پاورپوینت کامل آغاز هفته امر به معروف و نهی از منکر ۷۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آغاز هفته امر به معروف و نهی از منکر ۷۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آغاز هفته امر به معروف و نهی از منکر ۷۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آغاز هفته امر به معروف و نهی از منکر ۷۰ اسلاید در PowerPoint :

۶۶

پنج شنبه

۲۰ دی ۱۳۸۶

۱ محرم ۱۴۲۹

۱۰ .Jan .2008

اشاره

امر به معروف و نهی از منکر، یعنی نگران سرنوشت دیگران و در اندیشه خوش بختی مردمان
بودن. اسلام، آیین دیگرگرایی است و هرگز بی تفاوتی پیروان خود را درباره گرفتاری های دیگران
روا ندانسته است و امر به معروف و نهی از منکر، یکی از نمونه های والای دیگرگرایی است. از نگاه
آموزه های دینی، بالاترین نمونه دوستی و مهرورزی، به شکل امر به معروف و نهی از منکر نمود
می یابد. حضرت علی علیه السلام در سخنی زیبا در این باره می فرماید: «بهترین برادرانت کسی است که
تو را به راه هدایت راهنمایی کند، پرهیزکاری را برای تو فراهم آورد و تو را از پیروی خواهش های
نفسانی بازدارد.» نیز فرمود: «باید دوست ترین انسان ها نزد تو کسی باشد که تو را به سوی
بالیدن و بزرگ شدن راهنمایی کند و عیب هایت را به تو گوشزد کند».

اهمیت امر به معروف و نهی از منکر، تأثیر آن بر سلامت فرد و اجتماع و شرایط انجام آن ـ
که سبب می شود این دو واجب مهم به درستی صورت پذیرد ـ از بحث هایی است که در این
نوشتار به آن اشاره خواهد شد. از یاد نبریم که اهمیت امر به معروف و نهی از منکر تا آنجاست که
برای زنده کردن آن، قیام خونینی چون قیام عاشورا پدید آمده است.

اهمیت امر به معروف و نهی از منکر

در آیین مقدس اسلام، کمتر واجبی به پای امر به معروف و نهی از منکر می رسد تا آنجا که بنا
به فرموده امام علی علیه السلام : «همه کارهای نیک و جهاد در راه خدا، برابر امر به معروف و نهی از منکر،
چون دمیدنی است به دریای پرموج پهناور».

امام باقر علیه السلام نیز در این باره می فرماید: «فرمان دادن به خوبی و بازداشتن از بدی، شیوه پیامبران
و راه نیکوکاران است. فریضه بزرگی که فریضه های دیگر به واسطه آن برپا می شود، راه ها امن
می گردد، درآمدها حلال می شود، حقوق و اموال به زور گرفته شده به صاحبانش بازمی گردد، زمین
آباد می شود و از دشمنان انتقام گرفته می شود و کارها سامان می پذیرد.» همچنین آن حضرت در
حدیثی دیگر فرمود: «امر به معروف و نهی از منکر، دو ویژگی از ویژگی های خدای عزوجل هستند.
هر که آنها را یاری دهد، خداوند، عزتش بخشد و هر که تنهایشان گذارد، خدای عزوجل تنهایش
گذارد».

نتیجه امر به معروف و نهی از منکر در اجتماع

برخی از عبادت ها، تنها اثرسازنده فردی دارند و برخی نیز افزون بر دارا بودن ثمره شخصی، از
فایده های اجتماعی برخوردار هستند و سود آن، جامعه را فرا می گیرد. از جمله این عبادت ها،
امر به معروف و نهی از منکر است. بدیهی است اگر انسان ها به ناهنجاری های اجتماعی افراد بی اعتنا
نباشند و با شیوه های درست، به کارهای ناشایست آنها واکنش نشان دهند، آنان به وظیفه های
خویش آشنا می شوند. قانون را پاس می دارند، زبان خویش را به سخنان نیش دار نمی آلایند، از دام
خودمحوری رها می شوند و به دیگرگرایی روی می آورند و در نتیجه، جامعه ای هم گرا شکل می گیرد
که در آن، همه درباره سرنوشت یکدیگر، نگران و پاسبان حقوق همدیگر هستند.

