پاورپوینت کامل مهری برزگردیگر در میان ما نیست،اما … ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مهری برزگردیگر در میان ما نیست،اما … ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مهری برزگردیگر در میان ما نیست،اما … ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مهری برزگردیگر در میان ما نیست،اما … ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

>

۴۸

وقتی حدود یک سال و نیم پیش صمیمانه
در خانه حقیقی اش «بنیاد خدیجه و حوزه
علمیه حضرت خدیجه(س)» کنارمان نشست
و به تقاضای ما از زندگی، امیدها، تلاشها و
آرزوهایش دردمندانه سخن گفت، هرگز
نمی پنداشتیم چندی بعد او را از دست بدهیم.
نه ما، نه صدها طلبه ای که تربیت کرده بود، نه
بیشمار زنانی که به پشتوانه حمایتهای او،
خانواده خود را سرپرستی کردند، نه صدها
دختری که با پشتیبانی او به خانه بخت رفتند،
چنین نمی پنداشتند. درد سختی است درد
فراق؛ خوشا به حال دورترها، زنان و دخترکان
بشاگردی، مجروحین جنگی بیمارستانهای
تهران و زلزله زدگان رودباری و بجنوردی که
می توانند سالهای سال دیگر به تصویر
مهربان زنی پرتلاش، صمیمی و دردمند که در
پرالتهاب ترین لحظات زندگی به یاریشان آمد
بیاندیشند، بی آنکه بدانند او دیگر در میان ما

نیست.

سالها هر جا که رد پایی از تلاش و خلوص
به چشم خورد، مهری برزگر (ضابطیان) نیز در
آن سهمی داشت. از سالهای پیش از انقلاب
تا پس از آن نه تنها در میان توده ها ـ آنانی که
نام بردیم از دخترکان و زنان تهرانی تا
بشاگردی و بجنوردی و رودباری ـ بلکه در میان
فعالین جامعه مانند مسؤولین بخشهای دولتی
و سازمانهای غیر دولتی زنان «مهری برزگر»
نامی آشنا بود که به همراه خود عطر مسؤولیت،
طراوت و جوشش را می پراکند. اما بیماری
لاعلاجی که حدود ۳ ماه پیش به سراغش آمد
چون تندبادی طومار سلامتی جسمانی اش را
در پنجاه و چهار سالگی در هم پیچید و بالاخره
در روز ۲۵ اسفند ماه ۱۳۷۷، روح بزرگش در
جوار ارواح طیبه زنان برگزیده تاریخ آرام
گرفت … و اینک در آستانه چهلمین روز
درگذشت او قرار داریم. اینکه مرحومه مهری
برزگر معروف به ضابطیان که بود و چه کرد
حدیثی مفصل است که ما تنها می توانیم
مجمل آن را از میان سطور مصاحبه ای که یک
سال و نیم پیش به قصد ثبت حقایق زندگی
پرتلاش او صورت گرفت، بخوانیم … از زبان
خودش. البته مجله پیام زن در سال ۷۱
گفتگویی مبسوط با آن مرحوم در باره
فعالیتهای بنیاد حضرت خدیجه(س) با عنوان
«از تهران تا بشاگرد، فقط یک قدم فاصله
است» طی دو قسمت منتشر ساخت. آن گفتگو
که توسط خانم مریم کاویانپور به انجام رسیده
و در شماره های ۸ و ۹ مجله آمده، به تفصیل به
فعالیتهای بنیاد و بویژه تلاش چشمگیر
مرحوم ضابطیان پرداخته است. روحش قرین
رحمت الهی و راهش پررهرو باد.

* * *

درست به خاطر دارم در سفر اولم به
آمریکا وقتی دختربچه ای ده، دوازده ساله بودم،
روزی خانواده ای که نزد آنها زندگی می کردم
مرا همراه خود به کلیسا بردند. بعد از پایان
مراسم دعا، فردی از مسؤولین کلیسا مرا به
محوطه جلوی محراب برده و پرسید: تو به چه
اعتقاد داری؟

گفتم: به خدا اعتقاد دارم و او را می پرستم.

