پاورپوینت کامل على اکبرعلیه السلام الگوى ایمان وادب وشجاعت ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل على اکبرعلیه السلام الگوى ایمان وادب وشجاعت ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل على اکبرعلیه السلام الگوى ایمان وادب وشجاعت ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل على اکبرعلیه السلام الگوى ایمان وادب وشجاعت ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

یکى از بارزترین نمونه‌هاى کمال و اسوه‌هاى پاکى و مردانگى، حضرت «على اکبر (علیه السلام)» شهید بزرگ حماسه عاشورا و فرزند بافضیلت سیدالشهدا (علیه السلام) است. سزاوار است که از رهگذر آشنایى با شخصیت و ویژگى‌هاى این جوان برومند و رشید و با صلابت، از او درس جوان‌مردى و مقاومت و ایمان و ادب بیاموزیم و نسلى را تربیت کنیم که پویاى راه نورانى آن شهید باشد.

حضرت على اکبر (علیه السلام) مولود خانه امامت و پرورده دامان ولایت و نجابت است. تولد او در روز یازدهم شعبان سال ۳۳ هجرى در مدینه بوده است.[۱] پدرش حسین بن على (علیه السلام) و مادرش لیلى دختر «ابى مرّه» از خاندانى جلیل و باشرافت بود. چون ایشان بزرگ‌ترین پسر سیدالشهداء بود، به على اکبر مشهور شد. البته برخى نیز امام سجاد (علیه السلام) را پسر بزرگ امام حسین (علیه السلام) مى‌دانند.

تربیت شایسته امام حسین (علیه السلام) سبب شد تا على اکبر به بهترین صفات کمال آراسته شود. عواملى همچون: اصالت خانوادگى، تربیت و وراثت، کسب علم و فضایل که از عناصر تشکیل دهنده شخصیت هر کس است، در وجود و زندگى او فراهم بود. خلق و خوى او و رفتار و حرکات و ادب و متانتش در حد اعلاى برجستگى و درخشندگى بود؛ آن‌گونه که گفته و نوشته‌اند، رفتارش حرکات و رفتار پیامبر خداصلى الله علیه وآله را در ذهن‌ها زنده مى‌کرد. على اکبر شاخه‌اى از آن شجره طیبه و ریشه پاک بود و وارث همه خوبى‌هاى خاندان عصمت و طهارت به شمار مى‌رفت. [۲]

الگوى شجاعت و ادب، اکبر

فضایل

على اکبر (علیه السلام) از جوانى مجموعه‌اى از خوبى‌ها و فضیلت‌ها و نمونه‌اى روشن از فضایل عترت پاک پیامبر بود. حتى کسى چون معاویه هم که دشمن خاندان عصمت بود، به فضایل او اقرار داشت. روزى در حضور معاویه سخن از این بود که «رهبرى دینى» شایسته کیست؟ حاضران گفتند: تو شایسته‌ترینى؛ ولى خود معاویه گفت: «نه، چنین نیست. على، فرزند حسین بن على (علیه السلام) شایسته‌ترین است؛ چرا که هم از نسل پیامبر است، هم شجاعت بنى‌هاشم در او جلوه‌گر است، هم سخاوت بنى‌امیه!»[۳] البته سخاوت بنى‌امیه ادعاى بى‌اساسى است. وقتى از زبان دشمن چنین اعترافى شنیده شود، دوستان چه خواهند گفت؟ این‌که معاویه در شام، درباره او چنین تعبیراتى را بر زبان جارى مى‌کند، نشانه آن است که آوازه کمالات او فراتر از حجاز رفته بود.

رابطه سرشار از ادب و احترام على اکبر (علیه السلام) با پدر و علاقه و محبت پدر به فرزند، در همه مراحل زندگى این دو الگوى فضیلت وجود داشت و اوج آن، در صحنه عاشورا جلوه‌گر شد که به آن اشاره مى‌کنیم.

