پاورپوینت کامل کودکان، زمین های آماده ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کودکان، زمین های آماده ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کودکان، زمین های آماده ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کودکان، زمین های آماده ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

>

۴۴

«سیتر» یکی از متفکران حوزه مطالعات
اجتماعی می گوید: «پدران و مادران، معلمانی
هستند که در مشکل ترین مدرسه دنیا یعنی
مدرسه آدم سازی خدمت می کنند. مدرسه ای
که خود پدر و مادر، مدیر، معلم و مستخدم آن
هستند و تعطیلات، ارتقای مقام و حقوقی
ندارند. مدرسه ای ۲۴ ساعته و ۳۶۵ روزه که
دست کم ۱۸ سال برای هر بچه ای خدمت
می کند. علاوه بر این مدرسه ای با ۲ رئیس که
با وجود این مشکلات بسیاری پیش می آید و
این سخت ترین، پراضطراب ترین و
پرزحمت ترین کار می باشد که احتیاج به حد
اعلای حوصله، گذشت، خوش اخلاقی،

کاردانی، علاقه، آگاهی و دانش دارد.»

وجود فرزندان توانمند و تدبیرساز دلیلی
مهم و بزرگ از شکل دادن مثبت بچه ها
توسط والدین می باشد. در پدران و مادران
باید نیرو، ظرفیت و قابلیتی نهفته باشد که
موجبات حرکت مؤثر و مفید بچه ها را فراهم
کند. در هر حال، وظیفه پدر و مادری حتی در
زمانی که فرزندی سر به راه داشته باشند کار
بسیار دشواری است. مثلاً با یک بچه گستاخ
چه باید کرد. وقتی پسر یا دخترتان در برابر
ساده ترین درخواست ها و معمولی ترین
حرف هایتان حاضرجوابی می کند یا از سر
لجبازی حرف نمی زند یا با سر جواب منفی
می دهد و شانه بالا می اندازد، چه
عکس العملی نشان می دهید؟ در حقیقت،
علت گستاخی بچه ها در اغلب اوقات برای
جلب توجه، محک زدن مهارت هایشان در جر
و بحث و یا تلاش جهت تسلط یافتن بر شما،
دوستان و یا معلمانشان می باشد. استفاده از
واژه هایی که دیگران را عصبانی و یا ناراحت
می کند، به بچه ها احساس غرور می بخشد. با
این حال نباید تمامی رفتارهای گستاخانه
عملی از روی مبارزه طلبی تلقی شود. زمانی
که خواسته های بچه ها با نظر و اقتدار والدین
تعارض دارد، آنان احساس نومیدی می کنند.
البته وقتی به کودکان خود می گویید تا کاری را
انجام دهند و یا محدودیت هایی را برایشان
اعمال می نمایید، باید که انتظار مقداری غر و
لند را داشته باشید.

شما زمانی که با بچه هایتان مؤدبانه رفتار
می نمایید، متقابلاً آنان نیز تمایل
فوق العاده ای به احترام نشان دادن از خود
بروز می نمایند. بر عکس، اگر همسر، دیگر
فرزندان و یا دوستانتان را بی قدر و مقدار
سازید، به او یاد خواهید داد که رنجاندن
دیگران با استفاده از کلمات آزاردهنده کار
خوب و شایسته ای است. توجه داشته باشید
که حتی نوزادان نیز هر آنچه را که می بینند
تقلید می نمایند. یکی از مؤثرترین راهها برای
آموختن رفتار صحیح به بچه ها این است که
هر گاه بر طبق نظر شما حرفی زد و یا عملی
کرد، او را تشویق نمایید. فرزندانتان را به
خاطر تعارف کردن، فروتنانه گوش دادن و یا
گفتگوی مؤدبانه اش تحسین نمایید و
هنگامی که تلاش دارد تا در شرایطی دشوار
جلوی زبانش را بگیرد و یا رفتارش را کنترل
نماید، بی اعتنا نباشید و به او نشان دهید که
قدردان تلاشش هستید. زمانی که بچه ها
عصبانی هستند و احساس می کنند حقشان
ضایع شده و یا نسبت به آنان بی اعتنا هستید،
پرخاشگر می شوند. این نوع بروز احساسات
پایدار نمی باشد. بنابراین شما نباید حرف های
آنان را به دل بگیرید. در عوض باید به آنها
توضیح دهید که چنانچه بدزبان باشند
دیگران فکر می کنند به حقوقشان تجاوز شده،
ناراحت شده و احساساتشان جریحه دار
می شود. تأثیرات منفی واژه هایی را که بچه ها
به شما یا اطرافیان نسبت می دهد به آرامی
توضیح و تذکر دهید. چرا که حتی یک کودک
سه ساله نیز هنگامی که به او می گویید
احساسات شما را جریحه دار کرده، این
موضوع را درک می نماید.

