پاورپوینت کامل عصر جدید و روابط خانوادگی«قسمت اول» ۷۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عصر جدید و روابط خانوادگی«قسمت اول» ۷۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عصر جدید و روابط خانوادگی«قسمت اول» ۷۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عصر جدید و روابط خانوادگی«قسمت اول» ۷۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۶۶

عصر جدید و روابط خانوادگی

نامگذاری دوره ها و قرنها و عصرها بر
اساس آمار و آزمونهایی است که از اقشار
مختلف انسانها گرفته می شود. بر طبق
آمار و ارقام موجود، قرن حاضر را قرن
نگرانی و اضطراب، و نسل جوان را،
سرگردان و عصیانگر نامیده اند.

تقسیم بندیهای مغرب زمینیان، از
دیدگاه ما شرق نشینان، پذیرفته باشد یا
نباشد و به نامگذاریهای آنان تکیه بکنیم یا
ارزشی برای آن قایل نباشیم، بحثی است که
اکنون در صدد بسط سخن در آن نیستیم.
سخن کنونی این است که در برابر این نسل
که هر کس با واژه و اصطلاحی به آنان اشاره
می کند و در برابر جهانی که فن آوری و
ماشین آن را اشغال کرده و به دنبال پدیده
ماشینیسم، عوارض ناشی از آن، نظیر
اضطراب و دلهره و نگرانی و استرس پیش
آمده است، آیا دین سخنی برای گفتن دارد؟

آیا انسان سرگشته و حیرانِ در فن و
صنعت، و غرق شده در نظام تولید و مصرف
می تواند پناهگاهی بیابد تا بدان وسیله از
دل نگرانیها و دل مشغولیهای خود بکاهد؟
یافتن جواب، انسان را به بحثهای عمیق و
دقیق فرا می خواند.

اگر کسی بگوید دین سخنی برای گفتن
ندارد، نه تنها دین را ناقص دانسته، بلکه
جهان را ناقص و بی هدف و کور و به بن بست
رسیده پنداشته است؛ در این صورت، توجه
به حالت بن بست، استرس و اضطراب و
مرگ زودرس صاحبان این فکر را به همراه
دارد. و اگر بگوید: دین، راه درمانی برای
بیماری قرن دارد، باید به فکر یافتن آن بود.

برخی برای فرار از این مشکل، فورا با
طرح کردن سؤال دیگری، صورت مسأله را
پاک می کنند و می گویند: تو را به جوانان
سرگردانِ اروپا و سایر دنیا چه کار؟! برای
جوانان مسلمان چه کرده ای؟ و برای اینان
چه دینی آورده ای؟!

آنان به زعم خود با طرح این سؤال، ذهن
را به جای دیگر سوق داده اند؛ غافل از اینکه
بحث جوانان داخل کشور و کشورهای
اسلامی، گوشه ای از مشکلات نسل جوانان
جهان است و همان سرگشتگی و عصیان، به
نوعی در جوانان این مرز و بوم وجود دارد و
روز به روز رشد می یابد. آمار جوانهایی که
خانه و کاشانه شان را ترک می گویند، رو به
افزایش است و خودکشی و سرگردانی و
ترک تحصیل و ترک عبادت، در بین آنان
رشد یافته است، به طوری که اکنون ـ پس از
بیست سال انقلاب اسلامی ـ انسانهای
چهل ساله و بالاتر که دوره جوانی خود را در
زمان طاغوت و حکومت غیر اسلامی سپری
کرده اند و با این حال انسانهای مسلمان و
معتمد و هدف داری تربیت شده اند، از
بی هدفی و بی تعهدی و بی اعتقادی بخشی
از نسل جوان رنج می برند و پیوسته این
سؤال در ذهن و زبان آنان است که چرا نسل
جدید مانند نسل گذشته فکر نمی کند؟ چرا
تعهدی که بیست سال پیش در بین جوانان
بود، اکنون در بین نسل جدید وجود ندارد؟
چرا به جای فکر کردن برای اسلامی کردن
جامعه، فکر پیروی از غرب و سکولاریسم،
ذهن آنان را اشغال کرده است؟! چرا اسلام
به عنوان یک الگوی رفتاری و نیروی محرکه
قوی و نیروی آرامش بخش درونی برای آنان
مطرح نیست؟ چرا اسلامی که با آن، انقلاب
عظیمی ایجاد شد و بنیاد حکومتی مستبد
را برچید و دلهای تمامی افراد از پیر و جوان
را به خود جذب کرد، اکنون مظلوم و بی یاور
مانده و در باور بسیاری، آن نقش را ندارد؟

اگر چه برخی برای جواب دادن به این
اشکال، فورا امور سیاسی و بد اجرا کردن
اسلام را دخیل می دانند ـ که اگرچه تا حد
زیادی، کلام و سخن حقی است و از نقش
آن در گریزان کردن جوانان از اسلام نمی توان
گذشت ـ ولی مشکل اصلی چیز دیگری
است. مشکل اصلی این است که دین، خوب
معرفی نشده است و در بسیاری موارد دین
را فقط به معنای فقه معرفی کرده اند، در
حالی که فقه بخشی از دین است. با مثالی
بحث را پی می گیریم:

