پاورپوینت کامل خوابگاههای دانشجویی دختران، نگاهیدوباره ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خوابگاههای دانشجویی دختران، نگاهیدوباره ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خوابگاههای دانشجویی دختران، نگاهیدوباره ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل خوابگاههای دانشجویی دختران، نگاهیدوباره ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۴

در میان انبوهی از کتابهای روی هم چیده شده،
به دنبال جزوه ای می گردد، اما آن را نمی یابد. کلافه
است. از این همه شلوغی، کتاب، لباس و بی خیالی
هم اتاقیهایش خسته شده است.

در حسرت حیاط سبز و دلباز خانه شان آهی
می کشد و دلش برای دیدن لبخند پرمهر مادر،
شیطنتهای خواهر و نگاه گرم پدر تا کیلومترها آن
سوتر پرواز می کند.

عصر پنج شنبه است. جستجو را رها کرده و
نیازمند شنیدن صدای اهل خانه به سوی تلفن
خوابگاه می رود. اما صف طولانی تلفن بر حسرتش
می افزاید. تا چه ساعتی باید در صف تنها تلفن
خوابگاه بایستد؟ آیا اصلاً کسی در خانه به انتظار
صدای او نشسته است؟ گمان نمی برد. شبهای جمعه
وقت میهمانیهای فامیلی است …

به اتاق بازمی گردد. غم غربت، تنهایی و
تفاوت سلایق و فرهنگها در کنار کشش بی وقفه
جاذبه های پنهان و آشکار زندگی جدیدش روح او
را به سختی به هم می پیچد … فردا جمعه است و
می تواند امشب را تا صبح بگرید …

* * *

پایان دبیرستان، آغاز آرزوی بزرگ راه یافتن
به دانشگاه است. خیلی ها مسیر رسیدن به فردایی
مطلوب تر، شغل بهتر و عزت و موقعیت اجتماعی را
در ورود به دانشگاه می دانند. اما این مسیر بی شک
دارای فراز و نشیبهایی نیز می باشد. گذر از سد
کنکور و قبولی در رشته مورد علاقه، تأمین
هزینه های دانشگاه و … برای آنهایی که به
دانشگاههایی دور از شهر و استان خود راه می یابند،
البته به مراتب مشکلات بیش از سایرین است.

یکی از بزرگترین این مشکلات چگونگی
اسکان آنها دور از خانواده و موضوع آشنای
خوابگاههای دانشجویی است که البته در ارتباط با
دانشجویان دختر در ابعاد بیشتری رخ می نماید.
خصوصیات فرهنگی جامعه، محدودیت امکانات
خوابگاههای دانشجویان دختر در مقابل افزایش
قابل توجه آنها، وابستگی روحی و عاطفی بیشتر
دختران خانواده و … از جمله دلایل این امر
می باشند. این مشکلات را در ابعاد آشکارتر
هر از چند در خبرها شاهد هستیم. مانند تجمع جمع
کثیری از دانشجویان دختر خوابگاه مدرس
دانشگاه علامه طباطبایی در مقابل ساختمان
مرکزی این دانشگاه در اسفندماه گذشته و با انگیزه
اعتراض به مشکلات و کمبودهای موجود در
خوابگاهها. دانشجویان معترض کمبود امکانات
رفاهی، ازدحام بیش از حد دانشجویان در
خوابگاهها، وضعیت نامطلوب سرویسهای
بهداشتی و آشپزخانه ها، نبود امکانات امنیتی و
حفاظتی، نبود فضاهای مطالعه و … را از جمله
مشکلات خوابگاه عنوان کردند.

چند روز پیش از آن نیز دانشجویان دختر
ساکن خوابگاههای دانشجویی بوشهر نسبت به
وضعیت این مکانها، سکونت ۸ تا ۱۰ نفر در هر
اتاق کوچک، قدیمی بودن و فرسودگی ساختمانها،
رطوبت زیاد، کیفیت پایین غذا و … اعتراض کردند.

