پاورپوینت کامل یک روز در کنار جامعه شناس و محقق آلمانی خانم ایمگاردپین ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یک روز در کنار جامعه شناس و محقق آلمانی خانم ایمگاردپین ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یک روز در کنار جامعه شناس و محقق آلمانی خانم ایمگاردپین ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل یک روز در کنار جامعه شناس و محقق آلمانی خانم ایمگاردپین ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۲

اشاره:

در ویژه نامه سال گذشته پیام زن (شماره ۶۸، آبان) مقاله ای را آوردیم با عنوان ایران و زنان ایرانی در «ادبیات چادر». آن مقاله که توسط خانم
صفاوردی نوشته شده بود در شرح و تحلیل کتابی بود که یک محقق آلمانی با عنوان «ادبیات چادر» نگاشته است. این محقق و جامعه شناس، خانم
«ایمگاردپین» است. آنچه اینک پیش روی دارید مشروح گفتگویی است که خانم صفاوردی اخیرا با خانم «پین» انجام داده است. در باور ما با توجه
به اطلاعات خوب این پژوهشگر که عمر خویش را در غرب گذرانده است، این گفتگو نکات قابل توجه و خواندنی زیادی را در بر دارد؛ واقعیتهایی که
ما را با دنیای بیرون به گونه ای دقیقتر آشنا می کند. یادآور می شود خانم «پین» در دومین کنگره نقش امام خمینی در احیاء تفکر دینی نیز که در
خردادماه سال جاری در تهران برگزار شد به عنوان یکی از مهمانان خارجی مقاله ای را ارائه داد.

خبردار شدم خانم «پین»، محقق و
جامعه شناس آلمانی از دانشگاه آفن، چند روزی
در ایران است. با پرس و جو او را یافته و قرار
ملاقاتی با او گذاشتم. خیلی دلم می خواست او
را ببینم و با او حرف بزنم و دریابم این همه
افکار انقلابی، دید وسیع و تجزیه و تحلیل
محققانه عاری از تأثیرات غربی را، چه کسی به
رشته تحریر در می آورد. خوانندگان پیام زن نیز
پیش از این با یکی از کتابهای ایشان به «نام
ادبیات چادر Schleir Lieteratur»آشنا
شده بودند و حال آشنایی با خود ایشان و
شنیدن نظراتشان از نزدیک فرصتی بود که
نمی بایست آن را از دست داد، هر چند که
سعادت آشنایی با خانم پین در کنگره ارتحال
امام خمینی(ره) قبلاً نصیبمان شده بود، اما
همان جا از ایشان قول گرفته بودم که در یک
فرصت دیگر از نزدیک و با وقت بیشتر بتوانیم
با او به صحبت بنشینیم. بالاخره روز موعد فرا
رسید و در محلی که خانم Pinnاقامت داشت
قرار شد همدیگر را ببینیم. زنگ در را به صدا
در می آورم و به داخل خانه می روم. با
خوشرویی از من استقبال می کند و اظهار
خوشحالی می کند که دوباره توانسته ایم
همدیگر را ملاقات کنیم و من بلافاصله اولین
سؤال را مطرح می کنم:

خانم «پین» این همه افکار انقلابی از

کجا آمده است؟ مقالات شما جزء نادرترینها و
استثناهای دنیای غرب است؟

در جوابم نگاه مهربانش را به من می دوزد
و فقط لبخندی می زند.

بلافاصله می پرسم: شما مسلمان

هستید؟

دوباره لبخندی بر گوشه لبانش نقش
می بندد و جواب می دهد: بلی، من تقریبا با
شروع انقلاب اسلامی، اسلام آوردم. و
خوشحالم که از همان اول این سعادت نصیبم
شد که با اسلام تشیّع آشنا شدم.

خانم دیگری نیز همکار شما هستند،

خانم «مارلیز Marlies»، ایشان هم مسلمان
هستند؟

بلی ایشان نیز مسلمان هستند و همسر
ایشان لبنانی است.

