پاورپوینت کامل جلوه هایی از قدرت زنان در مشارکت ۶۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جلوه هایی از قدرت زنان در مشارکت ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جلوه هایی از قدرت زنان در مشارکت ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جلوه هایی از قدرت زنان در مشارکت ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

>

۳۰

«گفتگویی با چند تن از بانوان فعال در عرصه های اجتماعی»

صدای تیک تیک ساعت در چهاردیواری خانه پیچیده است. زمان
به جلو می تازد، اما گویی او از راه وا
مانده است. همه کارهای خانه را انجام
داده؟ بله، اما هر چه می کند، باز هم تک
و توکی کار این ور و آن ور مانده؛ خسته
است، از تکرار، از دور زدن. احساس
می کند تواناییهایش در تکرار مکررات گم
می شود، هرز می رود و کسی نمی فهمد
که او «می تواند» … بیش از اینها
«می تواند»، اما … اما این دایره بسته

است!

* * *

آگاهی از قدرت نهفته در دستان پرتوان
زنان، زمانی که برای از بین بردن یک مشکل
تلاش می کنند یا به قصد ایجاد شرایط
بهتری، مصمم در راهی گامی می نهند و یا
کمک به همنوعان را به عنوان یک هدف
انتخاب می کنند، متأسفانه هنوز جنبه عام
نیافته است. مهمتر آنکه میلیونها زن پرتوان
ما نیز خود هنوز باور نکرده اند که می توانند
در کارهای روزمره خویش برای اعتلای خانه
و خانواده، جامعه را نیز از تواناییهایشان
بهره مند سازند. اگر چه برخی آغاز کرده اند؛
در اشکال مختلف، اما با یک هدف مشترک
… شاید معرفی اینان چراغ راهی برای
دیگران باشد.

با این انگیزه با چند تن از بانوان فعال در
عرصه های فرهنگی با اهداف عام المنفعه و
مردمی گفتگو کردیم.

خانمها فاطمه اکبری، سرور حسنی و
فرخنده گوهری مسؤولین شورای زنان
شهر سالم (منطقه شهرری)، خانم شمسی
سپیدپر مسؤول کانون بانوان بازنشسته
فرهنگی تهران و خانم فاطمه زمانی نیه،
مسؤول بنیاد خیریه فاطمه زهرا(س) و از
مدرسه سازان بنام کشور. اینها هر کدام
قصه ای خواندنی در کتاب «مشارکت» زنان
این مرز و بوم دارند، مشارکتی حقیقی.

انفاق علم و دانش

خانم فاطمه زمانی در بین خیرین
مدرسه ساز کشور، نامی آشناست. از نزدیک
با زنی کوتاه قامت و ریزجثه روبه رو می شوی
که زبانی گرم دارد با یک دنیا خاطره از خطر
کردن، به دل مشکلات تاختن و همچنان
مهربان ماندن.

می دانیم که خانم زمانی تاکنون بانی
ساخته شدن صدها مدرسه بوده است و

میلیونها زن پرتوان ما نیز خود هنوز باور نکرده اند که
می توانند در کارهای روزمره خویش برای اعتلای خانه و
خانواده، جامعه را نیز از تواناییهایشان بهره مند سازند.

هزاران خانه سرد فقر با تلاشش گرم و
روشن شده است. می دانیم در حالی که
حدود ۵۵ سال دارد ۴۰ سال از عمر خود را
صرف امور خیریه کرده است … و «چهل»،
عدد بلوغ و رشد است …

می گوید: در خانه ما به روی مردم
نیازمند همیشه باز بود و من از بچگی شاهد
بودم که چگونه مردم با دلی شکسته به
منزلمان می آمدند و دلشاد و راضی بیرون
می رفتند. البته ما از نظر مادی شرایط
مطلوب و استطاعت کمک به مردم را
داشتیم و پدر و مادرم این کار را همچون یک
وظیفه انجام می دادند. یادم است روزی در
دوران کودکی، به نظرم صبح عاشورایی بود
از مادرم پرسیدم: مادر چطور می شود وقف
شد؟

مادرم گفت: منظورت چیست؟

گفتم: یعنی مثلاً چطور می شود دیگ
غذایی شد و شکم نیازمندان را سیر کرد؟

مادرم که زن فاضل، شاعر و عاقلی بود
در جواب گفت: دخترم، هر کس یک جوری
می تواند خودش را وقف کند، یک نفر

می تواند اموالش را وقف کند، دیگری
روحش را، ولی توجه کن که یک دیگ غذا
فقط یک کار انجام می دهد و آن سیر کردن
شکم آدمهاست. اما یک وجود باارزش و یک
ذهن پربار می تواند صدها کار انجام دهد.
مغز و قلم و فکر تو می تواند هزاران کار
انجام دهد.

