پاورپوینت کامل آفتاب هشتمین (ولادت امام رضا(ع)) ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آفتاب هشتمین (ولادت امام رضا(ع)) ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آفتاب هشتمین (ولادت امام رضا(ع)) ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آفتاب هشتمین (ولادت امام رضا(ع)) ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

میلاد نور مبارک

بار دیگر، رحمت ویژه الهی برفضای زندگی انسان ها سایه افکند و باران خیرخواهی، بر قله های اندیشه ودشتِ دل باریدن گرفت تا چشمه های نور وصفا بجوشند وجریان رودهای راستی، جان ها را جانی تازه بخشند، نگاه های ناظران را شکوفه های سعادت نوازش دهند و نغمه های حق و عدل، گوش دل را هوش باشند. میلاد فرخنده مولای عاشقان، نگین انگشتری ایران، امیر دل های مردمان، امام علی بن موسی الرضا(ع) بر همگان خجسته و تهنیت باد.

هشتمین میلاد فرخنده

درآسمان شب مدینه، خانه ای خورشید وار می درخشید. آسمان شکوفه باران بود. فضا از عطر حضور آکنده و ملائک با طبق های نور در رفت وآمد بودند. وصدای هلهله وتکبیر، در گوش ملائک می پیچید. بار دیگر رحمت الهی تابیدن گرفت. گلی دیگر از گلستان محمدی شکفت که ماه در مقابلش خجل شد و خورشیدروی تابیدن نداشت. آری، رضا آمده بود و مدینه به خود می بالید.

پاره ای از بیانات حضرت

نشانه های دانشوری سه چیز است: دانش، بردباری و سکوت.[۱]

دوست هر مردی، عقل و خرد او و دشمنش، نادانی اوست.[۲]

(هیچ خسیسی طعم آرامش، و هیچ حسودی از زندگی لذت را نخواهد چشید. نیز هیچ بی ‍وصله ای خوش قول و هیچ دروغگویی جوان مرد نخواهد شد.[۳]

خاموشی و سکوت، یکی از درهای حکمت است. براستی خموشی محبت آورد و راهنمای پرخیری است.[۴]

هم نشینی با بدان، موجب بدگمانی به نیکان است.[۵]

شما که نمی توانید مردم را با دارایی خود راضی کنید، پس بکوشید تا با روی خوش و خوی نیکو، خشنودشان سازید.[۶]

بر حق شکیبا باشید، اگرچه تلخ و ناگوار باشد.[۷]

آن کس که زمانه را سرزنش کند، سرزنشش به طول می انجامد.[۸]

کسی که به برادر مؤمنش خیانت کند، به او ضرری وارد آورد یا وی را فریب دهد، از ما نیست.[۹]

هیچ گاه بر کسی خشم مگیر.از کسی چیزی مخواه و هر چه برای خود می خواهی، برای دیگران نیز بخواه.[۱۰]

آن کسی که می خواهد قوی ترین مردم باشد، باید بر خداوند توکل کند.[۱۱]

عفو آن زمان پسندیده است که با سرزنش و ملامت همراه نباشد.[۱۲]

کمال عقل بعد از ایمان به خدا، دوستی با مردم ونیک رفتاری با خوبان و بدان است.[۱۳]

کیفر کفران نعمت، سریع تر از عقوبت سایر گناهان است.[۱۴]

آن کس که می خواهد عمرش طولانی و روزی اش افزون شود، باید صله رحم به جای آورد.[۱۵]

صدقه، بلای قطعی را از صدقه دهنده دفع می کند.[۱۶]

ولادت

هشتمین کوکب آسمان ولایت و امامت، امام هشتم، ابوالحسن علی بن موسی الرضا، در یازدهم ذیقعده سال یک صدوپنجاه و سه، در مدینه طیبه به دنیا آمد. کینه حضرت، ابوالحسن و مشهورترین القاب ایشان، رضا، صابر، فاضل، رَضی و وَفی است. پدر آن حضرت، امام هفتم موسی بن جعفر(ع) و مادرش تُکتَمْ یا نجمه یا خیزران گفته اند.[۱۷]

