پاورپوینت کامل پژوهشی درباره خواب، رؤیا، تعبیر «بخش دوم» ۷۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پژوهشی درباره خواب، رؤیا، تعبیر «بخش دوم» ۷۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پژوهشی درباره خواب، رؤیا، تعبیر «بخش دوم» ۷۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل پژوهشی درباره خواب، رؤیا، تعبیر «بخش دوم» ۷۴ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۴

اشاره:

در بخش نخست دانستیم که «خواب» و
«رؤیا» دو پدیده پیچیده و شگفتی است که از آغاز
آفرینش و پیدایش انسان تاکنون، اندیشه بسیاری
از افراد را به خود مشغول ساخته و همچنان مبهم
باقی مانده است.

پیوند این دو با زندگی هر یک از ما، لمس
حقایق در مسایل روزمره، پی بردن به واقعیات
رفتار و پندار و ارتباط امروزمان به فردا و فرداها از
طریق خواب و رؤیا، نوعی انس و احساس نزدیکی
بسیاری به هر یک از ما بخشیده که ایجاد تردید یا
انکار را مشکل و یا محال می سازد. به ویژه آنکه
نوعی از خوابها، «بشارت» دانسته شده و برتر از
آن، «جزئی از اجزاء نبوت» معرفی شده است.

نوشتار پیشین را با ارائه پرسشهایی دیرپا در
اندیشه بسیاری از افراد، آغاز کردیم، ابتدا «خواب
چه پدیده ای است؟» را پاسخ دادیم، سپس به تحلیل
رؤیا پرداختیم، آنگاه ویژگیهای رؤیاهای صادقه یا
خوابهای حقیقت نما را بیان نمودیم و در پایان
خوابهای پریشان یا «اضغاث احلام» را تشریح
کردیم.

اینک ادامه بحث را پی می گیریم.

دیدگاه قرآن و معصومان(ع) در باره خواب و

رؤیا چیست؟

به شب خواب را داد یکتا خدا
که یابید آرامش از آن، شما

بپوشاند با پرده تار شب
عملهای مردم سراپای، ربّ^(۱)

«و جعلنّا نومکم سُباتا»^(۲)؛ ما خوابِ شما را
مایه آرامش و آسایش، قرار دادیم.

به هنگام آرمیدن، بخش عظیمی از فعالیتهای
روحی و جسمی انسان تعطیل می شود و در پرتو آن
اعضای فرسوده بازسازی شده، روح و جسم تقویت
گشته، نشاط، تجدید شده و سرانجام پس از رفع هر
گونه خستگی و ناراحتی، آمادگی دوباره برای کار و
تلاش و حضور جدی در عرصه اجتماع فراهم
می شود.^(۳) واقعیتی که در فرهنگ قرآن با واژه
«سَبْت» یعنی قطع کوششهای جسمانی و روحانی
بیان شده است.

در سخنی دیگر، پروردگار حکیم به حقیقتی
شگرف اشاره کرده، از تحویل و تحول در روح
آدمی به هنگام خواب، خبر می دهد، و می فرماید:
«اللّه ُ یتوفی الانفس حین موتها و التّی لَمْ تَمُتْ فی
مَنامِها …^(۴)؛

خداوند تمامی روحها را موقع مرگ باز
می ستاند و همچنین روحی را که در موقع خواب
نمرده است، قبض کرده، آنگاه روحی که مرگ بر او
واجب کرده نگاه داشته و دیگر روحها را ـ تا
هنگامی معین به سوی دنیا ـ باز می فرستد، حادثه ای
که در آن نشانه های قدرت خداوندی برای صاحبان
خرد و اندیشه به چشم می خورد.»

