پاورپوینت کامل پیام هایی درزمینه فرمایشات گوهربارحضرت علی(ع) ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پیام هایی درزمینه فرمایشات گوهربارحضرت علی(ع) ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پیام هایی درزمینه فرمایشات گوهربارحضرت علی(ع) ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پیام هایی درزمینه فرمایشات گوهربارحضرت علی(ع) ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۵

بر زمینت می زند نادانِ دوست

دوستی خاله خرسه در ادبیات قدیم ما ضرب المثل است و در ادبیات عامیانه جایگاهی ویژه دارد و حتی در
کتاب های درسیِ دوره ا بتدایی برای آن فصلی باز شده است. در سه قرن اخیر مطالبی وارد فرهنگ کشور شده که ما
را از استفاده چنین گنجی محروم کرده است. یکی از این گزینه ها پرهیز از دوستی با نادانان است. حضرت علی(ع)
چه زیبا می فرماید: «ای پسرم! از دوستی با نادان بپرهیز که او می خواهد به تو سود رساند پس زیان می رساند.»

تبهکار آسان می فروشد

بارها دیده و شنیده ایم معتادان به مواد افیونی چه آسان وسایل خانه خود را که حاصل سالیان سالِ دسترنج خود
و اهل خانه است بس ارزان می فروشند تا به مواد افیونی دست یابند. آنان که با فساد خو گرفته اند و بسیار ارزان از
همه چیز خود را برای رسیدن به فساد می گذراند. هر که با تبهکاران آشنا باشد به خوبی می داند ناامن ترین خانه ها
برای دوستی، خانه پرده دران است. اینان چون پرده حیای خود را پاره کرده اند، در خیانت به دیگران سبکسار و بی
مبالاتند. امام علی در این باره چنین هشدار داده است: «ای پسر! از دوستی با بدکار بپرهیز که او ترا به اندک چیزی
می فروشد.»

واقعیت دروغ

بزرگترین آفت نفسانی بشر دروغگویی است و در قاموس موحّدان راستین دروغ دشمنی با خدا شمرده شده
است. دروغگویان امنیت و آرامش دیگران را با دروغ سلب می کنند و پیوند محکم جامعه را که بر اساس راستی
شکل گرفته است، سست می نمایند دروغ، سرابی است که تشنگان واقعیت را از این سو به آن سو می کشاند و سر
انجام آنها را خسته و ناامید می سازد. دروغگو نه تنها باعث گمراهی دیگران می شود بلکه خویش را نیز در گرداب
خود ساخته غرق می کند. امام علی(ع) به فرزندش امام حسن(ع) در این باره چنین فرموده است: «پسرم! از
دوستی با دروغگو بپرهیز که او مانند سراب است: دور را برای تو نزدیک و نزدیک را دور می گرداند.»

مؤمن رتبه ها را می شناسد

آنان که اولویت ها را نمی شناسند، در کارهای خویش ناکام می شوند. مؤمن زیرک است وز یرک کسی است که
بتواند در رخ به رخ شدن با حوادث و مشکلات، بهترین راه را انتخاب کند. اولویت گذاری در کارها حتی در عبادت
نیز مورد توجه واقع شده است؛ مثلا اگر عمل مستحبی باعث ضرر گردد، باید از انجام آن خودداری کرد.
امیرمؤمنان(ع) در حکمتی فرموده است: «اگر مستحبات به واجبات زیان رساند موجب نزدیکی به خداوند
نمی شود»

تیری در تاریکی

آنان که زبان خویش را به مدد اندیشه مهار نکنند. همچون خار بر سر هر برزن و کویی می رویند و در پای مردم
فرو می روند. زبان احمق آلت برنده ای است که بی محابا به حرکت در می آید و به دیگران زخمی گران می نشاند. از
سوی دیگر، زبان ابزار کارآمد انسان های فهیم است، که از آن برای خشنودی خود و دیگران استفاده کرده، و باعث
آگاهی و هدایت همگان می گردند. عاقل همیشه سنجیده می گوید و نادان تیر در تاریکی می پراکند. در این باره امیر
کلام(ع) چنین فرموده است: «زبان خردمند در پشت دل اوست و دل احمق در پشت زبان او»

توشه آخرت

جهان، زنده است و حیاتی با شعور و حافظه ای ماندگار را از خالق هستی به ودیعه گرفته است و در این زندگی و
شعور از درک و ضبط کمترین اثر و ذره ای باز نمی ماند. انسان جزیی از جهان زنده است و از این قاعده مستثنی
نیست و هر اثر و عملی، هر قدر کوچک در چشم جهان به خوبی دیده می شود و از آن غفلت نمی گردد. کدامین
هوشمندی در این توجه دقیق حاضر است اثری ناخوشایند و ماندگار بر لوح وجود بنگارد و از آن غافل شود. در
این باره حضرت علی(ع) می فرمایند: «خوشا به حال کسی که برای روز حساب عمل کند.»