تجزیه و تحلیل دقیق از مسایل، مطالعات
وسیع، تحقیق و مهمتر از همه داشتن اصولی
محکم که انسان بتواند مسایل را در آن قالب
مورد بررسی قرار دهد، مسیر حق را هموار
می سازد و انسان قادر خواهد شد در امواج
پرتلاطم تبلیغات غرب واقعیت را پیدا کند. البته
نشان دادن این واقعیت به انسانهایی که نه تنها
به دنبال تجزیه و تحلیل صحیح از مسایل
نیستند بلکه حتی قادر به دیدن و درک کردن
نیز نیستند، کاری بس جانفرساست. اما
مسؤولیت، سنگین است و به همین علت جایی
برای ناامید شدن وجود ندارد، ما حتی اگر
بتوانیم چشمان یک انسان را بر روی حق باز
کنیم، باز هم برنده خواهیم بود.

یکی از رایج ترین تصورات غرب از

زنان مسلمان، تصویر زیبارویان مرموز و
عشوه گر حرمسرا است. به نظر شما این
تصویر چگونه به وجود آمده است و آیا امروز
نیز این تصور وجود دارد؟

ـ تصویر مرموز و عشوه گر زیبارویان
حرمسرا به صدها سال پیش برمی گردد و تصور
و برداشت کلی «شرق گرایی» یعنی یک
ایدئولوژی که استعمار شرق را پایه ریزی کرده،
دنبال کرده و توجیه می کند. مسلما برای
استعمارگران اروپایی آنچه در وهله اول اهمیت
داشت قدرت سیاسی بود و افزایش ثروتشان از
طریق منابع طبیعی ارزان در سرزمینهای
مستعمره. از سوی دیگر، فرهنگ بیگانه برای
آنها بسیار جذاب جلوه می کرد، فرهنگی که آنان
در دوردستها و سرزمین بیگانه با آن آشنا
شدند. جلال و شکوه زندگی اشرافی، قصرهای
زیبا، باغها و مساجد و فرهنگ توسعه یافته
عظیم، ماجراجویان، دانشمندان و نویسندگان را
مجذوب خود می کرد. سفرنامه ها، رمانها و
شعرهای آنان در اروپا خوانندگان زیادی را به
سوی خود جلب می کرد و همین طور بسیاری
از هنرمندان، صحنه هایی از شرق را به تصویر

می کشیدند و خصوصا حرمسراها را. اروپاییهای
ثروتمند اعم از زن و مرد، تصاویر خود را به
عنوان سلطان و یا پرنسسهای قدرتمند رسم
می کردند که در موزه های زیادی از اروپا این
تصاویر هنوز آویزان هستند.

البته در زندگی روزمره آنان نیز تأثیر و نفوذ
مشرق به خوبی مشاهده می شد؛ به طور مثال
در معماری، دکوراسیون منازل و مُدها. این
تصورات سنتی فریبنده و رمانتیک از مشرق که
از قدیم وجود داشته هنوز نیز وجود دارد و زمان
حال را نیز در بر می گیرد. به طور مثال ما شاهد
اخبار و گزارشهای بیشماری در مورد زندگی
تجملی و ماجراهای خانوادگی حکمرانان شرقی
هستیم. تا قبل از سقوط رژیم شاه نیز نشریات
آلمان، عملاً هر هفته اخبار جدیدی از خانواده
سلطنتی به چاپ می رساندند. عامل مؤثر دیگر
در انتقال چنین تصویری، آگهیهای تبلیغاتی
صنعت توریسم است، که نقش مهمی را در
انتقال این تصویر بازی می کند و همچنین

