پاورپوینت کامل میلاد امام هادی علیه السلام ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل میلاد امام هادی علیه السلام ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل میلاد امام هادی علیه السلام ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل میلاد امام هادی علیه السلام ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

۱۹

چهارشنبه

۵ دی ۱۳۸۶

۱۵ ذی حجه ۱۴۲۸

۲۶ .Des .2007

اشاره

در سپیده دمان پانزدهم ذی حجه سال ۲۱۲ هجری قمری، در روستای صَریّا در نزدیکی شهر
مدینه و در خانه نهمین پیشوای شیعیان، امام جواد علیه السلام ، خورشیدی طلوع کرد که نورش، هستی را
جانی تازه داد. پدر بزرگوارش، او را علی نامید واین نامی بود که خدا برای او برگزیده بود. هنوز
هشت سال بیشتر از عمر شریفش نمی گذشت که پدر گرامی اش، امام جواد علیه السلام به شهادت رسید و
آن حضرت بر مسند امامت نشست و مدت ۳۳ سال کشتی امت اسلام را ناخدایی کرد. او در سال
۲۵۴ هجری قمری در شهر سامرا به دست خلفای ستم گر عباسی مسموم شد و به شهادت
رسید. سلام و درود خدا بر او و اجداد پاکش باد.

شبکه ارتباطی وکیلان

اندک اندک از حضور آشکار امام هادی علیه السلام در میان مردم کاسته می شد. ستم حاکمان دوران، کاملاً راه
را بر امام بسته بود. ترس از شکنجه و کشتار شیعیان، حضرت را وادار می کرد که به صورتی کاملاً
مخفیانه با آنها ارتباط برقرار کند. از آنجا که جامعه اسلامی نیازمند هدایت و راهنمایی و رهبری بود،
امام برای حل مشکل، ایجاد یک شبکه ارتباطی از وکیلان را برگزید. امام هادی علیه السلام کاملاً محرمانه
وکیلانی را به سراسر سرزمین های اسلامی می فرستاد و از راه ایشان، جامعه را رهبری می فرمود و با
شیعیان ارتباط برقرار می کرد. این نظام مخفیانه وکیلان، به نوعی جامعه را برای دوران های بعدی
به ویژه دوران غیبت آماده می کرد تا زمانی که شیعیان از حضور امام کاملاً محرومند، خود را سرگردان
و رها شده ندانند و به وکیلان و نایبان امام تکیه کنند. امام این گونه زمینه را برای امامت حضرت
مهدی علیه السلام آماده می کرد.

بیان مفهوم وکالت

در زمانی که خفقان و ستم حکومت عباسیان بر جامعه اسلامی سایه افکنده و دوست داران
امام هادی علیه السلام را از تماس مستقیم با ایشان محروم کرده بود، وکیلان و نایبان امام از سوی آن
حضرت وظیفه هدایت و رهبری را در نقاط گوناگون سرزمین بزرگ اسلامی بر عهده داشتند. امام
بارها و در نامه های گوناگون، امت اسلامی را به اطاعت از نایبان خویش امر می فرمود. آن حضرت در
نامه ای برای معرفی وکیل خود، ابوعلی بن راشد می فرماید: «اطاعت از خود را در پیروی از وی قرار
دادم و اقدام به سرپیچی از فرمان او، سرپیچی از فرمان من است. این رویه را حفظ کنید تا خدا به
شما اجر دهد و از فضل خود بر شما بیفزاید.» بدین گونه، امام هادی علیه السلام مفهوم وکالت و نیابت از امام
را در جامعه به روشنی بیان فرمود و در اوج دوران خفقان، شیعیان را از سردرگمی و سرگردانی نجات
بخشید.

مبارزه با هجمه های فرهنگی

در قرن سوم هجری، در دورانی که نوک شمشیرهای ستم، شیعیان را نشانه رفته بود، اتهام های
نادرستی نیز به شیعه نسبت داده می شد که یکی از آنها اعتقاد آنان به تحریف قرآن بود.
امام هادی علیه السلام بارها در موقعیت های گوناگون با این اتهام مبارزه می فرمود و به شدت بر اصالت قرآن
تکیه می کرد. آن حضرت ملاک پی بردن به درستی و نادرستی روایات پیشوایان معصوم علیهم السلام را آیات
قرآن می دانست و می فرمود: «قرآن، حق است و هیچ فرقه ای در آن تردید ندارد.» به این ترتیب،
امام علی النقی علیه السلام راه را بر هجمه های فرهنگی می بست و از کیان اسلام ناب محمدی حراست
می فرمود. درود بی کران الهی بر آن محافظ حصارهای بلند بوستان اسلام و بر اجداد بزرگوار آن
حضرت!

