پاورپوینت کامل تلاشهای آیت الله شیخ عبدالکریم زنجانی در راه وحدت اسلامی ۱۰۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تلاشهای آیت الله شیخ عبدالکریم زنجانی در راه وحدت اسلامی ۱۰۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تلاشهای آیت الله شیخ عبدالکریم زنجانی در راه وحدت اسلامی ۱۰۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تلاشهای آیت الله شیخ عبدالکریم زنجانی در راه وحدت اسلامی ۱۰۰ اسلاید در PowerPoint :

۳۷

آیت الله شیخ عبدالکریم زنجانی/ فرزند شیخ محمدرضا در سال ۱۳۰۴ ق در روستای «باروت آغاجی» از توابع شهر زنجان چشم به جهان گشود. پدر و اجدادش همه از علمای تراز اول منطقه به شمار می آمدند. دوران کودکی و نوجوانی را در محیط علمی پشت سر گذاشت و مقدمات علوم اسلامی را نزد معلم خصوصی فرا گرفت و سپس به سبب هوش و استعداد و حافظه قوی، در حوزه درسی معقول و منقول بزرگانی چون: آخوند ملا قربانعلی مجتهد زنجانی، میرزا مجید حکمی، میرزا ابراهیم مسگر زنجانی و سید حسین قنادی حاضر شد. [۱]

پس از مدتی به حوزه تهران آمد و در درس فلسفه ملاعلی نوری و آقا محمدرضا قمشه ای شرکت کرد. سال ۱۳۲۶ ق که بیست و چهار سال داشت، به حوزه نجف اشرف هجرت کرد و از محضر علمی حضرات آیات: میرطالب یزدی، آقارضا همدانی و شیخ الشریعه اصفهانی، آخوند خراسانی، سید کاظم یزدی، سید محمد فیروزآبادی استفاده های فراوان برد و به درجه اجتهاد رسید و از دو استاد اخیر اجازه اجتهاد کتبی گرفت. [۲] او در این دوران، تدریس را آغاز کرد و شاگردان بسیاری نیز تربیت نمود که از جمله آنها آیت الله سید ابوالقاسم خوئی بود. [۳]

آیت الله شیخ عبدالکریم زنجانی از جمله شخصیت های برجسته حوزوی است که به موضوع وحدت بین مذاهب اهتمام ویژه داشت؛ چنان که تلاش های وی در این باره سبب شد تا این فقیه فداکار به القابی چون: «مصلح کبیر» و «امام زنجانی» معروف و مفتخر گردد.

سفرهای وحدت بخش

آیت الله زنجانی در سال ۱۳۴۵ ق (۱۳۰۶ ش) به منظور ایجاد وحدت میان مسلمانان در برابر دشمن مشترک، از حوزه نجف عازم کشورهای اسلامی، از جمله مصر، سوریه، لبنان، فلسطین، اردن، هندوستان، قفقاز و ایران شد و با شخصیت های علمی و سرشناس این مناطق به بحث و تبادل نظر نشست. به علاوه، در دانشگاه الازهر مصر و مسجد جامع اموی دمشق سخنرانی های پرشوری در راستای وحدت مسلمانان و افشای دسیسه های دشمنان ایراد کرد.

تجلیل رئیس الازهر

«محمد مصطفی المراغی» رئیس الازهر به مناسبت حضور آیت الله زنجانی در این مرکز علمی، جشن باشکوهی متشکل از عالمان برجسته اهل سنت و مسئولین دولتی مصر مانند: شیخ عبدالمجید سلیم، مفتی کشور مصر، شیخ فتح الله سلیمان، رئیس محکمه شرعی علیا و رؤسای سه گانه دانشگاه الازهر، محمد عبداللطیف الفحام، معاون رئیس الازهر، محمد البنا رئیس امور دینیه در هیئت وزرای مصر، شیخ عبدالرحیم ماسونتین، رئیس جمعیت اسلامی کشور چین، شیخ ابراهیم شاکوشین، رئیس هیئت اعزامی مسلمانان چین به مصر، آقای زکی العرابی پاشا، وزیر فرهنگ مصر و وزیر مختار کشورهای اسلامی عراق، ایران، سعودی، ترکیه، افغانستان و. . . تشکیل داد[۴] و طی سخنانی در تجلیل از مقام علمی آیت الله زنجانی گفت:

همگان می دانند که دانشمند و پیشوای عزیز ما زنجانی، به زیور علم و دانش و درایت و بینش و صفای عقیدت و پاکی طینت و جمیع صفات پسندیده انسانیت و اوصاف یک روحانی جامع شرایط و فرد مصلح بزرگ متجلی است. همه را عادت بر این نیست که مجالس جشنی که به افتخار کسی ترتیب می دهند، از محامد و محسنات و اوصاف آن شخص شمه ای بیان دارند، اما در مقام بیان و شماره مناقب و خصال عالی و علوم و فلسفه و شمایل و مکارم و تبحر علامه زنجانی، مجتهد و افضل علمای مسلمین در این عصر، یعنی کسی که جشن تاریخی و علمی ما به افتخار اوست، عاجزم و اکتفا می کنم که شمه ای از حوزه علمیه نجف اشرف که علمای آن، تنها به خاطر علم، آن را چون جان گرامی و عزیز می دارند و به تدریس و اشاعه آن اشتغال دارند، بیان کنم. آن جا حوزه علمیه بزرگی است که شالوده آن به هواداری علم و فقط برای درک حقیقت و تنها به خاطر معارف عامه و الهیه واسلامیه و انسانیه ریخته شده. جائی است که نمونه بارز و بزرگ و نماینده والامقام آن را اکنون ما در مقام تکریم و بزرگداشت او هستیم.

دانشمند بزرگ و عزیز ما به این صفات و دیگر اوصاف دوستداران دانش و شیفتگان معنویت و علم و فضیلت، چون تواضع و بلندهمتی و دیگر سجایای عالی انسانیت آراسته و ممتاز است. محل انعقاد این جشن بزرگ تاریخی را که به افتخار دانشمند و رهبر اعظم، امام زنجانی تشکیل گردیده، از آن جهت در سازمان و تشکیلات الازهر انتخاب کردیم تا ضمن تکریم از مقام شامخ علمی استاد بزرگ، دانشمند و رهبر خردمند امام زنجانی، مراتب اعتراف و قدرشناس خود را از حوزه علمیه نجف اشرف که ما خود آرزومند دیدار آن و زیارت مرقد مطهری که در آن است هستیم، به عنوان تأکید مراتب برادری اسلامی و تحکیم روابط فرهنگی و علمی اعلام و اشعار داریم. ما از این مکان، یعنی اداره آموزشگاه های دینی الازهر که جشن تاریخی و بی نظیر خود را در آن ترتیب داده ایم، درود پرشور ازهر و هواداران ازهر را به حوزه علمیه نجف اشرف و علمای آن و مراجع تقلید بزرگوارش و برادران شیعه، امامیه، اثنی عشریه می فرستیم. [۵]

پس از خیر مقدم رئیس الازهر، آیت الله زنجانی سخنان مهمی را ایراد کردند که بخشی از آن، از این قرار است:

برای من بزرگ ترین سعادتی است که خود را در جشنی می بینم که بعد از هزار سال مقاطعه (درگیری و قطع ارتباط) به یاری ایزد متعال در جامع ازهر شریف برای قدرشناسی از نجف اشرف و به عنوان تأیید پیروزی ما پس آن همه فداکاری و کوشش های خستگی ناپذیر، در راه تحکیم اساس یگانگی ملل مختلف مسلمین و استواری روابط دینی با تمام اختلافات ملی آنها و تقویت صفای روح برادری اسلامی در کشورها و مهلت های مختلف و مذاهب متعدد، ترتیب گردیده است.