علاقه ای که اروپاییان و زنان اروپایی به
رقصهای سنتی شرق خصوصا «رقص شکم»
دارند! مثلاً در تقویم مراسم و جشنهای مجله
«شرق» «der orient» مورخ ماه نوامبر ۹۶
لغایت مارس ۱۹۹۷، صد «فستیوال» (جشن)
و «شو» در شهرهای مختلف آلمان تحت
عنوان «رقصهای هزار و یک شب» و یا
«شبهای عربی» اعلام شده اند. به غیر از این
همچنین صدها کارگاه آموزشی
Workshopsیادگیری رقصهای شکم و
دیگر انواع رقصهای عربی برگزار می شود. و
بالاخره این موقعیت برای زنان اروپایی در
«کارناوالها Karneval» به دست می آید که
خود را به صورت «زلیخای عشوه گر و طناز» در
بیاورند و بدین ترتیب تصویر سنتی «شرق
مرموز و فریبنده» برای اروپا به عنوان عاملی
برای استراحت و آرامش و تنوع و تجدید قوا از
زندگی خشک و کار و زندگی دیکته شده
روزمره جامعه صنعتی مورد استفاده واقع

می شود. البته علاوه بر این در این میان
مشرق زمین به عنوان صحنه فرهنگهای بومی
و تزیینات باقی می ماند که با اسلام و یا
ارزشهای اسلامی و واقعیت زندگی مسلمانان
در کشورهای اسلامی یا مهاجران مسلمان و
زنان مهاجر مسلمان در اروپای غربی هیچ
ارتباطی ندارد.

به نظر شما چگونه است که این تصویر

زنان غیر منفعل پشت درهای حرمسرا که
جدای از هر چه که زندگی است بودند، تبدیل به
تصویر جدید زنان متعصب بنیادگرای قابل
ترحم که قربانیان مردسالاران اسلامی هستند
گشت؟

ـ همزمان با این تصویر رمانتیک موجود از
مشرق زمین، تصویری دیگر نیز در ذهن
اروپاییان غربی وجود داشت که تا به امروز نیز
ما شاهد آن هستیم و آن تصویر زن به عنوان
موجودی که هیچ گونه حقوقی از خود ندارد و
کاملاً تحت اختیار شوهران و یا پدرانشان
هستند؛ تصویر مشرق زمین متعصب، خشن و
غیر منطقی irrational

البته در هر دو تصویر، زنان رل اصلی را
ایفا می کنند و مرکز ثقل نقشها هستند. از یک
طرف اروپاییان، مشرق زمین را به عنوان
سرزمین قصه هایی از زیبارویان شعر، شکوه و
جلال و فریبندگی و غیره ترسیم می کنند و از
سوی دیگر «مشرق زمینی» که در مقابل
مغرب زمین متمدن، قابل احترام، روشنفکر،
پای بند به حقوق افراد خصوصا در مورد زنان
rationalمنطقی است، قرار می گیرد. محقق
ادبیات «ادوارد سعید Edward Said»، در
تحقیقات و بررسیهای خود در خصوص
مشرق زمین این مسأله را بسیار قابل توجه
ترسیم کرده است. تا سالهای ۶۰ و ۷۰ قرن
بیستم در مغرب زمین و همین طور خیلی از
مسلمانان این طور تصور می کردند که اسلام
قدرت سیاسی و اجتماعی خود را از دست داده
است. این طور تصور می شد که مسلمانان تنها
انتخاب بین دو راه را دارند؛ یکی راه
کاپیتالیستی غربی Westlch
Kapitalistisch _ و دیگری راه توسعه
سوسیالیستی «Sozialistischen
Entwiekluaywh»، اما اینکه یک راه دیگر
به نام راه اسلامی نیز به عنوان آلترناتیو
(جانشین) وجود داشته باشد، به فکر کسی
خطور نمی کرد و کاملاً بعید به نظر می رسید. اما
برخلاف این تصور، موجی در دنیای اسلام به
وجود آمد که برگشت به ارزشهای خود و
فرهنگ اسلامی بود. مهم ترین عامل در این
رابطه شکست عربها در مقابل اسرائیل در سال
۱۹۶۷ بود و یک عامل مؤثرتر و مهم تر،
انقلاب اسلامی ایران در سال ۷۹ لغایت ۱۹۸۷
بود. این جریان در غرب به منزله پیدایش
نهضت غیر منطقی یا خشن، متعصب و
برگشت به قرون وسطی تفسیر شد. زنان
ایرانی که در چادرهای مشکی در تهران و دیگر

