پاورپوینت کامل نگاهی دوباره به ورزش بانوان ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهی دوباره به ورزش بانوان ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهی دوباره به ورزش بانوان ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهی دوباره به ورزش بانوان ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۰

اشاره:

فعالیتهای بدنی و ورزش در
شرایط کنونی در جوامع مختلف
دنیا به صورت ضرورتی انکار
ناپذیر پذیرفته شده است.
محدودیت شرایط مکانی، تراکم
بیش از حد جمعیت و متناسب
نبودن فضاهای حرکتی با رشد
جمعیت، از عوامل محدود کننده
فعالیتهای مناسب بدنی است. از
طرفی بروز مسائل جدید در روند
زندگی و اختصاص زمان قابل
توجهی از ساعات روزانه برای
انجام امور مربوطه، مجال
پرداختن به امر ورزش را کاهش
می دهد. طبیعی است ارزشهای
انقلاب اسلامی برای زنان و اجرای
آن از لحاظ اعتلای معنوی مقام
زن، مانع از پرداختن آنان به
فعالیتهای ورزشی به شکل غیر
اصولی و مغایر با ارزشهای
اسلامی در اماکن عمومی خواهد
بود. اهمیت تربیت بدنی و ورزش
برای رشد جسمی و روانی، الزامی
و غیر قابل اجتناب است و با توجه
به لزوم گسترش ورزش بین زنان
جامعه باید مسؤولان کشوری
بویژه مسؤولان تربیت بدنی،
گسترش ورزش زنان در دوره های
مختلف زندگی را مد نظر قرار داده و
برای آن شالوده و طرح نوینی
تدارک ببینید که با ارزشهای
انقلاب اسلامی سازگار بوده و
همخوانی داشته باشد.

ورزش بانوان در گذشته

برای ورزش بانوان در دوران
باستان، تاریخ مشخصی نمی توان
یافت و ظاهرا چیزی به نام ورزش
بانوان موجود نبوده است. در یونان
باستان که ورزش به عنوان آیین و
رسم مذهبی و اجتماعی در بین
مردم رواج داشت و برای نخستین
بار هر چهار سال یک بار مسابقات
ورزشی به نام المپیک برگزار
می شد، زنان در این عرصه حتی
برای دیدن مسابقات، ممنوعیت
داشتند. نظام برده داری و سیستم
طبقاتی در دوره پیشین تنها به
زنان اشراف این امتیاز را می داد که
در مراسم ورزشی برای تماشا یا
انجام مسابقات شرکت کنند و زنان
طبقات پایین از این حق محروم
بودند. با رشد نظام برده داری و
تغییرات سیاسی، اجتماعی،
اقتصادی و فرهنگی، موقعیت زنان
در تمام صحنه ها و از جمله ورزش
تغییر کرد. نخستین زنی که
سنتهای دوران برده داری را در
یونان باستان در هم شکست، زنی
به نام «هیپوهریا» بود که مسابقاتی
با عنوان «هریا» بدون حضور
مردان انجام داد که در آن مسابقات
جوایزی از تاج گل و شاخه های
زیتون که مظهری از خدایان یونان
بود، به برندگان داده می شد. با آغاز
قرن بیستم و با تشکیل نخستین
مسابقات المپیک نوین، زنان هم
در این مسابقات شرکت یافتند. در
اولین المپیکی که در عصر جدید
برگزار شد، تعداد قلیلی زن شرکت
کردند اما سال به سال تعداد زنانی
که در این مسابقات شرکت
می کردند، افزایش یافت. به عنوان
مثال در سال ۱۲۷۹ (۱۹۰۰
میلادی) در المپیک پاریس، تعداد
زنان شرکت کننده ۶ نفر بودند ولی
در المپیک سئول ۱۳۶۷ این تعداد
به ۲۴۷۰ نفر زن از ۱۱۹ کشور
رسید و این رقم در المپیک
بارسلون ۱۳۷۱ نیز افزایش یافت.

ورزش بانوان دردنیای امروز

امروز زنان جامعه ما در سطوح
مختلف و مشاغل گوناگون انجام
وظیفه می کنند و این مسؤولیت را
به عنوان یک وظیفه دینی،
اجتماعی و انسانی خود به شمار
می آورند. به علاوه بانوان وظیفه
بارداری و تولد نوزاد سالم را نیز
دارند که مسؤولیت اجتماعی و
انسانی آنها را حساس تر می سازد.
بنابراین هیچ توجیهی وجود ندارد
که صرفا به دلیل جنسیت، زنان از
ورزشهای مختلف منع شوند. برخی
عوامل مثبت فرهنگی و نیز
تفاوتهای فیزیکی و فیزیولوژیکی
زنان با مردان باعث شده تا زنان از
این نظر محدودتر از مردان فعالیت
داشته باشند. در عین حال عوامل
متعددی باعث شده است که این
محدودیت ابعاد تازه ای بیابد که از
آن جمله اند؛

۱ـ نشناختن اهمیت ورزش درساختار
جامعه به عنوان یک ابزار فرهنگی
و بهداشتی بویژه در بین زنان.

۲ـ هماهنگ نبودن رشد
جمعیت و توسعه فضاهای ورزشی
و حرکتی بویژه برای زنان.

۳ـ محدودیتهای اجتماعی و
خانوادگی که از آداب و رسوم غلط و
نارساییهای فرهنگی سرچشمه
گرفته است.

۴ـ تفکر غالبِ در اولویت
بودن ورزش مردان نسبت به زنان،
همانند بسیاری از زمینه های دیگر
در جامعه.

۵ـ درگیری اکثریت زنان با
مسائل روزمره زندگی، به عنوان
یک عامل وقت گیر و بازدارنده
بویژه برای زنان شاغل.