در این محفل تاریخی و جشن اتحاد اسلامی، به طور وضوح دیده می شود که نظریات دو فرقه بزرگ اسلام در سایه کوشش و مساعی و حسن نیت ما و دانشمند بزرگ، پیشوای محترم (رئیس دانشگاه ازهر) به یکدیگر نزدیک گردید و شناسایی کامل حاصل شده است و حقیقت این هماهنگی و نزدیکی در قوانین جدیده مصر، در ضمن تشریح اخیر مصر از فقه چهار مذهب سنی و فقه مذهب جعفری شیعه امامیه اثناعشریه ظاهر شده است و تقدیر علمای اعلام مذاهب چهارگانه از مذهب جعفری به خوبی متجلی است و به این ترتیب معنی حقیقی برادری در اسلام از این جشن بزرگ تاریخی که جامع ازهر شریف در مقام احترام و تکریم از نجف اشرف تشکیل داده است، آشکار و واضح است. [۶]

. . . هدف این دو حوزه بزرگ علما و دین، یعنی نجف اشرف و الازهر شریف یکی بود و آن، آموختن تعالیم اسلام و ترویج شریعت غراء رسول اعظم خاتم الانبیا محمد و آل محمد (ص) بود و مؤسس هر دوی آن نیز شیعه بوده است. آیا اثری بزرگ تر و جاویدتر از این اثر، از شیعه انتظار توان داشت؟ گرچه این دو پس از گذشت زمانی، از یکدیگر جدا شده، در طریقت و مذهب هر یک راه مستقل در پیش گرفتند و به اجبار سیاست، اما هر دو تاکنون در حفظ و اشاعه معارف اسلامی کوشا بوده اند؛ ولی همان طور که استاد بزرگ فرمودند امتیاز حوزه علمیه نجف اشرف در این است که غایت و هدف پژوهندگان دانش در آن، تنها علم و دستیابی به حقیقت است، نه این که علم را وسیله و دستاویزی برای مال و جاه دنیا و اغراض شخصی قرار دهند و مراد و مطلوب آنان لذتی است روحانی که از آن به دست می آورند و چه جان پرور است لذت علم. امتیاز دیگر جامعه نجف اشرف این است که خزانه ای است از مواد و موضوعات تدریس و معدنی است از مدارج تحصیل و انواع علوم و فلسفه؛ همچنان که حوزه علمیه ازهر شریف به حسن اداره و برنامه های تحصیلی آن ممتاز است. [۷]

سخنرانی در جامع اموی دمشق

آیت الله زنجانی در سفر دیگری در شوال سال ۱۳۵۵ به دعوت شخصیت های علمی اهل سنت دمشق وارد کشور سوریه شد و پس از اقامه نماز جمعه در میان انبوه نمازگزاران و به دعوت «جمعیت جوانان محمد» در جامع اموی به ایراد سخنرانی پرداخت و در آن برای چندمین بار مسلمانان را به وحدت و همدلی دعوت کرد. در این سخنرانی که منبری بلند و مخصوص برای ایشان ترتیب داده بودند و طبق گزارش روزنامه های وقت، حدود چهل هزار نفر جمعیت به صورت نشسته و ایستاده برای شنیدن سخنان آیت الله زنجانی گرد هم آمده بودند، چند نفر از شخصت های برجسته دمشق نیز سخن گفتند و از مقام علمی آیت الله زنجانی تجلیل نمودند که از جمله آنها، علامه مجاهد شیخ «بهجت البیطار» بود. وی در بخشی از سخنانش گفت:

سوریه تاکنون معنای تفرقه بین مذاهب اسلامی را درک نکرده بود و اکنون با کمال سرفرازی و شادمانی، تحت رهبری و ارشاد پیشوای خردمند امام زنجانی، یگانگی و به هم بستگی اسلامی را به جهانیان اعلام می کند. . . آیا پیشنهاد پیشوای بزرگ زنجانی را می پذیرید و اصول اتحاد اسلامی را به نحوی که تشریح واضح کرده و شما را بدان دعوت می کند، تأیید می نمایید؟

جمعیت فشرده مسجد، صحن و اطراف همه موافقت و اطاعت خود را فریاد زدند. [۸] سپس آیت الله زنجانی آغاز سخن کرد و خطاب به حاضران و مسلمانان سراسر جهان چنین گفت:

. . . برادران! در این زمان بیش از پیش، نیازمند کسب آرای یکدیگریم؛ چون اگر یکدیگر را خوب بشناسیم، بیشتر به یکدیگر نزدیک می شویم و برادری ما راسخ تر می شود. آنچه سینه را مالامال اندوه می سازد و مرا سخت ناشکیبا کرده، چیزی است که می بینیم امر به معروف و نهی از منکر به جای گره گشایی، مایه ایجاد اختلاف بین مسلمین گردیده. شگفتا گروه و مجتمعی که پیرامون پرچم اسلام جمع گردیده و سنگ آن را به سینه می زنند و افتخارشان پیروی از این دین پاک است. . . شمشیرها به دست گرفته، دندان ها به یکدیگر نشان می دهند و به جدیت در فنا و نابودی برادران اسلامی خویش می کوشند و چون بدان نرسند، نوک سرنیزه اتهام فسق، فجور و تکفیر و ارتداد را به آنها متوجه می سازند؛ بلایی به سر یکدیگر آرند که دشمنان به یکدیگر نپسندند. [۹]

این سخنرانی به قدری پرشور و در عین حال مستدل بود که «محمدعلی کرد» رئیس مجمع علمای دمشق به شدت شیفته و شیدای او شد و بر دستش بوسه زد و گفت این اولین دستی است که من آن را می بوسم. [۱۰]

سخنرانی در قدس

ایشان در ادامه تلاش های خود در این سفر، به دعوت «سید محسن حسینی» مفتی فلسطین راهی سرزمین های اشغالی شد و در ایستگاه راه آهن قدس مورد استقبال کم نظیر علما و مردم این دیار قرار گرفت و در سخنرانی پرشور دیگری که به «خطبه ناریه» یا سخنرانی آتشین شهرت یافت، ضمن اخطار و تحقیر سران اسرائیل و دول استعمارگر، خطاب به سران کشورهای عرب و مسلمانان گفت:

ای امیران عرب! ای مسلمانان با حمیت! در آن هنگام که دول استعمارگر پیروز، دندان های خون آشام خود را در حال حمله به شما نشان می دهند، نیت شوم و پلیدش را عیان می بینید که ایده و آرزوهای شما در قاموس عدل و انصافش محلی ندارد و قربانگاه خود را در زوایای تاریک و نکبت بار دلش آشکارا می نگرید، چرا سرگردانید؟ به یقین بدانید در این روزگار پرآشوب و غوغا، برای بقای موجودیت خود و جلوگیری از زوال و انقراض خویش از لوح وجود گیتی، جز این وسیله ای ندارید که در سایه هماهنگی و اتحاد کلمه، به دفاع جدی از میهن عزیز و قطع شرارت صهیونیزم خون آشام و ایادی پلید آن قیام کنید. از پای افتادگان و درماندگان فلسطین را دریابید تا پیروزی بر صهیونیزم و کامیابی در مقابل مخاطرات، از آن شما باشد؛ وگرنه در آن حال، ذلت دائمی و مرگ حتمی در این سرزمین برای اسلام و عرب در کمین شماست. [۱۱]

تجلیل مفتی اعظم فلسطین از آیت الله زنجانی

پس از پایان این سخنرانی که با حضور ده ها هزار نفر از طبقات مختلف مردم، از علما و شخصیت های سیاسی، تجاری، فرهنگی و رجال نظامی انجام گرفت، جناب مفتی اعظم فلسطین برخاست و در مقابل کرسی خطابه قرار گرفت و خطاب به آیت الله زنجانی گفت:

جناب آیت الله، پیشوای محبوب! ارشاد شما در مسجد اقصی برای فلسطین سودمندتر از صدهزار سپاه جنگ جو با تمام تجهیزات بود. شما با بیانات شیوا و مستدل و اعمال درخشان و بی نظیر خود، چنان منتی بر فلسطین نهاده اید که گردش ایام آن را زایل نسازد. این امر چنان شور و هیجانی در فرزندان میهن ایجاد کند که به زودی آوازه دفاع از فلسطین و حفظ شخصیت و حقوق آن، نقل محافل و ذکر مجالس گردد. [۱۲]

حضور در کنگره علمای اسلام و غرب در دمشق

آیت الله زنجانی در سفر دیگری به تاریخ ۱۱- ۱۳ ماه رجب ۱۳۵۷ به کشور سوریه، در اولین جلسه افتتاحیه «مؤتمر علماء اسلام و عرب» حاضر شد. این جلسه که با حضور یکصد و ده نفر از علمای اهل سنت تشکیل شده بود و فقط دو نفر از علمای شیعه در آن شرکت کرده بودند، به اتفاق آرا، به ریاست آیت الله زنجانی رأی دادند؛ اما این عالم شیعی بزرگ، وقتی در جایگاه قرار گرفت، ضمن سپاس از اعضای کنگره اظهار داشت:

