پاورپوینت کامل زیارت حضرت اباالفضل، على اکبر و قاسم (علیهم السلام) ۶۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زیارت حضرت اباالفضل، على اکبر و قاسم (علیهم السلام) ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زیارت حضرت اباالفضل، على اکبر و قاسم (علیهم السلام) ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زیارت حضرت اباالفضل، على اکبر و قاسم (علیهم السلام) ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

مرگ از نظر اسلام و مکتب قرآن، پایان زندگى انسان‌ها نیست؛ بلکه دریچه‌اى به جهان دیگر است. روح انسان با مرگ، از بدن مادى جدا مى‌گردد و به جهانى دیگر که بسیار گسترده‌تر و همه چیز آن برتر از این جهان است، هجرت مى‌کند. انسان در آن جهان زنده و بینا و شنواست؛ به‌ویژه شهدا و صالحان، که قرآن کریم صریحاً درباره شهدا فرمود:

«کسانى را که در راه خدا کشته شدند، مرده مپندارید؛ بلکه زنده‌اند و نزد پروردگارشان روزى مى‌خورند. از فضیلتى که خدا نصیبشان کرده خوشحالند و به آنها که هنوز به آنان نپیوسته‌اند، بشارت مى‌دهند که بیمى براى آنان نیست و اندوهگین نباشند؛ آنان را مژده به نعمت و فضل خدا مى‌دهند و خدا پاداش مؤمنان را تباه نمى‌سازد»[۱]

از این رو مى‌بینیم که همه مسلمانان، به قبور مؤمنان به‌ویژه به قبور اولیاى الهى و پیامبر گرامى اسلام (ص) و ائمه (ع) احترام مى‌گذارند. حتى برادران اهل سنت هم نسبت به قبر مطهر پیامبر گرامى و روضه منوّره آن حضرت پس از گذشت قرن‌ها احترام خاصّى قائلند و اگر کسى کوچک‌ترین بى‌احترامى را روا دارد، با او به شدت برخورد مى‌کنند؛ زیرا پیامبر گرچه ظاهرا در میان ما نیست و روح بلندش به ملکوت اعلى پیوست و از جسم او جدا شد، ولى او زنده است و ناظر اعمال و کردار ماست؛ چنان‌که خود ایشان بنابر نقل برادران اهل سنت فرمود:

«صلّوا علىّ فانّ صلاتکم تبلغنى حیثما کنتم» ؛ بر من درود فرستید، که درود شما در هر جا که باشید، به من مى‌رسد.[۲]

به همین دلیل است که مفسران معتقدند احترام به رسول خدا (ص) ، به دوران حیات او اختصاص ندارد و پس از مرگ نیز احترام او باید حفظ شود. حتى آیه‌اى که مسلمانان را به آهسته سخن گفتن در محضر پیامبر دعوت مى‌کند نیز به قوّت خود باقى است که مى‌فرماید: اى مؤمنان! بلندتر از رسول خدا سخن نگویید.[۳] لذا در حرم آن حضرت نباید داد و فریاد کرد و این آی مبارکه بر بالاى ضریح آن حضرت نوشته شده و قرن‌هاست که نصب‌العین زوّار مسلمان قرار دارد.[۴]

آرى، نه تنها پیامبر و شهدا و اولیاى خدا زنده‌اند، بلکه ارواح همه انسان‌ها پس از مرگ هم زنده‌اند و درک و شعور دارند؛ لذا در روایات تأکید شده است که به زیارت اهل قبور بروید تا آنان شاد شوند. امیرمؤمنان (ع) فرمود: «مردگان خود را زیارت کنید؛ زیرا آنان با زیارت شما خوشحال مى‌شوند» و فرمود: «نه تنها زیارت کنید، بلکه در کنار قبر پدر و مادر، حاجت خود را بخواهید و براى آنها هم دعا کنید» [۵]

در حدیث دیگر اسحاق بن عمار روایت مى‌کند: به امام هفتم (ع) عرض کردم: آیا مؤمن زائر خود را مى‌شناسد؟ امام فرمود: «بله، بلکه همواره تا وقتى که مؤمن کنار قبر برادر خود باشد، با او مأنوس مى‌شود و هنگامى که برخاست تا از کنار قبر او بازگردد، وحشت او را مى‌گیرد» [۶]

در روایت دیگر تأکید شده است اگر کسى نمى‌تواند به زیارت قبور معصومین (علیهم السلام) برود، به زیارت قبور مؤمنان برود.

امام کاظم (ع) فرمود:

«من لم یستطع أن یزور قبورنا فلیزور قبور صلحا إخواننا»[۷] و امام صادق (ع) هم فرمود:

«من لم یقدر على زیارتنا فلیزور صالحى موالینا یکتب له ثواب زیارتنا»[۸] ؛ هر کسى توان زیارت ما را ندارد، پس به زیارت شایستگان از دوستان ما برود که خداوند ثواب زیارت ما را به او مى‌دهد.

