پاورپوینت کامل خانواده؛ جوان و اوقات فراغت ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خانواده؛ جوان و اوقات فراغت ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خانواده؛ جوان و اوقات فراغت ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خانواده؛ جوان و اوقات فراغت ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

>

فرازی فروزان در زندگی

از فراغت میان ناز و نَعیم

وز ملامت میان تاب و تَبیم

همه، دلدادگانِ پاک دلیم

همه، تردامنان خشک لبیم^(۱)

«اوقات فراغت»، لحظات زیبا و زرین
زندگی است که متفاوت از دیگر روزها و
هفته ها، باعث رضایت درونی و افزایش
شادکامی انسان می شود؛ هر یک از ما را از
«تکرار» و «یکنواختی» نجات می دهد و با
جدا شدن از «روزمرّگی»، زمینه ساز سلامت
از هیجانات زیانبخش و احساسات منفی
گردیده، شفابخش خستگی های روحی و
آسیب های روانی در زندگی می شود و در پرتو
فراغت مطلوب، به «تعادل و سلامت روان»
دست می یابیم و با چنین رخداد خجسته ای،
افسردگی ها، غم ها، غصه ها، تلاطم ها و
درگیری های متعدد و متفاوت از جسم و جان
ما دور می شود.

«فلسفه اوقات فراغت»، ارتباطی
منطقی با «فلسفه زندگی» دارد و در حقیقت
زیرمجموعه و تابعی از آن محسوب می شود و
با اوقات رسمی زندگی فرد نیز در ارتباط
است؛ با این توضیح که هر گاه هر یک از ما
بتوانیم از اوقات رسمی خود به خوبی استفاده
کنیم، قادر به استفاده مطلوب از اوقات فراغت
خویش خواهیم بود.

ارتباط منطقی فلسفه اوقات فراغت با
هدف خلقت، ضرورت تدوین یک فلسفه
ارضاءکننده زندگی را مشخص می سازد و
چنین بینشی نسبت به زندگی، روح رضایت را
در آدمی پرورش می دهد و توان لازم را برای
دیگر بخش های زندگی فراهم می سازد، از
این رو چنین می توان نتیجه گرفت که آنهایی
بهتر از دیگران به نیازهای زندگی خود پاسخ
می دهند که بهتر از آنها می توانند برای اوقات
فراغت شان، طرح و برنامه ای داشته باشند؛
تمدد جسم و جان، آرامش روح و روان،

افزایش شادی و شادکامی پیدا و پنهان را
نصیب خود سازند و در این فرصت سبز و
دوست داشتنی، دریچه هایی به عالم بیرون
گشوده، نگاهی نو، به خود، خلقت و خداوند
بیابند و با این نگاه ناب از لغزش ها و
ریزش های اعتقادی، اخلاقی و اجتماعی
مصون مانند و فردایی بهتر، آرام تر، شیرین تر
و دلنشین تر برای خود رقم زنند.

اوقات فراغت در آموزه های آسمانی

در فرهنگ و اندیشه اسلامی، اوقات
فراغت با بیهودگی و معطلی یا آلودگی و
روزمرّگی، همسو نیست، بلکه فراغت، فرصت
مجددی برای تلاش و کوشش بی پایان
زندگی است؛^(۲) که در آن گرچه «فعالیت های
ظاهری و فیزیکی» تعطیل می شود اما
«فعالیت های فکری»، «جوشش شناخت و
بینش درونی» و «سفر به دیار قرب و قرار
الهی با پاکی نیت و تابناکی اندیشه» آغاز
می شود و سوغات های این سفر تا هفته ها و
ماهها و گاه سال های بسیار، روشنی بخش
شب ها و روزهای زندگی خواهد بود.

از این رو امام سجاد(ع) از پیشگاه
پروردگار پر مهر چنین درخواست می کند:

«[خدایا]، اگر برای ما فراغتی از کارها
مقدر فرموده ای، آن را فراغت سالم قرار ده
که در آن، گناهی ما را در نیابد و خستگی به ما
رو نیاورد تا (فرشتگان) و نویسندگان بدی ها
با پرونده ای خالی از بیان گناهان مان از سوی
ما بازگردند و نویسندگان نیکی ها به
خاطر نیکی هایی که از ما نوشته اند،
شادمان شوند.»^(۳)

چنین بینشی موجب گردیده که پاکان و
خوبان در دعاهای خود «طلب فراغت»
می کردند و برای اجابت خواسته خویش آن را
با صلوات بر محمد و آل محمد آغاز
می نمودند و می گفتند:

«الّلهم صلّ علی محمّد و آل محمّد و
ارزقنی فیه الصّحه و الفراغ …؛^(۴)

خدایا! درود فرست بر محمد و آل او و
روزی ام فرما در این ماه [مبارک رمضان[
سلامت و فراغت [برای بازگشت به خویش و
توجه و توبه به سوی تو.]»

