پاورپوینت کامل زنان و زمامداران صفوی ۱۰۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زنان و زمامداران صفوی ۱۰۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زنان و زمامداران صفوی ۱۰۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زنان و زمامداران صفوی ۱۰۴ اسلاید در PowerPoint :

>

اسارت و سیاست

تاریخ صفویه را از زمان جلوس شاه
اسماعیل صفوی بر تخت سلطنت در سال
۹۰۷ هجری، آغاز می کنند اما در واقع قرائنی
مسلّم آن را عقب تر می برد. شروع کار این
سلسله زمانی است که خدیجه سلطان خواهر
حسن بیک، به خانه سلطان جنید نبیره شیخ
صدرالدین آمد و سلطان حیدر (پسرش) با
عالمشاه بیگم ازدواج کرد. بر اثر این پیوند
عاطفی که از مسائل سیاسی به دور نبود،
اسماعیل میرزا به وجود آمد و به شاه
اسماعیل اوّل معروف گردید.^(۱)

دودمان صفویه که مهم ترین سلسله در
تاریخ ایران بعد از اسلام است و مؤسس آن
موفق گردید کشور ایران را یکپارچه و متحد
سازد، مذهب تشیع را به عنوان تنها آئین
اسلامی در این سرزمین رسمی اعلام کرد و
بین مذهب و دولت پیوندی تنگاتنگ برقرار
ساخت.^(۲)

تاجلو خانم از زنان نیکونام و همسر شاه
اسماعیل است. شوهرش در مواقع حساس
سیاسی و اجتماعی با وی مشورت می کرد.
این بانو در جنگ چالدران پس از شکست
لشکر ایرانی از عثمانی ها به اسارت مسیح
پاشازاده، از نظامیان عثمانی، در آمد اما با
دادن یک جفت گوشواره گرانبها معروف به
لعل بی رگ و چندین ادوات ارزشمند دیگر از
اسارت رهایی یافت. تاجلوبیگم در دربار
صفویان اعتبار سیاسی بسیاری داشت. با فرا
رسیدن مرگ شاه اسماعیل در رجب سال
۹۳۰ هجری وقتی امیران قزلباش با وی
مشورت کردند با رأی او قرار بر این گردید که
شاه طهماسب روی کار آید. وقتی او زمام
حکومت را در دست گرفت، در آغاز احترام
تاجلوبیگم را داشت اما همچون گذشته این
زن در دربار صفویه محبوب نماند. گویا شاه
طهماسب از شخصیت او در هراس بود و در
سال ۹۴۰ هجری از وی روی گردانید.
تاجلوخانم آزرده خاطر و غمگین درگذشت و
در بقعه بی بی دخترانِ میدان شاه شیراز دفن
گردید. این زن به فعالیت های عمرانی و
احیای معماری تشیع اهتمامی وافر داشت و
در سال ۹۲۵ هجری به دستور او گنبد
حضرت فاطمه معصومه در قم بازسازی و
ایوان شمالی مرقد این بانوی بزرگ بنا گردید.
چهار سال بعد عایدی چندین روستا را برای
اداره این مجموعه وقف نمود. بازسازی پلی
روی رودخانه قزل اوزون (میان زنجان و
شهرستان میانه) که به پُل دختر موسوم است
و در سال ۹۳۳ هجری مرمت گردید، از آثار او
است. از دیگر اقداماتش بنای عمارت گنبد
عالی در اردبیل معروف به جنّت سرا و نیز
وقف آبادی حسن آباد برای سادات فقیر
است.^(۳)

بهروزه خانم از همسران شاه اسماعیل
صفوی نیز طی نبرد چالدران به اسارت قوای
عثمانی در آمد و با قاضی عسکرِ حکومت
مزبور ازدواج کرد و با کشته شدن او از آدرنه
به استانبول آمد. پس از آن دیگر از زندگی اش
خبری نیست. شاه اسماعیل با شنیدن خبر
اسارتش بسیار اندوهگین گشت و برای
آزادی اش حاضر به پرداخت غرامت هایی
گردید. مؤلف عالم آرای عباسی این بانو را
باکفایت، اهل تدبیر و سیاستمدار معرفی کرده
است.^(۴)