بنابراین مسلمانان همواره وظیفه خود مى‌دانند که زیارت قبور پیامبران و معصومین (علیهم السلام) و فرزندان آنان و اولیاى الهى و سایر مؤمنان را در برنامه عبادى خود قرار دهند تا در زندگى با روش و منش آنان آشنا شوند و درس انسان‌سازى و پیروى از آنان بگیرند. البته در روایات بسیارى که در مورد اجر و پاداش زیارت آنان آمده، به این نکته اشاره شده که زیارت آنان در صورتى مفید و انسان‌ساز است که عارفاً بحقّه باشد؛ یعنى پیش از زیارت او و راه او را بشناسند و در زندگى خود پیاده کنند و عقل هم این را مى‌پسندد. مرحوم محدث قمى در مورد زیارت آنان مى‌فرماید:

علماى اعلام تصریح فرموده‌اند به استحباب زیارت قبور ایشان و بحمدلله تعالى در غالب بلاد شیعه، قبورشان موجود است.[۹]

در این‌جا به امام‌زادگانى که بر زیارت آنان تأکید شده و زیارت‌نامه خاص نیز براى آنان وارد شده، به اختصار مى‌پردازیم:

۱. زیارت عباس بن على (ع)

آنچه که از سیر ائمه بزرگوار و علما و عاشقان اهل‌بیت (علیهم السلام) به دست ما رسیده، حاکى از آن است که هم آن بزرگواران پس از زیارت قبر مطهر سرور و سالار شهیدان در کربلا و یارانش، عاشقانه به حرم حضرت ابالفضل عباس (ع) برادر آن بزرگوار که جان خود را در رکاب او فدا کرد مى‌شتابند. بنابر نوشته نویسنده متعهد، مرحوم باقر شریف قرشى، امام صادق (ع) به زیارت کربلا سرزمین شهادت و فداکارى رفت و پس از زیارت امام حسین (ع) و اهل‌بیت و اصحاب برگزیده‌اش، با شوق به زیارت قبر عمویش عباس شتافت و بر سر مرقد آن بزرگوار ایستاد و زیارت‌نامه‌اى را که منزلت حضرت عباس (ع) را نشان مى‌دهد خواند.[۱۰]

حضرت ابالفضل کسى است که به تعبیر مرحوم قرشى، دل و اندیشه بزرگان را مسخّر خود کرد و براى آزادگان در همه جا و هر زمان سرمشقى جاودانه گشت.[۱۱] لذا امروز جایگاهى را یافته که هرکس در هر مقام و منزلتى به سرزمین کربلا وارد شود و به زیارت سرور آزادگان جهان موفق شود، بى‌اختیار و با عشقى سرشار به زیارت قبر مطهر و باصفاى قمر بنى‌هاشم مى‌رود و ضریح مطهر او را مى‌بوسد و درس فداکارى و عزت مى‌گیرد و شاید به سبب همین روى آوردن همه عاشقان امام حسین (ع) به قبر مطهر آن برادر بزرگوار باشد که در روایات ذکرى از تشویق و بیان ثواب زیارت قبر مطهر قمر بنى‌هاشم به میان نیامده است؛ چون نیازى نبوده و کسى در عالم نیست که به زیارت حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و اهل‌بیت او و یارانش برود، ولى با عشق و علاقه و بى‌اختیار به زیارت آن بزرگوار نشتابد و بدون زیارت او از کربلا خارج گردد؛ چون عظمت و بزرگى و شخصیت حضرت ابالفضل به‌قدرى بالا و عالى است که همیشه در کنار حضرت ابى‌عبدالله (ع) مى‌درخشد. افزون بر این، احادیثى که درباره زیارت سرور و سالار شهیدان و پدر بزرگوارش و برادر باوفایش وارد شده که هر کس تو یا پدرت یا برادرت را زیارت کند، فلان قدر ثواب و پاداش دارد، نیز مى‌تواند شامل حضرت ابالفضل (ع) شود.

