پاورپوینت کامل راهگشای اختلافات ۷۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل راهگشای اختلافات ۷۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل راهگشای اختلافات ۷۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل راهگشای اختلافات ۷۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۵۲

خانواده و تربیت زندگی

خانواده، عشق، استواری

(۱۴)

وجود اختلاف های جزئی و کلی در زندگی
زناشویی تا حدود زیادی طبیعی است. دو
انسان که صد در صد همفکر، همدل و
هم سلیقه باشند، اگر نگوییم قطعا، تقریبا
محال است وجود داشته باشند. بین زن و
شوهر تفاوت فکر، روش، سلیقه و نظر وجود
دارد. مهم این است که زن و شوهر تصمیم
داشته باشند اختلاف ها را به حداقل کاهش
داده و از ایجاد تنش و اضطراب در زندگی
جلوگیری کنند.

در زنجیره گفتارهای قسمت اوّل و دوم
در صدد بودیم بنیان های زناشویی به گونه ای
سامان داده شود که کمترین اختلاف بروز کند
و تنش در روابط زناشویی کم باشد. در سلسله
گفتارهای قسمت سوم در صدد نمایاندن
راههای حل اختلاف می باشیم. در این
قسمت همراهان گرامی را به اصول حل
اختلاف توجه می دهیم. اصولی که در ادامه
توصیه خواهیم کرد، اگر در زندگی و به هنگام
رویارویی با اختلافات مد نظر باشند، ما را در
حل دوگانگی یاری خواهند داد و صفا و
صمیمیت را جایگزین تنش و درگیری
خواهند نمود. اصولی که حل کننده اختلافات
است، به ترتیب اهمیت به شرح زیرند.

۱ـ احتساب؛

احتساب یعنی زندگی فردی، خانوادگی و
اجتماعی و در برخورد با دیگران غیر از در
نظر داشتن خود و طرف مقابل، خدا را هم
دیدن و به حساب آوردن و کارها را به حساب
پروردگار گذاردن؛ یعنی زندگی دنیا را در
راستای آخرت دیدن و آن را مقدمه رسیدن
به قرب خداوند قرار دادن.

اگر در زندگی برای رضای خدا و کسب
خوشبختی آخرت، حساب باز شد، بسیاری از
سختی ها را می توان به امید آینده روشن و
برای جلب رضایت حق تعالی تحمل کرد و
بسیاری از مسئولیت ها را بر دوش گرفت. با
وارد شدن مؤلفه «احتساب»، تحمل
سختی ها و ناملایمات و کارهای بر خلاف
میل ها آسان بلکه شیرین خواهد شد. از طرف
دیگر عنایت خداوند هم شامل حال آدمی
خواهد گشت و عشق و علاقه از جایی که
گمان نمی رود، پیدا خواهد گشت و تلخی ها به
شیرینی بدل خواهد شد. به دو روایت در مورد
پاداش عظیم احتساب توجه کنید. رسول
خدا(ص) فرمود:

هر کس بر بدخُلقی های زنش صبر کند و
آن را به حساب خدا بگذارد، خداوند به او
ثواب شاکران را عطا خواهد کرد.

در روایت دیگری فرمود:

هر کس بر بداخلاقی های زنش صبر کند،
خداوند مانند پاداش حضرت داوود را در
تحمل بلایی که بر او وارد شده به او خواهد
داد و هر زنی بر بداخلاقی های شوهرش
صبر کند، مانند ثواب آسیه را از خداوند
خواهد گرفت.