پیشوایان معصوم(ع) با اشاره به سخنان
پروردگار، خواب را برادر مرگ، دانسته،^(۵)
موجب راحتی از درد، آسایش تن و آرامش اندیشه
و روان بیان کرده اند^(۶) و از آنجا که تمامی روحها
به هنگام خواب در دست خداوند قرار می گیرد، به
پاکی و طهارت زمان خواب توصیه بسیاری
نموده اند.^(۷)

امیر مؤمنان علی(ع) فرمود:

«مسلمان نباید با حالت جنابت بخوابد و جز با
طهارتِ وضو به بستر نرود، هرگاه آب نیابد، تیمم
کند، زیرا روح مؤمن به سوی خداوند متعال بالا
می رود، او را می پذیرد و به او برکت می دهد. هرگاه
پایان عمرش فرا رسیده باشد او را در گنجهای
رحمتش قرار می دهد و اگر فرا نرسیده باشد او را با
امنائش از فرشتگان به جسدش باز می گرداند.»^(۸)

کوتاهی حیات انسان و گستره مسؤولیت آدمی
به گونه ای است که سفارش نخست پاکان و
پیشوایان، هماره بر این سخن استوار بوده که عمر
سرمایه ای گرانبهاست، که تنها یک بار فرصت
استفاده از آن فراهم می شود، از این رو توصیه
بسیاری شده که از کمترین زمان، بیشترین استفاده
را نمایید، نگاهها از زرق و برق زندگی به جلوه های
پایدار و جاودان آفرینش جهت یابد و به مقدار
لازم و ضروریِ خواب بسنده شود تا برترین
استفاده از فرصتهای زرین زندگی به دست آید:

مرو به خواب که حافظ به بارگاه قبول
ز ورد نیم شب و درس صبحگاه رسید^(۹)

پس از آن به آدابی هنگام خواب سفارش شده
است همانند: نظافت اعضای بدن، رفتن به
دستشویی، وضوی پیش از خواب، محاسبه اعمال،
تلاوت آیاتی از قرآن ـ بویژه سوره توحید و تکاثر
ـ ، دعا به هنگام خواب، خوابیدن به پشت یا قسمت
راست بدن و سرانجام دعا به هنگام بیداری:

«الحمد للّه الذی احیانا بعد ما اماتنا و الیه
النشور؛ سپاس خداوندی را که بعد از مرگ ما را زنده
کرده و به سوی او مبعوث خواهیم شد.»^(۱۰)

خواب بس طولانی و سیصد ساله اصحاب
کهف نشانه ای عظیم از نشانه های والا، برای
صاحبان اندیشه بوده و خواهد بود. «رؤیا» یا
«خواب دیدن»، آیتی دیگر از آیات بزرگ الهی
است که از سوی خداوند برای مدد رساندن به
اندیشه و خرد بندگان وارسته و شایسته آفریده شده
است.

عقل انسان علاوه بر محدودیت، در معرض
خطاهای بسیاری قرار دارد که غفلت و فراموشی
برخی از آنهاست. از این رو نیاز به هدایت و
راهنمایی خداوند از سوی پیامبران و فرستادگان
الهی از یک سو و از طریق الهام و رؤیا از سوی
دیگر ـ برای دستیابی به خیر و مصلحت ـ ضرورتی
افزون می یابد.

علم لَدُنّی یا علم ربّانی که از طریق الهام و رؤیا
به شایستگان عطا می شود، علاوه بر پیامبران، به
دیگر انسانهای صاحب تقوا، صفای دل و شفافیت
روح نیز داده خواهد شد. الهام، نوعی علم و آگاهی
است که پروردگار مهربان به انسان افاضه می کند و
در دل وی می افکند تا در پرتو آن، برخی اسرار بر
او آشکار شده و بعضی حقایق روشن شود، همانند
قضاوت و داوری داود(ع) و سلیمان(ع)^(۱۱) که
در سوره انبیاء بدان اشاره شده است، یا تعلیم
زره سازی به داود(ع)^(۱۲) و یا آموزش تعبیر
خواب از طریق الهام به حضرت یوسف(ع).^(۱۳)

