پاورپوینت کامل خاندان مستنبط در حوزه نجف ۶۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خاندان مستنبط در حوزه نجف ۶۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خاندان مستنبط در حوزه نجف ۶۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خاندان مستنبط در حوزه نجف ۶۳ اسلاید در PowerPoint :

مقدمه

در این مقاله به نقش و فعالیت های علمی و اجتماعی چند نفر از اعضای برجسته پاورپوینت کامل خاندان مستنبط در حوزه نجف ۶۳ اسلاید در PowerPoint و تبریز به گونه خلاصه بسنده شده است. معرفی پدر به عنوان بزرگ خاندان و سه فرزند برومندش، محتوای اصلی مقاله را تشکیل می دهد. معرفی کامل این خاندان تحقیق گسترده ای را می طلبد که امیدواریم زمینه آن در آینده نه چندان دور برای محققان و پژوهشگران عرصه رجال و تراجم و تاریخ مهیا گردد.

آیت الله سیدرضی مستنبط

سیدرضی مستنبط، بزرگ خاندان مستنبط، فرزند سیداحمد، فرزند سیدنصرالله، فرزند سیدحسین موسوی، در شمار علمای برجسته و فاضل نجف و تبریز است. جد اعلای وی، مرحوم سیدحسین، در اصل از اهالی شهر ساوه است که به دلایل نامعلومی از آنجا به تبریز هجرت کرد و در این شهر ساکن شد (علیزاده، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص ۳۶۵ و۳۶۶).

سیدرضی به سال ۱۲۷۰ قمری در تبریز متولد شد. او مقدمات و سطح علوم اسلامی را در زادگاهش آموخت و سپس به حوزه نجف رفت و در آن حوزه در درس خارج حضرات آیات: سیدحسین ترک کوه کمری، میرزاحبیب الله رشتی، ملاعلی نهاوندی، میرزامحمد فاضل ایروانی و. . . حاضر شد و به درجه اجتهاد رسید. او بعد از هیجده سال اقامت در نجف به زادگاهش، تبریز، بازگشت و مورد اعتماد مردم قرار گرفت و به امر تبلیغ و ارشاد آنان پرداخت (تهرانی، ۱۴۳۰ق، ج۲، ص۷۸۴). او در کنار خدمت به مردم، با تشکیل حوزه درسی در سطوح عالی، به تعلیم و تربیت طلاب علوم دینی نیز همت گماشت. تقریرات درس استادان و حاشیه بر کتاب مکاسب محرمه شیخ انصاری از آثار علمی این عالم تلاشگر است (امینی، ۱۴۱۳ق، ج ۳، ص ۱۱۹۷).

حجت الاسلام و المسلمین سیدجواد گلپایگانی از ابوالزوجه مرحومشان، آیت الله سیدنصرالله مستنبط، فرزند مرحوم آقاسیدرضی مستنبط تبریزی، نقل می کرد:

یک وقتی در نجف بیماری وبا آمد و در آن زمان امکان معالجه این بیماری وجود نداشت. وضعیت به گونه ای بود که هرکس مبتلا می شد، از بین می رفت. مرحوم آقاسیدرضی به این بیماری مبتلا شد و به حال احتضار افتاد. دوستان وقتی می دیدند کار ایشان تمام است، برای اینکه جنازه وی زیاد روی زمین نماند و این بیماری به دیگران سرایت نکند، به دنبال تهیه تابوت و امکانات کفن و دفن رفتند. اما ناگهان با شگفتی دیدند ایشان بلند شد و گفت: «من گرسنه ام. چیزی بیاورید بخورم». گفتند: «آقا شما مریض بودید!» گفت: «حالا چیزی بیاورید بخورم». پس از خوردن غذا گفت: «من خوب شدم. شما بروید». گفتند: «چه شد؟» گفت: «وقتی به حال احتضار درآمدم، دیدم شیاطین آمدند و درباره اعتقاداتم با من وارد بحث شدند و گفتند دین تو باطل است و باید از آن دست برداری. من پاسخ آنها را دادم و گفتم از دینم دست برنمی دارم. مدتی این مباحثه طول کشید تا اینکه آنها از نظرم ناپدید شدند. در این حال دیدم آقا امیرالمؤمنین۷ تشریف آورد و فرمود: آقاسیدرضی، خداوند تبارک و تعالی از مباحثه تو با شیاطین خوشش آمد و سی سال به عمر تو افزود».

