پاورپوینت کامل امیرالمؤمنین (علیه السلام) از نگاه رضوی ۶۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امیرالمؤمنین (علیه السلام) از نگاه رضوی ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امیرالمؤمنین (علیه السلام) از نگاه رضوی ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امیرالمؤمنین (علیه السلام) از نگاه رضوی ۶۶ اسلاید در PowerPoint :

درآمد

علی (علیه السلام) شخصیتی بزرگ و بی بدیل است که در طول تاریخ همواره مورد مدح و ستایش بزرگان بوده است. شناخت امیرالمؤمنین و ویژگی های ایشان، راه های گوناگونی دارد؛ اما بی شک بهتربن راه شناخت ایشان، روایات معصومین (علیهم السلام) است.

حضرت رضا (علیه السلام) در مناسبت های مختلف، به زوایایی از شخصیت آن امام همام اشاره فرموده است, که ما در این نوشتار به برخی از آنها اشاره میکنیم.

۱. نصب امام توسط پیامبر (صلی الله علیه و آله) به دستور خدا

در اندیشه رضوی، ولایت و امامت، تنها یک جایگاه سیاسی، اجتماعی نیست؛ بلکه امام از سوی خدا منصوب می شود تا زمین هیچ گاه از حجت خالی نباشد؛ چراکه «اگر زمین از حجت خالی باشد و یک لحظه بدون امام بماند، اهل خود را فرو میبرد».[۱] از این رو رسول الله (صلی الله علیه و آله) به دستور خداوند علی (علیه السلام) را به جانشینی خود منصوب کردند.

حضرت رضا (علیه السلام) تحلیل جامعی از نقش اجتماعی امام و این که امام از سوی خداوند تعیین می شود و از مقام عصمت برخوردار است، بیان فرموده است: عبدالعزیز بن مسلم گوید: با امام رضا (علیه السلام) در مرو بودیم. روز جمعه ای در اوایل ورود، با عده ای در مسجد جامع اجتماع کردیم و سخن پیرامون مسئله امامت درگرفت و از اختلاف های بسیاری که درباره آن شده بحث به میان آمد. سپس من نزد آقای خود (امام رضا) آمدم و او را از این که مردمان در این باره سخن می گویند، آگاه کردم. امام لبخندی زد و فرمود: ای عبدالعزیز! مردمان ندانستند و در اندیشه های خود دچار فریب شدند. خدای عزّوجل جان پیامبر خود را نگرفت، مگر آن گاه که دین را برای او تمام کرد و قرآن را بر او فرو فرستاد، که در آن بیان هر چیز است؛ در آن حلال و حرام و حدود و احکام و همه آنچه را که مردمان به آن نیاز دارند، به تمامی واضح و آشکار ساخت، و خود فرمود:

«ما فَرَّطْنا فِی الْکتابِ مِنْ شَیءٍ»؛ در کتاب از هیچ چیز فروگذار نکردیم. و در حجّه الوداع که سال آخر عمر پیامبر (صلی الله علیه و آله) بود، این آیه نازل شد: « الْیوْمَ أَکمَلْتُ لَکمْ دِینَکمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیکمْ نِعْمَتِی وَ رَضِیتُ لَکمُ الْإِسْلامَ دِیناً»؛ امروز دین شما را برایتان کامل و نعمت خود را بر شما تمام کردم، و اسلام را دین شما برگزیدم.

امامت، متمّم دین است و پیامبر (صلی الله علیه و آله) از دنیا بیرون نرفت، مگر آن گاه که نشانه های دین را برای امت آشکار ساخت و راه درست را به ایشان نشان داد و آنان را بر راه راست قرار داد و علی (علیه السلام) را علم و امام ایشان معین کرد و هیچ چیز را که امت به آن نیازمند بودند، بیان ناکرده باقی نگذاشت. پس هر که گمان برد که خدای عزّ و جل دین خود را تمام نکرده، کتاب خدا را ردّ کرده و هر کس کتاب خدا را ردّ کند، به آن کفر ورزیده است.

