پاورپوینت کامل دستاوردهای اخلاقی پیاده روی اربعین (با رویکردی بر اخلاق حسینی) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دستاوردهای اخلاقی پیاده روی اربعین (با رویکردی بر اخلاق حسینی) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دستاوردهای اخلاقی پیاده روی اربعین (با رویکردی بر اخلاق حسینی) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل دستاوردهای اخلاقی پیاده روی اربعین (با رویکردی بر اخلاق حسینی) ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

مقدمه

اربعین امام حسین علیه السلام یکی از فرازهای مهم تاریخ بعد از عاشوراست که به نقطه عطفی در تاریخ اسلام و تشیع تبدیل شد. بر اساس روایتی از حضرت امام حسن عسکری علیه السلام (مفید، ۱۴۱۳ ق، ص۵۳؛ ابن طاووس، ۱۴۱۶ق، ج۳، ص۱۰۰)، بزرگ داشت روز اربعین و زیارت حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام در آن روز، یکی از پنج علامت مؤمن است. ارادتمندان حضرت امام حسین علیه السلام بر همین اساس و بنا به دستورالعملی که امام صادق علیه السلام به صفوان جمّال تعلیم داد (طوسی، ۱۴۱۱ ق، ص۷۸۸-۷۸۹)، همواره به زیارت آن حضرت در این روز مبادرت می کردند.

این سیره مستمر شیعه از زمان ائمه اطهار: تاکنون ادامه داشته و چند سالی است که ابعاد تازه ای به خود گرفته است؛ به طوری که شیعیان و دوستداران اهل بیت: از سراسر جهان، به ویژه عراق و ایران در مراسم باشکوه و معنوی اربعین شرکت می کنند و بزرگ ترین همایش مردمی را با محوریت فرهنگ اهل بیت: تشکیل می دهند. مسلماً چنین مراسم ساده ولی باعظمتی، از جنبه های گوناگون اعتقادی، اجتماعی، سیاسی و… آثار و برکات فراوانی را به همراه دارد و فرصت های ارزشمندی را در اختیار ما قرار می دهد. از جمله دستاوردهای اربعین، تأثیر بسیار شگرف آن در اخلاق فردی و اجتماعی شرکت کنندگان است؛ چراکه رسول خدا۹ و خاندان مطهر ایشان، سرچشمه همه فضیلت هایند و در قله های اخلاق و معنویت قرار دارند.

بر اساس تصریح چند آیه از قرآن کریم، هدف از بعثت رسول خدا۹ تعلیم و تربیت انسان بوده است (بقره، ۱۲۹؛ آل عمران، ۱۶۴؛ جمعه، ۲). امیر مؤمنان، علی علیه السلام در تشریح دستاوردهای بعثت پیامبر اکرم(ص) فرمود:

فَهَداهُم بِهِ مِنَ الضَّلالَهِ وَاَنقَذَهُم بِمَکانِهِ مِنَ الجَهالَهِ… (شریف رضی، ۱۳۶۹ش، خطبه ۱).

خداوند به دست پیامبرش مردم را از گمراهی به سوی هدایت رهنمون شد و با نقش آفرینی پیامبر، مردم را از نابخردی رهایی بخشید.

امام حسین علیه السلام، در طول دوران زندگی پرافتخار خود، به ویژه در قیام کربلا، همان اهداف پیامبر اکرم(ص) را دنبال کرد. او که در مکتب تربیتی پیامبر اسلام بزرگ شده و صاحب امتیاز «حُسَینُ مِنّی وَ اَنا مِن حُسیَن» (مجلسی، ۱۴۰۳ ق، ج۴۳، ص۲۶۱) است، از آغاز قیام خود با سخنرانی ها و نامه هایش همه مردم را به ارزش های اخلاقی و انسانی دعوت کرد. سرانجام، آن بزرگوار به منظور هدایت مردم و ایجاد تغییر در اوضاع عمومی جامعه، خود و همه عزیزانش را قربانی راه خداوند کرد. در زیارت اربعین آن حضرت آمده است:

فَأَعْذَرَ فِی الدُّعَاءِ وَ مَنَحَ النُّصْحَ وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبَادَکَ مِنَ الْجَهَالَهِ وَ حَیْرَهِ الضَّلَالَهِ… (طوسی، ۱۴۰۷ ق، ج۶، ص۱۱۳).