رؤیا در قرآن، تنها به معنای «رؤیای صادقه»
است که خداوند در جریان آن نوعی وحی یا الهام
مشخصی به انبیای خود، یا دیگر مردم القا می کند و
یا حوادث آینده را به آنان بازگو می کند. همانند
رؤیای حضرت ابراهیم(ع) که در خواب می بیند
مشغول ذبح فرزندش اسماعیل است،^(۱۴) رؤیای
یوسف صدیق(ع) که در آن یازده ستاره، خورشید
و ماه را در حال سجده به خود نظاره کرد،^(۱۵)
خواب مادر موسی که در آن الهام قلبی نسبت به
گذاردن طفل در صندوقچه به او شد^(۱۶) و سرانجام
خوابهای حقیقت نمایی که حضرت محمد(ص) در
زمانهای مختلف می دید و آینده تلاش
طاقت فرسای او از سوی خداوند ترسیم می شد.
رؤیای ورود به مسجدالحرام با امنیت تمام، با
سرهای تراشیده و تقصیر کرده و در حالی که هیچ
ترسی برای آنان از سوی مشرکان وجود نخواهد
داشت!^(۱۷)، از این نوع است.

ارزش روشنگرانه رؤیا به گونه ای است که
«مژده دنیا و آخرت» بدان گفته شده است!!،
تفسیری که رسول اکرم ـ درود خداوند بر او و
دودمان پاکش باد ـ فرمود. آنگاه که از آن حضرت
در باره این آیه سؤال شد:

«لهم البُشری فی الحیاه الدنیا و فی
الاخره؛^(۱۸) در زندگی دنیا و در آخرت بشارت و
مژده برای آنان است.

پاسخ فرمود: بشارت، رؤیای حسنه ای است که
مؤمن دیده یا برای او می بینند و مژده ای برای دنیا یا
جنّتی برای آخرت او خواهد داشت. چنین
خوابهای صادق، جزئی از نبوت و کمال دهنده آن
است:^(۱۹)

نگر خواب را بیهده نشمری
یکی بهره دانش ز پیغمبری

چنین نگرشی موجب گردیده بود که آن
حضرت، صبحگاهان رو به اصحاب کرده، بفرماید:

هل من مبشّرات؟ آیا ـ از شما ـ کسی رؤیای
صادقه دیده است؟!^(۲۰)

در بین همگان، رسول خدا(ص) بیشترین
رؤیا را می دید^(۲۱) و گاه در ثلث آخر شب یعنی
ساعات آخرینِ استراحت که پیش از اذان صبحِ
بود، مشاهده می کرد.^(۲۲) گاه نیز می فرمود:

«الرّؤیا من اللّه و الحلم من الشیطان؛^(۲۳)
رؤیاهای صادق از خداوند و خوابهای پریشان از
شیطان است.»

ویژگی خوابهای رسول اکرم(ص) بدان گونه
بود که نیازی به تعبیر نداشت، زیرا اتصالی آشکار با
ملکوت داشته، واضح و شفاف بود. از این رو این
گونه توصیف می شد:

«یأتیه مثل فلق الصبح؛^(۲۴) همچون شکاف
صبح، واضح و پیدا و به دور از ابهام خواب می دید.»

تعبیر خواب چیست؟ چگونه می توان مُعَبّر

خواب شد؟

تفسیر، تأویل و تعبیر، سه واژه ای است که
نقش هر یک پرده برداری از راز و رمزی نهفته
است. هرگاه سخنی از لفظ و مفهوم و معنا به میان
آید، «تفسیر» نقشی هدایت آفرین ایفا می کند، و
چون از عین خارجی گفت و گو شود، «تأویل»
مطرح می شود و هنگامی که در باره نفس افراد بحث
شود، «تعبیر» اثرگذار خواهد شد.

کتاب خداوند، قرآن کریم ـ که هدایت و
رحمت ره آورد آن خواهد بود ـ دارای تفسیر و
تأویل است و در کتاب نفس انسان ـ که دنیایی
بزرگ در حجمی کوچک است ـ چون صورتهایی
در نفس نگریسته شود و بصیرتی روشنگر همانند
شهود معصومانه پدیدار شود، تعبیر مطرح خواهد
شد.^(۲۵)