در رکاب پدر

تربیت ولایى و تأدیب شایسته، سبب شده بود که على اکبر همواره در خدمت و اطاعت پدر بزرگوارش باشد و در نهایت ادب، گوش به فرمان و آماده جان‌نثارى شود. وقتى قیام اباعبدالله (علیه السلام) آغاز شد و امام براى مبارزه با فساد و طغیان امویان، از بیعت با آنان خوددارى کرد و از مدینه خارج شد، على اکبر در رکاب و همراه پدر بود و پس از اقامت چند ماهه در مکه، چون امام تصمیم گرفت به سمت کوفه و کربلا حرکت کند، على اکبر هم با صلابت و ایمان و عشق، در این کاروان شهادت حضور یافته بود. سخنانش در طول راه و نقشى که در آن حماسه داشت، ستودنى است.

به نقل تواریخ، وقتى کاروان حسینى به منزلگاه «قصر بنى‌مقاتل» رسید، پس از استراحتى کوتاه و برداشتن آب، در مسیر حرکت، خواب لحظه‌اى چشمان حسین بن على (علیه السلام) را گرفت؛ وقتى بیدار شد، فرمود: «انا لله و انا الیه راجعون، والحمدلله رب العالمین» . سه بار این جمله را تکرار کرده به طور ضمنى اشاره به حادثه‌اى تلخ و مصائب پیش رو و شهادت داشت.

على اکبر که سوار بر اسب بود، با شنیدن ذکر استرجاع نزد پدر آمد و عرض کرد: پدر جان! جانم به فدایت؛ براى چه استرجاع گفتى و خدا را حمد کردى؟

امام حسین (علیه السلام) فرمود: سر بر روى زین اسب نهاده بودم که لحظه‌اى به خواب رفتم. سوارى را دیدم که مى‌گفت: این گروه سِیر مى‌کنند و مرگ هم در پى آنان روان است. فهمیدم که در این سفر به شهادت خواهیم رسید.

پرسید: پدر جان! مگر ما بر حق نیستیم؟

فرمود: چرا فرزندم؛ قسم به خدایى که بازگشت همگان به سوى اوست، ما بر حقیم.

على اکبر عرض کرد: پس دیگر چه باک از مردن در راه حق؟

حسین بن على (علیه السلام) فرمود: خدا جزاى خیر به تو بدهد؛ بهترین پاداشى که به فرزندى نسبت به پدرش مى‌دهند.[۴]

پس از چند روز، با محاصره شریعه فرات از سوى دشمن، یاران امام و خیمه‌گاه در مضیفه بى‌آبى قرار گرفتند. هرچه روز عاشورا نزدیک‌تر مى‌شد، فشار کمبود آب بیشتر مى‌شد و برداشت آب از فرات مشکل‌تر مى‌گشت.

روز هشتم محرم، امام حسین (علیه السلام) على اکبر را همراه سى سوار براى آوردن آب به شریعه فرات فرستاد تا با شکستن حلقه محاصره، آب به خیمه‌ها بیاورند. گرچه هدف، صرفاً آوردن آب بود، ولى این هدف جز با درگیرى با سپاه دشمن و مأموران عمر سعد، میسّر نبود.

آن گروه، صفوف دشمن را متفرق ساختند و وارد فرات شدند؛ مشک‌ها را پر از آب کرده به سوى خیمه‌ها حرکت کردند. هنگام بازگشت نیز با سربازان کوفه درگیر شدند و با دلاورى و شهامتى که از خود نشان دادند، توانستند با موفقیت، آب را به خیمه‌گاه برسانند.[۵]

شب عاشورا

براى یاران امام حسین (علیه السلام) به ویژه جوانان بنى‌هاشم، شب عاشورا شبى ارجمند و سرنوشت‌ساز و لحظه تجلى عشق و ایمان بود. جوانان هاشمى یکدیگر را سفارش مى‌کردند که فردا باید با استفاده از این فرصت طلایى، بزرگ‌ترین حماسه فداکارى را در راه عقیده و حمایت از امام بیافرینند.

على اکبر پیوسته اصرار داشت که در نبرد فردا و در میدان حق، پیشتاز باشد. سیدالشهدا (علیه السلام) خطاب به آن جمع دلیران مؤمن فرمود: «تاریکى شب، شما را فراگرفته است؛ بیعتم را از شما برداشتم؛ از تاریکى شب استفاده کنید و متفرق شوید و هر کدامتان دست کسى از خاندانم را بگیرید و بروید؛ این قوم در پى من هستند و اگر به من دست یابند با کس دیگر کارى ندارند.» این سخنان احساسات یاران وفادار امام را