پاورپوینت کامل خانواده، بلاها، سختیها«قسمت دوم» ۸۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خانواده، بلاها، سختیها«قسمت دوم» ۸۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خانواده، بلاها، سختیها«قسمت دوم» ۸۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل خانواده، بلاها، سختیها«قسمت دوم» ۸۹ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۶

اشاره

بخش نخست این نوشتار را با اشاره به پاره ای
از پرسشهای موجود هر یک از ما در باره هدف
خلقت، فلسفه آفرینش انسان، پایان زندگی ما و
همچنین فلسفه وجود بلاها و مصایب در هستی،
آغاز کردیم. گسترش برخی از این سؤالات ـ
همچون پرسش از علت بلایا و سختیها ـ را وسیع
دانستیم به گونه ای که با مباحثی چون توحید، عدل
الهی و معاد پیوند عمیقی داشته و ناآگاهی از پاسخ
آن را موجب آثار ناپسندی در باورها و عقاید
برشمردیم که زیر سؤال بردن هدفمندی آفرینش،
احساس نوعی بی عدالتی در هستی و اعتقاد به جبر،
برخی از آنهاست؛ پدیده ای که در سخنان بسیاری
افراد نمود می یابد و با ضرب المثلها و اشعار ناپسند
بیان می شود! اما برای فرزانگان و نیک اندیشان
نوعی تسلیم مقدس، پایمردی و رضایت به تمامی
داده ها و نداده ها در چهره «شکر» و «صبر» دیده
می شود که این دو نگاه متفاوت و حتی متضاد،
برگرفته از بینش هر یک خواهد بود.

پرسشهایی که در این باره در بین خانواده ها و
اندیشه عموم انسانها مطرح می شود، فراز بعدی
نوشتار نخست بود که با معنای بلا به آزمایش،
امتحان، نعمت، فتنه و کهنه شدن به پرسش اول
پاسخ دادیم. و در پاسخ به پرسش دوم که فلسفه
فرود بلاها و غصه ها با جلوه های فقر، مرض و …
چیست ابتدا به چندین نکته اشاره کردیم و آموختیم
که در مصایب، هرگز «خودمحور» نبوده و خوبی و
بدی بلاها را با منافع شخصی مورد سنجش قرار
ندهیم که چه بسا آغاز پدیده ای تلخ و
طاقت فرساست ولی پایان آن شیرین و پربرکت و
یا ظاهر آن جانسوز است اما باطن آن نعمت و لطفی
ابدی محسوب می شود.

با این سخن نکته دوم را بیان کردیم که هر یک
از ما با نگاهی از سر ژرف نگری و وسعت نظر به
این حقیقت حتمی باور پیدا کنیم که دنیا سرایی
است که امواج تیرهای بلا و اندوه از هر سو در آن
می بارد و گمان این سخن که زندگی به دور از
سختیها و دردسرهای رنج آور فراهم سازیم، بینشی
بیهوده خواهد بود. همان گونه که نگاه مطلق با دید
منفی به بلاها نیز نادرست است ـ چنانکه در
بحثهای آینده این سخن را پی می گیریم ـ باید به
آثار مثبت مصایب نیز توجه داشته باشیم و بدانیم:

هر که در این بزم مقرب تر است

جام بلا بیشترش می دهند

پس از بیان این نکته ها به علت اول در وجود
بلاها پرداختیم که بخشی عظیم از بلاها دستاورد
گفتار و رفتار و پندار آدمی است که در پس پرده
قانون علت و معلول و عمل و عکس العمل به چشم
می خورد و لطفی الهی است که هر یک از ما را از
مدهوشی و غرور دارایی، توانایی و زیبایی به خود
آورده، پاک و پیراسته از گناهان کرده، موجب
اصلاح گذشته و تصمیم روشن تری برای آینده
می نماید.