تجربه نشان داده است که اکثر تنبلی ها
در بچه ها به علل عاطفی می باشد. این نوع
بچه های تنبل به لحاظ جسمی، سالم و دارای
هوش کافی می باشند. اما کار و فعالیت
خواسته شده از آنان، متناسب با ذوق و
نیازهای آنان نمی باشد. هر نوع تلاشی باید
در بچه ها مختصر علاقه ای ایجاد نماید و
گرنه فعالیت برایشان دشوار خواهد بود و به
تنبلی مبدل خواهد شد. علت این عدم علاقه
می تواند اضطراب، تناقض، احساس حقارت،
عدم اعتماد به نفس، حسادت، ترس،
سرکوفت و تنبیه، عدم بروز قابلیت ها،
خیال پروری و تهدید عاطفی در برابر پدر و
مادر یا معلمین باشد.

عدم تفاهم پدر و مادر، حسادت میان
برادران و خواهران، احساس عدم امنیت
عاطفی یا احساس گناه، بچه ها را پرخاشگر یا
تنبل می سازد. این گونه موارد از دلایلی
هستند که بچه ها را ناتوان از دقت مداوم
می سازند. البته باید توجه داشت که کودکان
شیطان و بازیگوش، تنبل نیستند بلکه بد
عمل می کنند یعنی که به آنچه در کلاس
درس گفته شده و می شود دقت نمی نمایند.
شیطنت در سنین مختلف متفاوت می باشد و
در سن ۶ ـ ۷ سالگی امری عادی است. آنچه
که عادی نیست انتظار آرامش از کودکان در
این سنین می باشد. برای مبارزه با پرحرفی و
شیطنت بچه ها در این سن، آنان را به
پیشرفت در کارهایشان امیدوار نمایید و آنها را
تنبیه نکنید چرا که باعث تشدید شیطنتشان
می شود. کودکان باهوشی که خوب درس
نمی خوانند، ممکن است با خانواده های خود
درگیر شوند و حتی برای مقابله با آنها
(لجبازی کردن) سعی نمایند در کارهایشان
موفق نباشند و به نحوی در خانه و مدرسه
خلافکاری و نافرمانی خود را به نمایش در
آورند. علل رنجش بچه ها از والدین ممکن
است:

۱ـ مدام شاهد نزاع والدینشان باشند و
ناخواسته هر دفعه مجبور باشند تا جانب پدر
یا مادر را بگیرند.

۲ـ تولد نوزاد جدید که بچه سعی می کند
با درس نخواندن و لجبازی کردن جلب توجه
نموده و از والدین خود بدین نحو انتقام بگیرد.

۳ـ کمبود محبت در دوران کودکی نیز
می تواند یکی از دلایل تنبلی بچه ها در
مدرسه باشد.

نکته دیگر اینکه هرگز دیگران، اعم از
خواهر و برادر و کودکان و نوجوانان دیگر را به
رخ فرزندان خود نکشیم و بر توانایی های آنان
و نقاط ضعف فرزندان خود انگشت نگذاریم.
همه پدر و مادرها باید بدانند که اولاً همه
بچه ها مثل هم نیستند، ثانیا همه بچه ها هم
نقطه ضعف دارند و هم نقطه قوت. پس به
هوش باشیم تا با بزرگ کردن ناتوانی های
فرزند خود و توانایی های دیگران موجب
نشویم که فرزندمان احساس خودکم بینی و
حقارت نماید، اعتماد به نفسش را از دست
بدهد، نسبت به توانایی های واقعی خود
بی اعتماد شود و به توانایی های خداداده اش
بی توجهی نماید و بسیاری از توانایی های
بالقوه خود را فعلیت نبخشد و …

جلوگیری از دعواها و جار و جنجال های
خانوادگی که باعث عصبانیت می شود، همیشه
امکان پذیر نیست و به همین دلیل لازم است
به فرزندان خود روش های کاهش برخوردها
را یاد بدهید. چرا که در این صورت، وی زمان
بیشتری را برای فکر کردن و تصمیم گیری در
مورد مسائل را داشته و می تواند به سرعت
عکس العمل نشان بدهد. زمانی که بچه ها با
صدای بلند فریاد می زنند، می توانید به آنها
فرصت کافی بدهید تا از حالت خود فاصله
بگیرند. حالتی که در بسیاری از مواقع
می تواند مانع خشونت بچه ها بشود. چنانچه

بچه شما می تواند و قادر است چنین کاری را
انجام بدهد، بنابراین می توان گفت وی در
موقعیتی قرار دارد که قادر است به جای
عصبانی شدن و منفجر شدن، مشکل خویش
را به کمک دیگران و به آرامی حل کند.

یکی از روش هایی که به بچه ها کمک
می کند، صحبت کردن صریح و روشن با
آنهاست. صحبت راجع به اینکه وقتی
عصبانی می شوید، چه می کنید؟ شاید توضیح
دادن این مطلب که بعد از عصبانیت، قدم
زدن در تنهایی و یا با دوستی درد دل کردن،
تا چه حد شما را آرام می کند، در او تأثیرات