روابط خانوادگی (پدر و مادر و فرزندان)
دارای یک سری احکام فقهی است، نظیر
هزینه زندگی و مسکن و لباس، اما گذشته از
آن، مسایل عاطفی و روانی و بهداشتی و
اجتماعی وجود دارد که کمتر مورد بحث
واقع می شود، با اینکه این جنبه ها جاذبتر و
برتر و مفیدتر است. وانگهی آن مقدار اندک
از احکام فقهی که در روابط خانوادگی وجود
دارد، گاه آن چنان بدترکیب و خشک نشان
داده می شود که تنفر عمومی برانگیخته
می شود، مثلاً: دزدیدن مال پسر، توسط پدر
جایز است؟! ربا بین پدر و فرزند رواست؟!

اگر پدر، فرزند خود را عمدا بکشد، کشته
نمی شود؟ و … اما اصلاً بحث نمی شود این
پدر، کدام پدر است! اگر پدری فقط برای
اطفای شهوت، زن گرفت و در سالهای اول
پس از ازدواج، به الکل و مواد مخدر آلوده
شد و کم کم تمام مال و منال خود را در
اعتیاد، به باد داد و بتدریج، سرقت از این و
آن، شغل او شد و بالاخره از مال فرزندان نیز
آنقدر دزدید که همه را خسته کرد و پس از
آن با زور و باج سبیل و با بهانه پدر بودن،
مالهای آنان را گرفت و وقتی به او پول
ندادند و از او خواستند دست از اعتیاد
بردارد، خشم و عصبانیت همراه با عشق به
بافور و مواد، موجب شد پسر خود را در
خواب یا بیداری بکشد، آیا احکام فقهی و
امتیازات پدر بودن در باره چنین شخصی
وجود دارد؟!

در اینجاست که روشن می شود بد
معرفی کردن اسلام و تنها بُعد فقهی آن را
معرفی کردن و از ابعاد دیگر غافل بودن،
عامل مهمی در رویگردانی جوانان از اسلام
است، که بد اجرا کردن احکام فقهی، در برابر
این مشکل، بسیار کم اهمیت می نماید.

نوشتار حاضر در صدد معرفی جزء
بسیار کوچکی از اسلام است، که اگر بدان
عمل شود، بسیاری از استرسها و اضطرابها
و فشارهای روحی پایان می یابد. همچنین
این اثر نشان می دهد بسیاری از مشکلات
موجود، به سبب پیروی نکردن از الگوهایی
است که اسلام به عنوان یک دین الهی
معرفی کرده و در اختیار انسان قرار داده
است.

مباحث موجود، به بررسی چگونگی
تربیت فرزند در اسلام می پردازد و برای
اینکه بحثها به راحتی پیش برود و مطالب
مطرح شده در اسلام، جایگاه واقعی خود را
بیابد، سعی شده است از شیوه مقایسه ای
استفاده شود. در این مقایسه، یک طرف
خانواده ای است که اعتنایی به مذهب و دین
و الگوهای آن ندارد و با توجه به مقتضیات
زمان و مکان و وضع موجود جهانی به کار و
کوشش می پردازد و مقدار وقتی که برای
فرزند مصرف می کند، حداقلی است که از آن
چاره ای نیست، ولی طرف دیگر خانواده ای
است که به مقتضای دستورهای دینی،
مقدار بسیاری از وقت خود را برای اعضای
خانواده و فرزند مصرف می کند و با هم
دوست هستند و تفریحها و گردشها را با هم
می روند و به طور کلی به آموزشهای
اسلامی در این باره عمل می کنند.

یکی از ثمرات این بحث، معرفی مباحث
تربیتی اسلام، با روشی قابل فهم برای
همگان است. به امید اینکه این روش و الگو،
مورد توجه جوانان عصر حاضر قرار گیرد و
با پیروی از آن، خود و نسلهای بعد را از
استرس و اضطراب نجات بخشند.

خانواده عصر جدید

در عصر جدید که خانواده ها با مشکل
کار بیش از حد افراد خانه و کم بودن تعداد
فرزندان و اعتماد کم اعضای خانواده به
یکدیگر مواجهند و مجالی برای ابراز
عواطف و انس با یکدیگر به هنگام تنهایی و
یاوری برای دوران پیری نمی یابند،
خانواده های متمول و ثروتمندی وجود
دارند که فرزندان آنان دارای زندگی و
اشتغالات هستند و والدین یا یکی از آنان،
تنها در گوشه خانه ای بزرگ و زیبا به سر
می برند و برای رفع تنهایی، سگی پرورش
یافته و مؤدب را با خود همدم می کنند و
محبت و عاطفه خود را نثار او می نمایند و او
را همچون کودک خود در بغل می گیرند.
سگ در مقابل، با وفاداری و همراهی کامل،
نزد آنان است و حتی کارهایی نظیر خرید
خانه را انجام می دهد و صاحب او، گاه به
خاطر فرزند نداشتن و گاه به خاطر ناراحتی
از فرزندان، تمامی یا سهم زیادی از
دارایی اش را به حیوان می بخشد و یا آن را