اینک علت دوم از فلسفه ریزش مصایب و
سختیها را با هم پی می گیریم

۲. آزمون ایمان و سنجش استقامت و استواری

مجموعه معارف ناب دینی به ما این حقیقت
گرانبها را می آموزد که آفرینش سبزه زار خوردن و
نوشیدن، ساحل تفریح و شادی و تالار قهقهه و
بدمستی نیست^(۱) بلکه چونان آموزشگاهی است
شبانه روزی که برای تمامی لحظه ها برنامه ای
مشخص داشته و تمامی تکلیف و تفریح آن سنجیده
و دقیق است؛ گاه فراوانی نعمتها به چشم می خورد تا
میزان شکر و سپاس انسانها معلوم شود و زمانی
هجوم سختیها و مصایب، تلخکامی و اندوه به همراه
می آورد تا مقدار صبر و بردباری دین باوران
آشکار گردد و در این فرازها و فرودها عیار ایمان و
استقامتِ کسانی که خود را در مسیر بندگی می دانند
و نسبت به پیشوایان معصوم(ع) اظهار عشق و
دلدادگی می کنند، خود را نشان می دهد.^(۲) از
این رو تمامی «خوبیها» و «بدیها» در نگاه خداوند،
عرصه های امتحان شمرده شده^(۳) و هیچ راحتی و
اندوهی بدون حکمت، مشیت و قضا و قدر الهی
پدید نمی آید تا در پرتو هر یک از این دو، خوبان و
بدان جامعه شناخته شده^(۴)، مؤمنان حقیقی به
آرمانهای الهی و کافران واقعی به خواستهای
خداوندی آشکار گشته^(۵)، تمامی نیتهای قلبی در
هنگامه های حساس و سرنوشت ساز زمینه بروز و
ظهور یافته^(۶)، ایمانها سنجیده شده و مجاهدان
وارسته و منافقان وارفته در صحنه های دشوار
زندگی برای تمامی خداجویان شیفته^(۷) معرفی
شوند.

رسول اکرم ـ صلی اللّه علیه و آله و سلم ـ بخش
دیگر از بلاها را پس از ادب سازی ظالمان، امتحان
همگان دانسته فرموده است: اِنَّ البلاء للظالمِ ادب و
للمؤمن امتحان …^(۸)

همان گونه که شیوه درس آموز آن حضرت
چنین بود که از افراد مرفه و بی درد ـ که مصون
ماندن از تمامی سختیها و غصه ها را نشان شایستگی
خویش می دانند ـ دوری می کرد و آنان را محروم از
عنایت ویژه خداوند و رحمت خاص حق
می دانست.

در سخنی از امام صادق(ع) ماجرایی شنیدنی
از آن حضرت چنین بیان شده است که:

روزی رسول خدا ـ درود خداوند بر او و
خاندان پاکش باد ـ دعوت مردی را پذیرفت و به
مهمانی او رفت. ناگاه پیامبر(ص) مرغی را دید که
روی دیوار خانه آن مرد تخم گذارد و لحظه ای بعد،
آن تخم مرغ غلطید و روی میخی که در دیوار کوبیده
شده بود قرار گرفت، بدون آنکه به جای خود
برگردد یا بر زمین افتاده بشکند! تعجب وجود آن
حضرت را فرا گرفته بود که صاحبخانه رو به رسول
خدا کرد و برای اثبات خوبی و خوشبختی واقعی
خود گفت:

«ای پیامبر(ص) از این تخم مرغ تعجب
می کنی؟! سوگند به خدایی که تو را به حق مبعوث
کرد، من هرگز بلایی ندیده ام.» رسول اکرم(ص) از
جا برخاسته و بدون آنکه غذایی بخورد از خانه
بیرون رفت و فرمود:

«کسی که بلایی نبیند خدا به او نیازی [و لطف
و توجهی] ندارد؛ خداوند به شخصی که به مال و
بدنش بلایی وارد نمی شود، عنایتی ندارد.»^(۹)