زنان و مردانی که در زندگی زناشویی و در
ارتباط با همسر خود با سختی ها و ناملایماتی
روبه رو هستند، باید برای رضای خدا صبر و
تحمل ورزند و به اولیای بزرگ از جمله سید و
سرور پیامبران، رسول اسلام اقتدا کنند.
فرستاده خدا(ص) از همسران خود ناملایمات
فراوان دید اما به خاطر خدا صبر کرد و تحمل
نمود. ناملایمات به حدی بود که گاهی
حضرت را به ترک و دوری گزیدن از همسران
سوق می داد. بر خلاف رسم خانواده های
امروزی که به هنگام روبه رو شدن با
ناملایمات، زنان قهر می کنند و خانه زناشویی
را ترک می نمایند، رسول خدا(ص) قهر
می کرد و منزل را ترک می نمود. بعضی از
همسران آن بزرگوار چنان ایشان را آزردند و
در آزار ایشان همدست شدند که خداوند برای
دفاع از پیامبرش وارد میدان شد و آنان را
تهدید کرد. بعضی از آیاتی که در این زمینه
است به شرح زیر می باشد:

«ای پیامبر، به همسرانت بگو: اگر زندگی
دنیا و زینت های آن را خواهانید، بیایید تا شما
را بهره مند ساخته و به نیکویی رها کنم …».

این آیه بیانگر تقاضاهای دنیوی آنان از
رسول خداست که خارج از شأن ایشان بوده
ولی آنان بر تقاضای خود پافشاری داشته اند.

در مورد دیگری خطاب به دو نفر از
همسران حضرت می فرماید:

اگر شما بر ضد رسول خدا متحد شوید،
بدانید که خدا، جبرئیل و صالح مؤمنان ولیّ او
هستند و ملائکه پشتیبان وی می باشند و
امید است اگر او شما را طلاق دهد،
پروردگارش به جای شما زنانی بهتر از شما به
او عطا فرماید؛ زنانی مسلمان، مؤمن، مطیع،
توبه کننده، عبادتگر و روزه گیر که باکره یا بیوه
باشند.

بسیاری از اوقات همسران رسول خدا او
را می آزردند و آن بزرگوار از آنان کناره
می گرفت. پدران همسران وی (ابوبکر و عمر)
که از جریان خبردار می شدند، از حضرت
می خواستند آنان را تنبیه کند، ولی حضرت بر
خلاف تقاضای آنان، صبر و تحمل می کرد.
رفتار رسول خدا(ص) با همسرانش و
شکیبایی و بردباری حضرت در مقابل
ناگواری های زندگی بهترین الگو و اسوه
مؤمنان می باشد.

حضرت یونس(ع) از پیامبرانی بود که در
زندگی زناشویی با ناملایمات فراوان روبه رو
بود. نقل شده عده ای به میهمانی حضرت
رفتند و دیدند هر زمان حضرت به اندرون
می رفت تا کاری انجام دهد، مورد آزار، اذیت و
شماتت همسرش قرار می گرفت. ایشان
معطل می شده و خواسته اش اجابت
نمی گردید یا در برآوردن خواسته اش به عمد
تأخیر می شد، ولی آن بزرگوار تحمل می نمود
و تندی نمی کرد. میهمانان شگفت زده شدند،
حضرت با مشاهده تعجب آنان فرمود:

تعجب نکنید، من از خداوند خواستم که
آنچه از عذاب برایم قرار داده، به دنیا منتقل
کند و خداوند فرمود: عقوبت تو دختر فلان
شخص است، با او ازدواج کن. من هم او را به
همسری اختیار کردم و بر ناملایماتی که از او
می بینم، صبر می کنم و تحمل می نمایم.

در زندگینامه شیخ ابوالحسن خرقانی از
عرفای بزرگ آورده اند که روزی ابوعلی سینا
را گذر بر خرقان افتاد. برای دیدار شیخ به درِ
منزل وی رفت. همسر شیخ به او گفت که
شیخ برای جمع کردن هیزم به صحرا رفته و
در ضمن شیخ را دشنام ها داد و … . بوعلی
متعجب از رفتار بی ادبانه همسر شیخ، به
سوی صحرا رهسپار شد و دید شیخ پشته ای
هیزم بر دوش شیری نهاده و خود هم بر آن
سوار شده، به سوی شهر می آید. وقتی شیخ
به نزدیکی بوعلی رسید، بدون مقدمه گفت:

اگر بار آن چنان گرگی نکشیدمی، این
چنین شیری بارم نکشیدی.

