پاورپوینت کامل پیشواز نوروز ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پیشواز نوروز ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پیشواز نوروز ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پیشواز نوروز ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

>

۶۴

«مقاله وارده»

یا مقلّبَ القلوبِ و الابْصارِ

یا مدبّر اللیلِ و النهارِ

یا محوّل الحوْلِ وَ اْلاَحْوال

حَوِّلْ حالَنا إلی اَحْسَنِ الْحال

نوروز بزرگترین و قدیمی ترین جشن ملی
ایرانیان است. البته پس از ورود اسلام به
ایران، دو عید بزرگ «قربان» (اصنمی) که به
مناسبت مراسم حج سالیانه در دهمین روز
دوازدهمین ماه سال قمری (ذی الحجّه) برگزار
می شود و عید روزه گشایی (فطر) که به مناسبت
پایان روزه واجب یک ماهه اسلامی در اولین
روز از نهمین ماه قمری (شوّال) انجام می یابد
در میان ایرانیان مسلمان ارج و احترام و
شرافت ویژه ای داشته اند.

گذشته از اعیاد قربان و فطر، دو عید دیگر
بیشتر مورد توجه و اشتیاق مردم قرار داشته و
با تشریفات ویژه ای اجراء می شده است. یکی
عید بعثت (برانگیخته شدن پیامبر خدا(ص) به
رسالت) که در بیست و هفتم ماه رجب گرفته
می شد و دیگری عید اعلام جانشینی داماد و
پسرعم رسول خدا(ص) علی بن ابی طالب(ع)
در محلی به نام غدیر خم که به همین نام (عید
غدیر خم) خوانده می شود. چهار عیدی که
برشمرده شد بالطبع پس از اسلام و در بین
مسلمین گرفته می شده و در ایران نیز اهل
اسلام و تشییّع بدان توجه داشته اند.

واژه «عید»

عید به جشن سالانه ای گفته می شود که
هر سال با بازگشت خود، سرور و نشاط را به
قوم، نژاد یا ملتی باز می گرداند.

اما غیر از این، عید معنای برتری می تواند
داشته باشد و آن بازگشت انسان به ریشه
آسمانی خویش و رجعت روحی و معنوی به
مبدأی است که او را آفریده و از او پیمان گرفته
است شأن بندگی و اطاعت را رعایت کند. آداب
مذهبی و معنوی همانند غسل و نماز و روزه
مستحبی نوروز به همین مطلب توجه می دهد
که عید را فرصتی برای غفلت از خدا و غرق
شدن در بازیهای دنیا نپنداریم.

جشن حقیقی انسان زمانی است که او
بتواند شیطان را از حریم روح خویش براند و با
این کار بازگشتی درونی (انابه) به سوی خدای
خویش بنماید. از این رو است که علی(ع)
فرمود:

«کل یوم لا یعصی اللّه فیه فهو عید»(۱)

هر روزی که در آن معصیت خدا، روی
ندهد [برای انسان] عید است.

جایگاه نوروز

چنان که می دانیم عید نوروز یک عید ملی،
کهن و عام ایرانی است. این عید که همزمان با
نخستین روز نخستین ماه سال شمسی است،
طولانی ترین و پرمعنی ترین تشریفات را در بر
دارد و در میان همه ایرانیان از هر نژاد و زبان و
دینی که باشند جایگاه واحد و مشابهی دارد. و
ایرانیان برای آن احترام و ارجی مشترک و
تقریبا یکسان قائلند.

نوروز، روز اول فروردین است که رسیدن
آفتاب به برج «حمل» است و ابتدای بهار است
و این به گفته رشیدی، در فرهنگ لغات، نوروز
کوچک و نوروز عامه است. او ششم
فروردین ماه را نوروز بزرگ و نوروز خاصه
خوانده است.

این امر شاید متأثر از اعتقادات اسلامی
باشد چنان که در قرآن آمده است، خداوند
جهان را در شش روز آفرید. «و هو الذی خلق
السموات و الارض فی سته ایام» (هود ۷)

و گویند آن شش روز به روزهای آن جهان
بود که هر روزی به مقیاس روزهای این جهان
هزار سال است.(۲)

برای پی بردن به جایگاه نوروز بهتر است
بین این عید و اعیاد دیگر ایرانی مقایسه ای
کنیم.

غیر از نوروز جشنهای دیگری از ایران
باستان تا بعدهای دور جریان داشته که در بین
ایرانیان ارجی همطراز با نوروز داشته است.

