پاورپوینت کامل گوهر اشک بینشهای ناب در نگاه دخت آفتاب ۷۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گوهر اشک بینشهای ناب در نگاه دخت آفتاب ۷۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گوهر اشک بینشهای ناب در نگاه دخت آفتاب ۷۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل گوهر اشک بینشهای ناب در نگاه دخت آفتاب ۷۵ اسلاید در PowerPoint :

>

۴

شور اندیشه و سپاه احساس

ربّنا ما زارعان آیه ایم
تاجران رود و ابر و سایه ایم

گریه را در بُغض خود دم می کنیم
روی مژگان کشت شبنم می کنیم

ما همه خُنیاگران چامه ایم
ساکن اشک و زیارت نامه ایم^(۱)

ریزش اشک از دیدگان انسان، همراه با
غم و زاری و گاه با شوق و سخن و زمزمه،
گریه نامیده می شود؛^(۲) این ویژگی والا
مخصوص انسانهاست و ره آوردهایی چون
افزایش عمر، سلامتی روحانی و جسمانی،
تهی سازی وجود از غبار غم و اندوه، فراهم
کردن فضایی روشن از معنویت، سبکبالی و
آرامش روانی برای هر یک ما به دنبال دارد.

سرچشمه اشک «عاطفه و احساس» است
که در پی شوق و عشق، شکست و تنگدلی،
محرومیت و یأس، پیروزی و شادکامی و یا
حزن و اندوه از آسمان دیدگان ریزان
می شود،^(۳) دارای آثاری اجتماعی همچون
تلطف و مهربانی، همدلی و همسویی،
شکل گیری حالات روحی و آثاری سیاسی
همانند ادامه دادن راه و حرکت محبوب، شرکت
در حماسه عزیز از دست رفته، تصمیم به
تقویت آرمان خوبان و همدلی با افکار
آنان دارد.

در جلوه های اعتقادیِ اشک، افزایش شور
و عشق نسبت به باورهای آسمانی محبوب،
تصمیم به یکرنگی و سنخیت با عقاید پاک او،
دریافت پیام روشنی بخش همراه با پیروی از
صفات آسمانی و اندیشه های ناب وی را
می توان برشمرد. آثاری چنین ارزشمند بدان
خاطر است که گریه مظهر شدیدترین حالات
احساسی انسان است و سیری در ژرفای وجود
و تهییج تمامی عاطفه، عشق و احساس
آرمان گرایی را در این چهره تجلی می بخشد.

«شکسپیر» در باره ارزش اشک هدفمند
می گوید:

«اندیشه ها، رؤیاها، آه ها، آرزوها و اشکها
از ملازمان جداناپذیر عشق هستند و عشقی
که با اشکهای چشم شستشو می شود، همیشه
پاکیزه، تمیز و زیبا خواهد ماند!»^(۴)

در یک نگاه نو و شایسته، عظمتی والا
برای گوهرهای اشکی که بر صفحه صورت
نمایان می شود ترسیم می گردد، زیرا پزشکان از
آثار دلنشین جسمانی، روانشناسان از تأثیر
مثبت آن بر روح و روان، علمای اخلاق از
جلوه های تأثیرگذار اشک دیدگان بر نورانیت
دل و گیرندگی قلب، سخنان بسیاری گفته اند و
جامعه شناسان از تسلط مثبت سخنرانان بر
خنده و گریه مخاطبان خود گفتگو کرده اند!

با مراجعه به سخنان زرین و شیرین
پیشوایان معصوم ـ علیهم السلام ـ افقی بس
روشنگر دیده می شود که پس از قرنهای بسیار
امروزه دانشمندان به برخی از حکمتهای گفتار
آنان پی برده اند. امام صادق(ع) گریه را
«موهبتی الهی» بیان کرده است که توسط آن
رطوبت مغز انسان جدا می شود و زمینه
بسیاری از دردهای درونی همچون کوری و
کم بینایی محو می گردد. سلامتی و تندرستی
بدن از یک سو و نشاط، سبکبالی و طراوت
روحی از سوی دیگر، ره آوردی ارزشمند برای
صاحبان اشک پدید می آورد.^(۵)

