پاورپوینت کامل پیام هایی به مناسبت ولادت حضرت معصومه(س) ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پیام هایی به مناسبت ولادت حضرت معصومه(س) ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پیام هایی به مناسبت ولادت حضرت معصومه(س) ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پیام هایی به مناسبت ولادت حضرت معصومه(س) ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

۴۸

میلاد حضرت معصومه(س)

آن شب آسمان ستاره باران بود؛ کروبیان را غوغایی بود؛ شادی به رقص آمده بود. خدایا چه خبر
است؟ این ولوله برای چیست و این شور و غوغا برای کیست؟ دیر زمانی بود که نوید مولود دختری به
شیعیان داده شده بود. ملائک عرش را با گل هایی از بوستان بهشت آذین بستند. جشن و شادی در مدینه
موج می زد، بوی خوش عطر فضا را معطر ساخته بود. آن شب خستگی از مدینه رفته بود. آری آن شب
شب میلاد کریمه اهل بیت، حضرت معصومه(س) بود.

نام و القاب حضرت معصومه(س)

ماه ذیعقده الحرام سال ۱۷۳ ه..ق فرا رسید. در آن شبِ زیبای مهتابی نوزادی از تبار نور، دیده به
جهان گشود. نجمه، زن با تقوا و پرهیزگار امام موسی بن جعفر(ع)، ۲۵ سال بعد از تولد حضرت
رضا(ع) باز دامن با سعادتش رانوزاد دیگری از تبار نور روشن کرد. حضرت رضا(ع) او را معصومه
خطاب کرد.

معصومه رضا نهاد نامت

می خواست نشان دهد مقامت

نام های دیگر حضرت معصومه(س) که هر کدام آیینه رفتار، منش و شخصیت حضرت است، عبارتند
از: حمیده، صدیقه، تقیّه و رضیّه و …

حضرت معصومه(س) و غم از دست دان پدر

دوران کودکی اش با روزگار تلخ فراق پدر گذشت. او ناز دانه پدر بود، اما از حضور پدر محروم شده
بود. دَه ساله بود که غبار غم یتیمی در چهره معصومش نشست و اندام کوچکش را جامه سیاه عزا
پوشاند. غمی جاودان تار و پودش را مرتعش ساخت و شبنم اشک بر گلبرگ وجودش لانه کرد.

حضرت معصومه(س) در فراق برادر

پس از رحلت پدر تنها حضرت امام رضا(ع) بود که مایه آرامش روح و جان او بود؛ چرا که برادر با
نگاهش سرود امید می نواخت، آغوش گرمش تسلی دهنده قلب داغدار خواهر بود، دست محبتش
رنج های خواهر را تسکین می داد و کلام او به دردهایش تسلّی می بخشید. افسوس که دل های عاشق بعد
از چشیدن لذت وصال، زهر فراق می نوشند و کبوترانی که یک روز بال در بال یکدیگر به پرواز بودند،
یکی پس از دیگری در کمند صیاد گرفتار می آیند.

سوز فراق

چند صباحی بود که مأمون حضرت رضا(ع) را به ایران دعوت کرده، و با اصرار ولایت عهدی
حکومت را به ایشان محوّل کرده بود. حضرت رضا(ع) که از نقشه پلید مأمون آگاه بود، ناچار این امر را
پذیرفتند. یک سال پس از فراق حضرت معصومه(س) و امام رضا(ع)، حضرت معصومه(س) دیگر
یارای مقاومت در خود نمی دیدند. باید کاری می کرد. برادرانش، فضل، جعفر، هادی، قاسم و زید را به
حضور طلبید و در خلوت، راز دل خویش را مطرح ساخت. اشتران را کجاوه بستند، توشه راه مهیا
کردند و آماده سفر شدند. سفری به سوی ولایت دوست، سفری به کوی یار.

بانگ رحیل

خبر سفر او و دیگر بستگانش مردمان مدینه را آگاه ساخت. هر شیعه عاشقی با شنیدن این خبر بار
سفر بست. کاروان چهارصد نفری که در رأس آنان کجاوه حضرت قرار داشت، توجه همگان را جلب
می کرد. او یک چشم به بارگاه جدش رسول خدا(ص) داشت، چشمی دیگر به سوی کاظمین و با پدر
بزرگوارش وداع می کرد. شوق دیدار در دلش سایه انداخت و به سوی حضرت دوست گام برداشت.

عاشق پا در رکاب

حضرت معصومه(س) به عشق دیدار برادر و ولی نعمت خود خطرهای سفر را به جان خرید. هر
گامی که برمی داشت ضربان قلبش تندتر می شد. اشک شوق از گونه هایش سرازیر می شد. آتش عشق از
درونش زبانه می کشید. از صحرای حجاز تا کویر ایران، سوار بر اُشترانِ سنگین گام، هفته ها و ماه ها راه
پیمودن دشوار است، اما عطش دیدار برادر هر جاده صعب الصبوری را برای او هموار می ساخت.

روز و شب عاشقی بیابان گرد

خواهری با وفاست معصومه

دیار دوست کجاست؟

بوی عِطر خوش کاروان آل نبوت، مشام جان هر ایرانی را نوازش می کرد و دل شدگان را به سوی
خود می کشاند. تصویری زیبا و بس شگرف بود. به هر شهری که می رسیدند، حضرت معصومه(س)
می خواست بداند تا دیار دوست چند روز باقی است؟ گاه با بی اعتنایی مواجه می شد، اشک در
چشمانش حلقه می زد و سکوتی غمبار وجودش را فرا می گرفت و قطرات اشک بر گونه زیبایش
می غلتید.

عِطرِ نامهربانی

کاروان به شهر ساوه نزدیک شد. عِطر نا مهربانی و خشونت بام ها و کوچه های شهر را مکدّر ساخته
بود. ناگهان مأموران مأمون و عده ای از دشمنان اهلبیت(ع) بی رحمانه به کاروان هجوم آوردند. عده ای
زخمی، عده ای – شهید و عده ای متواری شدند. فاجعه کربلا بار دیگر به تصویر کشیده شد. فاطمه
معصومه همچون عمه اش زینب(س)، پاره پاره شدن پیکر پاک برادران و برادر زادگانش را دید و با
دریایی از غم شهر ساوه را ترک کرد.

اُختُ الرّضا

خبر حمله چپاولگران به کاروان نوادگان خاندان عصمت و طهارت(ع) به گوش مردم قم رسید. آنان
که از روزها قبل، ورود حضرت معصومه(س) را انتظ