شهرها به طور چشمگیری در تظاهرات علیه
شاه شرکت گزیدند، به صورت «سمبل و
الگو»ی این نهضت در آمدند. این مطلب که
زنان مسلمان در تأیید حرکتهای اسلامی به پا
می خیزند و یا خود در سازماندهی و شکل گیری
نظام جامعه و کشور نقش ایفا می کنند در نظر
غرب مخالف و مغایر است با الگوهای پیشرفت
و حرکتهای آزادیخواهانه، غرب نمی تواند چیز
دیگری تصور کند به غیر از اینکه تمامی زنان
دنیا بایستی طوری زندگی کنند و طوری باشند
که زنان اروپایی و غربی هستند. زنان مسلمانی
که با عمل و کلمات خویش با این فکر مخالفت
کنند، به منزله زنانی دیده می شوند که قادر
نیستند مدافع علایق و تمایلات خود باشند و
فاقد توانایی بررسی جریانهای اجتماعی و
سیاسی خواهند بود. راجع به زنان مسلمانی که
در حرکتهای اسلامی مشارکت دارند و یا در
یک حزب اسلامی هستند، چنین برداشت
می شود که آنان یا به وسیله رهبران مذهبی
تشنه قدرت، فریب داده شده اند و یا اینکه
پشتیبانی آنان از این نوع حرکتها سودهایی
برای آنان به همراه می آورد، از قبیل حمایتهای
مالی، امنیت و غیره. غرب معتقد است عده ای
از این زنان بنیادگرا بدین طریق به این راه
کشیده شده اند و عده دیگر دیر یا زود متوجه
خواهند شد که مورد سوءاستفاده قرار گرفته اند
و در واقع آنان نیز تحت ستم هستند. غربیها
این زنان را ضعیف، ناتوان و فرصت طلب
دانسته و احساس ترحم نسبت به این گروه
زنان دارند.

خانم پین، این تصویر ذهنی از

بنیادگرایان چگونه به وجود آمده است؟ آیا این
تصور به وجود آمده ارتباطی با کتاب بتی
محمودی «بدون دخترم هرگز» دارد؟ و به طور
کلی دلیل اصلی اینکه نویسندگان و یا
خبرنگاران و یا محققان به این نتیجه می رسند
که اسلام دین خشونت، عقب ماندگی است و
مانع روشنفکری در چه چیز قرار دارد؟

ـ همان طور که شما نیز اشاره کردید
تصویر اصلی که از زن مسلمان در غرب وجود
دارد قسمت عمده آن از طریق رسانه ها انتقال
داده می شود و در این میان باید در نظر داشت
که قدرت رسانه ها و افکار عمومی و سیاست به
طور تنگاتنگ در یکدیگر گره خورده اند. البته
دوست ندارم شما این طور برداشت کنید که
من معتقد به یک «توطئه رسانه ای» هستم.
یعنی اینکه ناشران روزنامه ها و یا
تهیه کننده های برنامه های تلویزیونی و
خبرنگاران متوجه هستند و یا طبق یک برنامه
پیش بینی شده و در صدد توطئه علیه اسلام
هستند و تلاش می کنند به تماشاگران،
شنوندگان و خوانندگان دروغ گفته و افکار آنان
را مسخ کنند.

من بیشتر فکر می کنم که هر جامعه ای
دارای رسانه هایی است که با آن جامعه در
تطابق است. این رسانه ها از یک سو بایستی
نقش اجتماعی داشته باشند از قبیل رساندن
اطلاعات، انگیزه های سیاسی، علایق
اجتماعی، سرگرمی و غیره و همچنین در شکل
دادن عقاید و تصویرهای جهانی نقش ایفا
کنند. این عقاید و تصویرهای جهانی البته
زمانی موفق خواهند بود که با سیاست کشور
هماهنگی داشته باشند و یا وقتی که در جامعه
آمادگی پذیرایی وجود داشته باشد. من و
دوست همکارم، خانم مارلیز با همدیگر صدها
مقاله روزنامه ها، مجلات، برنامه های تلویزیونی
و رادیویی راجع به «زن و اسلام»، «اسلام و

