پاورپوینت کامل رهروِ راه گشا ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رهروِ راه گشا ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رهروِ راه گشا ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رهروِ راه گشا ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

۸۳

اشاره

هفتم رمضان، یادآور عروج بزرگ حامی پیامبرگرامی اسلام، حضرت ابوطالب علیه السلام است؛ مردی که در عمر سراسر تلاش و مجاهدت خود، با ایمانی راستینْ خدمات ارزنده ای در شکل گیری نظام نوپای اسلام، ارزانی داشت. سال دهم بعثت، سال حزن و اندوه پیامبر بود که یکی از دلایل این اندوه، از دست دادن عموی بزرگ وار ایشان است. یادش جاودان.

ولادت

۷۵ سال پیش از بعثت پیامبر، کودکی در شهر مکه به دنیا آمد که او را «عبدمناف» نامیدند. پدر او عبدالمطلب، رئیس مکه و بزرگ خاندان قریش، در آقایی و سروری، بر همه مردم شهر برتری داشت.

کودک نورسیده او، همان عموی گرامی پیامبر اسلام بود که پس از ازدواج و تشکیل زندگی، خود نیز صاحب فرزند شد و با نام اولین کودکش یعنی «طالب» او نیز با کنیه «ابوطالب» مشهور گشت.

آینه تمام نمای پدر

عبدالمطلب، رئیس مکّه، دوازده پسر داشت که هر یک دارای ویژگی های خاص خود بودند، ولی از میان برادران، کسی که بیش از همه صفات و ویژگی های پدر را به ارث برده و خود را آینه تمام نمای او ساخته، ابوطالب بود. او به دلیل شخصیت والا و ممتازش، پس از فوت پدر، جانشین او گشت و تمام مسئولیت های او نیز به این جوان صالح و پرهیزکار سپرده شد.

ویژگی ها

شایستگی ابوطالب در خدمت به مردم، رسیدگی به محرومان و پذیرایی از حاجیانِ کم درآمد، محبوبیت او را در میان مکّیان افزایش می داد.

تدبیر و هوشیاری او در بسیاری از مواقع، اوضاع ناآرام مکه را بهبود می بخشید و اختلاف میان مردم را کاهش می داد. ساکنان این شهر بزرگ او را با القابی چون «شیخ قریش» و «بزرگ حجاز» می خواندند و حکم او را در میان خود می پذیرفتند.

ابوطالب، سیاست مداری توانا و در عین حال مهربان و مردم دار بود که هم اشراف قریش به او احترام می گذاشتند و هم محرومان و ستم دیدگان در کنار او به آرامش و امنیت می رسیدند. ذوق شاعری و حماسه سرایی ابوطالب، از دیگر ویژگی های او بود که از اندیشه بلند این مرد بزرگ نشان داشت. کسانی که در آثار او مطالعه و تحقیق کرده اند، روح تقوا و یکتاپرستی را در اشعار نغز و شیوای او دیده اند و بر اندیشه الهی و فطرت خدایی اش مُهر تأیید می زنند.

ازدواج

دختری را که ابوطالب برای همسریِ خود برگزید، فاطمه بنت اسد بود که از زنان مسلمان صدر اسلام نیز به شمار می آید. نسبت او و ابوطالب، به «هاشم بن عبدمناف» بزرگ خاندان بنی هاشم می رسد که بیانگر نژاد مشترک و اصالت خانوادگی این زوج جوان است.

ابوطالب از فاطمه صاحب شش فرزند شد که پسران او با نام های «طالبِ»، «عَقیل»، «جعفر» و «علی» علیه السلام هستند و «امِ هانی» کنیه یکی از دخترانش به نام «فاخته» است و «جُمانه» دختر کوچک ابوطالب نیز فرزند ششم اوست.

سرپرستی ازرسول اللّه

فاطمه بنت اسد می گوید: زمانی که عبدالمطلب در بستر مرگ قرار گرفت، بازماندگانش را فراخواند و آنان را به سرپرستی محمد صلی الله علیه و آله سفارش کرد.

فرزندان او که محمد را باهوش تر و داناتر از خود می دانستند، حق انتخاب را به این کودک هشت ساله واگذار کردند. محمد هم نیک به عموها و عمه های خویش نگریست و سپس از جا برخاست و کنار ابوطالب نشست. رئیس قریش نیز از این انتخاب راضی و خشنود گشت و خطاب به ابوطالب گفت: «به شخصیت و امانت داری تو اطمنیان دارم. برای محمد همان گونه باش که من برای او بودم».

نگین رسالت

ابوطالب، خود شخصا تربیت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله را به عهده گرفت و از سپردن او به دیگران خودداری کرد؛ چرا که او با تحقیق و مطالعه در کتاب های آسمانی، دریافته بود که این کودک یتیم، همان نگینِ رسالت است که باید تا زمان بعثت از آسیب کافران و گزند جاهلان در امان باشد. از این رو ابوطالب در نگه داری از محمد صلی الله علیه و آله بیش از فرزندان خویش می کوشید.

می گویند که ابوطالب هنگام صرف غذا، به فرزندانش می گفت: «صبر کنید تا فرزندم محمد هم بیاید» و تنها وقتی آن حضرت می آمد، به دیگران اجازه می داد دست به طرف غذا ببرند چنان که خود به برادرش عباس گفته بود: «ساعتی محمد را از خود جدا نمی کنم و در تمام اوقات با او هستم».

ابوطالب در تمام سال های زندگی، محبت و فداکاری خویش را از محمد صلی الله علیه و آله دریغ نمی کرد و او را چون جان خویش عزیز و محترم می دانست.

دفاع از رسول خدا

ابوطا