پاورپوینت کامل اسرار زیارت در گفت وگو با آیت الله حاج شیخ محمد مؤمن قمی ۷۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اسرار زیارت در گفت وگو با آیت الله حاج شیخ محمد مؤمن قمی ۷۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اسرار زیارت در گفت وگو با آیت الله حاج شیخ محمد مؤمن قمی ۷۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اسرار زیارت در گفت وگو با آیت الله حاج شیخ محمد مؤمن قمی ۷۳ اسلاید در PowerPoint :

فرهنگ زیارت: ضمن تشکر از پذیرش دوستان تحریریه، بفرمایید اهتمام اسلام بر زیارت، به چه دلیل است و چه رازی در این اهتمام وجود دارد. این نکته را با توجه به فضیلت زیارت حضرت امیرمؤمنان (علیه السلام) بیان بفرمایید.

آیت الله مؤمن:

بسم الله الرحمن الرحیم.

مناسب است برای پاسخ به این پرسش به خود روایاتی که در باب زیارات هست، مراجعه بشود. اتفاقاً وقتی من مراجعه کردم، روایاتی که در باب اهمیت زیارت – زیارت همه معصومین (علیهم السلام) یا پیامبر بزرگوار (صلی الله علیه و آله) – از بعضی معصومین وارد شده، بسیار زیاد است و از نظر اعتبار سندی هم اکثراً صحیح یا معتبر است. حالا ممکن است یک نفر واقفی مذهب باشد، ولی مورد اعتماد است. مرحوم ابن قولویه کتابی دارد به نام «کامل الزیارات». ایشان تأکید دارد که روایات را با سند ذکر کند؛ پس همه روایاتش، ولو این که روای وضع رجالیاش هم روشن نباشد، خود ایشان در مقدمه این کتاب تأکید میکند که اینها آدم های ثقه و صحیحی هستند. دیگران هم مثل مرحوم شیخ مفید روایات متعددی راجع به بحث زیارات ذکر کرده اند. مرحوم صاحب وسائل که بعد از تمام شدن ابواب مربوط به حج، کتاب «المزار» را ذکر کرده، بیشتر روایاتش، روایات معتبر السند است. این شدت عنایت علما و مشایخ حدیثی را به امر زیارت قبور معصومین (علیهم السلام) میرساند.

در روایات متعددی پیامبر بزرگوار¦ و ائمه (علیهم السلام) فرموده اند کسانی که به حج میآیند، وقتی اعمال حجشان را انجام دادند نزد ما بیایند. تصریح شده که به مدینه بیایند. از این روایات استفاده میشود که سرّ این زیارت این است که زائران بیایند و یاریشان را با این آمدن و زیارت کردن به ایشان اعلام کنند.

فرهنگ زیارت: می فرمایید اولین نکته و سرّ زیارت، همان اعلام نصر است؟

آیت الله مؤمن: بله، این جهت را خود این روایات دارد. از آن طرف هم وقتی به مسئله واقعیت و سِمت الهی که برای پیامبر بزرگوار¦ و ائمه (علیهم السلام) هست توجه کنیم، میبینیم که در مورد این که حضرت امیر (علیه السلام) را پیامبر بزرگوار به عنوان ولی امر مسلمین بعد از خود اعلام بکند و نصب بکند، آیه غدیر نازل شد که میفرماید: «یا أَیهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَیک مِنْ رَبِّک.. . »؛ این «یا ایها الرسول» خودش یک لطفی دارد؛ یعنی تو فرستاده ما هستی. این طور نیست که در این کاری که به تو واگذار میکنیم، مسئله شخصی خودت مطرح باشد؛ بلکه چون فرستاده ما هستی، رسالت ایجاب میکند که آن مرسل هر چه را که میخواهد، تو انجام بدهی؛ یعنی آنچه از طرف خدا بر تو نازل شده؛ یعنی خواسته تو ارزش ندارد؛ «مَا أُنْزِلَ إِلَیک مِنْ رَبِّک.. . » را به مردم اعلام کن؛ آن گاه میفرماید: «وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ.. . » اگر این کار را نکنی، رسالت الهی را نرسانده ای. اصلاً اساس رسالت تو این بود که این ولایت امر را به مردم اعلام کنی. بعد میفرماید: «.. . وَ اللَّهُ یعْصِمُک مِنَ النَّاسِ.. . » غصه نخور؛ خداوند تو را از مردم حفظ میکند.