این ماجرا گذشت. آقاسیدرضی به تبریز آمد و با توجه به نفوذی که در میان مردم داشت، در تبریز حدود الهی را اجرا می کرد تا اینکه در زمان اشغال ایران به دست متفقین دستگیر شد. می خواستند او و چند تن دیگر را اعدام کنند. آنها را به چوبه دار بستند؛ اما آقاسیدرضی آن قدر به مکاشفه ای که برای وی پیش آمده بود اطمینان داشت که به مأمورِ چوبه دار گفت: «این شَتَب (چپق) را از جیب من بیرون بیاور و آن را چاق کن. می خواهم بکشم». مأمور گفت: «تو عجب سید لوده ای هستی! می خواهیم تو را بکشیم، می گویی شَتَب را چاق کن!» آقاسیدرضی می گوید: «من کشته نمی شوم». شَتَبِ خود را پای چوبه دار کشید که دستور آمد وی را اعدام نکنند و تا همان مدتی که امیرالمؤمنین۷ به او فرموده بود زندگی کرد.

سیدرضی در نجف با دختر مرحوم شیخ محمدحسین شیخ الائمه ازدواج کرد و حاصل این وصلت چهار پسر به نام های سیدمرتضی، سیداحمد، سیدنصرالله و سیدجواد شد که سه نفر اولی هر کدام از شخصیت های بارز و تأثیرگذار در حوزه نجف شدند (الوانساز، ۱۳۹۳ش، ج ۳، ص ۱۶۷).

سیدرضی در سال ۱۳۴۷ قمری در تبریز چشم از جهان فرو بست. پیکرش را به نجف منتقل کردند و در قبرستان وادی السلام به خاک سپردند (تهرانی، بی تا، ج ۲، ص ۷۸۴).

آیت الله سیدمرتضی مستنبط

سیدمرتضی، پسر بزرگ مرحوم سیدرضی و معروف به «مستنبط غروی تبریزی»، در سال ۱۳۱۹ قمری در تبریز یا روستای «کافی المک» دیده به جهان گشود. مقدمات علوم اسلامی را نزد پدر و سیدمحمود پیش نماز، که بعداً پدرخانمش شد، آموخت. او سپس به حوزه علمیه قم رفت و از درس خارج فقه و اصول حضرات آیات شیخ عبدالکریم حائری و سیدمحمد حجت کوه کمری بهره برد (الوانساز، ۱۳۹۳ش، ج۳، ص ۱۷۱)؛ آن گاه به حوزه علمیه نجف هجرت کرد و در آنجا نیز در درس خارج حضرات آیات میرزاحسین نایینی، سیدابوالحسن اصفهانی، آقاضیا عراقی و میرزاعلی فاضل ایروانی حاضر شد و به درجه اجتهاد نائل آمد. این عالم فاضل در حوزه نجف در ردیف استادان حکمت و فلسفه قرار داشت و به عنوان فقیه، اصولی و مفسر قرآن مطرح بود. بعد به تبریز بازگشت و در حوزه این شهر به تدریس و تربیت شاگردان ادامه داد و در مسجد «الدال و الذال» به اقامه جماعت پرداخت و به امور دینی و شرعی و اجتماعی مردم رسیدگی کرد (امینی، ۱۴۱۳ق، ج ۳، ص ۱۲۰۰).

شاگردان فاضلی از حوزه درسی ایشان برخاستند، از جمله: سیدمهدی مرعشی نجفی، شیخ ابوذر بیدار، شیخ رضا مرندی، شیخ محمد حسین انزابی، میرزامحسن کوچه باغی، میرزا مصطفی سرابی، میرزاعمران علیزاده، میرزامحمود شتربانسی، شیخ حسین واعظ غیاثی، سیدمحمدعلی موسوی خلخالی، سیدمحسن موسوی تبریزی و. . . (الوانساز، ۱۳۹۳ش، ج ۳، ص ۱۷۲).

او مورد احترام علمای تبریز بود و جایگاهی ویژه در میان آنان داشت. او حکیمی متقی با اخلاقی نیکو و بیانی گیرا بود و علمی وسیع داشت؛ درِ خانه اش به روی همه از جمله اهل علم باز بود؛ روز های خاص هفته در منزل تدریس تفسیر و بحث حکمت منظومه داشت و فضلا می آمدند و بهره می گرفتند. وی در تدریس این دو رشته تبحر ویژه ای داشت. عصر جمعه ها در منزل جلسه روضه داشت و خودش منبر می رفت و همه را به فیض می رساند. از وجوه شرعی و سهم امام نیز استفاده نمی کرد. شوخ طبعی، دائم الذکری و اهتمام به نوافل و مستحبات از جمله ویژگی های این عالم سخت کوش بود (علیزاده، ۱۳۸۰ش، ج ۲، ص ۳۶۶ و ۳۶۷).