آیا مردم قدر امامت و جایگاه آن را در امت می دانند که گزینش ایشان در آن روا باشد؟ امامت بلندمرتبه تر و گران مایه تر و استوارتر و ژرفتر از آن است که مردمان با خردهای شان بتوانند به آن برسند، یا با اندیشه های خود از آن آگاه شوند، یا امامی را به گزینش خویش اختیارکنند. امامت آن است که خدای عزّوجل، ابراهیم خلیل (علیه السلام) را پس از پیامبری و دوستی خود، به آن مخصوص گردانید و فضیلتی بود که او را بدان مشرّف ساخت و او را به آن نامور کرد و فرمود: «إِنِّی جاعِلُک لِلنَّاسِ إِماماً»؛ من تو را برای مردمان، امام و پیشوا قرار می دهم؛ و چون خلیل (علیه السلام)

– که با این عنوان بسیار خشنود شده بود – پرسید: «وَ مِنْ ذُرِّیتِی»، خدای متعال فرمود: «لا ینالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ»؛ عهد من (امامت) نصیب ستمکاران نخواهد شد.[۲]

شیعه از دیرباز با استناد به قرآن کریم و آیه «یا أَیهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَیک مِن رَّبِّک وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا به لغت رِسَالَتَهُ.. . و الیوم اکملت لکم دینکم و رضیت لکم الاسلام دینا» معتقد است که پیامبر در واقعه غدیر این دستور خدا را به اجرا گذاشت.

از موضوعاتی که امام رضا (علیه السلام) بر آن بسیار تاکید داشتند، مسئله واقعه غدیر بود و در احادیث مختلف به این موضوع پرداخته اند. علی بن طاووس در «اقبال» به ذکر مهم ترین فرمایشات حضرت رضا (علیه السلام) در این باره پرداخته که بخشی از آن را ذکر می کنیم:

– روز عید غدیر همان روزی است که خداوند دین را کامل گردانید و حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) علی (علیه السلام) را در مقام خلافت و حکومت برای مردم برگزید و فضیلت و وصایت او را آشکار کرد و آن روز را روزه می گرفت.

– روز غدیر را «روز کمال» میگویند و آن روزی است که شیاطین رانده میشوند، و روزی است که در آن اعمال شیعیان و دوستان آل محمد (صلی الله علیه و آله) پذیرفته میشود، و روزی است که در آن خداوند، اعمال مخالفان را رد می کند و آن ها را ناچیز میشمارد.

– غدیر روزی است که خداوند به کاتبان اعمال مردم فرمان میدهد تا از نوشتن اعمال دوستان اهل بیت (علیهم السلام) و شیعیان آنها خودداری کنند و به احترام محمد (صلی الله علیه و آله) و علی (علیه السلام) از آنان درگذرند.

– غدیر روزی است که در آن روز، باید جامه نیکو پوشید و لباس های سیاه را از تن به در کرد و آن روزی است که غم ها در آن زدوده می شود و گناهان شیعیان امیرالمؤمنین (علیه السلام) آمرزیده می شود.

– غدیر روزی است که خداوند در آن روز دین اسلام را کامل کرد و آن را پسندید و روز عید آل محمد (صلی الله علیه و آله) است. روز قبولی اعمال و آسایش مؤمنان است و روزی است که باید از خداوند، بسیار حاجب خواست و با یکدیگر دید و بازدید کرد.

– غدیر روز تبریک و تهنیت است و هرگاه مؤمنی برادرش را ملاقات کند، میگوید: «الحمد للَّه الذی جعلنا من المتمسکین بولایه امیر المؤمنین و الائمه». [۳]

از امام رضا (علیهم السلام) در موضوع اثبات اساس امامت که از علی (علیه السلام) آغاز میشود، ۷۳ روایت نقل شده است. ۳علاوه بر این روایات، در مناظرات و پاسخ به سؤال ها نیز این مسئله را طرح و در هر فرصتی این اصل را بیان میفرمود.

۲. جایگاه امیر مؤمنان (علیه السلام)

شناخت کامل شخصیت والای امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) و جایگاه او در جهان هستی، در حد بشر نیست؛ چه رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) خطاب به او می فرماید:

«یا علی لا یعرفک الاّّ الله و أنا»؛ ای علی! تو را هیچ کس نشناخت جز خدا و من.[۴]

از این رو باید گفت شناخت جایگاه امیرالمؤمنین فقط توسط معصومان ممکن است و در توان هیچ بشری نیست.

در این مقام، به برخی از فرمایشات حضرت رضا (علیه السلام) در این باره اشاره میکنیم.