شاه بیگم همسر دیگر شاه اسماعیل
صفوی از بانوان خیّر و نیکوروش است که به
دستور او در سال ۹۲۵ هجری عمادبیگ
بارگاه حضرت فاطمه معصومه(س) را به
صورت بنای هشت پهلو با هشت صفه
تجدید بنا کرد و دیوارها را با کاشی معرّق
بیاراست و در جلوی آن ایوانی با دو مناره
احداث کرد و صحنی با چند بقعه و ایوان
طراحی کرد.^(۵)

بانوی قدرتمند

بعد از مرگ شاه اسماعیل فرزندش شاه
طهماسب به قدرت رسید. او هنگام جلوس بر
تخت سلطنت حدود یازده سال داشت.
خدمعلی سلطان بیگم از زنان نیکوکار، دانشور
و سیاستمدار دربار صفوی به عقد ازدواج وی
در آمد. این بانوی مقتدر و باتدبیر نزد نواده
خود، شاه عباس اوّل اعتباری ویژه به دست
آورد. او به امور معماری بخصوص اماکن
مذهبی توجه نشان داد. به دستورش بارگاه
مطهر امام حسین(ع) تعمیر گردید و موقوفاتی
برای روشنایی حرم امام، نیز مرقد حضرت
ابوالفضل(ع) اختصاص داده شد.^(۶)

در زمان فرمانروایی شاه طهماسب که
قریب ۵۴ سال در ایران حکومت کرد،
حرمسرای شاهی در اتخاذ تصمیم ها، اداره
کشور، انتصاب ها و برکناری ها سهم
تعیین کننده ای داشت. از جمله آنان شاهزاده
سلطانم خواهر شاه و کوچک ترین دختر شاه
اسماعیل اول است. او با همسر سلطان
سلیمان، پادشاه عثمانی در باب تحکیم
پایه های صلح و گسترش روابط و مناسبات
سیاسی بین دو کشور ایران و عثمانی مکاتبه
کرد. همسر سلطان عثمانی که از نفوذ او در
دربار شاه طهماسب خبر داشت پاسخ
نامه هایش را می داد. شاه نیز اغلب با وی
مشورت می کرد و تا حد مصلحت اندیشی به
وی اعتماد داشت و در تمامی امور کشوری و
تجاری و اقتصادی نظرش را جویا می شد،
حتی گاهی بدون رأی او کاری انجام
نمی داد.^(۷)

پری خان خانم دومین دختر شاه
طهماسب صفوی نیز از جمله زنان قدرتمند
عصر صفوی است. او در رجب سال ۹۵۵ه··· .ق
در حوالی شهر اهر به دنیا آمد. مادرش
چرکسی است و شمخال از سرداران نامدار
شاه طهماسب دایی اوست. هوش و تیزبینی
او در موقعیت آینده اش نقشی بسزا داشت.
پری خان خانم به دلیل همین شایستگی ها و
لیاقت های ذاتی مورد توجه خاص پدرش قرار
گرفت و شاه او را که عزیزترین دخترش بود
به عقد ازدواج برادرزاده اش بدیع الزمان میرزا
در آورد و حکومت سیستان را به شوهرش داد
اما به دلایلی که تاریخ روشن نکرده است تا
پایان عمرش هرگز اجازه نداد که دخترش
دربار را ترک کند و نزد همسرش برود.
پری خان خانم از سنین کودکی تحت تربیت و
لطف ویژه پدرش بود. شاه به درستی رأی و
صحت نظرش چنان اعتقاد داشت که در
کوچک ترین امور کشوری و نیز در تمام
مسائل سیاسی و سلطنتی با وی مشاوره
می نمود. این زن در امور خیریه نیز فعال بود و
شاه را برای انجام خیرات و مبرّات راهنمایی
و تشویق می کرد. بنای مدرسه پری خان خانم
در اصفهان از جمله اقدامات اوست. اعتبار
فوق العاده وی نزد پدر موجب گردید که
سایرین هم در امور مهم و مشکلات از وی
نظرخواهی کنند. پری خان خانم که قریحه
شاعری داشت و در اشعار «حقیقی» تخلص
می نمود، مورد مدح شاعران عصر صفوی از
جمله محتشم کاشانی قرار گرفت. سرایندگان
وقتی در وصف وی اشعاری می سرودند در
مقابل، پاداش های قابل توجهی دریافت
می کردند. علاوه بر این، نویسندگان نیز آثار
خود را به او تقدیم می کردند. عبدی بیک
شیرازی کتاب تکمله الاخبار خود را به این
بانو تقدیم کرده است.^(۸)

رقیب قوی

چون شاه دار فانی را وداع گفت، پسر
ارشدش محمدمیرزا حکومت فارس را
عهده دار بود. فرزند دومش اسماعیل میرزا
مغضوب پدر بود و سومین پسر که به
حیدرمیرزا موسوم بود، بسیاری از کارهای شاه
طهماسب را در نیابت او انجام می داد، بر این
اساس نسبت به دیگر پسران به فرمانروایی
نزدیک تر بود.