از این جمله استفاده میشود چه بسا پیامبر هراس داشته که نکند مشکلی در این اعلام کردن پیش بیاید. از نافرمانی مردم در رابطه با ابلاغ این «ما انزل» وحشت داشت که خدا میفرماید من حفظت میکنم. سپس در ادامه آیه میفرماید: «.. . إِنَّ اللَّهَ لَا یهْدِی الْقَوْمَ الْکافِرِینَ» (مائده/۷) یعنی خداوند قوم کافر را هدایت نمیکند. این اهمیت مطلب را میرساند که کسانی که مقابل این فرمان الهی بایستند، در اصل اسلامشان تردید هست. پیامبر بزرگوار به حسب روایات متواتری که شیعه و سنی نقل کرده اند، در عمل به وظیفه ای که در این آیه شریفه به ایشان واگذار شد، در روز غدیر که تقریبا همه مسلمانان روی زمین، آنهایی که میتوانستند به حج بیایند در آن روزگاری که هنوز اسلام گسترش پیدا نکرده بود، آن هم بین راه که در هوای گرم و سوزان مردم را جمع کردند و بر منبری از جهاز شتر تشریف بردند و فرمودند: من پیغمبری بودم که به وظیفه ام عمل کردم؛ آیا نکردم؟ مردم تأیید کردند. آن گاه فرمودند:

«ألست أولی بکم من أنفسکم» من مگر أولی به شما از خودتان نیستم؟ که این کلام اشاره است به آن ولایت امری که در قرآن شریف آمده است: «النَّبِی أَوْلَی بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ.. . » و دلالت بر ولایت امر پیامبر بزرگوار و رهبری حضرت بر مردم دارد. سه بار از مردم میپرسند:

«أ لست أولی بکم من أنفسکم» و مردم هم تصدیق کنند. بعد حضرت امیر (علیه السلام) را در کنار خودشان قرار دادند و دست ایشان را بالا بردند و فرمودند:

«من کنت مولاه فهذا علی مولاه». این آیه هم مربوط به همین امر است: «الیوم اکملت لکم دینکم و أتمت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دینا»؛ یعنی اگر این مهم تحقق پیدا بکند، اکمال دین به واسطه اوست. این اهمیتی است که ولایت امر دارد.

فرهنگ زیارت: این آیه تطبیق مصداقی قطعی نسبت به ولایت امر امیرالمؤمنین (علیه السلام) دارد، چون حضرت پیامبر آن را بیان فرمودند؟

آیت الله مؤمن: آنچه بیان فرمودند، همان مفاد «النبی أولی بالمؤمنین من انفسهم» است؛ یعنی ولایت امری که خداوند تعالی برای این که اسلام در مسیر اساسی اش قرار بگیرد، ابلاغ فرموده؛ غیر از این که خدا پیغمبر را فرستاده برای بیان احکام و خواسته های خداوند، چه مستحب، چه واجب، چه مکروه و چه حرام.. همه اینها را بیان کرده. این از وظایف پیامبر و ائمه (علیهم السلام) است. ولی «أولی بکم من أنفسکم» را که روز غدیر برای حضرت امیر (علیه السلام) تصریح کردند به آن، موجب شد که اکمال دین بشود؛ یعنی ادامه و تحقق یافتن ولایت امر آن کسی که شایسته ولایت امر است، موجب اکمال دین و اتمام نعمت میشود. بر حسب روایات هم فرموده اند که این ولایت امر، تنها برای امیرالمؤمنین (علیه السلام) نبوده؛ بلکه برای حضرت امام حسن امام حسین (علیهما السلام) هم هست. اینها منصوص است و برای سایر ائمه (علیهم السلام) هم عیناً همین معنای

«أولی بکم من أنفسکم» تحقق دارد تا حضرت ولی عصر (عج). دکتر هانری کربَن به علامه طباطبایی گفته است: معتقدم که از کلمات پیغمبر (صلی الله علیه و آله) استفاده میشود که حضرت ولیعصر (عج) تا روز قیامت

زنده است؛ زیرا اسلام دینی است که در تمام ازمنه هست و همیشه هم باید یک ولی امری داشته باشیم و چون امام دوازدهم ولی امر زمان قبل بوده، این علی القاعده باید بماند.

مسئله ولایت امر ارزش بسیار زیادی دارد و شاید مهم ترین مسائل باشد. پیغمبر نماز را بیان کرده، روزه را بیان کرده، زکات دادن و همه این احکام را بیان کرده؛ اما در هیچ کدام از آنها این طور نیست که گفته باشد: «الیوم اکملت لکم دینکم و اتمت علیکم نعمتی» این ویژگی مهم امامت است و مهم ترین چیزی است که در اسلام قرآن شریف برای آن آیه دارد و در روایات ما هم الحمدلله این ها هست. در چند روایت آمده است که نزد ما بیایید تا نصرت خود را به ما اعلام کنید؛ یعنی شما ولی امر ما هستید و ما هم باید تابع شما باشیم. پیغمبر (صلی الله علیه و آله) بعد از اعلام این ولایت امر برای حضرت امیر، از مردم بیعت گرفت تا تابع حضرت امیر باشند. این لزوم تبعیت از ولی امر جزو واجبات روشن در باب ولایت آن کسی که خدا او را ولی امر قرار داده است.

فرهنگ زیارت: بنابراین، می توانیم بگوییم که سرّ زیارت، اعلام یاری و پذیرفتن ولایت ایشان است.

