پاورپوینت کامل سوگ عالم، غم آدم(رحلت رسول اکرم صلی الله علیه و آله ) ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سوگ عالم، غم آدم(رحلت رسول اکرم صلی الله علیه و آله ) ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سوگ عالم، غم آدم(رحلت رسول اکرم صلی الله علیه و آله ) ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سوگ عالم، غم آدم(رحلت رسول اکرم صلی الله علیه و آله ) ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۷۷

کلامی چند از فرمایشات رسول اکرم صلی الله علیه و آله

پنج عمل است که خدا مرتکب آن را زود کیفر می دهد: ستم، خیانت، بدرفتاری با پدر و مادر،
بریدن از خویشاوندان و حق نشناسی.

بهترین مؤمنان کسی است که قناعت پیشه کند و بدترین آنان کسی است که طمع ورزد.

ساعات سخت و آزار دهنده این دنیا، ساعات سخت و آزار دهنده آخرت را از بین می برد.

بهترین شما آن کس است که دیدار او، خدا را به یاد شما آورد و سخنانش بر دانش شما
بیفزاید و رفتارش شما را به آخرت ترغیب کند.

سکوت نخستین مرحله عبادت است.

نوای شکوِه

عالم خلقت چه بسیار انتظار کشیده بود تا دُرّ یکدانه آفرینش رخ بنماید و خورشید
پرفروغ نبوّت طلوع کند. او آمد و جهالت و غفلت و دنیاپرستیِ انسان ها با او چنان کرد که
کرد. و امروز با رحلت آن وجود مبارک، عالم خاک برای همیشه در حرمان آن حضور
شیرین خواهد ماند و در ذره ذره عالم خلقت نوای شِکوِه ای در خواهد پیچید که: «اللّهُم
نَشْکُو اِلَیْکَ فَقْدَ نَبینا»

ارمغانی پربار

ملایک آسمان صف در صف بر در بهشت به استقبال ایستاده اند. بهشت را عطر محمّدی فرا
گرفته است. جبرئیل این ملک محبوب به وداع رسول خدا آمده است و به استقبال او در عروجش
به سوی معبود. جبرئیل در سویی و میکائیل در سویی دیگر و فرشته مرگ روبرو. به اذن خدا، نور
پرفروغ روح الهی رسولش صلی الله علیه و آله از تن پر می کشد و در پس همه آزارها، طعنه ها، کینه ها، سنگ
زدن ها و اهانت ها و نافرمانی ها، آرامِ آرام به سوی معبود روان می شود در حالی که حیاتی نو در
عالم خاک جاری کرده و بوستانی پربار و خوش گوار به ارمغان آورده است. سلام و رحمت
بی پایان حق بر او و برخاندان او.

نگرانی پیامبر

سال هاست که رسول خدا صلی الله علیه و آله آزار مخالفان و دشمنان را به جان خریده است تا نهال با برکت
اسلام را بپروراند و ریشه هایش را دوامی جاودانه دهد و اینک گاه وداع نزدیک می شود. رسول
خدا صلی الله علیه و آله چون مادری مهربان و رئوف که کودک خود را ترک گوید نگران امت اسلامی است. او
بارها و بارها در خطبه های بسیار و به بهانه های مختلف یاران خود را از فتنه های بعد از خود
حذر می دهد و پیوسته اصحاب را سفارش می کند که سخنانش را از یاد نبرند و سنّت او را رها
نکنند و از اهل بیت او و از قرآن کریم دست برندارند و سرپیچی نکنند. رسول خدا به سوی
معبود می شتابد. هرچند غم از دست دادن پیامبری چنین مهربان، و رسولی چنین آسمانی هرگز
از میان امت اسلامی رخت برنمی بندد.

روح حیات در عالم خاک

اینک روشن ترین بهانه هستی، آشکارترین حجت خدا، مخاطب «لُولاکَ لَما خَلَقْتُ الاَْفْلاکَ» در خاک
می شود و عالم خلقت که به بهانه وجود او مجال حضور یافته بود در تحیّر رحلت او فرو می ماند.
فرشته مقرب الهی، ملکِ مرگ هنوز مبهوت آن جلال و شکوه است که گاه رحلت، روح بلند او را
دربرگرفته بود. بهشت در پسِ قرن ها انتظار به میزبانیِ او زیور بسته و عالم خاک در حسرت کوچ
او به غم نشسته است، و انسان در این میان، در انسانیت خود و در شرافت و سعادت خود تا ابد
مرهون و مدیون اوست که او باران لطف خدا بود بر جامعه بشری و روح حیات و هشیاری انسان
در کالبد بی روح عالم خاک. سلام و درود جاودانه خدا بر او باد.

در لحظات وداع

گاهِ وداعِ پیامبر صلی الله علیه و آله فرا رسیده است. علی مرتضی، فاطمه زهرا، حسن و حسین ـ که سلام خدا بر
آنان باد ـ پژمرده و اندوهبار چون پروانگانی بر دور شمع، بر گردش حلقه زده اند. سر مبارک
رسول خدا صلی الله علیه و آله بر روی سینه برادرش علی مرتضی است. آسمان از پرواز فرشتگان لبریز است.
گروهی می آیند و گروهی می روند. روح بلند و ملکوتی پیامبر از میان دست های مهربان علی علیه السلام
به آسمان پرگشود. علی دست ها را که هنوز پر از بوی خوش پیامبر بود بر چهره کشید. ملایک
الهی به یاری آمدند و رسول گرامی اسلام ـ که درود خدا بر او باد ـ به دست یار و یاور تنهایی ها و
همدم سختی هایش علی علیه السلام غسل داده و کفن شد. در و دیوار گویی که فریاد و ناله می کرد و اشک،
تنها مرهمی بود که بی صدا دل یاران را تسلا می داد.

