پاورپوینت کامل سلوک عالمان در مسجد سهله ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سلوک عالمان در مسجد سهله ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سلوک عالمان در مسجد سهله ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سلوک عالمان در مسجد سهله ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

مقدمه

مسجد سهله که مشهور است پس از ظهور امام عصر (عج) محل زندگى ایشان و خانواده‌شان و نیز محل بیت‌المال و تقسیم غنائم میان مسلمانان خواهد بود، در ورودى شهر کوفه قرار دارد. کوفه بعد از دوره فتوحات اسلامى، در همین مکانى بود که به شهر تبدیل شد. این شهر در فاصله ده کیلومترى از نجف اشرف و صدوپنجاه کیلومترى بغداد واقع شده است.

مسجد سهله، بعد از مسجد کوفه ساخته شد و یکى از بزرگ‌ترین مساجدى است که در قرن اول هجرى در کوفه بازسازى شد. این مسجد از سمت شمال غربى مسجد جامع که در فاصله دو کیلومترى آن قرار دارد، قابل مشاهده است و ابتدا در زمینى بایر و غیر مسکونى ساخته شد.

از مسجد سهله با نام‌هاى دیگرى نیز یاد شده است: مسجد قُرا، مسجد بِرِّى، مسجد سُهَیل، مسجد عبد قُبَیس و مسجد بَنِى‌ظَفَر، ولى «سَهله» مشهورتر از بقی نام‌هاست.

نام‌گذارى به «قُرا» به سبب وجود روایتى از امیرمؤمنان على (ع) است که فرمود: در شهر کوفه چهار مکان مقدس وجود دارد که هریک، داراى مسجدى است. از حضرت نام آنها را پرسیدند؛ فرمود: یکى از آنها مسجد سهله است. مسجد سهله محل اُتراق خضر نبى (ع) است و هیچ اندوهگینى به این مسجد وارد نمى‌شود، مگر این‌که خداوند اندوه او را مى‌زداید و ما اهل‌بیت، مسجد سهله را به نام مسجد قُرا یاد مى‌کنیم.[۱]

نام «بِرِّى» نیز از ماد «بِرّ» به معناى نیکوکار مى‌باشد. [۲] از امام صادق (ع) روایت شده است که فرمود: در مسجدى نماز مى‌خوانید که شما آن را سهله مى‌نامید، ولى ما اهل بیت به آن مسجد «بِرّى» مى‌گوییم.[۳]

نام «سُهَیل» براى مسجد سهله نیز به سبب روایتى است که از امام باقر (ع) نقل شده است [۴] و شاید «سُهَیل» ، نام یکى از افرادى است که در بازسازى این مسجد مشارکت داشته و شاید نام یکى از عابدانِ این مسجد است.

نام «عَبدقُبَیس» نیز به سبب ساخته شدن این مسجد در محل بنى عبد قبیس مى‌باشد؛ همان‌طور که نام «بنى‌ظفر» نیز به دلیل واقع شدن مسجد در محدود بنى‌ظَفَر است که در دوره‌هاى مختلف بازسازى مسجد سهله مشارکت داشته‌اند.

«سَهله» در لغت، تپّه‌اى است پوشیده از شن سرخ رنگ و «سِهله» شن دانه درشتى است که دانه‌هایش قابل مشاهده مى‌باشد.[۵]

در روایتى از اُم‌سلمه، همسر گرامى پیامبر اسلام (ص) نقل شده است: جبرئیل (مدت‌ها پیش از واقعه کربلا) مقدارى از خاک سرخ‌رنگ زمین کربلا را براى پیامبر (ص) آورد [۶] که در این روایت از چنین خاکى تعبیر به «سَهله» شده و به همین علت نام «سَهله» شهرت بیشترى براى این مسجد ارزشمند پیدا کرده؛ چون در سرزمینى است که پوشیده از شن سرخ‌رنگ است.

امامان و مسجد سهله

مسجد سهله یکى از مقدس‌ترین مکان‌ها بعد از مسجد کوفه شمرده مى‌شود؛ چرا که خان ادریس نبى و حضرت ابراهیم و عبدصالح خدا خضر نبى (علیهما السلام) در این مسجد قرار دارد.[۷]

به درستى که برترین مساجد به ترتیب مسجدالحرام، مسجد النبى، مسجد کوفه و مسجد سهله مى‌باشد.[۸]

روایات فراوانى درباره مسجد سهله از ائمه معصومین (علیهما السلام) نقل شده که به جایگاه و تقدّس این مسجد و لزوم زیارت آن اشاره دارد. از امیرمؤمنان على (ع) نقل شده است: مسجد ابن ظفر مسجد بابرکتى است. به خدا قسم در طبقه‌اى از طبقات بالاى این مسجد (در آسمان) سنگى بسیار بزرگ و سبز رنگ است که خداوند هیچ پیامبرى را مبعوث نکرده مگر این‌که تصویرى از چهره آن پیامبر بر روى آن سنگ نقش بسته و این مسجد، همان مسجد سهله است.[۹]

در روایت دیگرى امام صادق (ع) از ابوحمزه ثمالى درباره عمویشان «زید» پرسیدند: آیا عمویم زید را در شبى که از شهر خارج شد، ملاقات کردى؟ ابوحمزه پاسخ داد: بله. امام (ع) پرسیدند: آیا در مسجد «سُهَیل» نماز خواند؟ ابوحمزه عرض کرد: مسجد سُهَیل کجاست؟ آیا مرادتان همان مسجد سهله است؟ امام (ع) فرمود: بله؛ اگر زید دو رکعت نماز در مسجد سهله خوانده بود و از خدا امان مى‌خواست، خداوند او را همواره در پناه خویش حفظ کرده بود.[۱۰]

