پاورپوینت کامل زنان در نهضت عاشورا ۶۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زنان در نهضت عاشورا ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زنان در نهضت عاشورا ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زنان در نهضت عاشورا ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

>

۴۲

حادثه عاشورا از جمله حوادثی است که علاوه
بر مردان، زنان نیز در آن نقش اساسی داشته اند.
کسی که زمینه را برای حضور آنان در این حادثه
فراهم کرد، رهبری نهضت یعنی امام حسین(ع)
بود.

از آنجا که امام معصوم، اعمال و رفتارش بر
اساس حکمت است و هیچ اقدامی را بدون هدف
انجام نمی دهد و سرنوشت خویش را به «هر چه
پیش آمد» وا نمی گذارد، آوردن زنان و فرزندان از
مدینه به مکه و از آنجا به کربلا اقدامی کاملاً حساب
شده و برای نیل به هدفی والا بوده است. گرچه در
ظاهر، آوردن کسانی که اهل جنگ و کارزار
نیستند، در چنین قیامی، عاقلانه به نظر نمی رسید ـ
چنان که برخی از رجال و سیاستمداران آن عصر
این نکته را یادآوری نمودند ـ با این حال، آن
حضرت نسبت به حضور آنان به همراه اصحاب و
یاران خویش اصرار ورزید. حضور اهل بیت برای
به ثمر رسیدن نهضت خونین عاشورا ضروری بود
و تاریخ روشن این نهضت، آن را اثبات می کند.
حکومت وقت که علاوه بر ارتکاب جنایتی بزرگ
در صحرای کربلا، در صدد تحریف نهضت عاشورا
بود و همواره سعی می کرد که یزید را خلیفه پیغمبر
و امام حسین و یارانش را طغیانگرانی علیه
حکومت اسلامی معرفی نماید. حضور اهل بیت امام
در کربلا و حرکت آنان از کربلا تا شام به عنوان
اسیران جنگ، همراه با افشاگریها و بیان حقایق که
در کربلا گذشت، سبب شد تا توطئه دشمن در هم
بشکند و قیام الهی امام و اهداف آن حضرت در
تاریخ بماند و به نسلهای آینده منتقل گردد. گرچه
نقش اهل بیت اباعبداللّه الحسین(ع) بخصوص امام
سجاد(ع) و زینب کبرا(س) از عصر عاشورا آغاز
شد، اما تاریخ، زنانی را به ما معرفی می کند که در
روز عاشورا و حتی قبل از آن سهمی در این نهضت
داشته اند. در این نوشتار کوتاه، سعی بر آن است که
برخی از زنانی که در این نهضت همه جانبه، نقش
داشتند، معرفی شوند تا ضمن تجلیل از مقام شامخ
آنان، راه و رسم ایشان، الگویی برای زنان جامعه
اسلامی ما در پیشبرد اهداف مقدس اسلام باشد.

* * *

نقش زنان قبل از شهادت امام حسین(ع)

۱ـ همسر زهیر بن قین

«زهیر بن قین بجلی» از مکه با فاصله ای به
طرف کوفه در حرکت بود، اما چون از حرکت
کاروان امام حسین(ع) و هدف آن حضرت نیز
آگاهی داشت، سعی می کرد که با ایشان روبه رو
نشود تا مبادا ناچار شود به یاران امام بپیوندد و
مجبور به جهاد و مبارزه گردد. از این رو هر گاه
کاروان آن حضرت در منزلی توقف می کرد زهیر
حرکت می کرد و هر گاه کاروان امام حسین(ع)
حرکت می کرد، او توقف می نمود، تا آنکه در
منزلی بناچار هر دو کاروان فرود آمدند.