تفسیر مواهب القران فی تفسیر القرآن از آثار علمی ارزشمند ایشان است که در سه جلد تدوین شده و جلد سوم آن شامل جزء سی ام است. شرکت سهامی چاپ کتاب آذربایجان یک جلد این اثر را در سال ۱۳۸۱ شمسی به چاپ رساند ولی جلد های بعدی به دلایل نامعلومی چاپ نشد (عقیقی بخشایشی، ۱۳۷۴ش، ج ۱، ص ۵۲۳). این روحانی محقق، کتابخانه ای در منزل داشت که مشتمل بر کتاب های نفیسی بود (امینی، ۱۴۱۳ق، ج ۳، ص ۱۲۰۰).

سرانجام آیت الله سیدمرتضی مستنبط در پنجم جمادی الثانی سال ۱۳۹۱ قمری (۶/۵/۱۳۵۰) چشم از جهان فرو بست. نخست پیکرش در قبرستان محله «قره آغاج» تبریز به خاک سپرده شد. ولی بعد که این منطقه به علت طرح شهرداری تخریب شد، مقبره وی به قبرستان «وادی رحمت» انتقال یافت (الوانساز، ۱۳۹۳ش، ج ۳، ص ۱۷۳).

آیت الله سیداحمد مستنبط

وی در سال ۱۳۲۵ قمری در تبریز به دنیا آمد. او مقدمات و سطح علوم دینی را نزد پدر و استادان دیگر آموخت. در سال ۱۳۴۷ قمری به نجف هجرت کرد و در درس خارج فقه و اصول آیات عظام: میرزامحمدحسین نایینی، آقاضیا عراقی، میرزاعلی ایروانی و سیدابوالحسن اصفهانی حضور یافت. در طول اقامت خود در نجف همواره به تحقیق و تتبع در علوم و معارف اسلامی اشتغال داشت و هر روز صبح در حرم علوی نماز جماعت اقامه می کرد (امینی، ۱۴۱۳ق، ج ۳، ص ۱۱۹۸).

سیداحمد در اخلاق و عرفان از شاگردان سیدعلی قاضی و سیدعبدالغفار مازندرانی به شمار می آمد و به زهد و تقوا و ورع شهره بود (رازی، ۱۳۷۰ش، ج ۷، ص ۲۸۷). او از مرحوم محدث قمی، صاحب مفاتیح الجنان، و شیخ آقابزرگ تهرانی، صاحب الذریعه، اجازه روایی داشت.

ره آورد یک عمر تلاش و تحقیق و تتبع این عالم فرزانه آثار ارزشمندی بدین شرح است:

۱- القطره من بحار مناقب النبی و العتره در دو جلد، عربی، چاپ نجف، ۱۳۷۸ قمری. این کتاب بعدها چندین بار در بیروت و ایران به دست ناشران مختلف تجدید چاپ شده است؛

۲- المناسک و المدارک، عربی، چاپ نجف، ۱۳۸۰ قمری؛

۳- البشاره و الزیاره یا الزیاره و البشاره، عربی، چاپ نجف، ۱۳۸۱ قمری؛

۴- الرثاء و الاسی، عربی، چاپ نجف، ۱۳۸۱ قمری؛

۵- العقاید الحقه فی الاصول الخمسه، عربی، چاپ نجف، ۱۳۸۴ قمری؛

۶- منتخب خاتم الرسائل باحسن الوسائل، عربی، چاپ نجف، ۱۳۸۵ قمری.

۷- ضیاء الصالحین و المجتهدین، عربی، چاپ نجف، بی تا؛

۸- الاسی و الحزن یا الاسی الحسن در دو جلد، عربی؛

۹- دلائل الحق در سه جلد؛

۱۰- اوجز البیان فی شرح ارجوزه؛

۱۱- المواعظ من کلمات المعصومین: ؛

۱۲- الخلاف فی المسائل الخلافیه؛

۱۳- ترجمه سبیل الصالحین و نهج السالکین سیدحسن صدر.

۱۴- تعلیقه علی المکاسب؛

۱۵- تقریرات دروس بعضی اساتید (امینی، ۱۴۱۳ق، ج ۳، ص ۱۱۹۸؛ الوانساز، ۱۳۹۳ش، ج۳، ص ۱۶۸۱۶۹؛ رازی، ۱۳۷۰ش، ج ۷، ص ۲۸۷).

حجت الاسلام و المسلمین حاج شیخ عبدالحمید باقری بنابی که در مدت اقامت خود در نجف با این عالم متتبع و اخلاقی ارتباط داشته و از نزدیک شاهد فعالیت های علمی و سیر و سلوک ایشان بوده است، چنین اظهار می دارد:

ایشان در نجف اقامت داشت؛ در بالاسر حرم امیرالمومنین۷ نماز صبح را به جماعت اقامه می کرد و بسیار اهل مطالعه و تحقیق و نگارش بود. یک کتاب تحت عنوان «القطره» در فضائل اهل بیت: نوشته که بسیار مفید است. البته در نجف اشرف با وجود آن همه عالم و فقیه بزرگ و مدرسان بلندآوازه، داشتن حو