علما و مسجد سهله

علماى بزرگ ما پیوسته بر مداومت بر زیارت مسجد سهله و نماز خواندن در آن تشویق کرده‌اند. عالم بزرگ شیعه شیخ طوسى در کتاب خویش مى‌گوید:

شایسته نیست که نمازهاى یومیه واجب، جز در مسجد انجام شود، (مانند این‌که) کسى گذرش به مسجد سهله مى‌افتد و در آن نماز مى‌خواند و مستحب است که در وقت بین دو نماز مغرب و عشاء در مسجد حضور داشته باشد.[۱۱]

سید بن طاووس شب‌هاى چهارشنبه به زیارت مسجد سهله مى‌رفت و مى‌گفت:

اگر خواستى به مسجد سهله بروى، در وقت بین نماز مغرب و عشاء در شب چهارشنبه برو که این وقت از سایر اوقات فضیلت بیشترى دارد.[۱۲]

برخى از علما مانند آیت‌الله شیخ جعفر کاشف‌الغطاء براى دفع بلا به مسجد سهله پناه مى‌آوردند. خود ایشان مى‌گوید:

در سالى که طاعون آمد، من به همراه چهل نفر به مسجد سهله پناه بردیم و ظاهراً هم اهالى شهر (به جز چند نفرى که در مسجد سهله بودند) ، به سبب بیمارى طاعون فوت کردند و بعد از برطرف شدن این بیمارى کسى باقى نمانده بود.

شیخ محمدحسن صاحب جواهر به مسجد سهله علاقه فراوان داشت و هم او بود که حرکت به سوى مسجد سهله در چهارشنبه شب‌ها را پایه‌گذارى کرد و زمانى که قصد رفتن به مسجد سهله را مى‌نمود، دستور مى‌داد که خیمه‌ها و وسایل و مواد غذایى کافى را براى استفاده در زمان استراحت در بین راه شهر نجف اشرف تا مسجد سهله آماده کنند. او و شاگردان و اطرافیانش بر اسب‌هاى زین شده سوار مى‌شدند و گروه‌هاى بسیارى از مردم با آنها همراه مى‌کردند و شب را در آن‌جا بیتوته مى‌کردند و احداث این ساختمان، مربوط به این برنامه بود.

برادر بزرگ‌تر صاحب جواهر، شیخ محمدحسین که طلبه‌اى باهوش و مستعد بود نیز همراهشان مى‌رفت، تا این‌که در یکى از این سفرها به‌طور اتفاقى و از روى اشتباه، مورد اصابت گلوله قرار گرفت و در عنفوان جوانى، در حالى‌که در مسیر مسجد سهله بود، کشته شد.

ماجرا از این قرار بود: یکى از افرادى که به دستور شیخ جعفر کاشف‌الغطاء مشغول فراگیرى آموزش نظامى و تیراندازى در بیابان‌هاى اطراف شهر بود تا در برابر وهابیونى که دائماً، کربلا و نجف را مورد هجمه‌هاى خود قرار مى‌دادند، بایستد و دفاع کند، تیرى شلیک مى‌کند و به سبب انحراف در تیراندازى، شیخ محمدحسین مورد اصابت گلوله قرار گرفته و رحلت مى‌کند.[۱۳]

صاحب جواهر در بستر بیمارى‌اى که منجر به رحلت ایشان شد، از طرف یکى از عیادت‌کنندگان مورد پرسش قرار گرفت که اگر خداى نکرده براى شما اتفاقى افتاد، مرجع تقلید چه کسى خواهد بود؟ صاحب جواهر براى پاسخ به این سؤال دستور داد تا بزرگان از میان علما و مجتهدین جمع شوند. آنان نیز بلافاصله به نزد صاحب جواهر رسیدند. برخى با دیدن وضعیت جسمانى صاحب جواهر گمان کردند که ایشان، او را به عنوان مرجع تقلید بعد از خود انتخاب مى‌کند و برخى احتمال مى‌دادند که صاحب جواهر یکى از فرزندانش را براى این مهم پیشنهاد مى‌کند؛ چون در میان فرزندانش کسى بود که لایق چنین منصبى باشد. هنگامى که تمامى مدعوین آمدند، صاحب جواهر سراغ «شیخ مرتضى انصارى» را گرفتند، ولى او در جلسه حاضر نبود. کسى را به دنبال او فرستاد. وقتى شیخ انصارى آمد، صاحب جواهر به او گفت: آیا مرا در چنین موقعیتى تنها مى‌گذارى؟ شیخ مرتضى پاسخ داد: در مسجد سهله مشغول دعا براى شفاى شما بودم. صاحب جواهر فرمود: «زمام امور دینى را که به من سپرده شده بود، اکنون امانت الهى در نزد توست؛ پس تو نیز از احتیاطاتت کَم کن؛ چرا که دین، دین آسانى است».[۱۴]

مرحوم آیت‌الله سید کاظم یزدى (صاحب عروه الوثقى) نیز رفتن به مسجد سهله را که در برخى از شرایط و اوقات خاص، بقیه مردم در فکر دیگرى