اگر در زندگی برای رضای خدا
و کسب خوشبختی آخرت،
حساب باز شد، بسیاری از
سختی ها را می توان به امید
آینده روشن و برای جلب
رضایت حق تعالی تحمل کرد و
بسیاری از مسئولیت ها را بر
دوش گرفت.

رسول خدا(ص) فرمود:

هر کس بر بدخُلقی های زنش
صبر کند و آن را به حساب خدا
بگذارد، خداوند به او ثواب
شاکران را عطا خواهد کرد.

و هر زنی بر بداخلاقی های
شوهرش صبر کند، مانند ثواب
آسیه را از خداوند خواهد
گرفت.

داستان زیر نیز نمونه زیبایی از احتساب
در زندگی زناشویی است.

زنی بود در ملاحت بی نظیر و در لطافت
دلپذیر و شوهری داشت برعکس خود؛
سیاه منظر، آن چنان که دیو از وی می گریخت
و عفریت با وی نمی آمیخت. با این همه زن
موافق او بود و فرمانش را به جان
می پذیرفت. روزی مرد آیینه برداشت و
صورت خود را در آیینه دید و از هیئت خود
ترسید. نزد زن آمد و گفت: من از زشتی
صورتم آگاه نبودم و امروز از وضع خود آگاه
شدم. من لایق آن نیستم که چون تویی با
من زندگی کند. سزاوار نیست که فرشته ای
همنشین اهریمن گردد. اینک کابین
[= مهریه] خود بگیر و از من جدایی اختیار
کن. زن از شنیدن این سخنان به گریه افتاد.
مرد گفت: چرا گریه می کنی؟ زن گفت: بر
اینکه تا امروز امیدوار بودم و با خود
می گفتم که من و تو در بهشت خواهیم بود،
اگر تو از نعمت وصال من شاکر و من در
محنت جمال تو صابر باشم، چرا که بهشت
جایگاه صابران و شاکران است. حالا که تو در
نعمت طاقت نیاوردی و مرا از فضیلت
صبوری محروم کردی، بر این حرمان گریه
می کنم.

۲ـ عفو و گذشت؛

همسر شما یا وابستگان او در حق شما
ظلمی و یا بی حرمتی کرده اند؛ در اینجا شما
بزرگوارانه با گذشت و چشم پوشی و
نادیده انگاری از ستم شان می گذرید و رویه
نیکوی خود با آنان را ادامه می دهید یا به
تلافی و تقاص اقدام می کنید. تلافی کردن
گرچه حق شماست، ولی نشانه بزرگواری و
بزرگ منشی نمی باشد. انسان کریم و بزرگوار
کسی است که عفو و گذشت سیره او باشد،
بخصوص که خودش را انسان خطاکاری
می داند که دانسته یا ندانسته در ادای وظیفه
بندگی در برابر پروردگار خویش و یا نسبت به
بندگان خدا خطا و تقصیر فراوان دارد و انتظار
خطاپوشی از ایزد منان بر قلب او سایه
انداخته است، بدین جهت خطاپوشی را سیره
خود می سازد تا با گذشت و بخشش خداوند
روبه رو شود. قرآن می فرماید:

«وَلْیَعْفُوا وَلْیَصْفَحُوا أَلا تُحِبُّونَ أَن یَغْفِرَ
اللّه ُ لَکُم؛

باید سیره عفو و نادیده انگاشتن و
چشم پوشی را پیش گیرید، آیا دوست ندارید
خداوند شما را بیامرزد [و گناهان تان را نادیده
بگیرد.]؟!»