این مسایل چند سالی است که به عنوان
مشکلات عدیده، گریبانگیر خوابگاههای
دانشجویی بوده و شاید یکی از عوامل آن عدم
انطباق تعداد دانشجویان جدید با تعداد
فارغ التحصیلان و در نتیجه افزایش جمعیت در
درون خوابگاهها باشد. در کنار این مشکلات
آشکار، بی تردید مسایل پنهانی نیز روح لطیف و
ذهن پرسشگر دانشجویان را می آزارد. مسایلی که
ریشه در دوری از خانواده و تنهایی دانشجویان
دارد.

مجله پیام زن بدین منظور، بررسی مسایل
موجود در خوابگاههای دانشجویی دختران را
موضوع یکی از گزارشات خود قرار داد. موضوعی
که ابعاد مختلف آن، هر یک می تواند خود عنوان
گزارش مستقلی باشد. اما تلاش شد برای پرهیز از
طولانی شدن گزارش این ابعاد در حداقلهایی مطرح
و شمایی از مشکلات و مسایل حاضر و توصیه های
ممکن در شرایط موجود ارائه شود.

اولین گام، گفتگو با دانشجویان بود. به میان
دختران دانشجوی دانشگاه شهید بهشتی رفته،
سؤالاتی مطرح و پاسخهایی دریافت کردیم که
می خوانید:

خودتان را معرفی می فرمایید؟

ـ بله، ناهید عسگری مقدم هستم. دانشجوی
رشته ادبیات فرانسه و ۲۲ ساله.

از کدام شهر می آیید؟

ـ مشهد مقدس و حدود ۳ سال است که از
خوابگاه استفاده می کنم.

مسایل موجود در خوابگاهها چیست؟

ـ این مسایل از ابعاد مختلف قابل طرح است.
مثلاً یک بعد آن فرهنگی است. تفاوتهای فرهنگی
در خوابگاه زیاد و مشهود است. هر کسی از شهری
آمده و طرز تفکر خاصی دارد، چیزهای خاصی
برایش ملاک و معیار است. اینکه افراد در چنین
مجموعه ای با یکدیگر نزدیک شوند و امورشان
تطابق یابد مشکل است. این تفاوتها در فرهنگ و
سلیقه اغلب موجب اختلاف می شود.

برای خود شما تاکنون از این دست

مشکلات رخ داده است؟

ـ برای من نه. چون با هم اتاقی هایم تقریبا از
نظر اخلاقی و فرهنگی نزدیک هستیم. البته
اختلاف سلیقه هست و بحثهایی پیش می آید، ولی
به سرعت رفع می شود.

سایر مسایل و مشکلات چیست؟

ـ اگر بخواهیم به کمبودها و نقص امکانات
اشاره کنیم که باید بگوییم خوابگاه یعنی کمبود.
اصلاً این گونه جا افتاده است. چون خوابگاهها
امکانات لازم برای یک دانشجو را ندارند. یک میز
اینجا نیست. موقع درس خواندن کمر آدم می شکند.
طبیعی است که خوابگاه نسبت به خانه کمبودهای
زیادی دارد ولی بالاخره تا یک حدی نیازها را رفع
می کند. الان یک اتاق ۴×۳ را برای ۴ نفر در نظر
گرفته اند. خب، جا تنگ است. ولی جای شکرش
باقی است چون وقتی ترم اول بودم در همین اتاق ۶
نفر بودیم.

وضعیت غذا و بهداشت و …؟

ـ خوب نیست. بعد از سال اول دیگر نتوانستم
از غذای دانشگاه استفاده کنم. فکر می کنم حدود
۴۰% بچه ها از این غذا استفاده نکنند.