الف. علی (علیه السلام) قسمت کننده بهشت و جهنم:

حضرت رضا (علیه السلام) از رسول الله (صلی الله علیه و آله) نقل می فرماید که ایشان خطاب به علی (علیه السلام) فرمودند:

«یا علی انّک قسیم الجنه و النار» [۵]؛ ای علی! همانا تو تقسیم کننده بهشت و جهنمی.

این روایت به صورت

«قسیم النار والجنه» و

«قسیم النار» و

«قسیم الجنه و النار»، در منابع مختلف آمده است.[۶]

اما چرا به امیرالمؤمنین (علیه السلام) «قسیم النار والجنه» می گویند؟

در پاسخ به این سؤال، اباصلت هروی چنین نقل کرده است:

روزی مأمون به امام رضا (علیه السلام) عرض کرد: به چه علت امیرالمومنین علی (علیه السلام) قسیم الجنه و النار خوانده شده است؟ حضرت فرمودند: آیا نشنیده ای که پدرت از پدرانش، از ابن عباس نقل کرده است که گفت: از رسول خدا شنیدم که می فرمود: دوستی علی ایمان، و دشمنی او کفر است؟ مأمون گفت: آری. امام (علیه السلام) فرمودند: اگر تقسیم بهشت و دوزخ بر اساس دوستی و دشمنی با وی باشد، او قسمت کننده بهشت و دوزخ است. مأمون گفت: ای ابوالحسن! خداوند مرا پس از تو زنده نگذارد! گواهی می دهم که تو وارث علم پیامبر خدایی.[۷]

حضرت رضا (علیه السلام) با استناد این روایت به پدران مأمون، جای هیچ ایرادی به راویان ار جانب مأمون باقی نمی گذارند و مأمون در مقابل این استدلال منطقی، چاره ای جز سکوت ندارد؛ چه بسا با وجود روایت دوم که استدلال حضرت قرار گرفت، باید خود را دوست امیرالمؤمنین اعلام کند، وگرنه در دسته جهنمیان قرار می گیرد.

ب. عرضه اعمال بر امیر مومنان (علیه السلام):

بر اساس اخبار وارده از ائمه معصومین (علیه السلام) پیامبر (صلی الله علیه و آله) و همه معصومان از اعمال امت آگاه می شوند؛ یعنی خداوند از راه های خاصی، اعمال امت را بر آنها عرضه می دارد.

عبدالله بن ابان زیات گوید: به محضر حضرت رضا (علیه السلام) شرفیاب شدم و از ایشان خواستم تا برای من و خانواده ام دعا فرمایند؛ حضرت فرمودند: آیا خیال می کنی من برای شما دعا نمی کنم؟! بلکه برای خانواده شما دعا می کنم. عرض کردم:

چگونه؟ امام فرمود: به خدا اعمال شما در هر روز و شب بر من عرضه می شود.

ابان می گوید که این نکته بر من دشوار شد و پذیرفتنش بر من سنگین بود که چگونه می شود اعمال همه شیعیان را روز و شب به محضر امام عرضه کنند؟! امام رضا (علیه السلام) متوجه سؤال من شد و به من فرمود: ای ابان! مگر تو قرآن نمی خوانی؟! چرا باور این امر برایت سخت است؟! مگر این آیه را نخوانده ای که خداوند فرموده: «وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَیرَی اللَّهُ عَمَلَکمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ»؛ بگو (ای محمد) در عمل بکوشید که خدا و رسولش و مؤمنان کردار شما را میبینند.

عرض کردم: آری، خوانده ام. امام فرمود: به خدا قسم منظور از مؤمنون، علی بن ابیطالب و ائمه معصومین هستند.[۸]

باید توجه داشت که عرضه اعمال، دارای اثر تربیتی شگرفی است؛ زیرا هنگامی که انسان بداند علاوه بر خداوند که همه جا با اوست، پیامبر (صلی الله علیه و آله) و پیشوایان محبوب نیز هر روزاز هر عملی که انجام می دهد، در هر نقطه و هر مکان، اعم از خوب و بد، آگاه می شوند، بدون شک، بیشتر مراقب اعمال خود خواهد بود.

ج. بزرگ ترین فضیلت:

روزی مأمون به امام رضا (علیه السلام) عرض کرد: بزرگ ترین فضیلت امیر مؤمنان (علیه السلام) که قرآن بر آن دلالت کند چیست؟ امام رضا (علیه السلام) فرمود: همانا آیه مباهله است. خدای عزّوجلّ فرمود: «فَمَنْ حَاجَّک فِیهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَک مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْنا