پاورپوینت کامل غرفه های زنان کجاست؟ ۸۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل غرفه های زنان کجاست؟ ۸۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل غرفه های زنان کجاست؟ ۸۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل غرفه های زنان کجاست؟ ۸۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۶

سیاسی اجتماعی / گزارش

نگاهی به سیزدهمین نمایشگاه
مطبوعات کشور

سیزدهمین نمایشگاه مطبوعات همزمان
با آغاز نمایشگاه بین المللی کتاب شروع به کار
کرد. هفته نامه ها، مجلات و روزنامه های
بسیاری تلاش و همت خود را برای پیشرفت
و تعالی فکر به معرض تماشا گذاشتند و مانند
سال های پیش، سالن های مخصوص
مطبوعات پر از بازدیدکنندگانی بود که برای
آگاهی بیشتر و شاید هم برای تفریح به
نمایشگاه آمده بودند. از آنجایی که فرهنگ و
آگاهی های مردم در دنیای امروز تحت تأثیر
فناوری شتابان و متحول اطلاع رسانی است،
نقش مطبوعات هم نقشی انکارناشدنی و
قابل اهمیت است؛ چه همین مطبوعات
هستند که در زمانی کم بهترین اطلاعات را به
خوانندگان می رسانند و آگاهی آنان را در
شناخت حوادث و رویدادهای فرهنگی،
سیاسی ـ اجتماعی و … بیشتر می کنند.
حمایت از مطبوعات برای پیشرفت و قدم
گذاشتن به دنیای فناوری و امروزی امری
است که نیاز به توجه بیشتری دارد، نمایشگاه
مطبوعات هم می تواند نقش اثربخشی در
رسیدن به این اهداف باشد.

صرف نظر از همه مزایایی که در باره
برپایی نمایشگاه مطبوعات برشمردیم، معایب
این کار فرهنگی را هم نمی توان نادیده
گرفت؛ معایبی که از همان روزهای اولِ
برپایی نمایشگاه به چشم می خورد و گاهی
چهره این امر فرهنگی را مخدوش می کرد.
بازدیدکنندگان بافرهنگی که در مورد
مطبوعات گذرا فکر نمی کردند و با دقت در
سالن ها قدم می زدند و سعی می کردند در این
وقت محدود بتوانند بیشترین استفاده را ببرند،
اما این فرهنگ زیبا گاهی شکل خود را از
دست می داد و تا پایان روز سالن تبدیل به
محل جمع آوری کاغذ و روزنامه و زباله
می شد، دوستانی که علاوه بر اشتیاق کتاب و
مجله خواندن به اطراف خود بی اهمیت بودند
و علاوه بر سالن ها در کنار چمن ها و درختان
سر به فلک کشیده نمایشگاه، ظرف های غذا،
لیوان های یک بار مصرف، کاغذ، روزنامه و
هر چه که اضافه بود رها می کردند و می رفتند.
این بی توجهی چهره نامناسبی به نمایشگاه
بخشیده و در نگاه اول تأثیر بدی می گذاشت
که به گفته یکی از دوستان کاش غرفه ای
برای آموزش تمیز نگه داشتن نمایشگاه
می گذاشتند تا اینقدر جلوه فرهنگی بدنما
نشود و محوطه زیبای نمایشگاه چهره ای
نامناسب پیدا نکند.

در سیزدهمین نمایشگاه هم «پیام زن»
با به نمایش گذاشتن توانمندی ها و آثار
منتشره سعی در بیشتر شناساندن خود به
مخاطبان کرد. هر چند غرفه امسال از نظر
مکان و اندازه غرفه قابل مقایسه با سال های
پیش نبود و غرفه در دورترین سالن نمایشگاه
جای داشت و مکان مناسبی برای انتشار
اهداف ماهنامه که همانا بالا بردن دیدگاه
زنان و دختران در شناخت جایگاه اجتماعی ـ
فرهنگی است، نبود.

علاوه بر «پیام زن»، غرفه های دیگری
هم که مربوط به نشریات زنان بود به چشم
می خورد. غرفه های این نشریات به صورت
پراکنده و جدا از هم مشغول به فعالیت بودند و
این پراکندگی باعث شده بود تا دوستداران
نشریاتِ زنان به سختی بتوانند بهره ای را که
می خواستند ببرند، هر چند بازدیدکنندگان،
بسیار علاقه مند بودند، اما جای نامناسب
غرفه ها، دور از دسترس بودن آنها و گاهی
فاصله غرفه های سالن نشریات زنان از دیگر
سالن ها باعث شده بود که استقبال به شکل
چشمگیر به نظر نرسد. در کنار این وضعیت
فعالیت بعضی از نشریات کمتر شده بود، مثلاً
نشریه «پوشش» در سیزدهمین نمایشگاه
حضور نداشت و نشریه «زن شرقی» هم به
دلایلی در سال گذشته بسته شده بود. این
عدم حضورها، همت و تلاش دست اندرکاران
و حمایت کنندگان نشریات را می طلبد تا بیشتر
از پیش به زنان و مسائل مربوط به آن، هر
چند ناچیز بپردازند و این قافله همچنان به راه
خود ادامه دهد، البته استوارتر و ثابت قدم تر
از پیش!