با توجه به این مشکلات و فضایی که مملو از

آدمهای جورواجور تصویر کردید، آیا مشکلات
دیگری را هم شاهد بوده اید؟

ـ ببینید در چنین فضایی که به قول شما پر از
آدمهای جورواجور با فرهنگها و مسایل مختلف
است، ممکن است اتفاقات مختلفی بیفتد و این
مختص خوابگاههای دانشجویی نیست. در
دبیرستانها هم مسایل مختلفی هست. به نظر من
بخش مهم این قضایا به خانواده ها و تربیت
خانوادگی افراد باز می گردد و مشکلات از آنجا به
درون خوابگاهها می آید. مثلاً اگر کسی انحراف
اخلاقی دارد، فقط در خوابگاه نیست، در خانه هم
همین مشکل را دارد. یک مثال برای شما می زنم.
گاهی اوقات در خوابگاه دزدی می شود. برای من
هم این اتفاق افتاده، ولی وقتی پیگیری شد متوجه
شدیم که منشأ دزدی، مشکل اقتصادی نبوده است.
یعنی طرف وضع اقتصادی بدی نداشته، بلکه یا
مشکل روحی داشته یا توقعاتش را زیاد کرده و
نیازهایی برای خود تراشیده که مجبور شده دست
توی جیب این و آن کند. مثلاً شنیدم یک مورد به
علت اعتیاد دست به این کار زده، البته من او را
ندیدم، فقط شنیدم که وضع مالی خوبی هم داشته
است. به هر حال باید تأکید کنم که بچه های
شهرستان بچه های قانعی هستند و به همانی که دارند
راضی هستند.

چه پیشنهاداتی برای بهبود وضعیت

خوابگاهها دارید؟

ـ برای ارتقای فرهنگی بچه ها که حلال
بسیاری از مشکلات است باید برای آنها تفریحات
سالم ایجاد کرد. مثلاً وجود یک استخر که هزینه اش
متناسب با وضعیت مالی شان باشد خیلی کارها
می تواند بکند. همین طور برخوردهای خوب،
مؤدبانه و جاذب مسؤولین. مسؤول شب خوابگاه
بسیار تند برخورد می کند، شاید به خاطر اینکه از او
حساب ببرند، ولی گاه نتیجه این است که همه به این
گونه برخوردها بی اعتنا می شوند و کسی هم که
بخواهد به کار خلافی دست بزند، بالاخره کارش را
انجام می دهد.

کنترل تا چه حد است؟

ـ کنترل بسیار شدید است و این عیبی ندارد.
مشکل برخوردهای تند است.

می گویند جاذبه های تهران گاه بر روی

برخی دانشجویان تأثیرات منفی می گذارد. آیا با
این نظر موافقید؟

ـ بستگی دارد از چه زاویه ای به موضوع نگاه
کنید. ببینید خود من از سال اول دبیرستان تا سال
آخر، نگاه، نظر و موضع گیریهایم نسبت به خیلی
چیزها ۱۸۰ درجه تغییر کرد. حالا می بینم
دانشجویی از یک شهر کوچک به شهر بزرگتر مثل
تهران می آید با امکانات و رفاه بیشتر. آدمی به
دنبال رفاه و تسهیلات است. تفریحات، مکانهای
دیدنی و خیلی چیزها که قابل مقایسه با تهران
نیست. این چیزها باعث می شود که به این محیط دل
ببندد. البته دخترها به خاطر شرایط فرهنگی جامعه
ما بیشتر بازمی گردند، مگر اینکه ازدواج کنند یا
شغل خوبی به دست آورند. اگر از این زاویه به
مسأله نگاه کنیم، تأثیرات منفی نیست، بلکه
اقتضائات ورود به جامعه ای جذاب تر است. اما
بعضی اوقات بچه ها کمبودهای خود در خانواده
مثل کمبودهای عاطفی شان را در اینجا جبران
می کنند که این موضوع کار را منفی می کند.

ممنونم.

ـ من هم تشکر می کنم.

شما لطفا خودتان را معرفی کنید.

ـ من مهنام رادی پور هستم. دانشجوی سال
سوم زبان و ادبیات آلمانی، اهل مشهد، ۲۳ ساله.

شما مشکلات موجود در خوابگاهها را

چگونه می بینید؟

ـ من در دوران دانشگاه یک سال در خوابگاه
دانشگاه تهران بوده ام و بعد به خوابگاه دانشگاه
شهید بهشتی آمده ام. از نظر امکانات این دو
خوابگاه با هم قابل مقایسه نیستند و وضعیت
دانشگاه تهران بسیار بهتر است. وقتی به اینجا آمدم
و این وضعیت را دیدم به نظرم رسید که دانشجوها به
اینجا می آیند که فقط بخوابند و هیچ کار دیگری
نمی توان در این محیط انجام داد. یعنی اینجا برای
خوابیدن ساخته شده، نه برای درس خواندن. یک
اتاق کوچک، ۴ تخت، ۴ کمد کوچک برای دانشجو
با این همه وسایل و کتاب. اما نکته جالب اینکه از
نظر فضای فرهنگی و سلامت محیط، خوابگاه
دانشگاه شهید بهشتی را بیشتر می پسندم. به طوری
که به خاطر دوستان خوبی که داشته ام از نظر
اعتقادی پیشرفت کرده ام.

عکس این قضیه چطور ممکن است؟

ـ این مشکل فکر می کنم به شخصیت و تربیت
خانوادگی فرد باز می گردد. بعضی از دختران در
شهر و خانواده شان از کمبودها و محدودیتهای
بی منطقی رنج می برند و وقتی به محیط باز و آزادی
می رسند، رفتارهای ناهنجاری از خود نشان
می دهند.

توصیه شما چیست؟

ـ مسؤولین خوابگاهها باید دست از
برخوردهای نمایشی و تند بردارند. حتی من که
مشکلی ندارم حاضر نیستم به آنها نزدیک شوم،
چون خود را تافته جدا بافته می دانند. میان آنها و
بچه ها یک دیوار بی اعتمادی کشیده شده است. باید
با بچه ها مهربان، صمیمی و نزدیک شوند اما به هر
حال ناهنجاریهای عمیق شاید راهکارهای
جدی تری را بطلبد.

متشکرم.

ـ خواهش می کنم.

لطفا شما خودتان را معرفی کنید.

ـ بهداد نظری، دانشجوی ترم شش
زیست شناسی هستم. ۲۰ ساله از شهرستان بابل.

خانم نظری! اوضاع خوابگاهها چطور

است؟

ـ از نظر کمبود امکانات که همه وضعیت را
می دانند. نیازی به توضیح من نیست، اما مسایلی که
بچه ها پیدا می کنند از آنجا آغاز می شود که
نمی دانند وقت بیکاریشان را چگونه پر کنند. باید
برنامه های فرهنگی و امکانات ورزشی رونق یابد.
منتهی مشکل نبود تدبیر و هماهنگی لازم در این
امور است. مثلاً بسیج کارهای فرهنگی می کند، اما
جاذبه لازم را ندارد و دیگرانی هستند که برنامه های
جاذب می گذارند، اما بار معنوی ندارد. نبود
امکانات تفریحی، خلائی را ایجاد می کند که ممکن
است نامتناسب پر شود.

شما خودتان این خلأ را چگونه پر می کنید؟

ـ من مشکل کمتری دارم. چون با علاقه زیاد
مطالعه می کنم. بعضی وقتها هم با بچه ها به کوه
می رویم یا تنیس بازی می کنیم، ولی خیلی ها ممکن
است این تفریحات را نپسندند. بنابراین باید به
بچه ها رسید. مثلاً آنها حتی برای تماس با خانواده از
طریق تلفن دچار کمبود هستند و همین عدم ارتباط
با خانواده خودش مشکل ایجاد می کند.

شما هم خودتان را معرفی کنید و نظرتان را

بگویید.