غرب»، «اسلام به عنوان یک مذهب» و غیره
را مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار دادیم و
خیلی برایمان جالب توجه بود که چگونه اکثر
مقالات در یک سری ساختار اصلی و در یک
سری اظهارات اولیه با یکدیگر مطابقت
می کنند. این تطابق در دیدگاه سیاسی
گروههای کاملاً راست، محافظه کارها، چپها و یا
فمنیستها خودش را کاملاً نشان می دهد.
همچنین در نشریات مختلف، ما متوجه این
نقطه مشترک شدیم؛ عکسها، دلایل و تفسیرها
در مجلات سطحی، در روزنامه های
کثیرالانتشار، در نشریات فمنیستهای چپ، در
برنامه های تلویزیونی با محتواهای علمی و
توضیحی، مطالب بسیار شبیه هستند، حال
اینکه این تشابهات و نقطه مشترک، به چگونه
هستند توضیح می دهم.

در برنامه ها و مقالات در خصوص اسلام و
جهان اسلام و یا موقعیت زن مسلمان، همه
چیز از دیدگاه ارزشها و تمایلات غربی سنجیده
می شود. اطلاعات محتوایی به طور معمول
بسیار کم است و به ندرت یک مربی واقعی از
اسلام، روش زندگی اسلام، عقاید و اهداف
اجتماعی سیاسی زنان مسلمان وجود دارد. و
انسان حتی می تواند بگوید در بسیاری از مواقع
تحلیلی که از زندگی زنان مسلمان در رسانه ها
وجود دارد در حقیقت بیشتر راجع به وضعیت
زنان غربی است. به طور مثال، اصل موضوع
بر سر دعوای نقش جنسیتها از دیدگاه غربی
است و یا آمارهای مستند در مورد عدم
موقعیتهای مناسب برای زنان در زمینه اشتغال
و یا حضور زنان در سیاست. در اینجا همه

تصور قرون وسطایی که از اسلام ارائه می شود
و اینکه زنان مسلمان به عنوان انسانهای طبقه
دوم هستند و به زور ازدواج می کنند و با
کوچکترین مسأله ای از طرف شوهر رانده
می شوند و غیره، برای این است که زنان غربی
ناراضی آرام نگه داشته شوند و به آنان این
احساس داده شود که شما هنوز وضعیتتان
نسبت به زنان مسلمان بیچاره، خیلی بهتر
است و علی رغم تمامی تبعیضها و سرخوردگیها
شما حداقل می توانید خود را جزء متمدنها و
طبقه آزادیخواه و انسانهای دمکرات پیشرو
(پیش کسوت) به حساب بیاورید.

زنان غربی را به مثابه الگو و معلمین زنان
مسلمان ترسیم می کنند. و یک چنین اثر
مشابهی که رسانه ها در آلمان و تمامی اروپا و
غرب دارند از طریق «ادبیات چادر» نیز انجام
می شود که خصوصا در غرب بسیار در بورس
است. کتاب بتی محمودی «بدون دخترم
هرگز»، به سال ۱۹۸۸ را می توان نمونه بارزی
برای این نوع ادبیات به حساب آورد. اگر چه
قبل از این کتاب نیز کتابهای دیگری شبیه به
آن به چاپ رسیده بود. این کتاب تا سال
۱۹۹۲، یعنی ۴ سال بعد از چاپ، به ۲۰ زبان
ترجمه و در سرتاسر دنیا پخش شد و ۱۲
میلیون تیراژ داشت، تنها ۴ میلیون آن در
آلمان غربی به فروش رسید. حتی فیلم آن نیز
خیلی موفق بود. پیرو این کتاب، کتابهای بسیار
زیادی در خصوص زنان در کشورهای اسلامی
به بازار عرضه شد، که بعضی نیز به عنوان
پرفروش ترین کتب دست پیدا کرده اند. بعضی
از این کتابها رمانهای سطحی هستند که تنها
موضوعشان راجع به عشق و سرنوشتهای
غم انگیز بیگانه پشت پرده است. بعضی دیگر
به موقعیت زنان مسلمان، فقر و سنتهای
مردسالاری در کشورهای اسلامی به طوری
جدی می پردازند.