آن حضرت [با اتمام حجت بر مردم]، هر عذری را از امت برداشت و اندرز و نصیحت آنان را با مهربانی انجام داد و خون پاکش را در راه تو [ای خدا] نثار کرد تا بندگانت را از جهالت و حیرت و گمراهی نجات دهد.

به جهت ذو ابعاد بودن شخصیت امام حسین علیه السلام و تأثیرگذاری عمیق نهضت سیدالشهدا در تاریخ اسلام، تاکنون پژوهش های بسیاری در این زمینه ها صورت گرفته و نهضت پرافتخار کربلا و ادبیات حسینی، جلوه بسیار پررنگی در ادبیات جهان اسلام، بلکه پیروان ادیان دیگر داشته است؛ چراکه حسین بن علی(ع) در طول عمر ۵۷ ساله خود، فراز و فرود های زیادی را پشت سر گذاشت و ابعاد زندگی آن حضرت از جنبه های مختلف فردی، خانوادگی، سیاسی و اجتماعی، الهام بخش همه آزادگان جهان بوده است. شعاعی از این تأثیرگذاری را هر سال در حضور دوستداران حسین بن علی(ع) و آزادگان جهان (از سراسر دنیا و از ملیت ها و مذاهب مختلف) در راهپیمایی باشکوه اربعین شاهد هستیم. یکی از ابعاد وجودی حضرت اباعبدالله، سیره اخلاقی ایشان و تأثیر آن در زندگی فردی و اجتماعی شیعیان، بلکه همه دوست داران آن امام شهید است. در این مقاله ابتدا نگاهی اجمالی به سیره اخلاقی آن حضرت می افکنیم و سپس برخی از دستاوردهای اخلاقی پیاده روی و زیارت اربعین را بررسی می کنیم.

نگاهی به سیره اخلاقی امام حسین علیه السلام

در این قسمت به برخی از فضایل اخلاقی حضرت اباعبدالله علیه السلام اشاره ای گذار می کنیم تا الگویی برای همه پیروان آن حضرت به ویژه زائران ایشان باشد.

۱. گذشت فوق العاده

پیامبر اسلام۹ و اهل بیت:، اسوه های اخلاق و فضیلت بودند و یکی از صفات بارز آن بزرگواران گذشت و فداکاری برای امت بود. تاریخ، جلوه های زیبایی از ایثار را در سیره اهل بیت عصمت و طهارت: ثبت کرده است که در آیات و روایات بسیاری به آنها تصریح شده است؛ از جمله سوره مبارکه (هل اتی) که درباره انفاق و گذشت فوق العاده خاندان عصمت: نازل گردیده است.

زندگی حضرت امام حسین علیه السلام نیز که در چنین خانواده ای پا به عرصه حیات اجتماعی گذاشته، سرشار از گذشت و ایثار است. آن حضرت برای حفظ دین خدا، هدایت مردم و اصلاح امور جامعه، جان شریف خود و همه عزیزانش را تقدیم راه خدا کرد و چه ایثاری بالاتر از بذل جان؟ علاوه بر آن، در زندگی عادی آن بزرگوار نیز نمونه های بسیاری از گذشت وجود دارد.

نقل شده است یکی از غلامان، خطایی کرد که باید تنبیه می شد، امام حسین علیه السلام نیز دستور داد تا او را تنبیه کنند. اما آن غلام، قسمتی از آیه ۱۳۴ آل عمران را خواند: (…وَ الْکاظِمِینَ الْغَیْظَ)؛ یعنی مؤمنین، فروبرنده خشم خود هستند. امام حسین علیه السلام فرمود: «او را رها کنید». غلام سپس ادامه آیه را خواند که (وَ الْعافِینَ عَنِ النَّاسِ)؛ یعنی از خطاهای مردم نیز می گذرند. امام علیه السلام فرمود: «تو را عفو کردم». غلام باز ادامه آیه را خواند: (وَ اللهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ)؛ «خداوند، نیکوکاران را دوست دارد». امام حسین علیه السلام فرمود: «تو را در راه خدا آزاد کردم و دو برابر آنچه به تو عطا می کردم، عطا خواهم کرد» (مجلسی، ۱۴۰۳ق، ج۴۴، ص۱۹۵).