پیشتر اشاره ای به این حقیقت درس آموز
کردیم که راه فهم و دانستن، تنها از طریق حس و
تفکر نیست بلکه اشراق و الهام و یا القاءات نیز
راهی ارزشمند است. نکته ای که اکنون دانشمندان
پس از تحقیقات فراوان بدان دست یافته اند، آن
است که انسان را دارای دو ضمیر می دانند: ضمیر
ظاهر و ضمیر باطن، یا خودآگاه و ناخودآگاه. با
کشف این مطلب، راه تعبیر رؤیا نیز به دست آمده
است، آنان گفته اند:

چون شعور باطن، جریانها و فعالیتهایی دارد
که به شکل دیگری ظاهر می شود، هرچه که انسان ـ
به قول این افراد ـ در عالم رؤیا می بیند، تجلّیات
همان تمایلاتی است که پنهان مانده و در شعور
باطن رانده شده و به شکل دیگری ظاهر می شوند.
از این رو خواب منطقی دارد و منطق آن را کسی
می فهمد که شعور باطن انسان را کشف کند و رابطه
احساسات مخفی در شعور باطن او را با چنین
تجلّیاتی که در خواب پیدا می شود، به دست آورد.

قرآن این سخنان را رد کرده «اشراق و الهام»
را مطرح می سازد. همانند خواب حضرت یوسف
که در کودکی به پدرش می گوید: «اِنّی رأیت
احدعشر کوکبا و الشمس و القمر رأیتهم لی
ساجدین؛^(۲۶) در خواب دیدم که یازده ستاره و
خورشید و ماه در مقابل من سجده می کنند.»

حضرت یعقوب(ع) خواب او را این گونه
تعبیر کرد که به مقام بزرگی می رسی که تمامی
برادران، پدر و مادر در رتبه ای پایین تر از تو قرار
می گیرند.

الهام خداوند بر قلب یوسف به صورت
تعجب آفرین با امکان رابطه بین روح و عالم غیب
در حالت خواب و به صورت رؤیا، دریافتی
اینچنین فراهم کرده که فردایی که هنوز اتفاق
نیفتاده است در آینه رؤیای امروز، دیده می شود!؛
یازده ستاره سمبل یازده برادر، خورشید نماد مادر و
ماه تمثیل پدر شده و تعبیری اینچنین می آفریند!

و یا خوابی که قرآن از فرعون مصر نقل
می کند:

«اِنّی اری سبع بقرات سمان یأکلهن سبع
عجاف و سبع سنبلاتٍ خضر و اُخر یابساتٍ؛^(۲۷)
همانا در خواب دیدم هفت گاو چاق را که هفت گاو
لاغر آنها را خوردند و هفت خوشه سبز [و هفت
خوشه] خشکیده دیگر.»

خواب گزاران دربار از تعبیر درماندند ولی
یوسف صدیق این گونه تعبیر کرد:

هفت سالِ فراوانی خواهد آمد اما بعد از هفت
سال سخت که در آن هرچه ذخیره کرده اید همه از
میان می رود. در تعبیر یوسف، خوشه سبز، تمثیل
رفاه و برکت، گاوهای لاغر نماد قحطی و فقر و
گاوهای فربه، سمبل رفاه و فراوانی دانسته شد و
تعبیری گویا و روشن و روشنگر پدیدار کرد!

سؤال برانگیز بودن «رؤیاهای راستین» و
«تعبیر خواب» برای ناآگاهان با حقیقت رؤیا
همیشه مطرح بوده است و از آنجا که به طور تجربی
مواردی قطعی و ملموس در زندگی افراد ـ به طور
مستقیم و غیر مستقیم ـ وجود داشته، هیچ راهی
برای تردید و انکار خود وجود نداشته بلکه ابهام یا
تعجب آن هر روز بیشتر می شده است.

روزی عمر بن خطاب گفت: در شگفتم از
رؤیای کسی که می خوابد و در خواب چیزی می بیند
که اصلاً به ذهنش خطور نکرده ولی رؤیایش مانند
گرفتن و لمس کردن با دست است (ماجرای خواب
در بیداری به طور دقیق رخ می دهد) اما گاهی هم
انسان خواب می بیند و هیچ اتفاقی نمی افتد.

امام علی(ع) به او فرمود: می خواهی راز آن را
برایت بگویم (و این آیه را خواند):

«اللّه یتوفی الانفس حی