اهتمام قلبی داشتن به امر به معروف و نهی از منکر

امیر مؤمنان علی علیه السلام ، انسان هایی را که به طور کامل امر به معروف و نهی از منکر را رها کرده اند تا
آنجا که حتی در دل خویش نیز از ناهنجاری های آشکاری که انجام می پذیرد، بیزاری نمی جویند، در
شمار مرده ها دانسته است. ایشان با اشاره به تفاوت انسان ها درباره این مسئله می فرماید:

از مردمان، کسی است که کار زشت را ناپسند می شمارد و به دست و زبان و دل خود، آن را
خوش نمی دارد. چنین کسی، ویژگی های نیک را به کمال رسانیده است. نیز از آنان کسی
است که به زبان و دل خود انکار کند و دست به کار نبرد. چنین کسی دو خصلت از
خصلت های نیک را فراگرفته و خصلتی را تباه ساخته است. همچنین از آنان کسی است که
منکر را به دل زشت می دارد، ولی با دست و زبان خویش اقدامی نمی کند. چنین کسی دو
ویژگی را که شریف تر است، نابود ساخته و [تنها] به یک ویژگی پرداخته است. نیز از آنان
کسی است که منکر را با زبان و دست و قلب رها ساخته است. چنین کسی، مرده ای میان
زندگان است.

امر به معروف و نهی از منکر، رمز رستگاری شخص و جامعه

امر به معروف و نهی از منکر، به معنای دغدغه داشتن و احساس مسئولیت کردن در برابر خود و
هم نوعان و نشانه خیرخواهی انسان ها به یکدیگر است. اگر این دو فریضه بزرگ، به جا و به هنگام
انجام پذیرد، جامعه سالم معنوی پدید خواهد آمد و زمینه برای رویش و زایش انواع خوبی ها و
زیبایی ها فراهم می آید.

بی گمان، همه ما هم دوست داریم خود، رستگار باشیم و هم در جامعه ای زندگی کنیم که افراد آن
رستگارند. قرآن کریم راه رسیدن به رستگاری را این گونه فرا راهمان نهاده است: «باید میان شما
امتی باشند که به [کارهای] خیر فرابخوانند و امر به معروف و نهی از منکر نمایند و آنها
رستگارانند».

با پیمودن جاده امر به معروف و نهی از منکر، انسان ها بر قله بهترین ها جای می گیرند؛ همان گونه
که قرآن کریم فرموده است: «شما بهترین امتی هستید که برای مردمان پدید آمده اند که به نیکی
فرمان می دهید و از ناشایستی بازمی دارید.» بنابراین، یکی از ویژگی های رستگاران آن است که اهل
امر به معروف و نهی از منکر هستند.

امر به معروف و نهی از منکر، آینه داری خداوند

برخی از آدم ها از نظر معنوی تا آنجا پیشرفت می کنند که به رنگ فرشته ها درمی آیند، همان گونه که
حکیم سنایی گفته است:

تو فرشته شوی ار جهد کنی از پی آنک

برگ توت است که گشته است به تدریج اطلس

بعضی ها نیز پا را فراتر گذاشته و خدایی شده اند و آینه دار صفات پروردگار می شوند. امر به معروف
و نهی از منکر نیز آینه داری خداست و صفت خدا را در وجود انسان بازمی تاباند؛ چرا که خداوند
نخستین کسی است که امر به معروف و نهی از منکر کرده است؛ حقیقتی که از این آیه شریفه
استفاده می شود: «به راستی، خداوند به عدل و احسان و ادای حق خویشاوندان فرمان می دهد و از
ناشایستی و کار ناپسند و سرکشی بازمی دارد.» از این رهگذر هر جا امر به معروف و نهی از منکر
می شود، جامعه از عطر خوش پروردگار، آکنده می گردد و چهره خداوند بازتابانیده می شود.

امر به معروف و نهی از منکر، بازدارنده جامعه از خطر غرق شدن

رسول گرامی اسلام با بیان مثالی ساده و روشن، به یکی از فایده های مهم امر به معروف و نهی از
منکر اشاره می فرماید: «گنه کار در میان مردم، مانند کسی است که با گروهی سوار کشتی می شود و
هنگامی که در وسط دریا قرار می گیرد، به سوراخ کردن جایگاه خویش می پردازد. اگر دیگران او را از
این کار خطرناک بازندارند، آب به کشتی نفوذ می کند و یک باره همگی غرق می شوند».

بر اساس این روایت، سرنوشت فرد و جامعه از هم جدا نیست و شایسته و ناشایسته بودن هریک
از افراد جامعه بر دیگری اثر می گذارد. ازاین رو، بی اعتنایی شخص در برابر ناهنجاری های اخلاقی
دیگران، دیر یا زود به زیان او پایان می یابد و پی آمدهای ناگوار خطاکاری آشکار انسان های دیگر،
گریبان گیر وی خواهد شد. آن حضرت در حدیثی دیگر در این باره می فرماید: «هرگاه بنده به طور
پنهانی گناهی مرتکب شود، جز خودش، کسی از آن زیان نمی بیند، ولی هرگاه آشکارا معصیت کند و
با او برخوردی نشود، همه جامعه از آن زیان می بیند. این بدان دلیل است که او با انجام دادن این
عمل گناه آلود، دین خدا را خوار می کند و دشمنان خدا نیز (جسارت می یابند و) از او پیروی می کنند».

