پاورپوینت کامل «گزینشی از خطبه های آیت اللّه ابراهیم امینی، در نماز جمعه قم ;بخش دوم» ۱۰۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل «گزینشی از خطبه های آیت اللّه ابراهیم امینی، در نماز جمعه قم ;بخش دوم» ۱۰۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل «گزینشی از خطبه های آیت اللّه ابراهیم امینی، در نماز جمعه قم ;بخش دوم» ۱۰۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل «گزینشی از خطبه های آیت اللّه ابراهیم امینی، در نماز جمعه قم ;بخش دوم» ۱۰۱ اسلاید در PowerPoint :

>

تشریفات زاید، مهریه سنگین، جهازیه زیاد

»

اشاره

حضرت آیت اللّه امینی، چندی است که دشواری ها و موانع ازدواج را محور اصلی خطبه های خویش در نماز جمعه قم قرار
داده و در هر نوبت به یکی از ابعاد این موضوع اجتماعی فرهنگی می پردازند. چنان که در مقدمه بخش اول توضیح دادیم،
اهمیت موضوع، و تجربه و اشراف ایشان در مسائل خانواده که به دهها سال پیش برمی گردد و نکته هایی راهگشا که در مباحث
ایشان وجود دارد، مجله را بر آن داشت که متن خطبه ها در موضوع یادشده را عینا، و البته با اندکی ویرایش، برای خوانندگان
منعکس کند. به آن امید که گامی مفید در جهت کاهش موانع و تنگناهای ازدواج جوانان به شمار رود و جامعه اسلامی با بهره
جستن از چنین دیدگاههایی و با حُسن تدبیر و مدیریت همه جانبه، بتواند مسیر و روش درستی در این مسئله حیاتی
پیش گیرد.

بخش اول شامل چهار خطبه می شد. در این بخش، متن سه خطبه دیگر تقدیم شده است. مجله امیدوار است در ادامه این
مباحث، بخش های بعدی را نیز تقدیم علاقه مندان کند. خوشحال می شویم خوانندگان محترم نیز اگر پرسش یا نظری در
خصوص این مباحث دارند ما را از آن آگاه کنند. بار دیگر از حضرت آیت اللّه امینی به خاطر همراهی و مساعدت شان
سپاسگزاری می کنیم.* * *

جمعه ۲۷/۶/۸۳ ـ قم

تشریفات زاید و مسئولیت

مسئولان

یکی از مشکلات ازدواج جوانان ما،
تشریفات زایدی است که متأسفانه جامعه ما
به آن آلوده شده است. این سبب می شود که
ازدواج ها به تأخیر بیفتد، حتی در بسیاری از
اوقات سبب می شود که پسر و دختر برای
همیشه از ازدواج کردن و تشکیل خانواده
محروم شوند.

تشریفات دست و پاگیر را همه شما
مشاهده می کنید و می دانید، مثلاً در مراسم
عقد و عروسی چه کارهایی که می شود و هیچ
ضرورتی ندارند، مانند خریدهای سنگینی که
باید برای عروس و داماد شود، از لباس و زر و
زیور و امثال اینها. علاوه بر آن، هدیه ها و
خریدهای غیر عاقلانه ای است که برای
خانواده عروس و خانواده داماد صورت
می گیرد. تهیه این هدیه ها هم از روی ناچاری
و برای حفظ آبروی دو خانواده انجام می شود.

برگزاری مراسم هم هزینه های زیادی
دارد که اگر در تالار برگزار شود، البته در
صورتی که قدرت داشته باشند، با آن همه
تشریفات زایدی است که در تالارها مشاهده
می شود؛ مانند وجود انواع شیرینی ها،
شربت ها، تزئین گل ها، غذاها و دسرهای
متنوع و میوه های گوناگون که هزینه های
سنگینی را بر عروس و داماد و خانواده آنها
تحمیل می کند. برای بردن عروس هم باید
چندصد هزار تومان بدهند و شاخه های گل

بخرند، آن هم فقط برای چند ساعت جلو و
عقب ماشین بگذارند و در خیابان ها بچرخانند
برای اینکه بگویند می خواهیم عروسی کنیم!
این تشریفات کجای درد جامعه را دوا
می کند؟! این تشریفات، مسائل زاید و
بی خودی است، مخصوصا تشریفاتی که در
تالارها انجام می گیرد که از بیان آنها
خودداری می کنم و گرنه نمونه هایی برای
بازگو کردن داشتم تا ببینید چقدر هزینه
می کنند! آن ریخت و پاش ها و هدایا و
سکه هایی که می دهند و متأسفانه کارهای
دیگری که همه شاهد آن هستید.

