پاورپوینت کامل سرود فردا- پیغام آشنا(۲۲) ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سرود فردا- پیغام آشنا(۲۲) ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سرود فردا- پیغام آشنا(۲۲) ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سرود فردا- پیغام آشنا(۲۲) ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۷۵

دوستان ارجمند:

الف. ر (برازجان)، مهری آسیان (قم)،
طیبه اقبالی (مراغه)

نامه ها و سروده های شما رسید. متشکریم.
امید است با مطالعه و تمرین بیشتر، بر
معلومات ادبی و توانایی خود بیفزایید.

برادر رضا اسماعیلی ـ تهران

از اینکه مثنوی بلند خود را برای ما
فرستاده اید، سپاسگزاریم. گفتن منظومه های
بلند و بامحتوا اگر با مضامین نو و استوار و
هماهنگ در سراسر شعر باشد، هنری است که
هر کس از عهده آن برنمی آید. متأسفانه بیشتر
خوانندگان و شنوندگان شعر، این روزها افرادی
کم حوصله و متفنّن و تنوع طلبند و شعر معمولاً
از مخاطبهای حرفه ای و علاقه مندان واقعی
بی بهره است.

از این رو، رعایت بیش از حد سلیقه
عمومی، لطمه ای است به رشد شعر. در
مجموع، آنچه مهم است کوتاهی یا بلندی شعر
نیست. هر مطلبی اقتضایی دارد و هر شعری،
هدفی. گاه می توان در چند بیت به هدف رسید
و گاه مطلب، بدون تکرار و تفصیل ادا نمی شود.
بدیهی است گفتن شعر بلند خوب، دشوارتر از
گفتن شعر کوتاه خوب است. متأسفانه، گاه به
جای شعار «کم گوی و گزیده گوی»، «کم گوی و
بریده گوی!» اجرا می شود. کم گفتن به معنی
آوردن معانی عمیق و گسترده در قالب عبارات
کوتاه است نه آنکه مثلاً دوبیتی شریف تر از
مثنوی و غزل به صرف کوتاهی افضل از
قصیده باشد!

مدتها است که نیت کرده ایم، گاه به گاه
شعری بلند و موفق را برای آشنایی خوانندگان
بویژه جوانان ادب دوست در «سخن اهل دل»
درج کنیم که به خاطر برخی اولویتها این توفیق
پیش نیامد. در صورت توافق همکاران و
سردبیر محترم، شاید شعر شما بتواند شروعی
در این زمینه باشد.

مثنویتان را خوب شروع کرده اید لکن
مشکلات چشمگیری دارد که جز با تجدید نظر
و اصلاح خودتان برطرف نمی شود. مثلاً در
تعدادی از بیتها قافیه ضعیف یا نادرست است و
شعر از الفاظی که موجب تنزل مطالب و دور
افتادن از هدف می شود، خالی نیست؛ مانند:

فقر و استضعاف یعنی جیغ روح

عرض اندام مگس در پیش نوح

و بیت پس از آن.

همچنین بعضی از بیتها ساده و ضعیف و
فاقد فضیلتهای شعری است؛ حال و هوای بند
دوم با فضا و محتوای کلی شعرتان مغایر است
که می شود با حذف، اصلاح یا عوض کردن
جای آن (مثلاً آوردنش به آخر مثنوی) مشکل
را برطرف کرد. به همین دلیل، از حذف برخی
ابیات یا تغییرات مختصری در برخی دیگر
ناگزیریم.

توفیق یارتان باد.

برادر احمد باقریان ـ جهرم

در سرود فردای مجله شماره ۴۹ به شما
گفته ایم: شهر با نهر و قهر و مانند آن قافیه
می شود اما تناسبی با چتر و عصر و فجر و
مانند آن ندارد. این سخن ما مغایرتی با نظر
صاحب «المعجم …» ندارد. اگر حرف قبل از
«رَوی» (= حرف آخر قافیه) ساکن و حرف
«روی» متحرک باشد مثلاً «قصر عشق» با
«قهر عشق» و «بدر عشق» و … بیاورید

مشکلی حل نمی شود و این نوع قافیه در شعر
فارسی «معمول» نیست. همچنین اگر «ی»
نسبت یا وحدت نیز به آن افزوده شود «قهری،
قصری، بدری …» اشکال به جای خود باقی
است. لکن اگر ابتدا حرفی متحرک و سپس
صامت باشد، قافیه صحیح است مانند موردی
که شما از شعر حافظ ذکر کرده اید موارد
بی شمار دیگر، مانند «این» و «دین» و «سَر»
و «بَر» و «هُنَر».

سلامت و سعادت شما را از خدا می طلبیم.

خواهر اکرم بهرامچی ـ بیجار

از اینکه سروده های خود را برای ما
فرستاده اید، سپاسگزاریم و امیدواریم این
آغازی برای همکاری و همراهی شما با مجله
خودتان باشد.

انتخاب ردیفهای دشوار، بویژه اگر با تنگی
قافیه همراه شود، ممکن است موجب
پراکندگی مطلب و ضعف در ارتباط معنایی
اجزای بیت شود و بهتر است جز در مواردی که
ذهن و اندیشه، آمادگی کافی دارد، از آن اجتناب
کنید.

در باره شعر «نماز» به نظر می رسد که
ردیف در بعضی از بیتها خوش ننشسته است.
شاید بتوانید این غزل گونه کوتاه را در یک
رباعی خلاصه کنید خصوصا که وزنش همان
وزن رباعی است؛ مثلاً:

گلبانگ اذان وقت نماز است بیا

دل منتظر راز و نیاز است بیا

در قامت هفده گل این باغ بهشت

صد فصل بهار و گل ناز است بیا

یا آنکه با حذف «بیا» به شعری روان تر و
مؤثرتر دست یابید زیرا وصف نماز خود نوعی
دعوت غیر مستقیم به آن است و عدم تصریح
گاه تأثیر بیشتری دارد؛ مثلاً:

گلبانگ اذان وقت نماز است

دل منتظر راز و نیاز است …

هفده گل این باغ بهشتی

صد فصل بهار گل و ناز است

ایجاز و گنجاندن مضامین بلند در
جمله های کوتاه و روانی و سادگی عبارات از
چیزهایی است که تأثیر هر کلامی، بویژه شعر
را، در شنونده دو چندان می کند.

در «نی لبک»، «زخمه» را به جای «زخم»
به کار برده اید که صحیح نیست و بهتر است
برای الفاظی که در معنای آنها تردید دارید به
فرهنگهای واژگان رجوع کنید. نیز بهتر است
کلمات به گونه ای استفاده شود که هیچ کدام
اضافی به نظر نیاید. مثلاً به جای:

«مهر یک شاعر به پیشانیّ من اینجا
زدند»

می توان گفت: «گرچه بر پیشانیم
خورده ست مهر شاعری»

می بینید که کلمه های «یک» و «اینجا»
در مصرع نخست زائد است. کلمه گرچه را از
مصرع دوم شعر به اول آوردیم که می توانید با
کم و زیاد کردن یا تغییر جای آن را پر کنید.

منتظر رسیدن دیگر آثارتان هستیم و
امیدواریم که سروده هایتان در فرصتی مناسب
مجله را زینت دهد.موفق باشید.

خواهر ناهید سلطانی ـ تهران

سه شعر خوب از شما به دستمان رسیده
است. ولی