۶ـ بی توجهی رسانه های
جمعی به اشاعه فرهنگ ورزش
بین زنان.

۷ـ کمبود نیروی انسانی
مجرب و آگاه برای هدایت و سوق
دادن زنان به سمت فعالیتهای
ورزشی.

این عوامل کم و بیش در همه
کشورهای جهان با فرهنگهای
مختلف رواج دارد. در این رابطه
«کریستین ولز» از دانشگاه آریزونا
می گوید: «… در فاصله سنین ۱۱ تا
۱۳ سالگی، رشد و بلوغ دختران
بسیار سریع تر از پسران است و
رشد طولی آنها قبل از پسران
متوقف می شود. این بدان معنی
است که مجموع دوره رشد
پسران، دو سال بیشتر طول
می کشد که در نتیجه آن، پسران قد
بلندتری پیدا می کنند و دختران از
رشد و توسعه عضلانی کمتری
برخوردار می شوند. بنابراین اضافه
وزن دختران مربوط به ذخایر چربی
بدن است، نه وزن بدون چربی.
این اختلافات باعث می شود تا
پسران نسبت به دختران دارای
حجم خون، تعداد گلبولهای قرمز و
هموگلوبین بیشتری باشند و دارای
قفسه سینه حجیمتر و حفره شکم
کوچکتر هستند. در واقع ظرفیت
ششها و اندازه قلب پسران با
دختران اختلاف دارد. علاوه بر
اختلافات فیزیکی و فیزیولوژیکی
بین دختران و پسران که می تواند
تفاوتهای قابل توجهی در کارکرد
عملی اندامهای بدن آنها ایجاد
کند، استدلال قوی دیگری نیز
می تواند برای بروز این اختلافات
مطرح شود که اساس آن را فرهنگ
اجتماعی تشکیل می دهد. به دلیل
اختلافات فرهنگی بین دو جنس،
انتظار می رود که دختران و پسران
در میزان پرداختن به ورزش و
فعالیت بدنی با هم تفاوت داشته
باشند. از آنجا که جامعه پذیرش
فعالیت بدنی دختران را به اندازه
پسران ندارد، پتانسیل ظرفیت
آمادگی بدنی دختران به اندازه
پسران رشد نمی یابد.»

بنابراین وجود تفاوتهای متعدد
بین زنان و مردان در فرهنگهای
مختلف غیر قابل انکار است و
جالب تر از همه اینکه در
فرهنگهای غربی که زنان ظاهرا از
محدودیتهای اجتماعی کمتری
برخوردارند، اما در واقع عوامل
فرهنگی اجتماعی حاکم بر آنها
تفاوتهای مشابهی را بین مردان و
زنان ایجاد کرده است.

ورزش بانوان در ایران

پس از پیروزی انقلاب
اسلامی، هماهنگ با دگرگون شدن
همه شؤون زندگی و حاکم شدن
ارزشهای اصیل و اسلامی بر
جامعه، زنان نیز از هویت اصلی و
با ارزش «زن مسلمان» برخوردار
شدند و در اوائل انقلاب شورای
ورزشی بانوان، امور ورزشی مربوط
به زنان را زیر نظر گرفت.

برای تحقق اهداف تربیت
بدنی در راستای دستورات
شرع مقدس اسلام، در مورد
فعالیتهای فرهنگی و اجتماعی
بانوان و به منظور برنامه ریزی و
نظارت و ایجاد هماهنگی در
فعالیتهای ورزشی بانوان کشور و
گسترش آن، تشکیلاتی به نام
مدیریت امور ورزش بانوان در
اسفندماه ۱۳۶۰ تأسیس شد. این
تشکیلات بعدها تا سطح معاونت
سازمان تربیت بدنی ارتقاء پیدا کرد
و انجمنهای مختلف ورزشی
مخصوص بانوان، در سطح معاونت
ایجاد شد. جمهوری اسلامی ایران
در سال ۱۳۷۰ پایه گذار حرکتی
نوین در ورزش بانوان مسلمان شد.
چرا که اعتقاد بر این است که، با
حفظ شؤون اسلامی می توان در
مسابقات ورزشی شرکت کرد و مانع
تهاجم فرهنگی غرب به محیط
ورزش بانوان مسلمان شد. بنابراین
با برگزاری چندین کنگره، با حضور
نمایندگان کشورهای اسلامی طرح
تشکیلات شورای همبستگی
ورزش بانوان کشورهای اسلامی و
اساسنامه آن و همچنین طرح
برگزاری نخستین دوره بازیهای
بانوان کشورهای اسلامی به
تصویب رسید. در بهمن ماه ۱۳۷۱
اولین دوره مسابقات ورزشی بانوان
کشورهای اسلامی در ایران در
هشت رشته بدمینتون، والیبال،
بسکتبال، هندبال، تنیس روی میز،
تیراندازی، شنا و دوومیدانی با
موفقیت چشمگیری برگزار شد.
موفقیت ورزش بانوان در برگزاری
مسابقات داخلی و بین المللی اگر چه
در رشد و پیشرفت ورزش بانوان
مسلمان در ایران و جهان مؤثر
بوده است، اما نتوانسته در افزایش

توانمندیهای دختران ایرانی در
مقایسه با پسران کارآیی داشته
باشد. تحقیقات مختلفی در این
خصوص انجام گرفته است که
همگی گویای این واقعیت هستند
که به دلیل محدودیتهای اجتماعی
و عوامل دیگر، هنوز دختران ایرانی
در سطوح پایین آمادگی بدنی قرار
دارند.

در تحقیقی که در سال ۱۳۷۰
از سوی اداره کل تربیت بدنی
وز