چون علامه محترم جناب شیخ طاهر أقاسی، قاضی شرع شهر حمص که برادر رئیس جمهوری سوریه، جناب هاشم بگ اتاسی است و در این کنگره برحسب سن، از همه اعضا بزرگ تر می باشد، به دین جهت من ریاست کنگره را به ایشان تفویض کردم. [۱۳]

آیت الله زنجانی در این کنگره نیز سخنرانی کرد و طی انتقاداتی از جلسات قبلی تأکید نمود که اعضای محترم باید به مشکلات اساسی اسلام اهتمام داشته باشند و از مسائل منطقه ای و مقطعی دوری جویند.

مصوبه تاریخی کنگره

یکی از ثمرات ارزشمند و تاریخی حضور آیت الله زنجانی در این کنگره، تصویب نامه تاریخی مبنی بر شناسایی مذهب جعفری اثناعشری از سوی علمای مذاهب چهارگانه بود که در نوبه خود کم نظیر بود. این موضوع مهم به پیشنهاد آیت الله زنجانی انجام گرفت و ۱۱۰ نفر از رجال سرشناس اهل سنت پای آن را امضا کردند؛ این در حالی بود که در اثر شیطنت و دسیسه های دشمنان اسلام، برخی محافل، شیعه را خارج از دین و یک فرقه و گروه انحرافی در اسلام می پنداشتند.

ادامه هم فکری های مراغی و زنجانی

در راستای ایجاد وحدت بین مذاهب اسلامی، رابطه میان شیخ مصطفی المراغی رئیس الازهر و شیخ عبدالکریم زنجانی تنها به مجالس رسمی و کنگره ها خلاصه نمی شد؛ بلکه نامه های متعددی بین آنان رد و بدل شد.

شیخ مصطفی در نامه دوم خود به زنجانی، تأسیس مرکزی به نام «مجلس اعلای اسلامی» را پیشنهاد کرد که در آن، لجنه هایی با حضور علما، دانشمندان و نمایندگان رسمی مردمی و دولتی تشکیل شود و راهکارهای دستیابی به وحدت و موانع و مشکلات آن را مورد بررسی قرار دهد. در بخشی از نامه مراغی به زنجانی چنین آمده است:

مجلسی به نام «مجلس اعلای اسلامی» تشکیل گردد تا در امور و احوال مسلمین و بیماری ها و نقاط ضعف آنان بررسی کرده، نحوه معالجه و یک نواخت کردن تعلیم و فرهنگ آنان را اعلام کند و فرق و مذاهب مختلفشان را به یکدیگر نزدیک سازد و عموم مسلمانان نمایندگان خود را به این مجلس اعزام دارند. من عقیده دارم که اقدامات چنین مجلسی در آتیه ای نزدیک آنچه را که احساسات حضرت عالی و مرا به خود مشغول داشته، سبکبار گرداند.

آیت الله زنجانی در جواب، ضمن اعلام حمایت همه جانبه از این پیشنهاد، از طریق مردم ایران و عراق به رئیس دانشگاه الازهر اطمینان می دهد که مردم این دو کشور اعم از شیعه و سنی در مراحل اجرا و عمل، از آن استقبال کرده و همراهی خواهند نمود. آیت الله زنجانی در همین نامه، با همه امیدواری به این حرکت مبارک از دخالت و نفوذ اجانب و ایادی داخلی دشمنان اظهار نگرانی کرده و چنین هشدار داد:

در حالی که بایستی نماینده عموم مسلمان جهان در این مجلس اعلای اسلامی حضور یابند و تردیدی نیست که همه جمعیات دین مسلمانان در اطراف جهان این نظریه و پیشنهاد و قاعده و نظام مرا خواهند پسندید، ولی از پیشامدهای سیاسی و نفوذی که دولت های استعمارگر از نظر سیاسی در این راه اعمال خواهند نمود و گرفتاری هایی که به وجود خواهند آورد و سنگ هایی که در این رهگذر پیش خواهند انداخت، بیمناکم.

آیت الله زنجانی با همراهی شیخ مصطفی مراغی تلاش های بسیاری در