پاورپوینت کامل درگذشت علامه سید محمدحسین طباطبایی ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درگذشت علامه سید محمدحسین طباطبایی ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درگذشت علامه سید محمدحسین طباطبایی ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درگذشت علامه سید محمدحسین طباطبایی ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

۸۰

پنج شنبه

۲۴ آبان ۱۳۸۶

۴ ذیقعده ۱۴۲۸

۱۵.Nov. 2007

اشاره

چنان که خورشید به همه سوی، نور می باشد و جایی را از روشنایی و گرمای خود، تهی
نمی خواهد، جان های خورشیدیان و خورشیدسازان نیز چنین است. آنان نیز سردی و
سیاهی و تاریکی و رکود و نادانی را در دل ها و جان ها و افق ها و آبادی ها برنمی تابند و از
جایگاه بلند خویش به همه سوی روشنایی می دهند و نور می گسترانند تا چونان خورشید
که گیاهان و گل ها را می پرورد، عقل ها و ذهن ها را پرورش دهند.

بی گمان، یکی از این انسان های والا، فیلسوف بزرگ شرق، مفسّر عالی قدر قرآن،
علامه طباطبایی است. کسی که مصداق آشکار این شعر است:

هر آن که ز دانش برد توشه ای

جهانی است بنشسته در گوشه ای

همو که دستاوردهای گران سنگ علمی اش، مرزهای کشورمان را در نوردید و همانند
مائده هایی آسمانی، بر سفره بسیاری از اندیشمندان سرزمین های دیگر قرار گرفت.

دوره های علمی علامه طباطبایی

یکی از ویژگی های علامه طباطبایی، دست یابی او به دانش های گوناگون بوده است.
شوق بی پایان و خستگی ناپذیری وی در کسب دانش، او را بر چکاد باشکوه دانایی قرار داد و از وی
شخصیتی کم نظیر ساخت.«علامه طباطبایی، در فقه و اصول استاد بودند. ایشان دوره هایی از فقه و
اصول را نزد استادانی چون مرحوم آیت الله نایینی و مرحوم آیت اللّه کمپانی خوانده بودند. مدت این
دوره ها، ده سال به درازا کشید. ایشان همچنین در جبر و مقابله و هندسه فضایی و حساب استدلالی،
سهمی بسزا داشتند و در هیئت قدیم استاد بودند، به پایه ای که به آسانی می توانستند استخراج تقویم
کنند. گفتنی است ایشان علوم ریاضی را در نجف اشرف نزد آقا سید ابوالقاسم خوانساری که از
ریاضی دان های مشهور عصر بود، فراگرفته بودند. استاد ایشان در فلسفه، مرحوم سید حسین
بادکوبه ای بوده است که کتاب های فلسفی چون اَسفار و شفا را نزد ایشان آموختند. علامه طباطبایی
در ادبیات عرب و معانی و بیان و بدیع نیز کم نظیر بودند. در اینکه ایشان متخصص فلسفه شرق
بوده اند، بین دوست و دشمن خلافی نیست. می گویند: امریکایی ها، سی سال زودتر از ایرانیان او را
شناختند و علامه را برای تدریس فلسفه شرق به آنجا دعوت کردند و به شاه ایران (محمد رضا)
متوسل شدند. شاه ایران از آیت الله العظمی بروجردی این مهم را خواستار شد، ولی علامه
نپذیرفت».

آگاهی از معماری اسلامی

یکی از شاگردان علامه طباطبایی درباره آگاهی ایشان از معماری اسلامی می گوید: «هنگامی که
برای ادامه تحصیل وارد قم شدم و در مدرسه حجّتیه جای گرفتم، بنای این مدرسه، کوچک بود و
آیت اللّه حجّت در نظر داشتند مدرسه را توسعه دهند و بنای بزرگی که به سبک مدارس اسلامی
و در برگیرنده حجره های بسیار و مَدرَس و مسجد و کتاب خانه و سرداب و بقیه نیازمندی های طلاب
باشد، با فضای بزرگ و روح افزا بسازد. هر چه مهندس از تهران و غیر تهران آمدند و نقشه های
متنوع و مختلفی کشیدند، مورد نظر آیت الله حجت واقع نشد، تا آنکه علامه طباطبایی نقشه ای کشید
و در اختیار ایشان قرار داد و مورد نظر و تصویب ایشان قرار گرفت».