وی با استفاده از موقعیت پیش آمده و
حمایت برخی از سران قزلباش بلافاصله پس
از مرگ پدر در سال ۹۸۴ هجری خود را
پادشاه خواند و شمشیر پدر را بر کمر بست، در
عین حال از جانب دوستان و هوادارانش
درهای قصر به رویش گشوده شد و در واقع
اسیر نگهبانان گردید. بزرگ ترین خطری که
حیدرمیرزا را تهدید می کرد از جانب خواهر
ناتنی اش پری خان خانم بود که از سال ها
پیش با نفوذ در دربار پدر، در امور حکومتی
دخالت می کرد، در نتیجه به رقیب خطرناک و
بی همتای حیدرمیرزا مبدّل شده بود. او خوب
می دانست که پری خان خانم کاملاً هوادار
اسماعیل میرزا است، از این جهت با مادرش
به مشورت پرداخت تا بداند چگونه می تواند از
شرّ خواهرش خلاص گردد. از آن طرف
پری خان خانم بلافاصله متوجه وخامت اوضاع
گردید و دریافت تنها با حیله گری و دورویی
می تواند از چنین موقعیت خطرناکی رهایی
یابد. پس با شتاب نزد حیدرمیرزا رفت و خود
را به پای او افکند و با زاری و التماس از وی
طلب بخشش کرد و قول داد در آینده
خدمتکار مطیع او باشد و خصومت کهنه و
دیرین را برطرف نماید. آنگاه رو به مادر
حیدرمیرزا کرد و فریاد برآورد: شاهد باش که
من اولین فردی هستم که بر پای شاه بوسه
می زنم و این افتخار را به کس دیگری واگذار
نمی کنم. شاهزاده خوش باور و کودک طبع،
فریب این اظهار انقیاد و سرسپردگی غیر
منتظره را خورد. پری خان خانم در باره
درستی مقصد خود تأکید ورزید، حتی برای
جلب اعتماد شاه، به نسخه ای از قرآن کریم
که حاضر کرده بودند، سوگند یاد کرد. آنگاه از
حیدرمیرزا رخصت خواست که به خانه خود
برود تا برادرش سلیمان میرزا و دایی اش
شمخال را که فرمانده چرکس ها بود به حضور
فرمانروای جدید بیاورد. حیدرمیرزا به گفتارش
دل خوش گردید و به وی اجازه داد.

پری خان خانم با شتاب از باغ حرمسرا که
در چادر سیاه شب پیچیده بود، از دری پنهانی
که می شناخت، خارج گردید و حوادث جدید را
با دایی خود در میان نهاد، ضمنا کلید در
پنهانی را به وی داد. شمخال بلافاصله نزد
خلفای روملو رفت که در خانه اش طرفداران
اسماعیل میرزا گرد آمده بودند. در این فاصله
سپیده بردمید. حیدرمیرزا هدایای فراوانی بین
رؤسا، قورچیان و ناظران حرمسرا تقسیم کرد،
آنگاه به اتاق رخت کن پا گذارد. در آنجا
نگهبانان قصر از ایل های افشار، شاملو،
ذوالقدر و ترکمان با ریاکاری و ظاهرسازی
بسیار فرمانروایی حیدرمیرزا را تبریک و
تهنیت گفتند اما دروازه های قصر را همچنان
در قفل و بند نگاه داشتند. هواداران
حیدرمیرزا به وضعی سخت نگران کننده دچار
شدند زیرا بیم آن را داشتند که مبادا
طرفداران پری خان خانم و اسماعیل میرزا از
آنان زودتر به حرمسرا راه یابند و شاهزاده را
بکشند. دلیرترین آنان به پیش هجوم بردند و
در پای حصار قصر موضع گرفتند. بسیاری از
امیرزاده های باتشخّص در این ماجرا زخمی
شدند، با این حال به مقصد خود دست نیافتند
بلکه دار و دسته پری خان خانم به حجره زنان
پا نهادند و بدون ملاحظه حالِ زنانی که
وحشت زده در هم می دویدند در طلب کشف
شاهزاده برآمدند. او هم چاره ای ندید جز
اینکه با کمک مادرش و خدمتگزاران از
حجره ای به حجره ای دیگر بگریزد تا شاید
بتواند با لباس مبدل از قصر خارج شود.