امر به معروف و نهی از منکر، وظیفه ای همگانی

از نگاه آموزه های دینی، امر به معروف و نهی از منکر وظیفه ای همگانی است و همه باید خود را در
این مسئله مسئول بدانند. «امر به معروف که می توان آن را ارشاد خواند و نهی از منکر که می توان آن
را انتقاد خواند، واجبی عمومی است و برابر آنچه امروزه مسئولیت همگانی یا نظارت عمومی یا
نظارت ملّی می گویند، قرار می گیرد. این فریضه در انحصار هیچ فرد یا گروه یا مقامی نیست و اگر هم
گروهی در آن پیش گام شود و خود در زمینه ای، معروف را فروگذارد و منکر را انجام دهد، دیگران
وظیفه دارند که همان ها را امر به معروف و نهی از منکر کنند. بر این اساس، کوچک ترین و
ضعیف ترین فرد جامعه نیز باید امر به معروف و نهی از منکر را از دست ندهد».

«گروهی امر به معروف و نهی از منکر نمی کنند و می گویند: اگر لازم باشد، فلان شخصیت یا مقام و یا
فلان انجمن اسلامی، این کار را انجام دهند. بی خبر از آنکه امر به معروف همچون نماز، وظیفه همه
است و امکان دارد آن مسئله ای را که شما می بینید، فلان مسئول یا رئیس، مشاهده نکند».

امر به معروف و نهی از منکر غیرمستقیم

اثرگذارترین گونه امر به معروف و نهی از منکر آن است که شخص، پیش از سفارش و نهی دیگران،
خود اهل عمل باشد، پس آن گاه امر به معروف و نهی از منکر کند. شهید مطهری در این باره
می نویسد: «شما اگر بخواهید به شکل غیرمستقیم امر به معروف و نهی از منکر بکنید، یکی از
راه های آن این است که خودتان نیکوکار و اهل عمل باشید. وقتی خودتان این گونه بودید، مجسمه ای
خواهید بود از امر به معروف و نهی از منکر. هیچ چیز بشر را بیشتر از عمل تحت تأثیر قرار نمی دهد.
هر اصلاح گری، نخست باید صالح باشد تا بتواند اصلاح گر باشد. او باید پیش برود و آن گاه بگوید
پشت سر من بیایید. خیلی تفاوت است میان کسی که ایستاده و به سربازش دستور می دهد: برو به
پیش، من اینجا ایستاده ام و کسی که خودش جلو می رود و می گوید: من رفتم، تو هم پشت سر من
بیا. فیلسوف معروف معاصر، ژان پل سارتر می گوید: «من کاری که می کنم، در حقیقت، جامعه خود را
نیز به آن کار وادار کرده ام» و درست هم هست. هر کاری که شما بکنید، کار خوب یا بد، جامعه خود را
نیز به آن کار واداشته اید. خواه ناخواه، کار شما موجی به وجود می آورد؛ تعهدی برای جامعه ایجاد
می کند؛ بایدی است برای خود شما و بایدی است برای اجتماع شما. وقتی من کاری می کنم، زبان
عمل من این است که تو هم مثل من باش. بنابراین، شما نمی توانید به گفتار من توجه کنید، ولی به
کردار من بی توجه باشید».

اهل عمل نبودن آمر به معروف و ناهی از منکر

یکی از پی آمدهای زیان بار امر به معروف و نهی از منکری که خودِ شخص به آن پای بند نیست، آن
است که دیگران را به سوی گناه و انجام کارهای ناشایست تشویق می کند. امام محمد غزالی
در این باره در سخنی شنیدنی می نویسد: «اگر کسی چیزی بخورد و آن گاه به مردمان بگوید شما
نخورید که زهر نابودکننده است، آنها بر وی ریشخند زده و گرایش آنان به آن خوردنی افزایش پیدا
می کند و با خود می گویند: اگر نه آن است که آن چیز، خوش تر و لذیذتر است، آن را برای خود
نگزیدی.» از این گذشته، هم دین و هم عقل به زشتی امر به معروف و نهی از منکری که با عمل
همراه نباشد، حکم می کند.

در قرآن کریم در این باره می خوانیم: «أَتَأْمُرُونَ الْنَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنْسَوْنَ أَنْفُسَکُمْ؛ آ