توفیقات الهی به علامه

هیچ انسانی، هر اندازه با استعداد و توانا باشد، بدون توفیق الهی، به انجام کاری موفق نخواهد شد. به
تعبیر زیبای حافظ:

ما بدان مقصد عالی نتوانیم رسید

هم مگر پیش نهد لطف شما گامی چند

علامه طباطبایی نیز با الهام از آموزه های دینی، همه موفقیت های خود را در گرو توفیق و عنایت
الهی می دانست. ایشان در این باره می نویسد: «در اوایل تحصیل که به صرف و نحو اشتغال داشتم،
علاقه زیادی به ادامه تحصیل نداشتم و ازاین روی هر چه می خواندم، نمی فهمیدم و چهار سال به
همین نحو گذرانیدم. پس از آن، یک باره عنایت خدایی دامن گیرم شد و عوضم کرد و در خود یک نوع
شیفتگی و بی تابی به تحصیل کمال حس نمودم، به طوری که از همان روز تا پایان تحصیل که
تقریبا هیجده سال طول کشید، هرگز نسبت به تعلیم و تفکر، احساس خستگی و دل سردی نکردم و
زشت و زیبای جهان را فراموش کردم. بساط معاشرت با غیر اهل علم را به کلی برچیدم و در خورد و
خواب و لوازم دیگر زندگی، به حداقل ضروری قناعت کردم و باقی را به مطالعه می پرداختم. بسیار
می شد که شب را تا طلوع آفتاب به مطالعه می گذراندم و همیشه درس فردا را شب قبل مطالعه
می کردم و با ذهنی روشن به درس استاد حاضر می شدم» و بدین گونه، طباطبایی در اثر توفیقات
الهی، به بالاترین درجه های علمی دست یافت.

پیوند دهنده دین و فلسفه

تهمت کافری و طعنه بیگانه تباری، داغ هایی بوده که گاه بر پیشانی سپید و ستبر فلسفه و حکمت
اسلامی نهاده می شد. گروهی، بدون آنکه از فلسفه شناخت درستی داشته باشند، آن را جزو
دانش های گمراه کننده و فیلسوفان را در شمار اهل کفر می پنداشتند. علامه طباطبایی، برخلاف این
پندارهای نادرست درباره فلسفه، آن را یکی از بهترین پشتوانه های فهم دقیق و درست آیات و
احادیث می دانست و بر این اساس، فلسفه را با دین در پیوند می دید. یکی از شاگردان ایشان در
این باره می نویسد: «برخلاف بسیاری که معتقدند در ابتدا خوب است محصّلین کاملاً به اخبار و
روایات ائمّه طاهرین علیهم السلام اطلاع پیدا کنند و سپس فلسفه بخوانند، ایشان می فرمودند: روایات ما
سرشار از مسائل عقلی عمیق و دقیق و مستند بر برهان فلسفی و عقلی است. بدون خواندن فلسفه
و منطق که همان رشد عقلی است، چگونه انسان می تواند به این دریای بزرگ وارد شود و از آنها در
امور اعتقادیّه یقین حاصل کند».