از صحن حیاط گذشته بود تا به عمارتی پناه
ببرد که یکی از ایشیک آغاسی های حرم که
علی بیگ نام داشت و از ایل شاملو بود، وی را
شناخت و فریاد برآورد کسی که دنبالش
می گردید همین جاست. بلافاصله مخالفان به
حیدرمیرزا یورش بردند و او را از چنگ زنانی
که دورش را گرفته بودند، خارج کردند، نقاب از
چهره اش برداشتند و با اشاره سرکرده
چرکس ها یعنی شمخال (دایی پری خان خانم)
دلیل خان بیگ، نوجوانی را که تنها با یک
دشنه از خود دفاع می کرد کشت و سر از تنش
جدا ساخت.^(۹) در این لحظه زال بیگ و
گرجیان نزدیک می شدند که ناگهان جمجمه
خون چکان حیدر را میان آنها انداختند و
ریشخندکنان گفتند بفرمایید این هم شاه شما!
به محض آنکه آنان سر خون آلود را دیدند از
حمله دست برداشتند و به اطراف گریختند و
پری خان خانم به مقصد خود رسید. بدین گونه
شاهزاده ای ساده دل که از اقتدار و صلابت
هیچ بهره ای نداشت و متوجه حیله گری
خواهرش نشد به دام تزویر و نفاق گرفتار
گردید و با ریسمان چاپلوسی و ظاهرسازی به
چاه افتاد.

هواداران اسماعیل میرزا با کشته شدن
حیدرمیرزا عازم قلعه قهقهه گردیدند. با این
وجود اسماعیل میرزا با نگرانی و سوء ظن به
مسائل فکر می کرد و تصور می نمود در این
هجوم حیله ای نهفته است ولی چون پیک
ویژه پری خان خانم به قلعه رسید باور کرد که
اتفاقی به نفع او روی داده است. به همین
دلیل در ۲۲ صفر سال ۹۸۴ هجری از قلعه
بیرون آمد و از جانب افراد زیادی مورد احترام
و تکریم قرار گرفت، سه روز بعد خطبه به
نامش کردند. ناگفته نماند از همان هنگام که
شاه طهماسب این فرزند را از سرِ خشم در
قلعه مزبور زندانی نمود زمام حکومت در
دست پری خان خانم بود و سلطان زاده خانم که
می خواست پسر خود حیدرمیرزا را نامزد
فرمانروایی کند با مخالفت این زن روبه رو
گردید. اگر چه حیدرمیرزا به استناد
وصیت نامه ای به مُهر شاه خود را جانشین پدر
خواند ولی با دسیسه این خانم از پای در آمد و
پری خان خانم عنان حکومت را به دست
گرفت. وی دستور داد یکی از امرای ترکمن به
محل حبس اسماعیل میرزا برود و او را به
مرکز حکومت (قزوین) بیاورد، او هم پذیرفت
و آمد. پس از آنکه شاه اسماعیل در قزوین
استقرار یافت و به تثبیت قدرت پرداخت،
امیران و نجیب زادگان به قصر پری خان خانم
رفت و آمد می کردند. وی با اطمینان
می دانست شاه اسماعیل به دلیل خدماتی که
برایش انجام داده حتی نسبت به پدر، نفوذ
افزون تری در کار حکومت به او خواهد داد.
سران قزلباش می دانستند، این وضع، شوکت
شاه اسماعیل را به تحلیل می برد. آنان
دخالت زنی را در کار سیاست محکوم
می کردند. از این گذشته، اسماعیل میرزا دل
خوشی از او نداشت. سخن چینی برخی افراد
در افزایش بدبینی شاه نسبت به
حسینقلی خان خلفای روملو که از طرفداران
جدی پری خان خانم بود، نقش داشت، به
همین دلیل او را مطرود دربار ساخت. چون به
سرپرستی قورچیان مشهد تعیین گردید و رو
به خراسان رفت در دامغان یکی از قورچیان
ایل خودش وی را نابینا نمود و خلفای را به
قزوین بازگردانید. بدین گونه پری خان خانم
یکی از حامیان قوی خود را از دست داد.
اسماعیل میرزا در حرم با پری خان خانم
ملاقات کرد و در برخورد اوّل به وی نشان داد
شایسته نیست زنان در امور کشور دخالت
کنند و به هیچ عنوان راضی نمی باشد که
خواهرش زمامداری او را تأیید نماید یا در
عزل و نصب هایش نقشی داشته باشد در
حالی که در آغاز حکومت پری خان خانم را
طرف مشورت خویش قرار می داد و امیران
قزلباش دستورهایش را اجرا می کردند، به
تدریج اسماعیل میرزا خدمه خواهر را باز
گرفت و مبالغ قابل توجهی از دارایی و
اموالش را مصادره و ضبط کرد، به گونه ای که
پری خان خانم ناگزیر گردید زندگی محقری در
پیش گیرد. همچنین به امیران دستور داد به
فرامین خواهرش اعتنایی نکنند و بدین گونه
دستش را از امور سیاسی و حکومتی کوتاه
کرد و با او از درِ کینه توزی در آمد.