زنان نویسنده، عدم دستیابی به اصلاحات
اجتماعی و جریانهای دمکراسی و بعضا
اشتباهات گروههای سوسیالیستی را مورد
انتقاد قرار می دهند و ضعف حرکتهای
زن گرایانه را بیان می دارند. مدل توضیحی،
پیش گوییها و مطالبات آنان در یک طیف وسیع
متغیر از هم، و از سوی دیگر غالبا در یک نکته
متفق القول، آن هم این مطلب که علت اصلی
عقب ماندگیها، فلج ماندن روشنفکری،
اخلاقیات Rigorisnrus و خشونت، همه در
اسلام است!

الگوهای فکری و حرکتهای اجتماعی که
از اسلام سرچشمه می گیرند از نظر این دیدگاه،
همگی مخالف پیشرفت، دمکراسی، حقوق بشر
و آزادی زنان است. البته من نمی خواهم بگویم
که تمامی نویسندگانی که در حیطه «ادبیات
چادر» قلم می زنند دروغ می نویسند، حتی در
مورد تعدادی از آنها که «کوبیدن اسلام» در

نوشته ها و نیت آنها کاملاً مشهود است، آن
طوری که آنها سرگذشتهای خود و جریانهای
سیاسی را تفسیر می کنند. اما آنچه که بدون
استثنا همه در آن مشترک هستند، ناتوانی
جدایی اسلام به عنوان مذهب از آداب و رسوم
و سنتها در کشورهای اسلامی است. اینان یا
نمی خواهند و یا نمی توانند موقعیتهای زندگی
خود را در رابطه با جریانهای اجتماعی و
تاریخی غالب بر جوامع خودشان ببینند. بدین
ترتیب به طور مثال، برای کسی تعجب آور
نخواهد بود، وقتی که یک خانم ایرانی که در
زمان شاه از طبقه مرفه جامعه بوده است،
انقلاب را به عنوان سقوط و نابودی دنیای
خودش ببیند. و این خیلی تأثیر منفی خواهد
داشت زمانی که این زنان، خود را نادی صدای
زنان ایرانی دیده و ترسیمهای آنان در خصوص
جریانات و وقایع ایران در غرب، به عنوان
تصویرهای متعلق یک گروه و یا یک طبقه

خوانده نشود و به عنوان «حقیقت و واقعیت»
دیده شود. تکرار مداوم این تصاویر ارتباط
مستقیم با تأثیر «ادبیات چادر» دارد. این
ادبیات، تصویر غالب موجود در اروپای غربی از
اسلام و زندگی در یک جامعه اسلامی را به
دست می دهد.

آیا این تصویر انتقالی در ادبیات چادر و

رسانه های غربی بر پایه اطلاعات است یا
نشأت گرفته از p (تصورات و پیش ذهنیهای
اروپایی)* هستند؟

ـ تصویرهای تصوری از زنان بنیادگرا و یا
زنان مورد ترحم قربانیان مردسالاری اسلامی
در غرب بر پایه pو I (پرورده های ذهنی
اروپاییان)* هستند. و این مطلب را می شود به
راحتی از اینجا فهمید که خبرنگاران و
نویسندگانی که در مورد اسلام و موقعیت زنان
مسلمانی مطلب می نویسند و یا از زندگی آنانی
فیلم درست می کنند، که نشأت گرفته از حرکتها
و عقاید آن دسته از زنان ترک، عرب، ایرانی و
یا مهاجرانی است که با عقاید و تصورهای آنان
نزدیک تر و همخوان تر است.