۲. سخاوت و بخشش

سخاوت و بخشندگی مالی نیز از صفات ممتاز مؤمنان در نظام اخلاقی اسلام است. اما سخاوت اهل بیت: از جمله امام حسین علیه السلام با نوعی بزرگ منشی و عظمت روحی همراه بوده است. به روایتی، امام حسین علیه السلام کنیزکی را به خاطر هدیه دادن یک شاخه گل آزاد کرد. وقتی علت را پرسیدند، فرمود:

خدا ما را این طور پرورش داده است؛ زیرا خداوند می فرماید: (وَإِذَا حُیِّیتُمْ بِتَحِیَّهٍ فَحَیُّوا بِأَحْسَنَ مِنْهَا أَوْ رُدُّوهَا…) (نساء: ۸۶)؛ هر گاه به شما درودی گفته شود؛ نیکوتر از آن را یا عین آن را در پاسخ بگویید. بهتر از این شاخه ریحان، آزاد کردن این کنیز بود» (مجلسی، ۱۴۰۳ ق، ج۴۴، ص۱۹۵).

همچنین نقل شده است: عبدالرحمان سلمی سوره مبارکه حمد را به یکی از کودکان امام حسین علیه السلام یاد داد. هنگامی که آن کودک سوره حمد را برای امام حسین علیه السلام خواند، آن حضرت مبلغ هزار اشرفی و هزار حله به عبدالرحمان عطا کرد و دهان او را از دُرّ پر کرد و فرمود: «این عطا در مقابل آن حمدی که وی به فرزند من تعلیم داد، ناچیز است» (همان، ۱۴۰۳ق، ج۴۴، ص۱۹۱).

۳. فریفته نشدن به جاذبه های دنیایی

دنیا با همه جاذبه هایش در نظر اولیای الهی گذرگاهی بیش نیست و مقام و منصب و دارایی های آن نیز تنها وسیله ای عاریتی است. بدین روی پیامبر۹ و اهل بیت عصمت و طهارت: هرگز به دنیا دل نبستند و فریفته لذات و جاذبه های آن نشدند و همگان را نیز به پرهیز از آن سفارش کردند. آن بزرگواران همواره هشدار می دادند که اگر کسی از تعالیم قرآن و عترت و تربیت دینی محروم باشد، ممکن است در دام دنیاطلبی و مفسده های آن گرفتار شود. امام علی علیه السلام فرمود:

أَلَا حُرٌّ یَدَعُ هَذِهِ اللُّمَاظَهَ لِأَهْلِهَا إِنَّهُ لَیْسَ لِأَنْفُسِکُمْ ثَمَنٌ إِلَّا الْجَنَّهَ فَلَا تَبِیعُوهَا إِلَّا بِهَا (شریف رضی، ۱۳۶۹ش، حکمت ۴۵۶).

آگاه باشید، انسان آزاده، لُماظه را به اهلش واگذار می کند. همانا بهشت، بهای جان های شماست خود را به کمتر از آن نفروشید.

در منطق حسین بن علی۸، یکی از دلایل انحراف و گرفتاری های فرهنگی و اجتماعی مردم، دنیاپرستی و فریفته مال و منال دنیا شدن است. نقل شده است که وقتی امام حسین علیه السلام (براساس دعوت مردم) به سمت کوفه می رفت، فرزدق را دید که از کوفه باز می گشت. امام علیه السلام از وی پرسید: «کوفه چه خبر؟» فرزدق گفت: «قلب های مردم با تو، ولی شمشیرهای آنان با بنی امیه است». فرمود: «راست می گویی؛ زیرا:

النَّاسُ عَبِیدُ الدُّنْیَا وَ الدِّینُ لَعِقٌ عَلَی أَلْسِنَتِهِمْ یَحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَایِشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّیَّانُونَ». (مجلسی، ۱۴۰۳ ق، ج۴۴، ص۱۹۵)

مردم برده دنیایند و دین پیرایه ای بر زبانشان است. وقتی گرد دین می چرخند که دنیای آنان به وسیله دین تأمین شود. اما وقتی به وسیله ابتلا محک می خورند، دینداران اندک اند.

