پاورپوینت کامل بینشهای ناب در نگاه دخت آفتاب (۱) ۶۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بینشهای ناب در نگاه دخت آفتاب (۱) ۶۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بینشهای ناب در نگاه دخت آفتاب (۱) ۶۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل بینشهای ناب در نگاه دخت آفتاب (۱) ۶۴ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۷

(دوست شناسی و دشمن شناسی)

صبح سخن

نور حق همواره در جلوه گریست

آنکه آگه نیست از بینش بریست

گلبن ما باش و بهر ما به روی

هم صفا از ما طلب هم رنگ و روی

تا نباشی قطره، دریا چون شوی

تا نه ای گم گشته، پیدا چون شوی^(۱)

آغاز حضور ما در عرصه های مختلف
اجتماعی، شروع ظهور انتخابها و گزینشهای
گوناگون خواهد بود. این پدیده که با طلوع ایام
نوجوانی و جوانی نمایان می شود، تأثیری بسیار
در فصلهای دیگر کتاب حیات انسان ایجاد
می کند و گاه دوران میانسالی و کهنسالی را از
غبارها و تیرگیها رهانیده، به زندگانی جاودان
پیوند می دهد.

با نگاهی نو به «کنشها و واکنشها»ی ایام
زندگانی، تمامی گفتار و رفتار انسانها را رهاورد
«گرایشها»ی آنان می یابیم و در پی آن
گرایشهای گوناگون را ارمغان «بینش»های
مختلف می بینیم.

از این رو رسالت نخست تمامی رسولان
الهی در «تغییر بینشها و باورهای ناشایست»
نگریسته می شود؛ رسالتی که در آن نوع نگاه
گمراهان به آفرینش و شیوه نگرش آنها به
آفریدگار، دگرگون می شود و در یک کلام،
دارای «جهان بینی توحیدی»؛ جایگزین تمامی
گمانها، خیالات و توهمات، روشنای یقین و
بینش صحیح می شود و در پی آن گفتار، رفتار
و پندار انسانها آسمان آسا می گردد. پروردگار
حکیم نیک نهادانی که صاحب بینشی اینچنین
می شوند، با صفت «بصیر» و «سمیع»
می ستاید و می فرماید:

«اِنَّ الذین آمنوا و عملوا الصالحات و
اخبتوا الی ربّهم اولئک اصحابُ الجنّه هم فیها
خالدون مثل الفریقین کَاْلاَعْمی و اْلاَصَمْ و
البصیر و السمیع هل یستویان مثلاً اَفَلا
تذکّرون؛^(۲)

بی گمان کسانی که ایمان آورده و کارهای
شایسته کرده و [با فروتنی] به سوی
پروردگارشان آرام یافتند، آنان اهل بهشتند و در
آن جاودانه خواهند بود. مَثَل این دو گروه، چون
نابینا و کر [در مقایسه] با بینا و شنواست. آیا در
مثل یکسانند؟ پس آیا پند نمی گیرید؟»

و در سخنی دیگر برکات بی پایان بصیرت
و بینش را «اطمینان، آرامش، امید و ایمان»^(۳)

معرفی می کند که تنها نصیب صاحبان بینش و
بیداری در مسیر پرهیجان زندگی خواهد شد.

از آن سو پیروی اکثریت بی بصیرت از ظن
و گمان را نکوهش کرده و پیروی از آنان را
موجب ضلالت و ظلمت بیان می کند:

اگر راه جویی ز خلق زمین

نمایند گمراهت از راه دین

که هرگز نپویند جز بر گمان

گرفتار شکّند در هر زمان

به غیر از فریب و گمانهای پست

ندارند ابزار دیگر به دست؛^(۴)

«و ان تطع اکثر من الارض یضلّوک عن
سبیل اللّه اِنْ یتّبعون الا الظنّ و ان هم الا
یخرصون».^(۵)

صاحبان بصیرت و روشنایان بینش

آفرینش از دیدگاه اسوه های آسمانی چونان
آموزشگاهی بیکران و دانشگاهی گسترده است
که «معلّم اوّل»، پروردگار دانا و حکیم، همگان
را به بصیرت و بینش فرا خوانده است. نخست
«هدایت» و «رحمت»^(۶) را دستاورد آن معرفی
می کند، سپس ایجاد «اندیشه»ای عرشی و در
پی آن «انگیزه»ای قُدسی را به تمامی
دین باوران می آموزاند تا صراط مستقیم
رستگاری با شناختی بس روشن و انتخابی
آگاهانه برگزیده شود. از این رو به رسول راستین
خود، حضرت محمد(ص) چنین می فرماید:

«قل هذه سبیلی ادعو الی اللّه علی بصیره
اَنَا و من اتبعنی؛^(۷)

بگو این است راه من، که من و هر کس
پیروی ام کرد با بصیرت و بینایی به سوی خدا
دعوت می کنیم.»

