پاورپوینت کامل لطفا دست نزنید! این قارچ سمی است! ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل لطفا دست نزنید! این قارچ سمی است! ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل لطفا دست نزنید! این قارچ سمی است! ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل لطفا دست نزنید! این قارچ سمی است! ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

>

۶۰

نام فیلم: قارچ سمی

نویسنده و کارگردان: رسول ملاقلی پور

بازیگران: جمشید هاشم پور، میترا حجار،

رؤیا تیموریان

پس از سالها که «ملاقلی پور» به عنوان
کارگردان سینمای جنگ شناخته شده و
تمامی آثارش در حوزه جنگ و دفاع مقدس
گنجانده شده است؛ این بار دست به ساخت
فیلم دیگری می زند که شاید نشانگر تمام
قابلیتهای سینمایی او در این عرصه باشد.

او بعد از کارگردانی دوازده فیلم با عناوین:
«نینوا»، «بلمی به سوی ساحل»، «پرواز در
شب»، «خسوف»، «افق»، «مجنون»، «کمکم
کن»، «هیوا»، «نجات یافتگان»، «سفر به
چزابه»، «پناهنده» و «نسل سوخته»،
سیزدهمین اثرش را با نام «قارچ سمی» به
روی پرده می آورد.

بعد از انقلاب و پس از شروع جنگ، چند
تن از جوانان انقلابی و در عین حال
علاقه مند به هنر، آن هم هنر سینما، با
ساخت آثار کوتاه و پس از آن کارگردانی
فیلمهای سینمایی به عرصه فیلمسازی روی
آوردند و در کنار کارگردانانی که سابقه کار
آنها به پیش از انقلاب برمی گشت، خودی
نشان دادند.

«ملاقلی پور» یکی از این کارگردانان
جوان بود که چون دیگر فیلمسازان هم دوره
خود، تحت تأثیر شور انقلابی و فضای جنگ،
به طور غریزی و بدون تحصیلات سینمایی
به این حرفه روی آورد. وی نیز مانند کسانی
چون «محسن مخملباف» و «ابراهیم
حاتمی کیا» و … در آغاز، فیلمهایش پر از شعار
و تصاویری بود که سعی داشت محتوای
مستقیم اثر را به بیننده عرضه کند. در چنین
آثاری کمتر از عناصر بصری و دراماتیک بهره
گرفته شده بود. این فیلمسازان با ساخت
فیلمهای بسیاری، در هر اثر خویش تجربه ای
جدید را به کار بستند تا اینکه توانستند
جزو بهترین فیلمسازان بعد از انقلاب
شناخته شوند.

فیلمهای نخست این کارگردانان در آن
دوران به راحتی با تماشاگر بعد از انقلاب
ارتباط پیدا می کرد و او را به سمت معنویت و
داشتن روحیه انقلابی و جنگی می کشاند. اما
با گذشت زمان و تغییراتی که در اقتصاد و
مسایل اجتماعی و فرهنگی و هنری رخ داد،
باعث شد که دیگر چنین آثاری مخاطبان
خویش را از دست بدهد و سازندگان این
فیلمها با پرشی بزرگ به سمت سینمای
واقعی گام بردارند.

هر کدام از فیلمسازان یاد شده با آثاری
درخور، درخشیدند و نشان دادند که بدون
تجربه و تحصیلات سینمایی نیز می توان در
این وادی وارد شد.

«ملاقلی پور» هم از این رو با پرشی دیگر
و در آخرین اثرش چون همتای دیگر خود به
نقد دوران پس از جنگ می پردازد و علاوه بر
داشتن محتوایی برخاسته از جنگ به
سمت سیاست و جامعه سیاسی نیز سوق
پیدا می کند.

البته این فیلمساز در طی گفتگوهای
بسیاری اعلام کرده است که قصد ساختن
فیلم سیاسی ندارد، ولی وقتی قرار باشد
اوضاع و احوال یک کشور پس از جنگ مورد
انتقاد قرار بگیرد و به سازندگی آن دوران
اشاره شود، خواه ناخواه فیلم به طرف سیاست
گرایش پیدا می کند و فیلم هر حرفی را که در
خود بگنجاند به نحوی در انتقاد از احزاب
سیاسی روز خواهد بود. حال هرچند که
«ملاقلی پور» نخواسته باشد به طور مستقیم
اوضاع سیاسی کشور را تحلیل کند.

مهندس «دومان قائمی» مدیر یک
شرکت ساختمانی است. وی یکی از سرداران
بازمانده از دوران جنگ است؛ مردی آرمانی
که شرایط موجود او را می آزارد. این مرد
می خواهد در مقابل مشکلات اقتصادی،
اجتماعی و سیاسی قد علم کند و لااقل
معضلاتی را که در محل کارش دیده می شود
اصلاح نماید.

این مرد عدالت جو، نماینده ای از نسل
دیروز است و کارگردان برای قرار دادن فردی
از نسل امروز در مقابل وی، دست به ابتکار
می زند و دختر جوان خاصی به نام «بیتا
سفیری» را در مقابل این قهرمان جنگی قرار
می دهد. «ملاقلی پور» با این شیوه می خواهد
به شکلی نشان دهد که نسل جوان اگرچه از
جنگ چیزی به خاطر ندارند و نمی توانند با
قهرمانان آن همذات پنداری کنند ولی گاهی
هم امکان دارد که یکی از همین جوانان
توسط تله پاتی، ارتباطی متافیزیکی با یک
قهرمان برقرار کند و شرایط موجود و گذشته
او را به تمامی درک نماید.

ابتکار دیگری که این کارگردان تا به اینجا
به کار گرفته است شیوه نمایش خاطرات و
توهمات «دومان» از جنگ است. به جای
اینکه این فیلم چون دیگر آثار کلاسیک
شخصیت را پس از به خواب رفتن دچار رؤیا
و کابوس نماید، وی را در بیداری و در حالت
ناخودآگاه به آن دوران می برد و «بیت