مرحله بالاتر از عفو و چشم پوشی،
واکنش نیکو با بدی و جفای دیگران است.
این مرحله بسیار ارزنده و ارزشمند است و
مانند کیمیایی است که مس تیره دشمنی را
به طلای ناب دوستی بدل می کند. خداوند
می فرماید:

نیکی و بدی یکسان نیستند. مقابله با
نیکوتر کن [بدی را با خوبی جواب بده] که
آنگاه ببینی آنکه دشمن تو بود، گویا دوستی
صمیمی می باشد و این کاری سخت است که
جز صابران و بهره مندان از سهمِ عظیمِ ایمان
را بر آن توانایی نیست.

امام سجاد(ع) در قسمتی از دعای شریف
مکارم الاخلاق از خداوند می خواهد:

خداوندا، یاری ام ده تا با کسی که با من
رفتار فریبکارانه دارد، با خلوص و صفا رفتار
کنم و با کسی که مرا ترک کرده، با نیکی
رویارویی کنم و کسی که مرا محروم کرده
است، با پاداش تلافی کنم و کسی را که از من
بریده، با وصلت و پیوند مکافات دهم و با یاد
نیک از کسی که مرا غیبت کرده، با او مخالفت
نمایم و اینکه قدردان خوبی دیگران و
چشم پوش از بدی هایشان باشم.

اگر زن و شوهر در معاشرت با هم و با
خویشاوندان شان این سفارش اخلاقی را
مد نظر داشته باشند، کدورت ها در گستردگی
این دریای بزرگواری، برطرف خواهد شد و
زلالی، صفا و آرامش دریاگونه بر زندگی آنها
سایه خواهد گستراند.

۳ـ چشم نعمت بین داشتن؛

متأسفانه بیشتر انسان ها به اخلاق والا
آراسته نیستند و به جای اینکه چشم
خطاپوش و نعمت و زیبایی نگر داشته باشند،
برعکس نداشته ها و خطاها را خوب می بینند
اما از دیدن زیبایی ها و نعمت ها ناتوانند!
حضرت عیسی(ع) و جمعی از یارانش را بر
چهارپای مرده ای گذر افتاد که بدن آن کرم زده
و بدبوشده بود. هر کس با یادآوری یکی از
پلشتی های آن مردار مراتب نفرت و
ناخوشایندی خود را بیان کرد اما حضرت همه
را به زیبایی، نظم و سفیدی دندان های آن
لاشه توجه داد تا یاد بگیرند در همین موجود
هم می توان زیبایی دید و لذت برد. امام
سجاد(ع) در دعای مکارم الاخلاق از خداوند،
اخلاق باتقوایان و پارسایان را می طلبد:

«خدایا، مرا به زیور صالحان بیارای و
لباس باتقوایان بپوشان … با فاش کردن
خوبی ها و پوشاندن بدی ها.»

بیشتر زن و شوهرها بخصوص هنگام
ناراحتی، تمام خوبی های طرف مقابل را
فراموش و سراپای او و زندگی اش را شر و
بدی معرفی می کنند اما اگر انصاف و مروت به
خرج دهند و چشم حق بین خود را باز کنند، در
زندگی و در وجود همان همسر چه زیبایی ها،
نعمت ها و خوبی ها وجود دارد که می توان آنها
را به یاد آورد و پرورش داد.

هر یک از ما اگر بخواهیم نعمت های
خداوند را در زندگی خود بشماریم، زود به آخر
می رسیم و سوسوی چشم ما چیزی برای
دیدن و شمردن نمی یابد، در حالی که خداوند
اعلام می کند نعمت های بی شمار دارید! و
واقعا هم نعمت های بی شمار داریم، ولی چشمِ
دیدن آنها را نداریم؛ فقط زمانی که آنها را از
دست بدهیم، متوجه می شویم که چه
داشته ایم! امام سجاد در دعای جوشن صغیر،
نعمت دیدن و شماره کردن داشته ها را به ما
یاد می دهد. حضرت در این دعا بعضی از
نعمت ها و