زهیر با همسر و همراهانش مشغول خوردن
غذا بود که فرستاده ای از سوی امام حسین(ع) وارد
خیمه آنان شد و گفت:

«حسین بن علی تو را به حضور خود دعوت
کرده و مرا فرستاد تا تو را به حضور ایشان ببرم»
زهیر که همواره از چنین موقعیتی می گریخت،
سرانجام با آن روبه رو شد و با تحیر به فکر فرو
رفت. در این میان همسر زهیر به نام «دلهم دختر
عمرو» رو به همسرش کرده، اظهار داشت:

«فرزند رسول خدا(ص) تو را می خواند و تو
تأمل می کنی؟! سبحان اللّه ! اگر به حضور او روی و
سخنش را بشنوی و باز گردی چه مانعی دارد؟»

همین جمله، باعث شد تا زهیر برخیزد و به
محضر فرزند رسول اللّه شرفیاب شود. رفتن او همان
و مجذوب آن حضرت شدن همان. پس از ملاقات
نزد همسرش بازگشت و بساط خیمه را جمع کرد و
به کاروان امام حسین(ع) پیوست و در روز عاشورا
با افتخار به شهادت نایل شد. همسر زهیر نیز به نزد
خانواده اش باز گشت. این زن با ایثار و
ازخودگذشتگی و تحمل مشکلات در زندگی آینده،
زمینه را برای سعادت همسرش فراهم ساخت. او
نمونه ای از معرفت و اعتقاد یک زن نسبت به دین
مکتب و رهبری آن است.

۲ و ۳ـ همسر و مادر عبداللّه بن عمیر

عبداللّه بن عمیر از مجاهدان اسلام بود که در
کوفه زندگی می کرد. به مجرد آنکه شنید سپاهی از
کوفه برای جنگ با فرزند پیامبر بسیج شده، خود را
برای یاری آن حضرت آماده کرد و تصمیم گرفت
به کربلا سفر کند. مطلب را با همسر در میان
گذاشت. او نیز تشویق و ترغیبش کرد، اما از عبداللّه
خواست که او را به همراه خود ببرد. عبداللّه به همراه
همسر و مادرش به کربلا آمد و چون جوانی شجاع و
جنگجو بود در روز عاشورا حماسه ها آفرید و با
بدنی مجروح، خدمت امام حسین(ع) آمد و در
حضور امام از مادرش سؤال کرد:

«ای مادر آیا از من راضی شدی؟» مادرش
پاسخ داد:

«نه. تا تو را کشته در راه پسر پیامبر نبینم
راضی نمی شوم.»

این سخن از یک مادر، خطاب به فرزند، آن
هم در میدان جنگ، یکی از عظمتهای نهضت
عاشوراست.

از چنین حماسه هایی در سایر جنگها خبری
نیست. به خاطر همین عظمتهاست که نهضت
عاشورا نهضتی الهام بخش برای همه ملتهاست.

عبداللّه به میدان کارزار بازگشت و به شهادت
رسید. همسر جوان وی خود را به کنار بدن قطعه
قطعه شده عبداللّه رساند و اظهار داشت:

«بهشت بر تو گوارا باد! از خدا می خواهم که در
بهشت نیز همراه تو باشم.

در همین حال، دشمن ناجوانمرد با ضربه ای بر
سر این زن، او را نیز در کنار همسرش به شهادت
رساند. این تنها زنی است که در نهضت عاشورا به
شهادت رسید. دشمن که از حضور مادر عبداللّه در
سپاه امام آگاه بود، سر بریده او را به طرف خیمه ها
پرتاب کرد. مادر عبداللّه از خیمه بیرون آمد و سر
بریده عزیزش را در آغوش گرفت و دوباره با بیان
این جمله که «حالا از تو راضی شدم اما ما قربانی ای
که در راه خدا داده ایم پس نمی گیریم.» سر را به
طرف دشمن پرتاب کرد. و سپس عمود خیمه را
برداشت و به دشمن حمله کرد. امام با مشاهده این
صحنه در حق او دعا کرد: «خداوند به شما جزای
خیر دهد، تو را رحمت کند به سوی زنان بازگرد،
جهاد بر زنان واجب نیست.» او نیز به امر امام به
خیمه ها بازگشت.

