پاورپوینت کامل ثروت و ثروتمندی از دیدگاه امام علی(ع) ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ثروت و ثروتمندی از دیدگاه امام علی(ع) ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ثروت و ثروتمندی از دیدگاه امام علی(ع) ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ثروت و ثروتمندی از دیدگاه امام علی(ع) ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

۲۲

ماهیّت ثروت و آثار آن

اَلْمالُ عاریهٌ؛ ثروت (در دست انسان) عاریتی است (۶۴/۱).

المالُ مادَّهُ الشَّهواتِ؛ دارایی سرمایه خواهش هاست (۵۳/۱).

المالُ یُقَوِّیِ الامالَ؛ ثروت آرزوها را تقویت می کند (۱۵۳/۱).

المالُ یَعْسُوبُ الفُجّارِ؛ مال و ثروت فرمانروای بدکاران است (۱۵۲/۱).

المالُ یُفْسِدُ المَآل و یُوَسِّعُ الآمالَ؛ دارایی فرجام [آدمی] را تباه ساخته، آرزوها را زیاد می کند (۳۷۴/۱).

المالُ یُبْدِی جَواهِرَ الرِّجالِ و خَلائِقَها؛ ثروت گوهرهای وجودی مردان و اوصاف اخلاقی آنها را آشکار می سازد(۳۰۲/۱).

المالُ لِلْفِتَنِ سَبَبٌ و لِلْحَوادِثُ سَلَبٌ؛ مال سبب پیدایش گرفتاری ها و در عین حال از بین برنده پیش آمدهاست (۳۷۸/۱).

المالُ داعِیَهُ التَّعَبِ و مَطِیَّهُ النَّصَبِ؛ مال سبب ایجاد رنج و مرکب رهوار زحمت و سختی است (۳۷۸/۱).

المال سَلْوَهُ الوارِثِ؛ ثروت مایه آرامش وارث است (۱۰۲/۱).

المالُ یُکْرِمُ صاحِبَهُ ما بَذَلَهُ و یُهِنُهُ ما بَخَلَ بِهِ؛ مال صاحبش را تا زمانی که ببخشد گرامی، و به محض اینکه بخل بورزد خوار می سازد (۶۱/۲).

کَثْرَهُ الْمالِ تُفْسِدُ القُلوبَ و تُنْشِی ء الذُّنُوبَ؛ مال فراوان دل ها را فاسد می کند و منشأ گناهان است (۵۹۳/۴).

ثَروَهُ الدُّنیا فَقْرُ الآخره؛ دارایی فراوان دنیا مایه بیچارگی و فقر در آخرت است (۳۵۱/۳).

ثَرْوَهُ المالِ تُرْدی و تُطْغی و تُفْنی؛ مال زیاد هلاک می کند، سرکشی می آورد و خود نابود می شود (۳۵۱/۳).

الدُّولَهُ تَرُدَّ خَطآءَ صاحِبِها صَوابا؛ دارایی لغزش دارا را صواب جلوه می دهد (۵۳/۲).

بهترین مال و دارایی

اَفْضَلُ الاموالِ ما استُرِقَّ بِهِ الرِّجالُ؛ برترین مال آن است که بدان دوستی افراد به دست آید (۳۹۱/۲).

اَفْضَلُ المالِ ما قُضِیَتْ بِهِ الحُقُوقُ؛ بهترین دارایی آن است که بدان وظایف و تکالیفی که بر عهده انسان است ادا شود (۴۴۹/۲).

اِنّ خیرَ الْمالِ ما اَوْرَثَکَ ذُخْرا و ذِکْرا و اَکْسَبَکَ حَمْدا و اَجْرا؛ نیکوترین مال آن است که ذخیره آخرت و نام نیک آورد و ستایش و پاداش در پی داشته باشد (۵۷۴/۲).

اِنّ خیرَ المالِ ما کَسَبَ ثناءً و شُکرا و اَوْجَبَ ثوابا و أَجْرا؛ بهترین مال آن است که سپاس و ستایش بیاورد و ثواب و پاداش در پی داشته باشد (۵۵۷/۲).

اَنْفَعُ المالِ ما قُضِیَ بِهِ القَرْضُ؛ سودمندترین مال آن است که بدان وام گزارده شود (۴۰۶/۲).

اَفْضَلُ الْاَمْوالُ اَحْسَنُها اَثَرا علیکَ؛ بهترین مال آن است که برای تو اثر نیکی در پی داشته باشد (۴۲۸/۲).

خَیْرُ امْوالِکَ ما وَقی عِرْضَکَ؛ بهترین اموال تو آن است که آبروی تو را حفظ کند (۴۲۲/۳).

خَیْرُ الْاَمْوالِ ما اَعانَ عَلی المکارِم؛ بهترین مال آن است که انسان را در انجام کارهای نیک یاری کند (۴۲۸/۳).

خَیْرُ اَمْوالِکَ ما کفاک؛ بهترین دارایی تو آن است که برای برآوردن نیازهایت بسنده باشد (۴۳۷/۳).

اَزْکی الْمَالُ ما اَکْتُسِب مِنْ حِلِّهِ؛ پاکیزه ترین مال آن است که از حلال به دست آید (۳۹۱/۲).

بدترین مال و دارایی

شَرُّ الْاَمْوالِ ما اکْتَسَبَ الْمَذامَّ؛ بدترین مال آن است که سبب نکوهش صاحبش شود (۱۶۳/۴).

شَرُّ الاموال ما لَمْ یُغْنِ عَنْ صاحِبِه؛ بدترین مال آن است که صاحب خود را بی نیاز نسازد (۱۶۵/۴).