اینها جزء ازدواج نیست. ازدواج، امر ساده
و نیاز طبیعی انسان است و باید مثل غذا و
چیزهای دیگری که برای انسان ضرورت
دارد، برای او تأمین شود و با فرا رسیدن زمان
مناسب، باید ازدواج کرد. این همه تشریفات
ضرورت ندارد، بلکه تشریفات، مضرّ و کار
بسیار اشتباهی است. متأسفانه علاوه بر این،
گاهی در این مجالس، کارهای حرامی هم
اتفاق می افتد از قبیل موسیقی های غیر مجاز
و حرام و خدای ناکرده، مصرف مشروبات
الکلی. مایه تأسف است! از یک جامعه
اسلامی که مدعی برپایی حکومت اسلامی
است، بعید است! اسلام کی اینها را
گفته است؟!

آثار منفی تشریفات زاید

وقتی تشریفات زیاد شد، پسر و دختر
می گویند پس حتما باید باشد و پدر و مادر
ناچارند بپذیرند و از راه قرض و وام و یا از
راههای دیگر هزینه تشریفات را فراهم کنند،
حتی گاهی از راه سرقت! در جایی نوشته بود
کسی را برای سرقت گرفته بودند و او گفته
بود: می خواستم برای مراسم عروسی دخترم
هزینه کنم، به ناچار دست به سرقت زدم! آیا
این کار درست و عاقلانه است؟ آیا این وضع
صحیح است؟ متأسفانه این وضع در ابتدا از
قشر مرفهان جامعه شروع می شود؛ یعنی
کسانی که دارای ثروت و مکنت هستند و
درآمد حسابی دارند. اینها شروع به این کار
می کنند برای اینکه رفاه و شخصیت خودشان
را به رُخ مردم بکشند و بگویند ما دارا هستیم
و می توانیم این کارها را بکنیم! آنها چنین
مجالسی را در تالارها و برابر چشم همگان
برپا می کنند و با ماشین ها این طرف و آن
طرف می چرخانند و به این صورت می خواهند
خود را به دیگران نشان بدهند.

از آن طرف، وقتی طبقه متوسط این
برنامه ها را می بیند، از روی رقابت و برای
اینکه کمتر از آنها نباشد، به تشریفات روی
می آورد، مخصوصا اگر دختران و پسران هم
چنین تشریفاتی را تقاضا کنند! از روی ناچاری
و به هر طریق ممکن که قرض کنند و یا وام
بگیرند، حتی از راه دزدی (همان طور که
گفتم) به دنبال آن هستند که تشریفات را به
خوبی انجام بدهند و به قول خودشان
آبروداری کنند! طبقه فقیر جامعه هم که
چیزی ندارند، ناچار می شوند به هر طریقی
خودشان را با طبقات بالاتر همگام کنند و از
آنها عقب نیفتند.

متأسفانه این وضعی است که جامعه ما
شدیدا به آن گرفتار شده و اسباب ناراحتی
زیادی را برای افراد فراهم کرده است. علت
اینکه بسیاری از جوانان و همین طور
خانواده هایشان از ازدواج فرار می کنند، این
است که نمی توانند این هزینه ها را تحمل
کنند. علت این گرفتاری، آن بی انصاف هایی
هستند که در سطح بالای جامعه این کارها را
می کنند و دیگران را هم به این طریق به
دنبال خود می کشند و طبقات پایین تر چاره ای
جز این ندارند.

ازدواج این همه تشریفات نمی خواهد!
سابقا این گونه نبود. اوایل جوانی ما البته
تشریفات بود، اما نه اینقدر! تشریفات اینقدر
زیاد نبود و یک زندگی سر و ساده ای بود و
مراسم را در خانه هایشان برپا می کردند. نه
تالاری بود و نه پذیرایی های این گونه. این
پذیرایی ها چیست؟! پذیرایی هایی که قسمتی
از آنها قطعا اسراف و تبذیر و حرام است. در
جمهوری اسلامی برپایی چنین مجالسی

برای ما ننگ است و مایه شرمندگی. ما باید
برای وضع به وجود آمده شرمنده باشیم.