اشک، جلوه ها و جنبه ها

گواه عشق ما این دیده و دل
رساند اشک و غم ما را به منزل

غدیر ما محرم دارد امروز
محرم بذر غم می کارد امروز

هنوز اشک عزا پیوسته جاری است
رواق چشممان آیینه کاری است^(۶)

آیین و مکتبی که دارای دو جلوه جاودان
برای پایندگی پیروان است، هرگز دچار سستی،
خمودی و بی هدفی نمی گردد و هماره زنده و
بالنده در عرصه های مختلف نمایان می شود،
ویژگی نخست جلوه عقلانی، منطقی و برهانی
است که یکایک آموزه ها و بایدها و نبایدهای
آن برگرفته از خرد و حکمت ناب و اندیشه های

درست و روشن است و جلوه دیگر، ویژگی
عاطفی، احساسی و شیدایی آن است تا افزون
بر بنیانهای خردمندانه و منطقی در گستره
احساس و عاطفه امواج انسانهای علاقه مند را
شیفته و شیدا سازد تا آمیزه «اندیشه و عشق»،
«عمل صالح و سازنده» در محیط فردی و
اجتماعی فراهم نماید. بی شک این برجستگی
بس والا در مکتب اسلام، به عنوان آیینی
آسمانی، کامل و جامع به خوبی مشاهده
می شود. از این رو در معارف ناب اسلام، گریه
پیروان برای اندوه و مصایب پیشوایان، گریه
ضعف و زبونی نیست، بلکه اشکی است که
ارمغان آن «حماسه ای ژرف در دلها و دیده ها»
و «حادثه ای بزرگ در عقلها و اندیشه ها»ست!
در یک نگاه دانه های اشک سپاه احساس و
لشگر اندیشه اند که بر صورت انسانی آرمان گرا،
عقیده مند و شورآفرین دیده می شوند و امروز و
فردا و فرداهای او را همراه با پاکیها و
خوبیها می سازند.

به تعبیر زیبا و رسای حضرت امام
خمینی(ره) «گریه» و «فریاد» موجب بیداری
خواب آلودگان می شود و با «هیاهو»،
«نوحه خوانی»، «شعرخوانی» و «نثرخوانی»،
مکتب اسلام حفظ می گردد، همان گونه که
تاکنون حفظ شده است، پس گریه، مایه بقا و
جاودانگی مکتب است، سبب بسیج ملتها و
وحدت آنان است تا با یکپارچگی ملتها آنان
آسیب پذیر نشوند و در عرصه های سیاسی و
اجتماعی پیروز و سربلند باشند.^(۷)

«ویکتور هوگو» بهره مندی از اشک را
اینچنین توصیف می کند:

«خوشبخت آن کس است که خدا به او دلی
بخشیده که شایسته عشق و سوز و گداز است،
هر کسی اوضاع عالم و قلب انسانی را در آیینه
دو روی عشق و درد ندیده باشد، او هیچ
حقیقتی را ندیده و از دنیا چیزی
نفهمیده است.»^(۸)

سخن پروردگار حکیم و

پیشوایان معصوم(ع) در باره اشک

قرآن کریم «گریه» را شیوه دیرینه انبیای
الهی می شمرد، از سرشک غم دیدگان یعقوب
در فراق یوسف،^(۹) گریه نوح نبی^(۱۰) و اشک
چشمان شعیب پیامبر به درگاه الهی^(۱۱) سخن
گفته است و داوود را رسولی اهل اشک و
بکاء^(۱۲) معرفی فرموده و آخرین سفیر
سعادت آفرین خود، حضرت محمد(ص) و
اصحاب عزیز او را افرادی معرفی کرده است که
سرشک غم و اندوه از دیدگان خود جاری
می کردند^(۱۳) و با شنیدن آیات قرآن از خوف
الهی اشک می ریختند. چنانکه اصحاب صفه،
آن تهیدستان لبریز از ایمان را سپیدسیرتانی
می داند که با شنیدن آیات الهی اشک از
دیدگانشان جاری می گردید.^(۱۴)

برتر از چنین معارف گرانسنگ، آیات قرآن
خبر از «گریستن آسمان و زمین» در مرگ
مؤمنان می دهد و در باره بندگان
طغیانگر می فرماید:

«فما بکت علیهم السّماء و الارض و ما
کانوا منظرین؛^(۱۵)

پس گریه نکرد بر آنان آسمان و زمین و
مهلت نیز بدانان داده نشد.»

و صالحان و پاکان را این گونه می ستاید:

«و یخرّون للاذقان یبکون و یزیدهم
خشوعا؛^(۱۶)

و بر روی زمین می افتند و می گریند و بر
فروتنی آنها می افزاید.»

آثار ارزنده اجتماعی، اعتقادی، سیاسی،
روحی و اخلاقی اشک موجب گردیده است که
سیره معصومان علیهم السلام نیز بر چنین
روشی استوار باشد. آنان اشک را نیاز درونی
دانسته اند و بیرقی همیشه برافراشته برای
حفظ آرمانهای مکتب و راه رهروان برجسته و
حرکت آفرین آن می دانند. از این رو رسول
خدا(ص) چون زنان مدینه را در حال گریه و
سوک برای کشتگان خود در «احد» دید و از آن
سو، شیون کننده ای بر پیکر پاک عموی خود،
حضرت حمزه ندید، فرمود:

«و امّا حمزه فلا بواکی له؛^(۱۷)

اما عمویم حمزه گریه کنندگانی بر
بالین ندارد.»

و زنان فهیم، چون سخن رسول خدا(ص) را شنیدند، همگی به خانه حمزه رفتند و به سوگواری و اشک و آه پرداختند و پس از آن سنّت گردید که
صاحبان عزای هر شخصی، نخست به خانه حمزه رفته برای او می گریستند. و نیز چون خبر مرگ جعفر بن ابی طالب، به آن حضرت رسید، در حالی که
پیامبر(ص) می گریست، دیگران را به گریه تشویق می کرد و می فرمود:

«عَلی مثل جعفر فلتبک البواکی؛^(۱۸)

به مثل جعفر، گریه کنندگان باید بگریند.»

و همچنین با درگذشت همسر باوفا و مهربان پیامبر، حضرت خدیجه(ع)، رسول خدا(ص) به سوک و ماتم و عزا پرداخت و آن سال که مصادف با
رحلت عموی حضرت بود، «عام الحُزن» یعنی سال اندوه نامیده شد.

آری:

آنچنان کز برگ گل عطر و گلاب آید برون
تا که نامت می برم از دیده آب آید برون

تا نسوزد دل، نریزد اشک و خون از دیده ها
آتشی باید که خوناب کباب آید برون

گر نباشد مهر تو، دل را نباشد ارزشی
برگ بی حاصل شود گل، چون گلاب آید برون^(۱۹)

پرسشی از امروز؛ پاسخی برای هر روز

پرسشی که هرازگاهی برخی از ناآشنایان با مفاهیم ناب و آموزه های درس آموز اسلام با ژستی روشنفکرانه بدان می پردازند آن است که آثار اشک
برای امروز و فردای ما چیست؟ و آیا گریه نشانه ضعف و زبونی نیست؟ بهتر آن نیست به جای اشک، شادی کنیم و با خنده و قهقهه یاد و نام
قهرمانان تاریخ خود را حفظ نماییم تا هرگز به ما ملّت گریه و سوگواری نگویند، بلکه ملّت ما را، بانشاط و شادکام خطاب کنند!!

پاسخ را از دیدگاه دیرآشنایان با اسلام ناب محمدی جویا می شویم.

آنان «حفظ مکتب» را نخستین ره آورد اشک ارزشمند می دانند و معتقدند نثر و شعر، خطبه و خطابه، ندبه و نوحه و هیاهو شیوه های شایسته ای
برای حفظ آرمانهای آسمانی اسلام است، از این رو افزون بر بکاء، تباکی یعنی خود را به شکل گریه کنندگان در آوردن نیز دارای ارزش تلقی شده است.

«زنده نگه داشتن نهضت شهیدان به ویژه سید شهیدان آفرینش» دستاورد دیگری برای گریه است، زیرا با ریزش اشک، نهضت بقا و پایندگی
می یابد. دانه های اشک گریه کنندگان را همرنگ محبوب می سازد.

«بسیج نیروها و نمایش قدرت توده های دین باور» در مراسم سوگواری تجلی می کند، زیرا زمان یادآوری حادثه ها و حماسه ها، اندیشه ها را
شکوفا، احساسات را پرشتاب و یکایک اعضا را پرتوان می سازد و در مسیر همرنگی، یکسونگری و حرکت به سوی هدفی بلند و بالنده همگان را
هدایت می کند.

«جلوه های سیاسی اشک» که در نگاه پرنور پیشوایان معصوم(ع) بوده است، سبب گردیده که در هر سال و هر فصل و به مناسبتهای مختلف
نگاهی لبریز از عظمت و قداست به قشرهای مختلف در سطح جامعه معطوف شود و ملتهای دین باور، «ملت حماسه» نامیده شوند.

افزون بر چهار اثر آسمانی و قدسی گریه، «حفظ شعائر دینی و مظاهر الهی» در زمانها و مکانهای گوناگون موجب می شود که اشک و عزای
خداجویان و آرمان گرایان باعث حفظ مظاهر و مشاعر و جلوه های جاودان خدامحوری و دین باوری در گستره شهرها و روستاهای کوچک و بزرگ
می گردد و در یک سخن کوتاه با معرفتی والا، اشکها سیلهایی می شود که سدهای برافراشته شده از سوی دشمنان در برابر پیشبرد اهداف مکتب را
خرد می کند و دلها و دیده ها را باصفای خاطر و صلابت بی نظیر به پشت سر گذاشتن یکایک موانع تشویق می نماید.

در این حال همه با هم زمزمه می کنند و می گویند:

مردم عشقیم و در فصل فراق
رود جاری می کنیم از اشتیاق

اشک من در فصل باران زاده است
هقهقی دارم که توفان زاده است

رود عصمت، شط اشک گرم ماست
باغ عصمت در بهار شرم ماست^(۲۰)

اکنون با این نگرش روشن و روشنگر به
خوبی از ژرفای سخن امام حسین(ع) آگاه
می شویم که فرمود:

«اَنَا قَتیل العبره لا یذکرنی مؤمنٌ
اِلاّ بکی؛^(۲۱)

من کشته اشکم، هیچ مؤمنی مرا یاد
نمی کند مگر آنکه به خاطر مصیبتهایم ـ
می گرید.»

و راز و رمز گفتار امیر مؤمنان علی(ع) به
فرزند عزیز خود حسین(ع) را درمی یابیم که در
ایام کودکی به او می فرمود:

«یا قتیل العبرات؛^(۲۲)

ای کشته شده گریه ها.»

و یا عظمت تشویق و هدایت امام رضا(ع)
را به دست می آوریم که به یکی از
اصحاب فرمود:

«ای پسر شبیب! هرگاه خواستی بر چیزی
گریه کنی، بر حسین بن علی(ع) گریه کن.»^(۲۳)

چنانکه امیر آفرینش و سپهسالار هستی
حضرت مهدی(ع) با سخن سبز مهدوی خود
به سید الشهدا(ع) عرض کرد:

«ای جد عزیز! در مصایب و بلاهایی که بر
تو فرود آمد، هر صبح و شام سرشک غم و
اشک اندوه از دیدگان خود جاری می کنم و
چون اشکم تمام شد برای تو خون
گریه می نمایم.»^(۲۴)

از سوی دیگر، آموزه های دعاهای مختلف
را بیشتر احساس می کنیم که برای حفظ و
استمرار راه پیشوایان مظلوم، شیعیان هوشیار و
شیفته را به «گریه» یعنی ریزش اشک، «ندبه»
یعنی گریه بلند، «ضجّه» یعنی فریاد جانسوز و
«عجّه» یعنی شیون با حالتی از عمق جان
رهنمون می سازد و می فرماید:

«فَعَلی الاطائب من اهل بیت محمد و علی
ـ صلی ال