شرُّ الْمالِ ما لم یُنْفَقْ فی سَبیلِ اللّهِ مِنْهُ و لم تُوَدَّ زکاتُهُ؛ بدترین دارایی ها آن است که از آن در راه خدا نبخشند و زکاتش را نپردازند (۱۶۵/۴).

شَرُّ الْاَمْوالِ ما لَمْ یُخْرَجْ مِنْهُ حَقُّ اللّهِ سُبْحانَهُ؛ بدترین اموال آن است که حق خداوند را از آن خارج نکنند (۱۷۱/۴).

آثار مال دوستی

حُبَّ المالِ سَبَبُ الفِتَنِ و حُبُّ الریاسه رأسُ الِمحَنِ؛ مال دوستی سبب بروز گرفتاری ها و ریاست خواهی اساس رنج هاست (۳۹۶/۳).

حُبُّ المالِ یُفْسِدُ المَآلِ؛ مال دوستی عاقبت انسان را تباه می کند (۳۹۶/۳).

حُبُّ المالِ یَقَوِّیِ الآمالَ و یُفْسِدُ الاَعْمالَ؛ مال دوستی آرزوها را می افزاید و کردار را تباه می کند (۳۹۶/۳).

حُبُّ المالِ یُوهِنُ الدِّینَ و یُفْسِدُ الیَقینَ؛ مال دوستی دین را سست کرده، یقین را از بین می برد (۳۹۶/۳).

رهنمودهایی درباره دارایی

اَمْسِکْ مِنْ المالِ بِقَدْرِ ضَرورتِکَ و َقَدِّم الفَضْلَ لیوم فاقَتِکَ؛ از دارایی به اندازه ضرورت نگاه دار و اضافه آن را برای روز نیازمندی و نداری (قیامت) پیش فرست (۲۱۰/۲).

اَخْرِجْ مِنْ مالِکَ الحُقوقَ و اَشْرِکْ فیه الصدیق؛ حقوق موجود در مالت را از آن بیرون کن و دوستت را در آن شریک ساز (۲۷۷/۲).

اِنّ مالِکَ لا یُغْنی جَمیعَ النّاسِ فَاْخصُصْ بِهِ اَهْلَ الحقِّ؛ دارایی تو [هرقدر هم بسیار باشد] همه مردم را بی نیاز نمی سازد؛ پس آن را به اهل حق اختصاص بده (۶۰۶/۲).

کُنْ بِمالِکَ مُتَبَرِّعَا وَ عَنْ مالِ غَیْرِکَ مُتَوَرِّعا؛ مال خود را به دیگران بخش و از مال دیگران بپرهیز (۶۰۴/۴).

مَنْ اِکْتَسَبَ مالاً مِنْ غَیْرِ حِلِّهِ اَضَرَّ بِآخِرَتِهِ؛ هر که مالی را از غیر حلال به دست آرد به آخرت خود زیان رسانده است (۳۱۵/۵).

مَنْ رَکِبِ الْاهوالِ اِکْتَسَبَ الْاَمْوالُ؛ هر که سختی ها را برخود همراه کند به مال دسترسی پیدا می کند (۳۱۷/۵).

مَنْ جَمَعَ المالَ لِیَنْفَعَ بِهِ النّاسَ اَطاعُوهُ وَ مَنْ جَمَعَ لِنَفْسِهِ اَضاعُوهُ؛ هر که مال را برای سود رساندن به مردم جمع کند مردم از او فرمان می برند و هر که برای خود جمع کند مردم او را تباه می کنند (۳۲۴/۵).

مَنْ کَرُمَ عَلَیهِ الْمالُ هانَتْ عَلَیهِ الرِجالُ؛ هر که مال در چشم او ارزشمند باشد مردمان در نظر او خوار و بی مقدار می شوند (۳۳۶/۵).

مَنْ یَکْتَسِبْ مالاً مِنْ غَیْرِ حلِّه یَصْرِفُهَ فی غَیْرِ حَقِّهِ؛ هرکس مالی از غیر راه حلال به دست آورد آن را بی جا مصرف می کند (۳۸۹/۵).

لا تَصْرِفْ مالَکَ فی المَعاصی فَتَقْدَمَ عَلَی رَبَّکَ بِلا عَمَلٍ؛ مال خود را در گناه خرج مکن تا مبادا بدون عمل به حضور پروردگارت وارد شوی (۳۱۴/۶).

لا تُضَیِّعَنَّ مالَکَ فی غَیْرِ مَعْرُوفٍ؛ مال خود را در محل نامناسب ضایع مکن (۲۶۳/۶).

یَنْبَغی لِلْعاقِلِ اَنْ یَکْتَسِبَ بِمالِهِ الَمحمَدهَ یَصونَ نَفسَهُ عَنِ الْمَسأَلَهِ؛ باید که عاقل با دارایی خود ستایش دیگران را به دست آرد و خود را از ذلّت درخواست برهاند (۴۴۴/۶).

یَنْبَغی لِلْعاقِلِ اَنْ یَحْتَرِسَ مِنْ سُکْرِ المالِ و سُکْرِ القُدْرَهِ[…]؛ باید که عاقل خود را از مستی مال و مستی قدرت نگه دارد (۴۴۵/۶).

اِنّ اَعْظَمَ النّاسِ حَسْرَهً یَوْمَ القیامَهِ، رجلٌ اِکْتَسَبَ مالاً مِنْ غَیْرِ طاعَهِ اللّهِ فَوَّرثَهُ رَجُلاً اَنْفَقَهُ فی طاعَهِ اللّهِ فَدَخَلَ بِهِ الجَّنَهَ و دَخَلَ به الأَوَّلُ النّار؛ بیشترین حسرت در روز قیامت از آن کسی است که مالی از راه حرام به دست آورده و برای کسی به ارث گذاشته که آ