ـ من سلطانی فر، اهل بیرجند هستم و سال سوم
رشته زیست شناسی را می گذرانم. مطالبی که بچه ها
اشاره کردند مورد تأیید من هم هست. به هر حال
دانشگاه باید امکانات بیشتری را در اختیار
دانشجویان قرار دهد. نباید تفاوتی میان کارکنان
دانشگاه با دانشجویان باشد. باید برنامه های
فرهنگی برای دانشجویان بگذارند، نه برنامه های
تبلیغی. دانشجوها نسبت به این مسایل واکنش منفی
نشان می دهند. خیلی فعالیتها را می توان برای
دانشجویان بدون نام گروهی یا ارگان خاصی انجام
داد، چون خیلیها وقتی با نام خاصی روبه رو می شوند
آن را دارای اهداف سیاسی می بینند.

آیا شما تغییر و تحولات مثبت یا منفی را به

خاطر فضا، شرایط و امکانات موجود در بین
دانشجویان سراغ دارید؟

ـ البته تغییرات زیاد است. مثال بارز آن نحوه
پوشش است که بسیاری از دختران چادری،
مانتویی می شوند. ولی اغلب حجابشان را حفظ
می کنند. از نظر خیلی ها این تغییری منفی است،
شاید این نظر درست باشد، اما من با اطمینان
می گویم که اغلب اینها در اعتقادات دینی شان دچار
مشکل نشده، بلکه به خاطر غربت، بیشتر هم
می شود. منتهی به لحاظ ظاهری، این مورد مشهود
است که باید علل اجتماعی و روانی آن را جست.

متشکرم و موفق باشید.

ـ ممنون.

آخرین دانشجوی مورد گفتگو خانم زهرا
عابدینی است. وی حدود ۴ سال است که از خوابگاه
دختران استفاده کرده و به دلیل پیگیریها و
مسؤولیتهای فرهنگی که داشته است، آشنایی
بیشتری با مسایل دارد. او می گوید: در مورد
خوابگاههای خواهران در دانشگاه شهید بهشتی
ابتدا باید به وجود دو خوابگاه، یکی کوی فاطمیه با
ظرفیت حدود ۲۰۰ نفر و دیگری خوابگاه طالقانی
با ظرفیت حدود ۵۰۰ نفر اشاره کنم.

اما این خوابگاهها با وجود اینکه باید محل امن
و آرامش دانشجویان به لحاظ فکری و روحی باشد
به خاطر ازدحام خارج از ظرفیت و کمبود امکانات
رفاهی به این هدف نمی رسند. وجود ۸ نفر در
اتاقهای ۴ نفره، نبود امکانات ورزشی و مشکلاتی
از این دست، زمینه کار فرهنگی را نیز از بین
می برد.

خانم عابدینی می افزاید: با وجود زحماتی که
اداره امور خوابگاه متحمل می شود، مشکلات زیاد
است و بویژه وضعیت خوابگاه خواهران بسیار
ضعیف تر از خوابگاه برادران می باشد. هر اتاقی ۴
تخت دارد بدون اینکه حتی یک میز، صندلی و
چراغ مطالعه داشته باشد. وضعیت تلفن ناگوار
است. یک یا دو خط تلفن که همیشه اشغال هستند و
دانشجویان و خانواده هایشان از هر دو سو بسیار
مشکل می توانند با یکدیگر ارتباط بگیرند. اما در
خوابگاه برادران هر اتاق ۴ میز مطالعه دارد. تختها
داخل دیوار است و بنابراین از فضای بازتری
برخوردارند. از خدمات بیرون از خوابگاه مثل
بازار، خشکشویی و سلمانی بهره می برند. البته علت
این امر شاید ساخته شدن خوابگاه برادران پیش از
خوابگاه خواهران و با رعایت استانداردهای
مربوطه بوده، مثل خوابگاه دانشگاه الزهرا که به
تناسب نیازها بر امکانات آن افزوده شده، اما
خوابگاههای خواهران اینجا حدود ۸ سال است که
ساخته شده و در این سالها به سرعت تعداد
دانشجویان دختر نیز افزایش یافته است.