با چنین نگرشی، هجم وسیعی از غصه ها و
سختیهای ما در زندگی جلوه ای مطلوب می یابد و
افزون از پاکسازی وجود از تمامی گناهان، ما را به
ضعف خود آگاه ساخته از سرکشی و طغیان که گاه
در ارتکاب اعمال ناشایست و زمانی در قالب
پندارهای نادرست همچون غرور، عجب و تکبر
نمودار می شود، جلوگیری می کند تا با عمق جان به
این نکته پی بریم که «خیر» و «شرّ» رسولان
خداوندند که برای آزمایش ما آمده اند؛ سربلند و
سعادتمند کسی است که نعمتهای الهی را ـ که امانتی
چند روزه اند ـ با سخاوت و ایثار، شکر و سپاس
گوید و رنجها و غصه ها را با تحمل و شکیبایی به
قله ای فراتر از صبر رسانده، راضی به رضای
پروردگار شود تا ذره ای از زحماتش دچار توفانِ
«کفران نعمتها» و «خسران زحمتها» نگردد^(۱۰) و
این سخن را آویزه گوش خود کند که:

حاصل عمر جز یکی دم نیست

و آن دم از رنج و غم مسلم نیست

در ره عشق او بلاکش باش

همچو ایوب در بلا خوش باش

چون در آید بلا مگردان روی

روی در حق کن و «رضینا» گوی^(۱۱)

پروردگار مهربان به حضرت موسی ـ
علیه السلام ـ فرمود:

«ای موسی! هیچ آفریده ای دوست داشتنی تر
از بنده مؤمن خویش نیافریده ام، زیرا او را به مایه
خیرش مبتلا می سازم، به مایه خیرش عافیت
می بخشم. به مایه خیرش دچار محرومیت
می گردانم؛ و من دانایم که صلاح بنده ام در چیست.
پس بنده من باید بر بلا صبوری کند، نعمتهایم را
سپاس بگزارد و به قضای من خشنود باشد تا نام او
را در شمار صدّیقین درگاه خویش بنگارم، بدان
شرط که در خشنودی من بکوشد و فرمان مرا
اطاعت کند.»^(۱۲) و ا مام حسین ـ علیه السلام ـ با
ورود به سرزمین کربلا به قسم دوم از بلاها اشاره
کرده فرمود:

«فاِنَّ الناس عبیدُ الدنیا و الدین لعقٌ علی
السنتهم، یحوطونه مادرّت معایشهم، فَاِذا مُحّصوا
بالبلاء قَلَّ الدّیانون»؛ همانا که مردم بندگان دنیایند و
[شیرینی] دین را تنها بر زبان خود دارند: تا
زندگی هایشان پربار است بر محور دین گرد آیند،
پس چون با بلاها آزموده و آزرده شوند، دینداران
کم شوند.^(۱۳)

۳ـ زمینه ساز درجات؛ نشان محبوبیت و عشق

والا

شکوفایی استعدادهای نهفته، پدیدار ساختن
زمینه های رشد و تکامل، استفاده از تمامی
لحظه های افراد در زندگی و رساندن یکایک
دوستان و علاقه مندان به بهترین مراحل ترقی و
کمال، وظیفه مربی در هنگامه های تمرین و مسابقه
برای دستیابی به بهترین نشانهای چشمگیر و
مقامهای ارزنده است. از این رو گاه افراد مورد نظر،
از خواب خوش بیدار شده در تاریکی ها با تلخ ترین
حوادث روبه رو می شوند، زمانی به پیمودن
سنگلاخها و دامنه ها برای رسیدن به قله مأمور
می گردند، و گاهی روزهای بسیاری وادار به
احساس تشنگی و گرسنگی طاقت فرسا می شوند تا
با دوری از غذاهای لذیذ، نوشیدنیهای گوارا، رفاه و
راحتی دلچسب و سلامتی و شادابی جسمانی به
آمادگیهای لازم و کمال مطلوب دست یابند و لیاقت
ایستادن بر سکوی اول و آویختن نشان برتری بر
وجود خود را پیدا کنند.