همان گونه که در روز عزیز و شریف
عرفه، افزون بر دستیابی، درک حقیقی اوقات
فراغت یعنی حرکت در مسیر عبودیت و
رسیدن به قله قرب الهی را می جوییم و از
خداوند مدد می طلبیم تا گشایشی شایسته در
روح و روان ما پدید آید و جامه جان ما با عطر
عبودیت و بندگی معطر گردد. (وَ اَذِقْنی طَعْمَ
الْفَراغ لِما تُحبُّ بِسِعَهٍ مِنْ سِعَتِکْ …)^(۵)

اوقات فراغت؛ آسیب ها و آفت ها

صائب چو سرو و بید ز بی حاصلی مُدام

در باغ روزگار خجالت کشیده ایم

بوده است گوشه دل خود در جهان خاک

جایی که ما نفس به فراغت کشیده ایم^(۶)

بینش ها و روش های متفاوت یا متناقض
ما در باره اوقات فراغت، این موضوع را چون
خنده و شادی یا شوخی و شادمانی، دارای دو
جلوه زیبا و روح نواز یا زشت و روح خراش
کرده است، به گونه ای که این نعمت بزرگ
الهی را که در کنار «صحت و سلامتی» قرار
دارد و مورد سؤال خدای مهربان در روز
رستاخیز واقع می شود (ثم لتسئلن یومئذ
عن النعیم،^(۷) الصّحه و الفراغ^(۸))، دستخوش
افراط ها، تفریط ها، سیاهی ها و تباهی ها
می کند.

این رخداد تلخ آنگاه پدید می آید که
«اوقات فراغت» حاصلی جز بی حاصلی،
پوچی، بطالت و خوشگذرانی بی هدف نداشته
باشد و تنها به عنوان «هدف زندگی»، بی هیچ
پشتوانه انسانی و ارزشی نگریسته شود و
«بیکاری» در آن، دلیل دست زدن به «هر
کاری» تلقی گردد! از این رو برخی «فراغت
زمانی»، «توانایی جسمانی» و «توانمندی
مالی» را فسادآور دانسته، چنین می گویند:

«اِنَّ الشَّبابَ و الفِراغَ و الجِدَه

مفسدهٌ للمرء ای مفسده؛^(۹)

همانا جوانی، فراغت و ثروت موجب
فساد و تباهی است، فسادی بزرگ و بسیار».

رسول گرامی اسلام(ص) با نگاهی پر
نور، «فراغت» و «سلامت» را همپای هم
دانسته و در باره این دو می فرماید:

«خُلّتان کثیرٌ من النّاس فیهما مفتون:
الصّحه و الفراغ؛^(۱۰)

دو چیز است که بسیاری از مردم با آن
امتحان شده اند و فریب خورده اند: صحّت و
فراغت.» و امام علی(ع) با توجه به آیه «فَاِذا
فَرَغْتَ فَانْصَبْ؛ پس چون فراغت یافتی به
کار دیگری بپرداز.» می فرمود:

«آگاه باشید که دنیا سرای بلا و امتحان
است که ساکنان آن زمانی را به فراغت،
بیکاری و بیهودگی سپری نمی کنند مگر آنکه
حسرت و پشیمانی بسیاری بر آنان در روز
قیامت خواهد بود.»^(۱۱) این راهبرد روشنگر
موجب گردیده که در مجموعه معارف وحیانی
و آموزه های ربانی افراد «نوّام» و «کثیرالنوم»
یعنی پرخواب و کم کار و انسان های «کثره
الفراغ^(۱۲)» یعنی پر فراغت و کم فعالیت،
نکوهش بسیار شوند، به گونه ای که مورد
بغض و غضب خداوند قرار گیرند، زیرا
لحظه های پر بار و سرنوشت ساز زندگی خود
را که مهر و کابین خوشبختی آنان در دنیا و
سعادت شان در آخرت^(۱۳) است و باید همراه
با کیمیای اطاعت و عبودیت، جاودان سازند،
پوچ و بی ارزش ساخته اند.

داوود نبی(ع) با زیبانگری خویش،
مجموعه ای از صفات برجسته انسان های
ارزشمدار و خداجو را در حدیثی چنین بازگو
می فرماید:

«خردمند صاحبدل، اوقات خود را جز در
چهار مورد صرف نمی کند: مناجات با خدا،
محاسبه نفس، ملاقات با دوستان صمیمی و
دینی که خیرخواه او بوده و عیب های وی را به
او گوشزد کنند، و لذت های پاک و شایسته که
پروردگار مجاز دانسته است.»^(۱۴)

راهکارها و توصیه ها به اولیا، مربیان

و مبلّغان

به کارگیری توصیه ها و پیشنهادهای زیر
در تنظیم، تدوین و تصویب اوقات فراغت
جوانان و نوجوانان جهت بازدهی بیشتر و
شکوفایی فراوان تر بسیار مفید و مؤثر
خواهد بود:

۱. بهره گیری از رایزنی و مشورت با نسل
نو برای تنظیم برنامه های اوقات فراغت،
اشتیاق آنان را در شروع