بیست سال اسارت

سامرا، منطقه ای با هوایی مطلوب و آبی گوارا در سرزمین حجاز، اینک به شهری نظامی، محدود و
زیر نظر تبدیل شده بود. اینجا در واقع، نه یک شهر، که لشکرگاه بود و همه حرکات در آن به طور
کامل زیر نظر مأموران حکومتی قرار داشت. امام هادی علیه السلام به دستور متوکل و به اجبار از مدینه به این
شهر فراخوانده شد. این انتقالِ اجباریِ امام، برای فریب افکار عمومی، سفری کاملاً محترمانه و
اختیاری و فقط برای تجدید عهد خلیفه با امام جلوه داده شد. با این حال، مردم به دلیل شناختی که
از متوکل، خلیفه عباسی داشتند، برآشفته و اندوهناک از این اقدام، آشکارا به ناله و فغان پرداختند.
البته این اعتراض عمومی، سودی نبخشید و امام در میان موجی از ناله عاشقانش به سامرا انتقال
داده شد. آن حضرت بیش از بیست سال از عمر شریف و بابرکت خویش را در این اسارت گاه زیر نظر
بود، ولی این جدایی امام از مردم، راه را بر هدایت گری آن حضرت و دفاع او از اسلام نبست.

سامرا، سرزمین نور

سامرا را «سُرَّ مَنْ رَأی» گفته اند؛ یعنی هر که ببیندش، شاد می شود و به راستی چرا چنین نباشد،
سرزمینی که تو حتی برای لحظه ای بر آن قدم گذاری، ای زلال بی همتای هدایت و ای هادی
آل محمد!

سامرا اگرچه لشکرگاهی برای دربند نگاه داشتن تو بود، ولی قلب تپنده عالم اسلام بود و از
میمنت حضور تو، در کالبد سرزمین اسلامی، خونی تازه جاری می کرد. سامرا زمانی محل حکومت
خلفای ستمگر بنی عباس بود، ولی چه آن روز و چه امروز، به یمن مقدم تو، آرام دل های شیعیان و
بوستان باصفای دوست داران توست. سامرا تا ابد از نور قدم های تو لبریز است و هماره چون
خورشید، میعادگاه دل های عاشقانی است که پروانه وار گرد وجود مبارک تو می چرخند.

سامرا، بارگاه آسمانی

سامرا، شهر توست و تو خورشیدی هماره تابنده و پرفروغی. چه خیال باطلی دارد آن که به ستم،
بارگاه خورشید را ویران می کند. بارگاه تو، در دل های ماست؛ در دل های تک تک شیفتگان و
عاشقان تو و این بارگاه آسمانی، هرگز ویران شدنی نیست. این واقعیت همیشه زنده را ستم کاران
هرگز نخواستند که باور کنند. نه حاکمان ستم گر عباسی در قرن سوم هجری و نه نوادگان و
میراث بَرانشان در هزار سال بعد، نخواستند و نتوانستند باور کنند که خانه تو در درون دل های ماست
و این خانه هرگز با هیچ سلاحی ویران نمی شود.

سیزدهمین چراغ هدایت

امام علی النقی علیه السلام ، دهمین دریچه ای بود که خدا برای بندگان خویش به سوی رحمت و برکت گشود؛
چراغ هدایتی که خداوند در مسیر تکامل انسان نهاد؛ انسان کاملی که راه رفته را به در راه ماندگان
می نمود. سیره و منش زندگی او نیز الگویی برای راه جویان و کمال طلبان بود. آن حضرت، رویی
گشاده و چهره ای دل گشا داشت. لب های مبارکش همواره در تبسم و در ذکر خدا بود. در راه رفتن،
گام ها را کوچک برمی داشت. هماره به عبادت مشغول بود. لباسی پشمینه و سجاده