وضعی را که مشاهده می کنیم، برای
جوانان ما یک مشکل جدی است. حال اگر
کارهای حرام نیز داخل این برنامه ها باشد،
دیگر وا مصیبت! من خجالت می کشم ریخت
و پاش هایی را که در این مجالس صورت
می گیرد، خدمت شما عرض کنم و وقت عزیز
شما را بگیرم، ولی خودتان همه آنها را
می دانید و می فهمید. برای رفع این مشکل
چه باید کرد؟ آیا باید همین طور به مسابقه و
چشم و هم چشمی ادامه دهیم و هیچ کس هم
به فکر نباشد؟

جامعه ما در حال سوختن است! جوانان
ما در حال فاسد شدن هستند برای اینکه
نمی توانند ازدواج کنند! با این تشریفات چه
کنند؟! هیچ کس به فکر اصلاح این مسائل
نیست! اگر مسلمانیم، که اسلام اجازه انجام
این تشریفات را نداده است! اگر متمدن و
روشنفکر هستیم، در کجای جهان
روشنفکران این گونه و با این همه تشریفات
ازدواج می کنند؟! واللّه این گونه نیست! حتی
در کشورهای اروپایی که اینقدر به خودشان
می نازند و یا در کشورهای دیگر، تشریفات
ازدواج اینقدر نیست؛ اصلاً این تشریفات
را ندارند.

مثال عرض می کنم، گرچه خوب نیست:
مرا به خطبه خوانی عقدی که زن و شوهر هر
دو مسلمان و از طبقه متوسط بودند، نه خیلی
ثروتمند و نه فقیر، در یکی از کشورهای
اروپایی دعوت کرده بودند. من هم چون آنها
را ندیده بودم، فکر می کردم با چه تشریفاتی
روبه رو خواهم شد، اما مرا به سالن کوچکی که
مرکز فرهنگی آنها بود و مسائل اسلامی خود
را در آنجا انجام می دادند، بردند. سالنی بود که
مبل و صندلی نداشت و فرش آن فقط موکت
بود. برای مراسم در حدود سی ـ چهل نفر
میهمان دعوت کرده بودند که آنها هم روی
زمین نشسته بودند، با اینکه می دانید معمولاً
اروپایی ها روی صندلی می نشینند و روی
زمین نشستن برای آنها سخت است، ولی در
این میهمانی همه روی موکت نشسته بودند.
از داماد پرسیدم: مهریه چقدر است؟ در پاسخ
گفت (دقیقا یادم نیست یا) بیست پوند و یا ده
پوند. گفتم: ده پوند؛ بیست پوند؟! گفت: بله.
گفتم: این مقدار خیلی کم است. مقدارش را
بیشتر کن؛ حداقل صد یا دویست پوند. گفت:
هر جور شما می گویید. دخترخانم گفت: آقا!
لازم نیست برای اینکه اسلام فقط اصل مَهر
را لازم دانسته است و به زیاد و کم آن کاری
ندارد. در اینجا مرسوم است که اصلاً
مهر نباشد.

به هر حال، داماد مقداری را که من
پیشنهاد کردم قبول کرد. بعد از آنکه عقد را با
تشریفات کمی خواندیم، چند پاکت شیرینی
آوردند جلوی میهمانان گرفتند و هر کسی
یک بسته شیرینی برمی داشت. وقتی هم
خواستند ولیمه بدهند، در سالن یک سفره
پلاستیکی پهن کردند و مقداری پلو و خورش
را که در ظروف یک بار مصرف ریخته بودند،
به میهمانان دادند! این یک مجلس ازدواج
بود.