گفت: چه دلیلی برای اینکه خدا هست
داری؟

گفتم: خدا ما را خلق کرده و غیر از این
نمی تواند باشد.

گفت: اگر همین حالا هر چه از خدا
بخواهی به تو می دهد؟

ماندم چه بگویم. بلافاصله گفت: اما من
همین حالا هر چه از مسیح بخواهم به من
می دهد. گفتم: چطور، حرفت را ثابت کن.

گفت: الان از مسیح می خواهم از زیر پایم
آب بیرون بیاید.

درست یادم است، در همان مکان محلی
را با خاک پوشانده بود. او پایش را به زمین
کوبید و من یکباره دیدم زمین خیس شد.
متعجب شدم. دور و برم را نگاهی کردم. باورم
نمی شد، خم شدم خاکها را عقب زدم و دیدم
شیشه ای را پر از آب، آن زیر قرار داده و با خاک
رویش را پوشانده بودند تا با ضربه پا ترک
برداشته و زمین خیس شود!

گفتم: ببین داری دروغ می گویی. این کار را
حضرت مسیح(ع) نکرد، خودت کردی. شیشه
را قبلاً با آب، آن زیر گذاشته بودی! ولی خدایی
که ما به آن معتقدیم این نیست. او خدایی
است که همه جهان را خلق کرده است.

از کودکی مذهب و علاقه به کسب
معلومات دینی در جانم ریشه داشت و این را
بیش از همه مرهون مادرم بودم. او زن متدینی
بود که «به ایمانش عمل می کرد». به خاطر
همین وقتی از ۸ سالگی به خاطر ابتلا به یک
بیماری ناچار شدم به همراه برادرم به آمریکا
بروم و چند سالی در آنجا باشم، خللی در
عقایدم ایجاد نشد و زمانی که در ۱۲ سالگی به
دنبال بهبودی و نیز دلتنگیهای مادرم به ایران
بازگشتم، او را همچنان در کارهای مستحبی
فردی و اجتماعی و برگزاری جلسات درس و

بحث در منزل یافتم. دو سال بعد که پدرم از
دنیا رفت، مادر سرپرستی ما را که ۳ خواهر و
دو برادر بودیم بر عهده گرفت.

تقدیر برای دومین بار در ۱۹ سالگی و پس
از ازدواج به همراه همسر، مرا به آمریکا کشاند.
این بار ضمن تحصیل با دقت و کنجکاوی،
روشهای تبلیغاتی رایج را برای گرایش و جذب
مردم به سوی مسیحیت دنبال کردم. چرا ما
نباید برای گرایش جوانانمان به اسلام از
روشهای نو و بدیع استفاده کنیم؟ به همین
دلیل ۴ سال بعد پس از بازگشت به ایران با این
هدف فعالیت را آغاز کردم. مادرم خانه
مسکونی اش را در مشهد، شهری که در آن به
دنیا آمده و زندگی می کردیم به من بخشید و
من نیز آن را وقف مسجد و حسینیه کرده و از
حدود سال ۱۳۴۷ با تشکیل کلاسهای مذهبی
و برنامه های متنوع جنبی کار تبلیغ را آغاز
کردم. همزمان در آموزش و پرورش نیز به
تدریس علوم دینی پرداختم. چندی بعد آموزش
و پرورش بخشنامه ای در مورد تأسیس
مکانهایی که آن زمان «کلوپ» نامیده می شد
صادر کرد. از فرصت استفاده کرده و به رغم
اینکه همه فکر می کردند کمترین استقبال از
کلوپ دینی صورت می گیرد، تصمیم به ایجاد
چنین کلوپی گرفتم. خوشبختانه با برنامه های
متنوعی که تدارک دیده شد این کلوپ مورد
استقبال قرار گفته و به جرأت می توان گفت
پس از پایان کلاسها از شلوغ ترین کلوپها به
شمار