۴ـ همسر جناده بن حرث

جناده انصاری که خانواده خویش را هم به
کربلا آورده بود، در رکاب امام حسین(ع) به
شهادت رسید. پس از شهادت او، فرزند یازده
ساله اش شمشیری به کمر بسته به محضر امام آمد تا
اجازه ورود به میدان جنگ را بگیرد. امام فرمود:

«این نوجوان پدرش کشته شده و شاید مادرش
راضی به چنین امری نباشد؛ اجازه ندهید به میدان
برود.» او با شنیدن این سخن به امام عرض کرد:

«مادرم به من امر کرد تا در رکاب شما بجنگم و
این شمشیر را هم مادرم به کمرم بسته است» آن
حضرت با شنیدن این سخن، اجازه رفتن به میدان را
به او داد. تصور این امر و درک چنین عظمتی برای
یک زن که با شهادت همسرش، نوجوان یازده
ساله اش را نیز به میدان نبرد و برای شهادت اعزام
نماید، جز برای آن زنانی که در هشت سال دفاع
مقدس ملت مسلمان ایران در برابر استکبار جهانی
و شرق و غرب، علاوه بر همسر، نه تنها جوان که
جوانانشان را برای شهادت در راه خدا و جانبازی
در راه امام خمینی، آن مرد الهی(رض) ترغیب و
تشویق نمودند، امکان پذیر نیست.

این نوجوان برخلاف عادت مرسوم عرب که
افراد در میدان جنگ با ذکر نام پدر و اجداد، خود را
معرفی می کردند این چنین به معرفی خود پرداخت:

اَمیری حسینٌ وَ نِعْمَ الامیر

سُرورُ فؤاد البشیر النذیر

علیُّ و فاطمهُ والده

فَهَلْ تَعْلَمونَ لَهُ مِنْ نَظیرٍ

آقا و امیر من حسین است و چه آقای خوبی
است، مایه خوشحالی قلب پیامبر بشارت دهنده و
ترساننده است. علی و فاطمه پدر و مادر اویند، آیا
برای او نظیر و مانندی می شناسید؟

نقش زنان پس از شهادت امام حسین(ع)

با مطالعه عظمت روحی برخی از زنانی که در
صحنه کربلا حماسه آفریدند، شکوه و عظمت و
بزرگواری زنان اهل بیت امام حسین(ع) مانند
زینب کبرا، ام کلثوم، فاطمه دختر امام، رباب همسر
امام و … روشنتر می شود. اینان که به امر امام
حسین(ع) تا زمانی که آن حضرت زنده بود، اجازه
نداشتند که از خیمه ها بیرون بیایند تا مبادا با اظهار
سخن یا انجام عملی، خدشه ای به کرامت، عزت و
عظمت اهل بیت پیامبر وارد شود، پس از شهادت
امام و یارانش از عصر روز عاشورا مأموریت
خطیرشان آغاز شد.

۵ـ حضرت زینب(س)

نقش دختر امیرالمؤمنین علی(ع) از عصر
عاشورا و با شهادت برادر بزرگوارش آغاز شد.
زمانی که دشمن ناجوانمردانه خیمه ها را به آتش
کشید و اهل بیت رسول خدا(ص) را در عصر
عاشورا در بیابان آواره ساخت، زینب با آن همه
مصیبت که بر او وارد شده بود و مسؤولیت زنان و
کودکان را بر عهده داشت، با صبر و استقامت، آنان
را زیر خیمه های سوزان جمع کرده، شب را به صبح
رسانید. صبح روز یازدهم که با وضع اسفبار آنان را
به عنوان «اسیر» آن هم از کنار بدنهای شهدا عبور
دادند، زینب در کنار بدن مطهر امام مرثیه های
جانسوزی دارد. از محتوای سخنان آن حضرت بر
می آید که آنچه از نهاد او در گودال قتلگاه
برمی خاست، تنها مرثیه خوانی و اظهار درد از
مصایب نبود، بلکه بیان وقایع و حقایقی بود تا در
تاریخ ثبت شود و دشمنان پیامبر و اهل بیت آن
حضرت قادر به تحریف نهضت الهی عاشورا
نباشند و حقایقی را وارونه جلوه ندهند. از همین جا
مأموریت اهل بیت در کنار زدن پرده از چهره کریه
حاکمان وقت شروع شد.

«اَلیومَ ماتٌ جَدّی رسولُ اللّه (ص) یا اصحاب
محمداه هؤلاء ذریه المصطفی یساقون سوق
السبایا»

گویا امروز روز مرگ جدم رسول خداست. ای
یاران محمد! اینان خاندان مصطفی هستند که
اسیرشان کرده، می برند. زنان و فرزندان
مصیبت زده را با اهانت از کربلا تا کوفه بردند.
کوفیان که امام را به شهر خود