گفتار امام کاظم(ع) درباره امام رضا(ع)

مفضّل، از یاران امام کاظم(ع) می گوید:به محضر امام کاظم(ع) رفتم، دیدم حضرت رضا(ع) را که در خردسالی به سر می برد، در بغل گرفته و می بوسد و بر شانه اش می نهد و به سینه اش می چسباند و خطاب به او می فرماید: «پدر ومادرم به فدایت، چه قدر خوشبو و زیبا هستی و برتری تو بر دیگران آشکار است».سپس فرمودند: «مقام این کودک نزد من، هم چون مقام من در نزد پدرم است». عرض کردم: این کودک همان است که پس از شما عهده دار و صاحب امر امامت است؟ امام کاظم فرمودند: «آری کسی که از او پیروی کند، راه رشد و هدایت می پیماید و کسی که از نافرمانی اش کند، به راه کفر می رود».[۱۸]

امام رضا(ع) دستیار پدر

حضرت رضا(ع) در اولین سال امامت پدرش امام کاظم(ع) در سال ۱۴۸ق چشم به جهان گشود.بنابراین، از آغاز ولادت خود تا هنگام شهادت پدر، در برابر حوادث بسیار سخت و تلخ قرار داشت. امام در سراسر مدت ۳۵ سال امامت امام کاظم، در برابرچهار طاغوت عصرش، منصور، مهدی و هادی عباسی و نیز هارون الرشید ایستادگی کرد و راه پدر را ادامه داد و هرگز در برابر حرامیان پلید و قدرت طلبان هوس باز سر فرود نیاورد. ایشان مردم را به شدت از یاری ستمگران وکمک به خلفای طاغوتی برحذر داشت. امام رضا( همواره دستیار و پشتوانه توانا، چشم نافذ و بازوی پرتوان پدر بود.[۱۹]

راز علی بودن

امام موسی بن جعفر(ع) در آخرین سال حیاتشان فرمودند: «امسال من از دنیا خواهم رفت و امر امامت به دست فرزندم علی خواهد بود.وی هم نام دو علی است؛ علی اول، امام علی بن ابی طالب(ع) و علی دوم، امام علی بن الحسین زین العابدین(ع) است. او فهم، حلم، علم، محبت، دیانت را از امیرمؤمنان، و رنج، مصیبت، صبر و پایداری در برابرناملایمات را از علی بن الحسین به ارث برده است».[۲۰]

سرپرستی امور در زمان پدر

هنگامی که امام کاظم(ع) به دستور هارون دستگیر و زندانی شد، حضرت رضا(ع)در مدینه بود و به جای پدر، به رسیدگی امور می پرداخت. گرچه ایشان هنوز به مقام امامت نرسیده بود، ولی کارهای امام را به نمایندگی از پدرانجام می داد و نقش بسیار مهمی در نگهبانی فرهنگ و فقه تشیع و حفظ شاگردان پدر داشت. شاگردان، شیعیان، و نیازمندان مادّی و معنوی، به محضر آن حضرت می آمدند؛ گویی در محضر پدرش امام کاظم هستند و حضرت رضا(ع) به امور آن ها رسیدگی می کرد و به سؤالاتشان پاسخ می داد و خلأ غیبت پدر را پر می کرد.[۲۱]

امامت در مدینه

مدت امامت حضرت رضا(ع) حدود بیست سال طول کشید که هفده سال آن درمدینه و سه سال آخر در خراسان گذشت. امام رضا(ع) پس از شهادت پدر، امامت مردم را به عهده گرفت و به رسیدگی امور پرداخت. شاگردان پدر را به دورخود جمع کرد و به تدریس و تکمیل حوزه علمیه جدش امام صادق(ع) پرداخت. موقعیت امام رضا(ع) در مدینه، همه عالمان وشخصیت های سیاسی واجتماعی حجاز راتحت الشعاع خود قرار داده بود.آن حضرت، برای رفع مشکلات اجتماعی، فرهنگی سیاسی مردم می کوشید و در متن جامعه قرار داشت و هرگز لحظه ای بی تفاوت نزیست.[۲۲]