این پاسخ مسیرم را در زندگی تعیین
کرد. چنانچه در اولین انتخابها
مدرسه سازی را به عنوان شاخص ترین کار
در این مسیر انتخاب کردم. ثمره این تلاش و
کوشش ساختن بیش از ۱۵۰۶ مدرسه در
جاهای مختلف کشور است. من معتقدم که
با ساختن یک کلاس درس، درهای ۵۰
سلول زندان بسته می شود.

با خانم زمانی در مرکز پیش دانشگاهی
حضرت خدیجه(س) در شهرری ملاقات
داشتیم. در کنار این مرکز، یک مدرسه
راهنمایی با نام حضرت زینب(س) و یک
دبیرستان به نام حضرت فاطمه زهرا(س)
نیز وجود دارد که او بانی ساخت هر سه
است، با هزاران مشکل، با هزاران بیم و امید.
او ادامه می دهد:

زمین این مدارس، منطقه ای مخروبه و
کثیف بود، یک زباله دانی که مردم در آن
شاهد رد و بدل کردن مواد مخدر یا استعمال
آن بودند. قبل از اینکه این مکان را برای
مدرسه سازی به ما بدهند خواب آن را دیده
بودم، و تنها به خواست و قدرت الهی این
مدرسه ها در همان مکان ساخته شد که
ان شاءاللّه در پشت ساختمان این مدارس نیز
ساخت مرکز فرهنگی تفریحی حضرت
سیدالشهداء را برای جوانان محروم این
منطقه آغاز کرده ایم که آن را نیز با همت و
کوشش افراد خیر به پایان خواهیم رساند.
اولین مرکز پیش دانشگاهی که در دولت آباد
ساخته شده، همین مرکز پیش دانشگاهی
دخترانه حضرت خدیجه(س) است که از
افتتاح آن دو سال می گذرد و ساخت آن ۸
ماه طول کشیده است. دبیرستان دخترانه
کار و دانش حضرت زینب نیز ۱۱ ماه طول
کشید و مدرسه راهنمایی دخترانه حضرت
فاطمه نیز ۷ سال است که در این منطقه
شروع به کار کرده است. در اداره این مدارس
نیز سعی می کنیم که از بهترین مدرسان،
بهترین وسایل آموزشی و در محیطی شاد و
مناسب با روحیه و سن و سال بچه ها
استفاده نماییم. از مهمترین کارها تشکیل
تعاونی دانش آموزی در این مدارس است که
شاید اولین در نوع خود در سراسر کشور
باشد. بچه ها با ۵۰ تومان در این تعاونیها
عضو می شوند و سود سرمایه گذاری
پولشان را می گیرند. هدف این است که آنها
از این طریق با کار گروهی، بازاریابی و
مشارکت آشنا شوند.

خانم زمانی ادامه می دهد:

مجتمع فرهنگی، ورزشی سیدالشهداء
را نیز که در محوطه ۴۰۰۰ متری پشت
ساختمان این مدارس و مرکز
پیش دانشگاهی حضرت خدیجه(س) است
در ۴ طبقه پی ریزی کرده ایم که مخصوص
تشکیل دارالقرآن، کتابخانه، کلاسهای کار و
دانش، زمین ورزش و … برای جوانان این
منطقه است. برای این مجتمع تاکنون ۴۰۰
میلیون تومان از طریق کمکهای مردمی
خرج کرده ایم و برای اتمام آن به ۴۰۰
میلیون تومان دیگر نیاز داریم. ولی مطمئنا
به خواست خدا و فاطمه زهرا(س) آن را به
اتمام می رسانیم.

مدرسه سازی تنها کار خانم زمانی
نیست و رسیدگی به ایتام و خانواده های
بی سرپرست نیز از دیگر دغدغه هایش است.
تاکنون با کمک افراد خیر، بیش از ۳۵۸۰
خانه برای خانواده های بی سرپرست یا
بدسرپرست ساخته شده است. در این باره
نیز می گوید:

تمام تلاش ما برای حفظ کرامت و
احترام این خانواده ها شده است. هیچ وقت
اجازه نداده ام که پولی را که از این طریق
دریافت می کنند دستی بگیرند، یک حساب
بانکی برای آنها باز می شود تا مادر وقتی
همراه با فرزند خود به بانک می رود، فرزندان
احساس کنند که مادرشان حقوق دریافت
می کند. همین طور اغذیه و اطعام را به
خانه ها نبرده بلکه مادرها همان طور که
برای خرید بیرون می آیند در محلی که به
آنها اطلاع داده می شود مراجعه و کمکها را
دریافت می کنند.