خدا می داند که شرمنده شدم و تأسف
خوردم! این زندگی چقدر ساده است! مگر
مجموع اینها چقدر هزینه دارد؟! خیلی ساده و
خیلی راحت! با خود گفتم: اگر ما این گونه
بودیم چقدر ازدواج هایمان راحت بود. چه
کسی تشریفات را آورده است؟ این چه کاری
است که کرده ایم؟

به هر حال، این تشریفات غیر عقلانی
است. چرا مسئولان به فکر اصلاح نمی افتند؟

مسئولیت مدیران و مسئولان

پیشنهاد من برای حل مشکل آن است
که اوّلاً، کسانی که ابزار تبلیغ در اختیار دارند،
مثل صدا و سیما و دیگر نهادها، زندگی ها و
ازدواج های تشریفاتی را اصلاً ترویج نکنند،
حتی افرادی که می خواهند فیلم بسازند، در
فیلم ها یک زندگی ساده ارائه کنند، نه یک
زندگی مرفه و با آن همه تشریفات.

علاوه بر آن، با گفتار و عمل خود،
ازدواج های ساده را ترویج کنند، به گونه ای که
مردم احساس کنند وجود تشریفات در ازدواج
ضد ارزش است.

از طرف دیگر، شخصیت های بزرگ
جامعه در این گونه مجالس شرکت نکنند و
اگر هم شرکت می کنند، شرط کنند که
تشریفات نباشد و یا لااقل کم باشد. وقتی
فلان شخصیت در مجالسی این گونه شرکت
می کند، حضورش، تشویق آنها است. دیگران
هم می بینند و می خواهند این کارها را بکنند.
ما آلوده ایم! چرا شخصیت های بزرگ ما به
فکر نمی افتند؟ چرا این مشکل را حل
نمی کنند؟

به هر حال، در مرحله اوّل، باید
ازدواج های ساده را ترویج کرد و این فرهنگ
را در جامعه جا انداخت.

در مرحله دوم که بسیار مهم است،
شخصیت های بزرگ کشور سعی کنند
ازدواج هایی را که در فامیل یا برای
فرزندان شان صورت می گیرد، به سادگی
برگزار کنند؛ تا مردم ببینند! «الناس علی
دین ملوکهم».

مردم بالای دست خود را می بینند. وقتی
مردم دیدند فلان شخصیت که دارای مقام
است، در تالار عظیم و با آن همه تشریفات و
ریخت و پاش ها مراسم ازدواج پسر یا
دخترش را برگزار می کند، بدبین می شوند
و خودشان هم به ناچار به همان سو
حرکت می کنند.

من از مسئولان خواهش می کنم که این
کار را بکنند و تصمیم بگیرند در مراسم پر
تشریفات حضور پیدا نکنند. چه اشکالی دارد؟!
اگر دعوتش می کنند به ایشان بگوید اگر
مجلس ساده است و تشریفات ندارد، می آیم و
گرنه شرکت نمی کنم.

پروردگارا، جوانان ما را در حل این مشکل
توفیق عنایت بفرما! وسیله ازدواج ساده را
برای جوان های ما فراهم بفرما!

پروردگارا! ما و جامعه ما را از این عادت
بسیار زشت و دست و پاگیر نجات بده!
مسئولان ما را در راه و فکر حل این مشکل و
مشکلاتی از این قبیل قرار بده!

جمعه ۱۷/۷/۸۳

مهریه های سنگین

یکی دیگر از مشکلات بزرگ که سبب
می شود ازدواج به تأخیر بیفتد و حتی گاهی به
تجرد و عزب ماندن همیشگی جوانان
بینجامد، مهریه های سنگین و جهازیه های
سنگین است. امروز در باره مهریه صحبت
می کنم و در جلسه آینده راجع به جهاز.

شارع مقدس اسلام اصل مَهر را
پسندیده، بلکه به آن دستور داده است و
ازدواج را بدون تعیین مهریه اصلاً درست
نمی داند. بر خلاف سایر اقوام و ادیان که
بسیاری از آنها اصلاً مهریه را پیش بینی
نکرده اند، اسلام مهریه را در ازدواج پیش بینی
کرده است. اسلام در مقدار مَهر، حد معینی را
پیش بینی نکرده، بلکه به فرمایش امام
صادق(ع): «ما تراضیا علیه»؛ مقدار مهر آن
حدی است که زن و شوهر توافق کنند و مورد
رضایت آنها باشد. با این حال، اسلام در
حداقل و حداکثر مهر نظر داده است. در
حدیثی امیرالمؤمنین(ع) فرمود: «من کراهت
دارم از آنکه مهر کمتر از ده درهم باشد.»