جلوه حق

امام رضا(ع)آیینه تمام زیبایی هاست.جلوه های جمال وجلال الهی درسیمای امام، درخششی تمام یافته است. ایشان نمونه انسان کامل در مسیر صعودی و پرواز شکوه مند به سوی نیکی ها وخوبی هاست.آن چه در روایات از صفات والقاب گوناگون برای امام رضا (ع) بیان شده، هر یک ظهوری از جلوه های نورانی امامت است که ابعادی از سیمای معنوی و ملکوتی ایشان را فرا راه حق جویان و عارفان قرار می دهد.

عالم آل محمـّد(ع)

در روایت مستندی آمده است که امام موسی بن جعفر(ع) به پسران خود می فرمود: «ای اولاد من! برادر شما علی بن موسی عالم آل محمد(ع) است. مسایل دینی خود را از او بپرسید و آن چه به شما می فرماید را حفظ کنید. همانا من از پدرم جعفر بن محمد(ع) شنیدم که همواره به من می فرمود: عالم آل محمد(ع) پسر توست. ای کاش عمر من کفاف می داد تا او را ببینم. او همنام علی بن ابی طالب است».[۲۳]

هم چنین یکی از دانشمندان هم عصر امام رضا(ع)در منزلت ومقام علمی حضرت امام رضا(ع) می گوید: «همه مسایلی که از حضرت رضا(ع) پرسیدم و آن حضرت پاسخ داد، جمع نمودم، به پانزده هزار مسأله رسید. کسی را عالم تر از او ندیده ام و نیز هیچ عالم و دانشمندی آن حضرت را ندید، مگر این که مانند من گواهی داد که کسی عالم تر از او ندیده است».[۲۴]

ولایت عهدی چرا؟

حکایت امام رضا(ع)، حکایت پیروزی نور بر تاریکی بود.مأمون، نوررا چه ابلهانه مخفی می کرد و چه ناشیانه، پیروزی خیالی خویش را با خنده های مستانه به جشن می نشست. او که از حضور حضرت رضا(ع) در مدینه ناراضی بود، تصمیم برآن گرفت که حضرت را از شهر پیامبر خاتم به خیالِ باطلِ دور کردن ایشان از شیعیان و جلوگیری از خروش علویان، به قصد مرو خارج کند و با اهدای خرقه ولایت عهدی، او را شریک جرم خود سازد. حضرت رضا(ع) در این باره به مأمون فرمودند: «اگر ردای خلافت حق شماست، چرا آن را به دیگری واگذار می کنید و اگر حق شما نیست، چرا آن را غاصبانه بر دوش گرفته اید».[۲۵]

شرایط امام رضا(ع) در پذیرش ولایت عهدی

مأمون توانست با به کارگیری تهدید واجبار،ولایت عهدی را به امام علی بن موسی الرضا(ع) بقبولاند. امام رضا(ع) فرمود:«من ولایت عهدی را می پذیرم،مشروط براین که امرونهی نکنم، فتوا ندهم، قضاوت نکنم، عزل و نصب نکنم وامورو سنت ها را جابه جا نسازم»[۲۶] به واقع ولایت عهدی امام رضا(ع) از روی اجبار وفقط اسمی ومشروط برکناره گیری از سیاست های مأمون بود. مأمون با ترفندهای خیالی خود می خواست آن حضرت را بفریبد و ارکان متزلزل حکومت خود را درپرتو وجود امام استوار سازد، ولی امام(ع) با هوشیاری، نقشه های او را،نقش بر آب کرد وبه مردم فهماند که از رژیم سیاسی حکومت مأمون، کاملاً بیگانه است.

مخدوش ساختن قداست امام(ع)

امامان معصوم(ع)، همواره از چهره ای معنوی برخوردار بوده و بردل ها حکومت کرده اند. مردم، آنان راتجسم ارزش ها دانسته و ایشان را گرامی می داشته اند. تعظیم مردم در برابر زمامداران، معمولاً تشریفاتی، صوری و