و لذا امام حسین علیه السلام مکرر می فرمود:

یا اهل لذه دنیا لا بقاء لها ان اغترارا بظل زائل حمق (همان، ۱۴۰۳ ق، ج۴۴، ص۱۹۳).

ای کسانی که اهل لذت دنیایی هستید، بدانید که آن ماندگار نیست. حقا که فریب خوردن از سایه ای که از بین می رود، حماقت است.

در بخش هایی از زیارت اربعین نیز مشخص شده است کسانی که امام و رهبر خود و نوه پیامبر و سرور جوانان بهشت را به طرزی بسیار فجیع و دلخراش کشتند، عبارت بودند از فریب خوردگان دنیا، آخرت فروشان، هواپرستان و پیروان حاکمان نفاق پیشه:

وَ قَدْ تَوَازَرَ عَلَیْهِ مَنْ غَرَّتْهُ الدُّنْیَا وَ بَاعَ حَظَّهُ بِالْأَرْذَلِ الْأَدْنَی وَ شَرَی آخِرَتَهُ بِالثَّمَنِ الْأَوْکَسِ وَ تَغَطْرَسَ وَ تَرَدَّی فِی هَوَاهُ وَ أَسْخَطَ نَبِیَّکَ وَ أَطَاعَ مِنْ عِبَادِکَ أَهْلَ الشِّقَاقِ وَ النِّفَاقِ… (طوسی، ۱۴۰۷ ق، ج۶، ص۱۱۴).

و علیه حسین علیه السلام دست به دست هم دادند، کسانی که فریب دنیا را خوردند و بهره خود را به پست ترین قیمت فروختند و آخرت خویش را به بهایی بس ناچیز از دست دادند و با گردن فرازی، در چاه هوا و هوس سرنگون شدند و تو و پیامبرت را به خشم آوردند و [اینها همه بر اثر آن بود که] از حاکمان اختلاف افکن و نفاق انگیز، پیروی کردند.

پیام زیارت اربعین این است که جامعه باید مراقب باشد در بعد اخلاقی، عواملی چون دنیاطلبی و هواپرستی، و در بعد سیاسی، گرایش به رهبران غیر الهی و اطاعت از آنان، عامل سقوطشان نشود.

۴. کمک به دیگران و رفع گرفتاری از آنان

امام حسین علیه السلام مشکل گشای گرفتاران در اوضاع سخت زندگی بود. بر پایه روایت، آن حضرت از بس در شب های تاریک و به صورت ناشناس غذا و مایحتاج زندگی محرومان را به دوش حمل کرد، وقتی به شهادت رسید، بر پشت مبارکش آثار پینه مشاهده کردند. علتش را که از امام زین العابدین علیه السلام پرسیدند، فرمود: «این پینه ها اثر کیسه های غذایی است که پدرم شب ها به دوش می کشید و به خانه یتیمان و فقرا می رسانید» (مجلسی، ۱۴۰۳ ق، ج۴۴، ص۱۹۰). نقل شده است امام حسین علیه السلام نزد اسامه بن زید که مریض بود رفت. وقتی شنید که از بدهی سنگین ناله می کند، او را با پرداخت شصت هزار درهم آرام کرد (همان، ۱۴۰۳ ق، ج۴۴، ص۱۸۹).

همچنین در تاریخ آمده است:

مردی اعرابی (بیابان نشین) نزد امام حسین علیه السلام آمد و گفت: «یا بن رسول الله، من ضامن یک دیه کامل شده ام و از پرداخت آن عاجزم. با خویشتن گفتم باید از کریم ترین مردم درخواست کنم و کریم تر از اهل بیت رسول خدا۹ ندیده ام». امام حسین علیه السلام فرمود: «ای برادر عرب، من از تو سه موضوع را می پرسم، اگر یکی از آنها را پاسخ بگویی، یک سوم دیه ای را که گفتی به تو عطا می کنم. اگر جواب دو موضوع را بگویی، دو قسمت آن دیه را به تو می دهم. اگر جواب هر سه را بگویی من تمام آن دیه را به تو می پردازم». وقتی اعرابی سه سؤال امام را جواب داد، امام دیه کامل را پرداخت کرد (همان، ۱۴۰۳ق، ج۴۴، ص۱۹۶).