اهتمام علامه به فلسفه

فهم بهتر معارف الهی و پاسخ گویی به شبهه های مادی، دو انگیزه اصلی اهتمام علامه طباطبایی به
فلسفه بوده است. ایشان در این باره می نویسد: «من وقتی وارد قم شدم، دیدم جامعه اسلامی ما نیاز
دارد که اسلام را از منابع اصیل خودش بشناسد و بتواند از معارف اسلامی دفاع کند. بنابراین،
می بایست در حوزه، درسی می داشتیم که طلبه را آن چنان از لحاظ استدلال عقلی، قوی کند که بتواند
عقاید اسلامی را اثبات و از مواضع اسلام دفاع کند و شبهه های اعتقادی وارد نماید، و این جز از راه
فلسفه میسّر نبود.» استاد شهید مطهری نیز در این باره می نویسد: «علامه در این فکر هستند که به
تألیف یک دوره فلسفه بپردازند که هم مشتمل بر تحقیقات گران مایه هزار ساله فلسفه اسلامی باشد
و هم آرا و نظریات فلسفی جدید در آن مورد توجه قرار گیرد و به صورتی درآید که با احتیاجات فکری
عصر، بهتر تطبیق شود. نشریات روزافزون فلسفی اخیر و توجه جوانان روشن فکر ما به آثار فلسفی
دانشمندان اروپا که هر روز به صورت ترجمه یا مقاله و رساله در عالم مطبوعات ظاهر می شود، و از
طرف دیگر، انتشارات مجهز به تبلیغات سیاسی و حزبی فلسفه مادی جدید، ایشان را مصمم نمود که
در راه مقصود خود گام بردارند. این روشی که ایشان آغاز کرده اند، یک اقدام اساسی است و فلسفه را
در ایران وارد مرحله جدیدی می کند».

ارادت به اهل بیت علیهم السلام

پناه آوردن به آستان اهل بیت علیهم السلام ، انسان را به سرچشمه دانش پیوند می دهد و او را از آسیب ها و
توفان های حادثه ها در امان می دارد. در حدیثی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در این باره می خوانیم: «بی گمان،
مَثَل اهل بیت من در میان این امت، همانند کشتی نوح علیه السلام است. هر کس بر آن سوار شد، نجات
یافت و هر کس آن را ترک کرد، نابود گشت».

گویا حافظ با اشاره به همین حقیقت، سروده است:

حافظ از دست مده دولت این کشتی نوح

ورنه توفان حوادث ببرد بنیادت

علامه طباطبایی، یکی از ارادتمندان به خاندان اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام بوده است.
«ایشان شأن و منزلت پیامبر و حضرت زهرا علیهاالسلام را غیرقابل ادراک می دانست و هرگاه نام یکی از
معصومان علیهم السلام برده می شد، به شدت احترام می کرد. در تابستان ها همواره به زیارت حضرت رضا علیه السلام
می رفت و تمام تابستان را در مشهد مقدس ساکن می شد و هر شب به حرم مطهر مشرّف می گشت.
به مجالس روضه و ذکر مصایب اهل بیت علیهم السلام علاقه فراوان داشت و در آن به شدت می گریست».

علامه طباطبایی و قرآن

باید به این حقیقت تلخ اعتراف کرد که قرآن کریم با همه جایگاه والایی که دارد، هنوز در میان
مسلمانان ناشناخته است، تا آنجا که در قرآن کریم از زبان حضرت رسول صلی الله علیه و آله نقل است که: «یا رَبِّ إِنَّ
قَوْمِی اتَّخَذُوا هذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا؛ پروردگارا! قوم من این قرآن را وا نهادند». (فرقان: ۳۰) به تعبیر زیبای
اقبال لاهوری:

منزل و مقصود قرآن دیگر است

رسم و آیین مسلمان دیگر است

یکی از خدمت های ارزنده علامه طباطبایی به جامعه اسلامی آن بود که با نوشتن تفسیر
گران سنگ المیزان، گرد غربت را از چهره قرآن زدود و در این زمینه گامی بسیار بلند برداشت. ایشان
می فرماید: «هنگامی که از تبریز به قم آمدم، مطالعه ای در نیازهای جامعه اسلامی و