خانم عابدینی با اشاره به اینکه قبل از آن سالها
وضعیت بسیار بدتر بوده و خواهران بیشتر در
خوابگاههای استیجاری یا خوابگاههای دیگر
دانشگاهها مقیم بودند، می گوید:

با این حال و در شرایط حاضر با توجه به
افزایش قابل توجه سالانه تعداد دانشجویان حتی
اگر چنانچه می گویند بودجه کم است و غیره،
می توانند قدری از امکانات خوابگاههای برادران
را به طور عادلانه به خواهران اختصاص دهند.

وی می افزاید: مشکل دانشجوهای شبانه نیز که
طبق مقررات خوابگاه بدانها تعلق نمی گیرد،
گریبانگیر مسؤولین است. به هر حال با توجه به نیاز
غیر قابل چشم پوشی آنها و شرایط سخت مسکن، از
این ظرفیت اندک خوابگاهها، آنها نیز استفاده
می کنند.

خانم عابدینی در پاسخ به این سؤال که تشکیل
شورای صنفی دانشجویان چه کمکی به گردش امور
خوابگاهها کرده، می گوید:

تا کنون که کمک چندانی نکرده، چنانچه
برخی معتقدند شورای صنفی فقط به مثابه سپری در
مقابل اعتراض به مسؤولین دانشگاه است. اما به هر
حال این شورا باید فعالیتهایی را انجام دهد. حتی اگر
بودجه و امکانات دولتی اندک باشد با بهبود
مدیریتها می توان خیلی چیزها را تغییر داد. مثلاً
کیفیت غذای دانشجویان خوب نیست. بعضی شبها
سطلهای زباله تا سر پر از غذاهای نخورده است.
طبیعی است در چنین شرایطی کار فرهنگی هم
سخت می شود. چون همه مشکلات دست به دست
هم می دهد تا دانشجو از نظر روانی تحت فشار قرار
گیرد. البته واحد فرهنگی خوابگاه تلاشهای زیادی
کرده است. ما حتی سال گذشته برای بچه ها مشاور
قرار داده و جلسات مشاوره دسته جمعی در
نمازخانه تشکیل می شد. اساسا واحد فرهنگی
خوابگاهها به دلیل اینکه می تواند در ساعات
فراغت بچه ها برنامه هایی را ترتیب دهد بیش از
انجمن اسلامی، بسیج یا نهادهای دیگر قدرت عمل
دارد. اما نیروهای فرهنگی به نسبت تعداد
دانشجویان اندک هستند. چون تا زمانی که دانشجو
حداقل امکانات را دارد، از نظر روانی تحت فشار
است، حتی از غذای شبش نمی تواند استفاده کند و
مسایل دیگر، هر چقدر داد بزنیم کمتر کسی برای
همکاری جوابمان را می دهد. از سوی دیگر
نیروهای فرهنگی متأسفانه بیشتر کار سیاسی
می کنند تا کار فرهنگی و این امر به مجموعه کار
لطمه می زند.

* *

حجت الاسلام آقای احمد بحرینی داورانی،
مسؤول محترم نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در
دانشگاه شهید بهشتی در واقع اولین مسؤولی بود که
در مجموعه پیگیریهای این گزارش مورد سؤال
قرار گرفت. از تلاشهای ایشان برای برگزاری جشن
بزرگ ازدواج دانشجویی و سایر فعالیتهای
فرهنگی مانند ایجاد واحد فرهنگی خوابگاهها طی
پنج سال حضور در این سمت شنیده بودیم. پس در
پی پاسخ مثبتی که ایشان به تقاضای مصاحبه ما داد
به گفتگو نشستیم:

آقای بحرینی، با تشکر از فرصتی که در
اختیار ما قرار دادید، از ظواهر امر پیداست که
خوابگاههای دانشجویی بویژه خوابگاههای
خواهران وضعیت مطلوبی ندارد و ظاهرا مشکلات
موجود تأثیرات منفی بر روحیات دانشجویان
گذاشته است. شما به عنوان مسؤول نهاد نمایندگی
مقام معظم رهبری چه تحلیلی از شرایط فعلی دارید؟