در احادیث چنین آمده است:

۱. «قال الحسین صلوات الله علیه:

یا ابتاه ما لمن زارنا؟ قال یا بُنىّ، من زارنى حیّاً و میتاً و من زار أباک حیّاً و میّتاً و من زار أخاک حیّاً و میّتاً و من زار حیّاً و میّتاً، کان حقیقاً علىّ أن أزوره یوم‌القیامه وأخلصّه من ذنوبه و أدخله الجنه»[۱۲] ؛ امام حسین (ع) که درود خدا بر او باد، به پیامبر عرض کرد: اى پدر! کسى که ما را زیارت کند، چه پاداشى دارد؟ فرمود: اى فرزندم! کسى که مرا هنگامى که زنده‌ام یا از دنیا رفتم زیارت کند، و کسى که پدرت را زیارت کند و کسى که تو را و برادرت ر ا زیارت کند، چه در حال حیات باشد یا ممات، بر عهده من است که او را روز قیامت زیارت کنم و او را از گناهانش خلاص گردانم و او را وارد بهشت کنم.

۲. عن ابى‌جعفر (ع) قال. . . انّ النّبى (ص) قال‌للحسین (ع) :

«لا یزورنى و یزور أباک و أخاک و أنت إلا الصدیقون من أمّتى»[۱۳] ؛ امام باقر (ع) فرمود: رسول خدا (ص) به امام حسین (ع) فرمود: مرا و پدرت را و برادرت و تو را جز صدیقان از امت من زیارت نمى‌کند.

از این احادیث و احادیث دیگرى که با تعابیرى چنین آمده، به خوبى استفاده مى‌شود که ثواب زیارت برادر سرور و سالار شهیدان همانند زیارت خود آن حضرت است و ثواب و پاداش زیارت او را دارد؛ زیرا حضرت ابالفضل برادر واقعى اوست و حق برادرى را به طور کامل شناخت و ادا کرد.

در نقلى چنین آمده است: یکى از مؤمنان که هر روز حرم امام حسین (ع) را زیارت مى‌کرد، اما حرم حضرت عباس (ع) را هفته‌اى یک بار زیارت مى‌کرد، در خواب حضرت زهرا (علیها السلام) را مى‌بیند؛ به آن حضرت سلام مى‌دهد، اما آن بانوى گران‌قدر به او اعتنایى نمى‌کند. مى‌گوید: پدر و مادرم به فدایت! چه کرده‌ام که از من اعراض مى‌کنى؟ ! مى‌فرماید: چون تو از زیارت فرزندم اعراض مى‌کنى. مى‌گوید: من فرزندت را هر روز زیارت مى‌کنم. حضرت زهرا سلام‌الله علیها مى‌فرماید: پسرم حسین را زیارت مى‌کنى، اما پسرم عباس را کم زیارت مى‌کنى.[۱۴]

این احتمال وقتى استوار و قطعى مى‌شود که انسان زیارت‌نامه مشهور آن بزرگوار را که امام صادق (ع) به خواندن آن فرمان داده، مرور کند؛ زیرا تعبیراتى که در آن زیارت‌نامه آمده، شبیه تعبیراتى است که در زیارت ائمه بزرگوار آمده است.

مرورى بر زیارت‌نامه حضرت ابالفضل (ع)

ابوحمزه ثمالى گوید: امام صادق (ع) فرمود: هنگامى که اراده کردى قبر عباس‌بن على (ع) را که در کنار فرات، محاذى حایر حسین است زیارت کنى، بایست و چنین بگو:

«سلام خدا و سلام فرشتگان مقرّب و انبیاى مرسل و بندگان صالح و همه شهیدان و صدیقان و. . . بر تو باد اى فرزند امیرمؤمنان، و من به تسلیم، تصدیق، وفادارى و فداکاریت در راه جانشین پیامبر مرسل، سبط برگزید راهنماى عالم، وصىّ ابلاغ کننده و مظلوم ستمدیده شهادت مى‌دهم. . . پس خداوند از سوى پیامبرش و امیر مؤمنان و حسن و حسین (علیهم السلام) که درود خدا بر آنان باد، بر آنچه پایدارى، خویشتندارى و یارى کردى، به تو بهترین پاداش را بدهد که بهشت بهترین فرجام است. . . خداوند قاتل تو و کسى که حق تو را نشناخت و به تو بى‌حرمتى کرد و کسى را که بین تو و آب فرات حایل شد، لعنت کند. من شهادت مى‌دهم که تو مظلومانه شهید شدى و خداوند به وعده‌اى که به شما داده است، وفا خواهد کرد. . . اى فرزند امیرمؤمنان! من به سوى شما آمدم، در حالى که قلبم تسلیم شما و پیرو شما هستم و یارى من

آماده و ذخیر براى شماست تا این‌که خداوند حکم کند؛ در حالى که او بهترین حاکمان است. من با شما هستم، نه با دشمنان شما، و من به شما و پدران شما ایمان دارم و به مخالفان شما و قاتلان شما کفر مى‌ورزم. خداوند بکشد کسانى را که با دست و زبان شما را کشتند» .

سپس افزود که پس از این سلام‌ها و دعا و نفرین‌ها وارد روضه مطهر مى‌شوى و چن