چون اسماعیل میرزا به کشتن شاهزادگان
و از جمله حسینقلی خان خلفای روملو و از
میان برداشتن هواداران خواهرش ادامه داد،
پری خان خانم به قصد برادرش پی بُرد و
سرانجام سینه اش از کینه و انتقام شعله ور
گردید، سرانجام با حیله گری خاصی، سمی
کشنده در ماده افیونی که شاه استفاده می کرد
ریخت و با چنان ظرافتی این کار را انجام داد
که شاه وقتی آن را استعمال کرد و درگذشت،
مرگش در هاله ای از تردید قرار گرفت.

مورخان نوشته اند پری خان خانم که در
ابتدا برای روی کار آمدن شاه اسماعیل تلاش
فراوان نمود به دلیل آنکه برادرش،
دستورهای او را به اجرا در نمی آورد در یک
تصمیم شگفت انگیز دوازده مرد را به لباس
زنانه ملبّس ساخته، آنان را شبانه به اتاق شاه
اسماعیل داخل نمود تا کارش را بسازند.
اسماعیل دوم نیز بر اثر حبس طولانی حالتی
از عقده و کینه های کهنه را با هم مخلوط کرد
و با بی رحمی تمام نه تنها طرفداران
حیدرمیرزا را به قتل رسانید بلکه با هواداران
خویش رفتار خصمانه ای پیش گرفت، چنان
که با شقاوت و سنگدلی تمام هشت تن از
شاهزادگان و هفده تن از سران قزلباش را که
غالبا خویشاوندان او بودند، کشت یا نابینا
ساخت. مأمورانی نیز برای کشتن برادر
بزرگ ترش محمدمیرزا (حاکم فارس) از سوی
وی به جانب شیراز رفتند، ولی پیش از آنکه
مأموریت خود را عملی سازند، خبر مرگ شاه
اسماعیل دوم به آنان رسید. پری خان خانم
پس از مشارکت در توطئه قتل برادر خود،
سودای فرمانروایی در سر می پرورانید، ولی
سران قزلباش به حکومت او رضایت ندادند و
در مورد سلطنت محمدمیرزا که ولیعهد
قانونی پدرش بود، به توافق رسیدند. وی که
هنگام جلوس بر تخت فرمانروایی در سال
۹۸۵ هجری ۴۷ سال داشت و به دلیل
بیماری آبله در مرز نابینایی بود مورد حمایت
سران قزلباش قرار گرفت زیرا آنان وی را بر
یک حاکم قوی و مستبد ترجیح می دادند و با
ضعف پادشاه بهتر به مقاصد خود می رسیدند.
آنان به سوی قصر پری خان خانم رفتند تا
فرمانروایی محمدمیرزا را به اطلاع وی
رسانیده و موافقت او را جلب کنند، ولی او که
می خواست شخصا بر ایران فرمان براند گفت
هر گاه ولیعهد به قزوین بیاید عنوان شاه را به
خود اختصاص داده است. از این جهت
کارکنان و قورچیان با رخصت گرفتن از
پری خان خانم به سوی جنوب شرقی ایران
رفتند تا ضمن تبریک به شاه او را به مرکز
حکومت انتقال دهند.

جنگ قدرت

خیرالنساء بیگم معروف و ملقّب به
مهدعُلیا و دختر میرعب