دنیا کفاف همگان

اگر همه دنیا در کف ما باشد تنها به قدر توان خویش می توانیم از آن استفاده کنیم. پس نباید همچون کودکان بر
سر سفره هر آنچه گذاشته اند از خود بدانیم. سفره جهان کفاف همه ساکنان آن را می دهد بی آنکه لازم باشد کودکانه
و حریصانه خود و دیگران را بیازاریم.

به فرمایش علی،(ع) «خوشا به حال کسی که به آنچه روزیش داده اند قانع باشد.»

در هر رضایتی مرتبتی افزون می گردد

جهان عالم عشق است و عالم عاشقی عالم حب و رضا است. هر که عاشق تر است رضایتش هم بیشتر است. در
رضایت همه خوبیها نهفته است. رضایت هنر بقا و راز وسعت وجود است. هر که از دوست راضی تر است در
محضر دوست، دوست داشتنی تر است. مرتبه رضایت مرتبه بزرگی وعظمت است. در هر جایگاهی مقام رضا،
مقامی خاص است و هر بنده ای به میزان درک و اشتیاق خود وسعتی از مقام رضایت را می یابد و در آن حال، قرار
می گیرد. هر که با آگاهی به اصل خویش، عمل به حساب و قنا عت به کفاف نماید، قرارش بیشتر می گردد و حضور
اَمن یار و یاوری او را بیشتر می یابد و از خدا راضی می شود و در هر رضایتی مرتبتی دیگر افزون می گردد. از همین
رو امام(ع) فرموده است: «خوشا به حال کسی که از خدا راضی و خشنود باشد.»

نمونه ای از ایمان علی

علی مظهر تام و تمام و کامل ایمان به وحی و خداوند سبحان است. ایمان به غیب، در تمام وجود علی(ع) موج
می زد. علی(ع) برای یک چشم به هم زدن از دوست غافل نشد. یاران امام شاهدی بر این وصف حال هستند امام
در ایمان به پیامبر(ص) می فرماید: اگر با شمشیرم بر بینی مؤمن زنم که با من دشمن شود دشمنی نخواهد نمود و
اگر همه آنچه در دنیاست را بر سر منافق ریزم تا مرا دوست دارد نمی پذیرد و این از آن روست که قضا جاری گشت
و بر زبان پیامبر(ص) می آمد که فرمود: «ای علی! مؤمن با تو دشمن نمی شود و منافق تو را دوست نمی دارد.» و
این نمونه ای از ایمان او به پیامبر(ص) است.

در عمل خویش گرفتار شدن

هر چه آدمیان را از حرکت به سوی خدای جهانیان و تحول باز دارد، مطرود است و باید از آن پرهیز کرد؛ هر
چند در ظاهر پسندیده آید. عُجب، خصلتی است که انسان به عمل خود می نگرد و در آن، در می ماند، در عالم جان
هر که بماند مردار شود پس باید رفت و از سکون گریخت. عجب ما را به سکون می خواند از همین رو بر اساس
کلام معصوم(ع) گناهی که تو را اندوهگین سازد نزد خداوند از حسنه ای که تو را به خودبینی دچار کند بهتر
است

آدمی اگر گناهی بکند و پشیمان شود خود را برای جبران آنچه کرده است مهیا می کند ولی اگر از عمل خویش به
خودبینی گرفتار شود انگیزه ای برای تعالی نخواهد داشت.

بزرگی آدمیان در همت آنان است

تفاوت آدمی با دیگر مخلوقات در توانایی و استعدادهای متفاوت و شدت و ضعف آن است؛ برای مثال قدرت
شیر از قدرت انسان بیشتر است و سرعت حرکت یوزپلنگ از سرعت حرکت انسان و دیگر جانداران بیشتر
می باشد. اما آنچه که انسان را انسان نموده و حیوان را حیوان نامیده است، شدت و ضعف توانایی ها و استعدادها
است. تفاوت انسان و حیوان و دیگر مخلوقات خداوند تفاوت ماهوی است و این تفاوت ناشی از اختیار و
خلاقیتی است که در انسان وجود دارد و در غیر او، وجود ندارد. به وسیله اختیار است که انسان می تواند چیزی را
قصد بکند و با اختیار؛ آن را به دست آورد. علی(ع) فرموده اند: «ارزش مرد به اندازه همت اوست»

صداقت و جوانمردی

منصف کسی