حفظ کرامت اوست؛
زیرا هدف دین استوار الهی در قوانین مالی و احکام اقتصادی فراوان آن، این نیست که به مسکینان بخور و
نمیری بدهند و آنان را از دست مرگ نجات دهند؛ بلکه هدف سازنده دین، تجدید کرامت انسان و بالا بردن
سطح معیشتی او تا تراز اقتصادی جامعه است. البته اینها ممکن نمی شود، مگر با امکانات رفاهی از قبیل
مدرسه، دانشگاه، بیمارستان و… که به دست دولت و یاری نیکوکاران ساخته می شود.

سبکبالان عرصه بهشت

مؤمنان فقیر، سبکبالان عرصه بهشت اند. در این باره پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله در سفارش به ابوذر فرمود:
«بینوایان مسلمان، قدم بر شانه های مردم نهاده، به سوی بهشت روان خواهند شد. آن گاه
خزانه داران بهشت می گویند: بر جای خویش باشید تا به حساب شما رسیدگی شود. پاسخ
می دهند: برای چه حسابرسی شویم. به خدا قسم حکومتی نداشتیم که بخشش پیشه گیریم و به
اجرای عدالت همت گماریم. زیاده بر نیاز هم ثروتی به ما داده نشد که ببخشیم یا بخل ورزیم؛
بلکه ما خداوند را عبادت کردیم و در آخر دعوت حق را لبیک گفتیم».

اهداف جاودانه انفاق

خداوند در قرآن مجید می فرماید: «ای مردم با ایمان! از آنچه روزی شما کرده ایم انفاق کنید». نیز
در جای دیگر خطاب به پیامبر صلی الله علیه و آله می فرماید: «از تو می پرسند چه چیز را انفاق کنند؟ بگو: فزونی
مال و امکانات خویش را در حد میانه». در سوره آل عمران هم می خوانیم: «تا