از جمله جشن پاییزی مهرگان که بعد از
نوروز، مهمترین جشن ایران باستان بوده و از
روز شانزدهم تا بیست و یکم مهرماه به مدت
پنج روز، طی مراسم خاصی برگزار می شده
است.

جشن مهرگان نزد جنوبی ها از نوروز
مهمتر برگزار می شد. عده ای معتقد بودند که
سال از فصل سرد آغاز می شد. و حتی در دوره
هخامنشی مهرماه، آغاز سال بوده است.
اهمیت مهرگان که بنا بر این روایت در اول
سال هم بوده، بیشتر به دلیل تعلق آن به
فرشته بزرگ مهر و نیز به این دلیل بوده است
که هنگام برداشت محصول برپا می شده است.
این جشن تا مدتها پس از اسلام هم از بین
نرفت و از مسمط منوچهری به مطلع:

شاد باشید که جشن مهرگان آمد

بانگ و آوای درای کاروان آمد(۳)

برمی آید که در عهد مسعود غزنوی
(جلوس سال ۴۲۱ه··· ) جشن مزبور معمول بوده
و طی مراسمی برپا داشته می شده است.

علاوه بر مهرگان، جشن تابستانی
«تیرگان» که به آبانگان و آبریزان و تیرگان
فرس و نیز جشن آب پاشی معروف است،
تداول داشته که در سیزدهم تیرماه و به
مناسبت ستایش دو ایزد عمده آب «تیر» و
«ناهید» برپا می شده است. یکی از وجوه
تسمیه و امتیاز این روز را تیر انداختن آرش
برای تعیین مرز ایران و توران دانسته اند که
مردم به افتخار این پیروزی هر سال جشن
می گرفتند. در این جشن به اصل ستایش و
بزرگداشت عنصر آب و ایزدان آن توجه
می شده است.(۴)

جشن دیگری که در بین ایرانیان باستان
معمول بود عید سده است. جشن سده جشنی
بود که در شب دهم بهمن ماه با برافروختن
آتش طی مراسم به خصوصی انجام می گرفت.
به عقیده ایرانیان باستان در این روز اهریمن
بدکنش سرما را به شدت خود می رساند تا به
آفریدگان اورمزد گزند برساند و نیروی اورمزدی
در این روز آتش را برای مقابله با سرما
می آفریند.

ابوریحان بیرونی نوشته است: در این روز،
جهنم از زمستان به دنیا بیرون می آید. از این رو
آتش می افروزند تا شر آن برطرف گردد.

روشن است که جشن سده ریشه در عقاید
زرتشت و زرتشتیان دارد، اگر چه مورد توجه
عموم پادشاهان پس از اسلام در ایران بوده
است.

سده جشن ملوک نامدار است

ز افریدون و از جم یادگار است(۵)

از پی تهنیت روز نو آمد بر شاه

سده فرخ روز دهم بهمن ماه(۶)

باری این چند جشن که نام برده شد
جشنهای ملی ایرانیان است. این جشنها در
دوران پس از ورود اسلام به ایران نه تنها
عمومیت و آوازه نوروز را نیافتند، که رفته رفته
کم رنگ تر شده و تدریجا برخی از آداب آنها در
نوروز حل شد و خود عملاً منحل شدند.

تنها و تنها نوروز، توانست به عنوان یک
عید مطلق در بین ایرانیان جایگاه گذشته خود
را حفظ کند و بلکه به سبب همزمانی با
مناسبتهای مذهبی مسلمانان، نوعی تقدس و
تبرک نیز بیابد.

«اسلام که همه رنگهای قومیت را زدود و
سنتها را دگرگون کرد، نوروز را جلای بیشتری
داد، شیرازه بست و آن را با پشتوانه ای استوار،
از خطر زوال در دوران مسلمانی ایرانیان
مصون داشت، انتخاب علی[ع] به خلافت و نیز
انتخاب علی[ع] به وصایت در غدیر خم هر دو
در این هنگام بوده است و چه تصادف شگفتی!
آن همه خلوص و ایمان و عشقی که ایرانیان در
اسلام به علی[ع [و حکومت علی[ع] داشتند
پشتوانه نوروز شد. نوروز که با جان ملیت زنده
بود روح مذهب نیز گرفت، سنت ملی و نژادی با
ایمان مذهبی و عشق نیرومند تازه ای که در
دلهای مردم این سرزمین