آنان زنانی هستند که غالبا برخاسته از
طبقه مرفه و یا متوسط هستند و دیدهای
سیاسی و اجتماعی و تصورشان از نقش زن با
آنچه که در غرب و اروپا تبلیغ می شود مطابقت
دارد و اسلام را مانع بزرگ و اصلی بر سر راه
مدرنیزه شدن، حقوق بشر، دمکراسی و آزادی
زنان می بینند. و حجاب و روسری را با تنفر به
مثابه نشانه ای از «برگشت به عقب و تحجر»
می دانند. البته من حرفم این نیست که زنانی
که این نوع طرز تفکر را دارند بایستی طرد
شوند و یا حق حرف زدن ندارند، اما آنچه که با
آن مخالف هستم و اشتباه است، عمومیت
دادن سخنان و عقاید این افراد به همه زنان
مسلمان، ایرانیان، ترکها و یا عربها است. این
طرز تفکر و دید موجود از زنان مسلمان در اروپا
و غرب که با مردم غربی عجین شده است و
متأسفانه به مرگ و اضمحلال ارزشها، قواعد و
تفکرات مذهبی در دیگر مردمان می انجامد
بدین صورت است که به نظر می رسد یک
برخورد و نشست تشریحی، بدون بینش ذهنی
نسبت به موقعیت زنان مسلمان غیر ممکن
شده است و «دیالوگ» و گفتگوی تفاهم آمیز
مابین طرفین را که دیگر باید کاملاً فراموش
کرد. خصوصا هنگامی که موضوع بر سر
حجاب و پوشش است، به غیر از مسأله تعیین
هویت، اغلب، طرح و برنامه نیز می دهند.
تمامی خبرنگاران و نویسندگان غربی و همین
طور زنان ترک و زنان ایرانی مدرن، معتقد
هستند که پوشاندن موهای سر ظلم است و
نسبت به آن احساس تنفر دارند. به همین
خاطر نیز معتقدند هیچ زنی، اگر که عقل درست
حسابی داشته باشد به دلخواه، روسری سر
نمی کند و چادر نخواهد گذاشت. و در رابطه با
زنان مسلمانی که از روی عقیده مذهبی اشان و
با اعتقاد، خود را می پوشانند، این عمل را
طوری دیگر تفسیر کرده و آن را نوعی
«شستشوی مغزی» در این زنان می بینند. این
زنان از دید این دسته افراد، زنانی ناتوان،
بی اراده و مخلوقهایی اند که بیراهه رفته و
قدرت مبارزه با نظام مردسالاریِ اسلامی را
نداشته و به همین خاطر سر تعظیم در مقابل
قوانین و ساختار این نظام فرود آورده اند!

بدین ترتیب است که در خبرهای رسانه ها
گزارش می شود که زنان ایرانی به علت اجبار در
سر کردن روسری و چادر به نحوی غیر قابل
تحمل تحت ستم و زیر فشار هستند.

برای کسانی که پنجره دیدشان به سوی
واقعیتها هنوز کمی باز نگه داشته مانده است،
می بایستی روشن باشد که این نوع طرز تفکر،
ترسیمها و ادعاها با اکثریت جامعه زنان ایرانی
هیچ همخوانی ندارد و خلاف واقعیت است. و
این مسأله در مورد زنان مسلمان کشورهای
دیگر نیز صادق است. به طور مثال، این طور
تبلیغ می شود که؛ زنان مسلمان ترک تمامی
آنان مخالف با روسری و اسلامی شدن
کشورشان هستند و بر ضد آن قیام کرده اند.
مثل این گفته که زنان طرفدار و دوستدار حزب
رفاه از این گروه هستند! اما اینکه این مسأله به
این روشنی، چگونه از واقعیت زندگی زنان
مسلمان به این شکل درمی آید و این نوع
تصاویر پاره، مورد علاقه و قابل فهم تر
می شود، به نظر من به این صورت است که
اینها [چادر و روسری] الگویی روشن برای
پیشرفت سیاسی اجتماعی ای را انتقال می دهد
که تصورات کم و بیش غرب مسیحی را تأیید
می کند. آشکارا و یا پنهان، این نوع ترسیمها
این پیام را به دنبال دارد که اگر زنان روی خود
را از الگوی غربی برگردانند، سرنوشتشان
بدانجا ختم می شود که به صورت پوسترهای
معلق خمین