وارث خود می سازد! به هر حال سگ، آنقدر
احترام پیدا می کند که به جای ضمیر «آن»
که ترجمه «It» است، ضمیر «او» که ترجمه
«She» یا «He» است، برای آن به کار
می رود. به عبارت دیگر، سگ، موجودی
دارای شعور و همطراز با انسان قرار
می گیرد، تا بهتر عواطف انسانی، در پای او
ریخته شود، و اگر به صاحبش گفته شود:
چرا خدمتکار نمی گیری؟ چرا احساسات و
عواطف را به پای یک انسان نمی ریزی؟
جواب می دهد: انسانها خیانت می کنند و
بسیاری از افراد متمول، به دست
خدمتگزارانشان به قتل رسیده اند و
اموالشان به یغما رفته است، ولی این حیوان
خیانت نمی کند!

اگر گفته شود چرا فرزندانت، نزد تو
نمی آیند تا هم عواطف یکدیگر را اشباع
کنید و هم از خیانت در امان باشید، در جواب
گاه آمار خیانتهای فرزندان به والدین و
فرستادن آنان به آسایشگاهها را مطرح
می کنند و گاه گرفتاری و اشتغال فرزندان را
یادآور می شوند! بنابراین تنها یک راه برای
آنان باقی می ماند و آن نگهداری سگ و گربه
و امثال آن است!

اگر به آنان گفته شود: همه این حرفها
صحیح، ولی یک مشکل باقی می ماند و آن
این که گرچه انس با چنین حیوانی، وقت را
پر می کند و انسان را از تنهایی نجات
می بخشد، ولی بر علم و آگاهی انسان
چیزی نمی افزاید و ابعاد عاطفی و روانی او
را گسترش نمی بخشد، آنان جوابی ندارند!

حال به سراغ اسلام ـ و به طور کلی
ادیان الهی ـ برویم تا ببینیم با این گونه
مشکلات چگونه برخورد کرده اند.

خانواده مطلوب از نظر قرآن و روایات

اسلام زن و شوهر را «لباس» یکدیگر
دانسته است: «هُنَّ لباسٌ لکُمْ و انتم لباسٌ
لهنّ؛^(۱) آنان برای شما مردان، لباس هستند
و شما برای آنان لباس هستید.» دین، در باره
زن و شوهر چنین نظری دارد و آنان را به
لباس یکدیگر تشبیه کرده است، تا نشان
دهد آنان می توانند موجب زینت یکدیگر
باشند. همان طور که لباس باعث زینت است،

زن و شوهر می توانند عیوب و خطاهای
یکدیگر را بپوشانند و همچون لباس یکدیگر
را از آفات و مضرات حفظ کنند.

باز نظر قرآن در باره زن و شوهر چنین
است: «و مِنْ آیاته اَنْ خلق لکم من انفسکم
ازواجا لِتسکنوا الیها و جعل بینکم مودهً و
رحمهً انّ فی ذلک لآیات لقوم یتفکرون؛^(۲) از
نشانه های خداوند، این است که از [نوع[
خودتان، همسرانی برای شما آفرید تا بدانها
آرام گیرید، و میانتان دوستی و رحمت نهاد.
در این [نعمت] برای مردمی که
می اندیشند، نشانه هایی است.»

این آیه همسر را پناهگاه و کسی که در
کنار او می توان آرامش یافت، دانسته و از
مودت و رحمت، سخن به میان آورده و آن را
به خواست الهی نسبت داده است.

آیا در عالم واقع و جهان تکوین و وجود،
با خوانده شدن عقد ازدواج، بین زن و شوهر،
علاقه و محبت ایجاد می شود یا اینکه مردم
قانونا موظفند با یکدیگر مهربان باشند؟

می دانیم آن گاه می توان فرمان به مودت
و رحمت داد که در نظام تکوین چنین باشد،
در نتیجه می توان گفت: خداوند خبر از
قانون طبیعی خلقت می دهد که در آن زن و
شوهر به همدیگر علاقه دارند و به هم
خیانت نمی کنند و غمخوار و رازدار و مددکار
یکدیگرند.

این مسأله تکوینی و ذاتی (علاقه زن و
شوهر به یکدیگر) قابل افزایش و کاهش
است و از آیات و روایات روشن می شود
اسلام پیوسته در صدد افزایش این علاقه و
ارتباط است و می خواهد کانون خانواده روز
به روز گرمتر و با نشاط تر و دارای محبت و
مودت بیشتر شود و از هم پاشیدگی