ـ بسم اللّه الرحمن الرحیم. فلسفه وجودی نهاد
نمایندگی مقام معظم رهبری حضور عالمانه
روحانیت در دانشگاه بوده و هدف این است که این
نهاد بتواند در جهت ارتقای معنوی و فکری
دانشجویان و دانشگاهیان قدمهایی بردارد. در واقع
هدف نهایی همه فعالیتهای فرهنگی همین است. ما
تلاش کرده ایم از خواهران هم غافل نشویم و از
این رو بخصوص در خوابگاهها با ایجاد واحد
فرهنگی دانشجویی که متشکل از خود دانشجویان
خواهر است برنامه ریزیهای فرهنگی انجام
داده ایم، اما هنوز تا رسیدن به وضیعت مطلوب
فاصله داریم.

همچنان که می دانید دو سال گذشته ورودی
دانشجویان دختر و قبولی آنها در کنکور بیش از
پسران بوده، یعنی خواهران بالای ۵۰ % قبولی
داشته اند. این البته نکته بسیار مثبتی و نشان دهنده
تلاش خواهران ما برای کسب تحصیلات عالیه
است. چنانچه در جشنهای فارغ التحصیلی نیز شاهد
آن بوده ایم که اکثر شاگرد اولهاـ در حدود ۶۵ %
آنهاـ از میان دختران هستند اما این افزایش از سوی
دیگر می تواند مشکلاتی را ایجاد کند.

مشکلاتی که می گویید می تواند به دو بخش
تقسیم شود. یکی مسایل مادی و رفاهی خوابگاهها
و دیگری مسایل معنوی و اخلاقی دانشجویان. البته
شاید شما با اشرافی که به موضوع دارید تقسیم بندی
دیگری ارائه دهید. به هر حال بفرمایید چه
تصویری از مشکلات و کمبودهای موجود و
عوارض آنها می توان داشت؟

ـ ببینید، خوابگاههای دانشجویی یا دانشگاهها
جزیره ای جدای از جامعه نیستند، بلکه هر کس که
به دانشگاه پا می گذارد، از همین جامعه می آید و با
همین جامعه ارتباط دارد. آن تصویری که در
مسایل گوناگون در جامعه هست، در دانشگاهها هم
وجود دارد. با این حال من فکر می کنم با همه
اشکالاتی که در جامعه مشاهده می شود باز
دانشگاههای ما سالم تر و بهترند. چه در بین
دختران، چه پسران، چه اساتید و چه کارمندان. شما
در جامعه ممکن است مسایل زیادی را ببینید که از
آن به ضد ارزش یاد می شود. رشوه، دزدی، فساد
اخلاقی، اعتیاد و غیره، اما در محیط دانشگاهها این
مسایل حداقل است. از طرفی حس توبه و معنویت
در بین جوانان دانشجو بسیار زیاد است و این تفکر
که دانشجو و دانشگاه با معنویت فاصله دارد و دچار
نوعی دین گریزی می شود، اشتباه است. بالعکس
من فکر می کنم ابعاد معنوی جامعه جوانان ما در
دانشگاهها محدودتر از کل جامعه نیست. چنانچه
در مراسم دینی و معنوی شاهد استقبال گسترده
خواهران و برادران هستیم.

مثلاً…

ـ به عنوان مثال در همین مراسم عاشورای
دانشگاه حدود ۵ هزار دانشجو از خواهر و برادر در
عزاداری شرکت کردند. در تهران کمتر جایی
می یابید که ۵ هزار جوان عزاداری کنند. این نشان
می دهد که معنویت و دین در اینجا حیات دارد.

البته ناگفته نماند که دانشجویان معمولاً
مشتاق روحانیونی هستند که در ابعاد عرفانی
قوی تر باشند. وقتی از