آیت الله مؤمن: بله، سرّ زیارت و ارزش زیارت همین است. نمیگویند بیایید به ما سلام کنید. زیارت از نظر لغت هم چه بسا مفادش بیش از این نباشد که زائر حضور پیدا بکند و مصداق بدون واسطه اش این است که خود مزور موجود باشد و زائر فقط بگوید سلام علیکم. باید بگویند ما هستیم. خود این حضور پیدا کردن عند المزور برای این است که بگوید تو ولی امر ما هستی. این ولی امر بودن را ابراز کنند و بگویند ما همراه شما هستیم و هر چه بفرمایید میپذیریم و در اصطلاح به تولّی و تبرّی تعبیر میشود. این اصلاً اعلام این است که امامت که یکی از اصول مذهب ماست، بنابر ادله ای که از آیات شریفه قرآن و روایات داریم. امامت همان رهبری و ولایت امر امت است.

فرهنگ زیارت: در این اعلام نصر و یاری، آیا می شود گفت که به نوعی اعلام بیعت هم هست؟

آیت الله مؤمن: وفاداری به بیعت است؛ یعنی ما سر سوزنی از آن حرفی که زدیم، کنار نمیرویم. به حضرت صادق (علیه السلام) عرض میکردند آقا چرا قیام نمیکنید؟

حضرت میفرمودند که من کسی ندارم. بعضی از اصحاب به ایشان ایراد گرفتند! امام به چند گوسفندی که آن جا بود اشاره کردند و فرمودند: اگر به این تعداد پیرو داشتم و من را امام میدانستند و گوش به حرفم میدادند، قیام میکردم. در روایات دیگری آمده که به یکی از آنان فرمودند برو توی تنور پر از آتش. گفت: این چه کاری است؟! و خودش را کنار کشید. در همین حال یکی از شیعیان خالص و واقعی وارد شد و نشست. حضرت به او فرمود: برو توی آتش. او هم رفت توی آتش؛ یعنی این قدر تسلیمند در برابر دستورات الهی.

فرهنگ زیارت: این درباره زیارت خود معصومینعلیهم السلام است؛ درباره زیارت مزار آنها چه می فرمایید؟

آیت الله مؤمن: در همین روایات زیارت، از پیامبر بزرگوار (صلی الله علیه و آله) یا حضرت امیر (علیه السلام) یا سایر ائمهعلیهم السلام همین مسئله آمده است که هر کس مرا زیارت کند، مثل این است که خدا را زیارت کرده؛ چه در زمان حیاتم و چه در زمان مماتم. در بعضی از روایات تصریح شده که چه از راه دور باشد و چه از راه نزدیک. در روایات متعددی که سندش معتبر است، آمده که ائمه (علیهم السلام) فرموده اند: اگر در مسجدالنبی پیامبر را زیارت کنی، سلام تو را میشنود؛ ولی اگر از دور یا به وسیله کسی سلام بفرستی، این را به پیامبر ابلاغ میکنند. این تعبیر در روایات متعددی آمده است.

اگر بخواهیم جمع بندی کنیم و یک نتیجه کلی از این روایات به دست آوریم، باید بگوییم که چون زائر آمادگی خود را برای عمل به فرمایش اولیا (علیهم السلام) اعلام میکند و خود را تحت فرمان ولی امر قرار میدهد، از این جهت، زیارت ارزشمند است و چون فضائلی که برای زیارت آن بزرگواران ذکر شده، اطلاق دارد، یعنی هم زمان حضورشان را در برمیگیرد و هم بعد از وفاتشان را، معلوم میشود همین اندازه که ما عرض ادب کنیم به اینها، چون همه اینها ولی امر هستند و همه شان تحت عنوان «النبی أولی بالمؤمنین من أنفسهم» هستند و اطاعت ایشان واجب است، این اهمیتی است که در این کار هست و در امور دیگر نیست.

فرهنگ زیارت: در واقع این نکته، بیان دیگری برای سرّ زیارت است؟

آیت الله مؤمن: بله، با توجه به آنچه قرآن شریف نسبت به اجری که پیامبر از مردم در مقابل نبوتش خواسته «لا أسئلکم علیه من أجر الا من شاء أن یتخذ الی ربه سبیلا» و در دعای ندبه هم آمده «فکانوا هم السبیل الیک و المسلک الی رضوانک» خود پیغمبر فرموده است که من هیچ اجری از شما نمیخواهم، مگر دوستی شما با نزدیک ترین افراد به من و مودت با آنها. ما این مودتی را که نسبت به اهل بیت پیامبر (صلی الله علیه و آله) و ذویالقربی داریم با همین سلام عرض کردن به آنها ابراز میکنیم. و چون مودت بالقربی به نفع خود انسان هاست و این قدر اهمیت دارد که اجر رسالتش را پیغمبر این قرار داده، آن وقت اگر انسان به زیارت هر یک از این بزرگواران مشرف بشود و عرض سلام کند، به