و افزون بر آن از تمامی خداجویان
درخواست می کند که از پروردگار خود این

ارمغان آسمانی را آرزو کنند و هماره لب به نیاز
گشوده، بگویند:

«اللّهم اعطنی بصیره فی دینک و فهما فی
حکمک؛^(۸)

خداوندا! مرا بصیرت در آیین خود عطا کن
و قدرت فهم در حکم خویش را ارزانی بدار!»

از آنجا که آفرینش را آموزشگاه پرگستره
معرفی کرده که بصیرت و بینش تحفه های
هدایت آفرین و رحمت بخش در آن محسوب
می شود، سه کتاب برای کسب این نعمت
بی نظیر معرفی می کند تا یکایک انسانها
دانشجویی خردورز در این عرصه شمرده شوند
و خود را به بلندای برکات بی کران آن برسانند.
این سه کتاب عبارتند از:

۱. کتاب خلقت یا تکوین

بوی گل می آید از چمن گویی که یار آنجا بُوَد

در باغ جشنی دلپسند از یاد او برپا بود

بر هر دیاری بگذری بر هر گروهی بنگری

با صد زبان، با صد بیان در ذکر او غوغا بود^(۹)

کتاب خلقت نخستین کتابی است که برای
انسانها فراهم شده است (خلق لکم …)^(۱۰) و در
اختیار آنان قرار گرفته است (سخّر لکم …)^(۱۱)
تا با سرانگشت اندیشه یکایک اوراق آن را
بنگرند (سیروا فی الارض …)^(۱۲) و در این
واژه ها از آن، صحیفه ای از بصیرت و بینایی
برای خود فراهم سازند (فانظروا …)^(۱۳) تا به
خوبی دریابند که:

دست هر برگی در اینجا دفتری است

هر گلی در این زمین پیغمبریست^(۱۴)

۲. کتاب معرفت یا تشریع

قرآن مجید، کتاب تشریع و باید و
نبایدهای الهی است که همگام با فطرت،

عشق و اندیشه انسانها تدوین شده است. آنان
که از جلوه های هدایت آفرین اعتقادی، اخلاقی،
اقتصادی و اجتماعی استفاده ای شایان نصیب
خود سازند، انسانی کامل و متکامل گردیده که
در پندار، رفتار و گفتار الگوی دیگران خواهند
بود.

۳. کتاب وجود انسان

انسان برترین آفریده الهی است که امیر
مؤمنان علی(ع) او را این گونه توصیف می کند:

أتزعم اَنَّکَ جرمٌ صغیر

وفیک انطوی العالم الاکبرُ

و انت الکتابُ المبین الذی

باحرفه یظهر المظهرُ^(۱۵)

آیا گمان می کنی موجودی کوچک هستی؟

در حالی که در وجود تو عالَمی بزرگ نهفته
است.

و تو کتابی روشنگر هستی که

با یکایک حروف خود حقایق هستی را
پدیدار می کنی.

به یقین آنان که حروف این کتاب را با
نگاهی ژرف نظاره کنند، خود را در مثلثی به
طور کامل متصل می یابند که یک ضلع آن به
سوی آسمان، با «خداوند» اتصال دارد، ضلعی
دیگر بر زمین با «خلق خداوند» ارتباط دارد و
سومین ضلع نیز با «اندیشه و عشق درونی
خود» هم سو و متصل خواهد بود. این نگرش
عرشی، روشنای بینش و بصیرتی پدید
می آورد، که با هیچ توفانی از تردید و غباری از
شبهه، قابل تیرگی و تاریکی نخواهد بود.

افزون بر این نگاه تابناک، شیوه ای دیگر
برای دستیابی به معرفت و بصیرت به چشم
می خورد که جاذبه ای برتر برای همگان به ویژه
شیعیان شیفته خواهد داشت و آن آشنایی با

سیره و سخن معصومان(ع) به عنوان
اسوه هایی قابل اعتماد، الهی و تمام عیار در
عرصه های مختلف ـ است. انسانهایی ربّانی که
از سینای عصمت و رواق معرفتِ خویش،
حقایق هستی را نگریسته و فراتر از جلوه های
زیبا و فریبای ظاهری، ژرفای حوادث را نظاره
می کنند. در این میان نقش درس آموز دخت
آفتاب، فاطمه زهرا(س) نقشی چشمگیر و ویژه
است. او پاک بانویی جوان و جاودان در بین
معصومان(ع) بود که در هجده بهار حیات
خویش، بینشهای روشن و روشنگری از خود به
یادگار گذارد تا گستره زمان و مکان را در
نوردیده، به دور از هیجانات و جریانات زودگذر،
جلوه هایی جاری برای همیشه ایام یابد.