۵. عزت طلبی و ذلت گریزی

کرنش در برابر دنیا و دنیاپرستان، انسان را خوار و ذلیل می گرداند. حضرت امام حسین علیه السلام که مجسمه همه فضیلت ها و تنها کسی بود که شایستگی رهبری امت اسلامی را داشت، پذیرش حکومت فردی مثل یزید را تن دادن به ذلت و گرویدن به زندگی حقیرانه تلقی می کرد. آن حضرت می فرمود:

ما از خاندان نبوت و رسالتیم؛ خاندانی که خانه آنها محل رفت و آمد فرشتگان است و خداوند به خاطر ما همه چیز را آغاز کرد و همه چیز را پایان می بخشد. اما یزید، مردی فاسق و شرابخوار و قاتل است و آشکارا جنایت و گناه می کند و مثل من با مثل او بیعت نخواهد کرد (ابن طاووس، بی تا، ص۲۳).

بنابراین روش زندگی و مرام حسین بن علی۸، حرکت در مسیر عزت و سربلندی است. آن حضرت در جواب قیس بن اشعث که گفت: «چرا به حکم فرزندان عمویت گردن نمی نهی؟ از آنها هیچ گونه بدی به تو نخواهد رسید»، فرمود:

لَا وَ اللهِ لَا أُعْطِیکُمْ بِیَدِی إِعْطَاءَ الذَّلِیلِ وَ لَا أُقِرُّ لَکُمْ إِقْرَارَ الْعَبِیدِ. (ابومخنف، ۱۴۱۷ق، ص۲۰۹؛ مجلسی، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۷).

نه به خداوند، نه دستم را [برای بیعت] همانند ذلیلان در دستان شما خواهم گذاشت و نه مثل بندگان در برابر شما کرنش و اقرار می کنم.

۶. شاد کردن دیگران

روایات بسیاری در خصوص ادخال سرور در دل مؤمنان وجود دارد. چه زیباست که پیروان اهل بیت: خصوصاً زائران حضرت اباعبدالله علیه السلام با رفتارهای سنجیده و برخوردهای شایسته در شادی و نشاط برادران ایمانی خود سهیم باشند و آسایش و آرامش را به آنان هدیه کنند. هشام بن حکم از امام صادق علیه السلام نقل می کند که ایشان فرمود: «از محبوب ترین کارها نزد خداوند شاد کردن مؤمن به وسیله برطرف نمودن گرسنگی و رفع گرفتاری و پرداخت بدهکاری اش است» (کلینی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۱۹۲).

سیره حضرت امام حسین علیه السلام این بود که همواره دل دردمندان و بیچارگان را شاد می کرد و مسلمان و غیر مسلمان نیز برایش یکسان بود. در روایتی آمده است:

روزی امام حسین علیه السلام غلامی را دید که با سگی غذا می خورد. به وی فرمود: «چرا چنین می کنی»؟ گفت: «یا بن رسول الله، من غمگینم. می خواهم این سگ را شاد کنم، شاید من هم شاد شوم. غم و اندوه من این است که مالک من شخصی است یهودی و من در نظر دارم از وی جدا شوم». امام حسین علیه السلام مبلغ دویست اشرفی نزد مالک آن غلام برد. یهودی گفت: این غلام من فدای قدم تو باد و این باغ و بستان را نیز به آن غلام بخشیدم و این مبلغ پول را هم که دادی به شما تقدیم نمودم. امام حسین علیه السلام فرمود: «من نیز این پول را به تو بخشیدم». یهودی گفت: «من هم قبول کردم و این پول را به آن غلام بخشیدم». امام حسین علیه السلام فرمود: «من نیز آن غلام را آزاد کردم و این پول و باغ را به او بخشیدم». زن آن یهودی گفت: «هم اکنون اسلام اختیار نمودم و مهریه ام را به شوهرم بخشیدم». شوهرش گفت: «من نیز مسلمان شدم و این خانه ام را به زنم بخشیدم» (مجلسی، ۱۴۰۳ق، ج۴۴، ص۱۹۴).