با این بیان روشن است که ایشان موافق
افراط و تفریط نیست، به حدی که یک مرتبه
اصل مهر را حذف و یا خیلی کم کنند. به
همین دلیل، می فرمایند از مهریه کمتر از ده
درهم کراهت دارم و به آن راضی نیستم.

اسلام در حداکثر مهریه نیز دخالت کرده
و در احادیثی از مزایده و مسابقه در افزایش
مهر نهی کرده و آن را امر زشتی دانسته
است. از باب نمونه به حدیثی اشاره می کنم:

عن علی ـ علیه السلام ـ قال: «لا تغالوا
بمهور النساء فتکون عداوه؛

امیرالمؤمنین ـ علیه السلام ـ فرمود: در
ازدیاد مهر مسابقه نگذارید که باعث
دشمنی می شود.»

ازدیاد مهر یعنی اینکه فردی بگوید فلان
مقدار و دیگری از روی چشم و هم چشمی
مبلغ بیشتری بگوید. زیاده روی نکنید و در
مهریه های زنان را مسابقه و زیادی بیش از
حد معمول نگذارید. اگر مهر زیاد شد، عداوت
و دشمنی را به دنبال می آورد و بین عروس و
داماد کدورت پیدا می شود؛ چون از یک طرف،
داماد فکر می کند خانواده عروس به او اعتماد
نکرده اند و به همین دلیل، مهریه را سنگین
گرفته اند، پس نسبت به خانواده عروس بدبین
می شود. از طرف دیگر، نسبت به عروس هم
نظر منفی پیدا می کند و با خود می گوید چرا
عروسی که می خواهد با من و در کنار من
زندگی کند، اینقدر در مقدار مهریه سخت
گرفت؟! با همین مسائل، عداوت و دشمنی
ایجاد می شود. در روایات دیگری نیز نظیر
این مطلب آمده است.

تأکید بر مهریه متوسط

بنابراین، اسلام حد اعتدال در مقدار
مهریه را می پسندد و از جانب خدا به پیغمبر
وحی شده است که مهر زنان را این مبلغ قرار
بده و پیغمبر در این باره رسما دخالت کرد:
«أوحی اللّه ُ إلی نبیِّه ـ صلّی اللّه علیه و آله و
سلّم ـ : عن سَنِّ مهور المؤمنات خمس مئه
درهم ففعل ذلک رسول اللّه ؛

مسئله مهر به حدی مهم بود که خداوند
به پیغمبر وحی کرد: مهر زنان مؤمن را پانصد
درهم قرار بده و رسول خدا هم به دستور
پروردگار عمل کرد.»

سنت پیغمبر بر همین اصل بود که اگر
می خواست دخترانش را شوهر دهد، پانصد
درهم را مهریه آنان قرار می داد، چنان که در
مهریه حضرت زهرا(س) انجام داد. چنانچه
می خواست خودش ازدواج کند، پانصد درهم
را مهریه همسرش قرار می داد و اگر
می خواست برای مؤمنان عقد ازدواج بخواند،
مهریه آنان را پانصد درهم قرار می داد.

البته برای ما خیلی روشن نیست که
ارزش درهم در آن زمان چقدر بوده است. به
هر حال، در آن زمان دو پول رایج بود: درهم
و دینار. ارزش درهم در آن زمان معلوم و
مشخص نیست. اینکه سابقا عده ای می گفتند
مهرالسنّه بیست و پنج تومان است یا بعد از
آن، به دویست و پنجاه تومان افزایش پیدا
کرد و بعد مقداری زیادتر شد، معلوم نیست
درست و یا دقیق باشد. پس باید حساب کرد
که در آن زمان با پانصد درهم چه می شد کرد

و چه خرید؟ ظاهرا مبلغ کمی نبوده، اما خیلی
هم زیاد نبوده و در حدّ متوسطی بوده است؛
یعنی به حدی بوده که پیغمبر اسلام با همین
مهریه، جهازیه حضرت زهرا(س) را که
جهازیه ساده ای بود، خریدند. بنابراین،
نمی توانیم به طور دقیق بگوییم ارزش پانصد
درهم چقدر بوده است، اما می توان این طور
استنباط کرد و فهمید که در حدّ متوسطی