نور الهی

تو چراغ روشن هدایتی که خدایت می فرماید: «ای پیامبر، تو را گواه و شاهد و مژده دهنده و بیم
دهنده فرستادیم و تو را دعوت کننده به سوی خدا به فرمان او و چراغی روشنی بخش.

تو نور خدایی و نور خدا خاموشی نمی گیرد. با عروج تو و با رحلت جانگدازت هرچند
حرمان حضورت بر عالم سایه افکند، امّا انوار وجود تو هماره تا ابد خواهد تابید که عالم به
نور وجود تو زنده است و بر محور وجود تو می گردد.ای رسول پاک خدا، ای بزرگ ترین آیه
خلقت.

به نام پاک تو

تو را ای رسول خدا،ای برگزیده پاک،ای پیام آور رحمت و مهر، چه بخوانم که در کلام نمی گنجی
و در وصف نمی آیی. آنان که تو را ساحر و مجنون لقب دادند، چه زیان کار در آتش جهل و کینه
خود سوختند و آنان که از فرمان تو سر پیچیدند چه خسران زده به هلاکت رسیدند. و من اینک
در گاه رفتنت ای بلندترین کمال انسانی وای پر شکوه ترین جلوه انسانیّت، تو را به نام بلندت
می خوانم تا تسلای دل حرمان زده ام باشی.ای رسول خدا،ای پیامبر پاک خدا، جان ها فدای نام تو
باد.

آینه صبوری

ای نور الهی فرو تابیده در عالم خاک،ای زلال لطف خدا در بوستان خلقت،ای عمیق ترین آینه
نکویی ها و خوبی ها، رفتنت چنان غم فزا بود که عالم را تا همیشه ای جاودانه در حسرت خود
خواهد گداخت. در غم رفتن تو، خدا خلقت را به صبوری فراخواند و گرنه بر عالم هستی در
وداع باتو چه می گذشت؟ زمین به مرهم قدم هایی که تو بر او نهاده بودی بر جا ماند و ماه به لذّت
آن لحظه که تو به سویش اشاره نمودی و به دو نیمه اش کردی برپا ایستاد. صبوری را عالم هستی
از تو به ارمغان گرفته بود، ای صبورترین آینه ایستادگی، عالم همه فدای نام پاک تو باد.

واسطه فیض الهی

فیض خدا از دریچه وجود تو فرو می بارد. لطف خدا از چشمه وجود تو بیرون می جوشد و در
دشت خلقت جاری می شود. تو پیوند میان خدا و انسانی و انسان با ریسمان تو با خدا
می پیوندد.ای واسطه فیض الهی، در رحلت جانسوزت و در عروج الهی ات هرگز غایب نشدی
که تو عین حضوری و غیبت در غیر تو معنا می شود و ما که از دیدن تو و شنیدن طنین خوش
آهنگ صدایت و بوییدن شمیم حضورت محروم مانده ایم بر حرمان خود می گرییم ای یار
مهربان، ای رسول رحمت، ما را دریاب که سخت دلتنگیم.

مثالی آشنا

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله درباره خود و امتش چنین مثال می زند: کاروانی در بیابانی خشک ره می سپارد؛ گم
کرده راه، مرکب ها خسته و وامانده، توشه پایان یافته و توان از دست رفته، چیزی به هلاکت
کاروان نمانده است که مردی می رسد حلیه بر سر کشیده، آب از سر و رویش فرو می چکد حال
کاروانیان می پرسد و هرکس به درماندگی، حال خود باز می گوید. مرد می پرسد: اگر شما را به آب
گوارا و باغی سرسبز برسانم مرا چه خواهید داد؟ و پاسخ می شنود که هرچه بخواهی، پس از
کاروانیان پیمان می گیرد که هیچ نمی خواهم جز آن که در میانه راه از فرمانم سرمپیچید.

مرد، کاروان را به آبی گوارا و باغی سرسبز می رساند، دمی مکث می کند و همه را به سوی
آب هایی گواراتر و باغ هایی مصفاتر فرا می خواند؛ اما کاروان عهد از یاد برده است. فرمانش را
نمی پذیرد و از دستورش سرپیچی می کند، تنها گروهی با او به راه می افتند و به باغ هایی
سرسبزتر و آبی گواراتر می رسند و آنان که می مانند شب هنگام در دام دشمن گرفتار
می آیند.

درخت کهن اسلام

در برهوت خشک و بی روح دنیای مادّی در بیابان سوزان جهالت ها، باغبانی مهربان، انسانی از
جنس نور و محبّت، پیامبری الهی با دستانی سبز و لطیف، نهالی کاشته است. به آب دیده و خون
دل آبیاریش کرده و به مهربانی همه را در سایه اش فرا می خواند تا در پناهش بیاسایند، از ثمراتش
بهره گیرند و به یمن وجودش به سعادت رسند. اینک که آن باغبان مهربان، بار رحلت بسته است
نهال یکتایش را به دست هایی توانمند می سپارد تا در فردایی نه چندان دور بر همه جهان سایه
افکند و به درختی کهن بدل شود که همه خلق جهان را از ثمراتش بهره رساند. و ما امروز با غم
فقدان آن مهربان بر دستانش بوسه می فرستیم او را سلام و درود می رسانیم و مهرش را سپاس
می گوییم.

در هوای حبیب

در مدینه که پا می گذاری آسمان دلت می گیرد. دلت در قفس سینه پرپر می زند. انگار این شهر را با
هاله غم پوشانده اند. در صحن حرم که وارد می شوی چشمت که بر آن گن