۷. تواضع

حضرات معصومین: با وجود داشتن شخصیت والا و کم نظیر، بسیار فروتن و متواضع بودند و به شخصیت دیگران احترام می گذاشتند. درباره حضرت امام حسین علیه السلام گفته شده است: ایشان با فقیران و بیچارگان هم غذا می شد و این آیه را تلاوت می کرد: (إِنَّهُ لا یُحِبُّ الْمُسْتَکْبِرِینَ) (نحل، ۲۳)؛ «خدا افراد متکبر را دوست ندارد». سپس فقرا را هم به منزل خود دعوت می کرد (همان، ۱۴۰۳ق، ج۴۴، ص۱۸۹).

موارد یادشده نمونه بسیار اندکی از اخلاق و رفتار آموزنده امام حسین علیه السلام است. پیروان و دوستداران خاندان عصمت و طهارت: که از سیره عملی اهل بیت خصوصاً حضرت امام حسین علیه السلام الهام می گیرند و آن بزرگواران را به عنوان الگوی زندگی خود برگزیده اند، می کوشند در اخلاق فردی، خانوادگی و اجتماعی، زندگی خود را همرنگ الگوهای خود قرار دهند.

شرکت کنندگان در راهپیمایی اربعین نیز که با هدف زیارت امام حسین علیه السلام و تداوم خط سرخ حسینی در این مراسم شرکت می کنند، جلوه های زیبایی از اخلاق حسینی را به نمایش می گذارند. زائران اربعین حسینی و راهپیمایان، اخلاق و رفتار، بلکه تمام برنامه های زندگی خود را به گونه ای تنظیم می کنند که در راستای اوامر الهی و سنت پیامبر اسلام۹ و برآورنده رضایت ائمه اطهار خصوصاً امام حسین علیه السلام باشد. اربعین فرصت خوبی برای ایجاد تحول مثبت در زندگی است. افراد در این پیاده روی فرصت فکر کردن پیدا می کنند تا به وضعیت فعلی و اهداف آینده شان فکر کنند؛ به اینکه چه کارهایی را باید برای پیشرفت در زندگی شان انجام دهند و چه رفتارهایی را باید در تعامل با دیگران خصوصاً خانواده خود حذف یا تقویت کنند. توجه به همین نکات باعث می شود بعد از برگشتن از این سفر، زمینه برای تغییر و تحول معنوی، فرهنگی، اجتماعی و حتی اقتصادی افراد فراهم شود. بدین جهت پیاده روی برای زیارت امام حسین علیه السلام در ایام اربعین، از جهات متعدد دارای ارزش، فضیلت و نقش مثبت در زندگی انسان است که شاید صرف حضور در حرم و خواندن زیارتنامه، چنین دستاوردی به همراه نداشته باشد.

در ادامه مقاله برخی از دستاوردهای اخلاقی پیاده روی و زیارت امام حسین علیه السلام را از دو بعد فردی و اجتماعی بررسی می کنیم:

دستاوردهای اخلاقی راهپیمایی اربعین

۱. اخلاق فردی

الف) خودسازی و تهذیب نفس

بر پایه روایات، پیاده روی برای زیارت امام حسین علیه السلام پاداش بسیار فوق العاده ای دارد (ر.ک: حر عاملی، ۱۴۰۹ق، ج۱۴، ص۴۳۹). اما لازمه رسیدن به آن ثواب و ارزش های فوق العاده، فراهم بودن شرایط روحی و معنوی است که یکی از مهم ترین آنها خودسازی، صفای باطن و ایستادگی در برابر هواهای نفسانی و رذایل اخلاقی است. همان طور که یاران باوفای حضرت سیدالشهدا علیه السلام، از جاذبه های فریبنده دنیا گذشتند و با وجود اینکه امام حسین علیه السلام بیعت خود را از آنان برداشت و از آنها خواست جان خود را حفظ کنند و از معرکه جنگ بیرون بروند، آنان وفاداری خود را نشان دادند و خویش را فدای مکتب حسین علیه السلام کردند. حضرت عباس علیه السلام دعوت نامه شمر بن ذی الجوشن را رد کرد و اوج وفاداری خود را به امام حسین علیه السلام نشان داد. همچنین وهب، تازه داماد که همراه با نوعروسش در کربلا حضور پیدا کرده بود، جهاد در رکاب فرزند رسول خدا و شهادت در راه دین را به زندگی دنیایی و لحظات شیرین زندگی در کنار همسر ترجیح داد.

زائران اباعبدالله علیه السلام