پروردگار آفرینش که مربی هستی است
برخی از بندگان برگزیده اش را با بدترین بلاها به
بهترین درجات می رساند، آنان را محبوب خویش
می سازد و عالی ترین مقام بهشتی را ـ که برای
بلادیدگان عاشق نهاده ـ به آنان عطا می کند.

رسول خدا ـ درود خداوند بر او و خاندان
پاکش باد ـ فرمود: بلای انبیای الهی [و رهروان
آنان [زمینه ساز درجات خداوندی است.^(۱۴) و
امام صادق ـ علیه السلام ـ مجموعه معارف قدسی که
برای بلادیدگان قسم سوم وجود دارد را بدین گونه
بیان فرموده است: «آنگاه که خداوند بنده ای را
دوست داشته باشد او را مبتلا می سازد و با بلا، مهر و
عنایت خویش را به او نشان می دهد همان گونه که
خانواده انسانِ بیمار با بُردن نوبرانه برای او چنین
می کنند. در این حال، خداوند دو فرشته را بر بنده
خود می گمارد و به آن دو فرمان می دهد: پیکرش را
بیمار سازید، معیشتش را سخت گردانید و میان او و
خواسته هایش حجابی برکشید تا مرا فرا خواند: که
من نوای او را دوست دارم. هر گاه این بنده به دعا
برخیزد خداوند می گوید: «پاداش آنچه را که از من
می خواهد، برایش یادداشت کنید و بر آن بیفزایید
تا آنگاه که نزد من بازآید. و آنچه نزد من است،
برای او بهتر است.» و هر گاه که خداوند بر بنده ای
خشم گیرد، دو فرشته را بر او می گمارد و به آن دو
فرمان می دهد: پیکرش را سلامت بخشید،
روزی اش را فراوان سازید، دستیابی اش را به آنچه
می خواهد آسان گردانید و یاد مرا از خاطرش
برچینید؛ که من از صدای او بیزارم، تا آن لحظه که
نزد من آید و آنچه نزد من است برای او بدتر
است».^(۱۵)

بر اساس چنین دیدگاهی پیشوایان معصوم ما ـ
علیهم السلام ـ خود در رتبه ای برتر از دیگران در
تمامی صحنه های بلا بوده و فرموده اند:

«سخت ترین مردم از نظر بلا و گرفتاری،
پیامبرانند، سپس کسانی که پیرو آنان اند و در پی
اینان افرادی که بهتر از دیگرانند. اجر بزرگ با بلای
بزرگ است و خداوند هیچ قومی را دوست نداشته
مگر اینکه به سختیها و دشواریها مبتلایش ساخته
است. بندگان محبوب خداوند کسانی اند که در بلا
غوطه ور شده و باران بلا بر سر آنان فرو می ریزد،
هر چه به ایمان اینان افزوده شود، بر بلایشان اضافه
می گردد تا آنکه در بهشت به مقامی که جز با بلا
دستیابی بدان محال است، برسند.

اگر دین باوران و صالحان پاداشی که برای
اندوهها و گرفتاریهای خود، وجود دارد، بدانند،
آرزو می کنند که با مقراضی تکه تکه شوند. خداوند
به افرادی که با رفاه فراوان و بی دردی بسیار زندگی
می کنند، توجهی نمی کند.»^(۱۶)

آثار آسمانی و برکات این بلاها افزون بر قرب
الهی، عشق به لقای خداوند، بی میلی و بیزاری به
جلوه های زودگذر زندگی^(۱۷) و پالایش نفس از
هر گونه خطا و ناشایست خواهد بود؛ ویژگیهای
خیره کننده ای که محبوبان پروردگار لیاقت دستیابی
به آنها را می یابند و با خود این گونه زمزمه می کنند:

تا درین زندان فانی زندگانی باشَدَت

کُنج عزلت گیر تا گنج معانی باشدت

کام و ناکام این زمان در کام خود در هم شکن

تا به کام خویش فردا کامرانی باشدت

روزکی چندی چو مردان صبر کن در رنج و غم

تا که بعد از رنج، گنج شایگانی باشدت.^(۱۸)

آیا آثار مثبت و پسندیده ای در هجوم مصایب

و بلاها وجود دارد؟

«ادب»، «امتحان» و «تکامل» فلسفه کلی
فرود بلاها و تلخیها در معارف الهی دانسته شد و
همراه هر یک آثار و برکات بسیاری بیان گردید.
در نگاهی دیگر و با جامع نگری در می یابیم
مجموعه بلاها، رحمت و عنایت ویژه ای است که
ره آورد آنها عبارت است از:

الف) پاکسازی خطاکاران از تیرگی گناهان

فاطمه زهرا ـ علیهاالسلام ـ یکی از آثار و
فلسفه سختیها و غصه ها را این گونه بیان می فرماید:

«یطهّرون من ذنوبهم بالبلایا و الرّزایا»؛^(۱۹)

سوزش سختیها و دشواری بلاها، افراد را از
غبار گناهان پاک می سازد.

ب) بیداری از خواب غفلت و هوشیاری

نسبت به وظایف خود

امام علی(ع) فرمود: «هنگامی که خداوند
متعال به گونه ای پی در پی بر تو بلا می بارد، همانا
در صدد بیداری و هوشیاری تو است و چون انواع
نعمتها و خوشیها را به سوی تو روانه ساخت در
حالی که اهل گناه هستی، همانا استدراج [و بی خبری
تدریجی تا موقع مرگ] است.»^(۲۰)

ج) توجه به خداوند

پروردگار حکیم، حضرت داوود، سلیمان و
ایوب را که از رسولان والامقام اوست با صفت
«اوّاب» می ستاید و به دنبال آن بهشتیان ـ که بندگان
شایسته اویند ـ این گونه توصیف می کند:

«هذا ما توعدون لکل اوّاب حفیظ»؛^(۲۱) [به
بهشتیان گفته می شود] این همان است که وعده
یافته اید [و [برای هر بازگشت کننده ای به سوی خدا
و نگهبان [حدود الهی] خواهد بود.

با اندکی تأمل درمی یابیم «اوّابین» کسانی اند
که در برابر عواملی که آنان را از خدا دور می سازد و
به وسوسه های گوناگون می کشاند، دوری جسته و
بلافاصله به سوی خدا باز می گردند. این صفت
پسندیده برای تمامی بلادیدگان ـ با هر مقام معنوی
و درجات ایمانی ـ وجود دارد و به گونه ای زیبا و
پنهان عطا می شود.

د) ایجاد شکیبایی و تمرین بردباری

صابران انسانهایی هستند که «درود خداوند» و
«رحمت ربوبی» به همراه «هدایت الهی» شامل
آنان شده و با بشارت پروردگار روبه رو می شوند
زیرا در برابر ناکامیها و سختیهای زندگی در ابعاد
گوناگون، شکیبایی و صبوری را پیشه خود
ساخته اند.^(۲۲)

ه··· ) فراهم سازی تکامل روحی معنوی

مصایب چونان آسیابی است که چرخش آن،
سختیها و تلخیهایی را در پی دارد اما تکامل
درخشانی نصیب بلادیدگان می سازد که
شکوفاسازی استعدادها، علاقه به لقای خداوند،
جلوه گر شدن ایمان و عشق صالحان و دستیابی به
پاداشی چشمگیر و قرب الهی از جمله آنان است.
از این رو در فرازهای نخستین دعای ندبه خداوند را
بر مصایبی که برای اولیای الهی پدید