دوست شناسی و دشمن شناسی

دوست شناسی و دشمن شناسی موضوعی
برجسته، کاربردی و خردورزانه از گنجینه
گرانسنگ سیره و سخنان زهرای مرضیه(ع)
است که به خاطر سرعت بسیار پدیده ها از آغاز
تا فرجام زندگانی او، تحولات خیره کننده و فراز
و فرود آخرین حوادث صدر اسلام، جامعیت و
عیاری تمام و کمال یافت. افزون بر پدیده هایی
آنچنان و تحولاتی اینچنین، همدلی و
همراهی با همسری والا که از نشان «امامت»
و «عصمت» برخوردار بود و در فهرست صفات
او دایره المعارف عظیمی از حسنات و برکات
بی پایان به چشم می خورد، مجموعه سیره و
سخن را برتری ویژه ای بخشیده بود که در
زندگانی دیگر معصومان(ع) این خصوصیت
برجسته احساس نمی شود.

گویی معصومیت و مظلومیت بیش از پیش
در شاخسار وجود این دو همسر اسوه، شناخت
دوست و دشمن را در افقی روشن تر جلوه گر
ساخته است. از این رو امیر مؤمنان علی(ع)
پیش از هر سخنی نخست «دوستان خدا» را
توصیف می کند و می فرماید:

«اِنَّ اولیاء اللّه هم الذین … ترکوا منها ما
علموا اَنّه سَیَتْرُکُهُمْ؛^(۱۶)

همانا اولیاء خدا همان کسانی اند که چون
دانستند دنیا آنان را ترک خواهد گفت، آن را
ترک گفته اند.»

سپس بنا به نگاه و نگرش عرشی خود،
«راه دوستی و شیوه دشمنی» را ترسیم کرده،
در حکمتی روشنگر می فرماید:

«احصد الشرّ من صدر غیرک بقلعه من
صدرک؛^(۱۷)

دل خود را از کینه و بدبینی نسبت به
دیگران پاک نما تا بتوانی از دل دیگران، کینه و
بدبینی را نسبت به خود بزدایی.»

امام «محبت ورزی را نیمی از
خردمندی»^(۱۸) می دانست و بهترین دوست را
اینچنین توصیف می کرد:

«دوست خوب کسی است که ابراز دوستی او در غیاب تو گواه بر صداقت دوستی او باشد.»^(۱۹)

با چنین باوری، در نامه ای به یور دلبند
خود، می نویسد:

«فَاَحْبِبْ لغیرک ما تحبُّ لنفسک و اکْرَهْ له
ما تَکْرَه لَها؛^(۲۰)

ای فرزند! برای دیگران همان را که برای
خود دوست داری، دوست بدار! و همچنین
آنچه که برای خود ناخوشایند می داری برای
دیگران نیز ناخوشایند بدان!»

حاکم خود باش و به دانش بسنج

هرچه کنی راست به معیار خویش

بنگر و با کس مکن آن ناسزا

آنچه نداریش سزاوار خویش^(۲۱)

محبوب ترین عمل از نظر امام(ع) عملی
دانسته شده که ذخیره اخروی محسوب شود و
آن «عمل صالح»^(۲۲) است. آن حضرت بینش
خود را نسبت به موضوع «دشمن شناسی»
اینچنین ترسیم کرده، می فرماید:

«اعداؤک ثلاثه: … عدوَّک و عدوُ صدیقک و
صدیقُ عدوّک؛^(۲۳)

دشمنان تو سه دسته اند: دشمن تو، دشمن
دوست تو و دوست دشمن تو.»

در فرازی دیگر از سروستان سخنان
آسمانی آن امام روشن اندیش، هوشیاری در
برابر دشمن مطرح شده است. آنجا که رو به
اصحاب ساده لوح و ظاهربین کرده، می فرماید:

«آن هنگام که معاویه و مزدورانش قرآنها
را به عنوان حیله، مکر، فریب و نیرنگ بالای
سر بردند، شما نگفتید که اینان برادران و
هم کیشان ما هستند؟ [و به سادگی فریب آنان
را خوردید!].»

سپس به تحلیلی کوتاه از عوامفریبی
معاویه پرداخته و راهکاری هدایتگر به همگان
ارائه می فرماید:

«هذا امرٌ ظاهره ایمانٌ و باطنهُ عدوانٌ؛^(۲۴)

این کار در ظاهر ایمان خواهی و
اصلاح طلبی است ولی در واقع دشمنی و
ریشه کنی است.»

فاطمه زهرا(س)؛