خانم زمانی ادامه می دهد: وقتی تمام
این تلاشها و خدمات دیگر با یاد خدا، توکل
به او و عشق به او باشد نه برای انسان

خستگی، نه تشنگی و نه گرسنگی به بار
نمی آورد تنها لذت و غرق شدن در دریای
لایزال محبت حق تعالی ثمره این
کوششهای شبانه روزی است.

از خاطراتش چنین می گوید: من دو بار
خدمت حضرت امام(ره) رسیده ام. وقتی بار
اول همراه با اسناد و مدارک و پرونده های
موجود خدمت ایشان رسیدم و فعالیتهای
انجمن خیریه فاطمه زهرا(س) را برایشان
توضیح دادم، اشک در چشمان ایشان حلقه
شد و گفتند: من در زندگیم به کسی یا
چیزی حسادت نکرده ام ولی اکنون به کار
شما و دوستانتان غبطه می خورم. بار دوم
نیز که خدمت ایشان رسیدم، ایشان
فرمودند: کار شما خوب است ولی یک
اشکال دارد. من که پریشان شده بودم،
گفتم: چه اشکالی؟ به ما بگویید. گفتند:
اینکه تبلیغ نمی کنید و به دیگران آموزش
نمی دهید که چه کارهای بزرگی تنها با توکل
و ایمان به ذات باری تعالی می توان انجام
داد. از آن موقع به بعد کارهای ما علنی تر
گشت و تعصب من در مخفی نگهداشتن
آنها کم رنگتر شد.

خانم زمانی وقتی که از همراهانش
یاد می کند با محبت از همسرش نیز
سخن می گوید:

شوهرم همیشه با من همکاری داشته،
او همین الان در اطراف شیراز مشغول
آبادانی و عمران روستاهاست.

* *

پاسداری از تجارب زنان فرهنگی

بازنشسته

در مجتمع تحصیلی حضرت زینب(س)
در حوالی میدان اختیاریه تهران به دیدار
خانم شمسی سپیدپر رفتیم. او مدیریت این
مجتمع را بر عهده دارد اما آغاز کارش به
سال ۱۳۴۶ باز می گردد که یکی از اولین
مدارس اسلامی دخترانه تهران را تأسیس
نمود. نکته جالب و بارز کار او، نه در فضای
باز و وسیع مجتمع بلکه در یکی از اتاقهای
کوچک این ساختمان بزرگ نهفته است که
امروز «کانون بانوان فرهنگی بازنشسته»
را در آن تشکیل داده است.

ایشان می گوید:

از جوانی تلاش بسیار کرده ام که روی
پای خود بایستم و به عقاید و افکارم جامه
عمل بپوشانم. پدرم با وجود اینکه مردی
فاضل و بسیار مذهبی بود، به دلیل تعارض
سیستم آموزشی پیش از انقلاب با ارزشهای
اسلامی تنها تا مقطع ششم ابتدایی به من
اجازه ادامه تحصیل داد. اما من با اینکه
بعدها ادامه تحصیل دادم در سال ۱۳۴۶، با
همکاری یکی از دوستانم موفق به تأسیس
یک مدرسه دخترانه اسلامی شدم. در این
مدرسه در کنار متون مشترک درسی با سایر
مدارس کشور، زمینه تعلیم متون دینی را
فراهم و ذهن نوجوانان را با آنها آشنا
می کردیم. به عنوان مثال هر روز سر صف
کلاس یک حدیث از ائمه اطهار قرائت کرده و
معنای آن را توضیح می دادیم. در آخر سال
بچه ها یک جزوه پر از احادیث ذکر شده با
خود داشتند و خیلی از فعالیتهای دیگری

که خانواده های مذهبی را راغب به ادامه
تحصیل فرزندانشان و خانواده های دیگر را
تشویق به یادگیری اصول دینی برای
فرزندان خود می کرد.

اما در باره آن اتاق کوچک و آن کار بزرگ
یعنی کانون بانوان فرهنگی بازنشسته تهران
می گوید:

این کانون با اهداف ویژه و خاص بانوان
فرهنگی بازنشسته شهر تهران شکل گرفته
است. تجربیاتم در مدت ۳۰ سال خدمت در
آموزش و پرورش به من ثابت