شاید بتوان به مسئولان نمایشگاه هم از
همین جهت خرده گرفت، چرا که آنها
می توانند با در نظر گرفتن امکاناتی بهتر
غرفه های جالب توجهی را به زنان اختصاص
دهند و با این امر تشویق و ترغیب زنان را در
آموزش فرهنگ، سنت و دین و تلفیق این
سه به عهده بگیرند. با این تفاسیر مجله
«پیام زن» سعی کرد با پرسش هایی راجع به
نمایشگاه و حضور و وضعیت زنان،
خوانندگان را با نظرات دیگر مجلات مربوطه
نیز آشنا کند.

خانم «شهین اسکویی» خبرنگار نشریه
«حقوق زنان» در باره نحوه برگزاری نمایشگاه
و همچنین نوع تقسیم بندی غرفه ها گفت:

«نمایشگاه مثل سال پیش خوب نیست.
سالن ها از هم دورند و از قسمت اصلی که
مربوط به نمایشگاه کتاب است، فاصله دارند؛
به همین علت وقتی بازدیدکنندگان به این
قسمت می رسند، مخصوصا به غرفه هایی که
مربوط به زنان است، خسته هستند و دیگر
رمقی برای جستجو و یا خرید ندارند و خیلی
ساده از کنار مطبوعات می گذرند، غرفه هایی
هم که امسال به ما داده اند به خاطر کوچک
بودن و دور از دسترس، چندان
بازدیدکننده ای ندارد. البته علاقه مندان به
مطبوعات حتما می آیند و روند کاری نشریات
زنان را خوب پیگیری می کنند که این امر نیاز
به همکاری بیشتر مسئولان دارد.»

وقتی از خانم «اسکویی» در مورد
مهم ترین پیام زنان به دنیای امروز پرسیدیم،
وی پاسخ داد:

«اول باید در این مورد صحبت کنیم که
زنان برای قشر خودشان چه پیامی دارند.
وقتی هنوز زنی خود را در آن مرحله نمی بیند
که برای آگاهی بیشتر از نشریات، کتاب ها،
ماهنامه و … که مربوط به زنان است استفاده
کند، این زن چه پیامی می تواند برای دیگران
داشته باشد. وقتی زنی از بودجه خانواده برای
فرزندان و همسرش کنار می گذارد اما خرید
یک مجله یا یک کتاب در مورد مسائل روحی
و روانی خودش را خرج اضافه می داند، باید
این دید را در درجه اول عوض کرد. آگاهی،
غذای روح است. بهترین پیام به زن امروز و
نسل امروز این است که مطالعه کنند تا
مسائل و مشکلات خود را بشناسند و سطح
بینش خود را افزایش دهند. زمان آن رسیده
که زنان چشم های خود را باز کنند و افق های
دوردست را ببینند.»

خانم «اسکویی» به آخرین سؤال ما که
در باره رسیدن به خواسته های زنان و موانع و
مشکلات آن بود، این گونه پاسخ داد:

«ما در گذشته زن سنتی داشتیم، زنی که
در خانه کار می کرد، لباس می شست، به
فرزند و همسر می رسید و یا در مزرعه و
شالیزار و … بود و نقشی در چگونگی زندگی،
اتفاقات و تصمیم گیری ها نداشت؛ در واقع
پای بند خانواده بود و بس! اما امروزه با
پیشرفت و تکنولوژی و مدرن شدن
سیستم های جهانی نمی توان به این امر
بسنده کرد، چون زمانه پیش رفته، باید زنان
هم با علم جلو بروند. در این دوره به زنی نیاز
داریم که تلفیقی از زن سنتی و متجدد باشد.
بتواند گلیم خود را از آب بیرون بکشد،
استقلال داشته باشد، خود و جهان اطرافش
را بشناسد و تربیت نسل آینده را هم به طور
صحیح در دست بگیرد؛ تربیتی که همواره با
علم روز همراه باشد، موانع رسیدن به
خواسته های زنان این است که نمی توانند
بین این دو ارتباط برقرار کنند، زن سنتی را
قدیمی و توسری خور می بینند و زن امروزی
را اروپایی و در میان هر دو گم می شوند. به
همین دلیل آرزوها دست نیافتنی می شود، اما
در کل هر خواسته ای تلاش می خواهد؛
امکانات، زمینه و همکاری همسر در درجه
اول و همکاری نهادها و سازمان ها در درجه
دوم مهم است.»

خانم «رؤیا مظفری» سردبیر نشریه
«دنیای زنان» با رویی گشاده به سؤال های ما
جواب دادند:

«نمایشگاه امسال با سال پیش تفاوت
چندانی ندارد، تنها از این جهت که برای
نشریات مربوط به بانوان جایگاه خوبی را در
نظر نگرفته اند، دچار مشکلیم! مثلاً یک
بازدیدکننده بعد از ماندن در ترافیک طولانی
از درِ شمالی نمایشگاه که درِ اصلی است وارد
می شود و تا اینجا که ما هستیم فاصله زیاد
است، در نظر بگیرید بازدیدکننده بخواهد
سالن های کتاب را ببیند و سپس به آخرین
قسمت که مطبوعات زنان در آن است بیاید،
از انرژی و رمق او کاسته شده و چه بسا با
حساب راه و طولانی شدن مسیر و احیانا
کمبود وقت، از دیدن غرفه های مطبوعات
صرف نظر کند.»

خانم «مظفری» در ادامه در باره مسائل
زنان و وضعیت آنها این طور نظر داد:

«علت اینکه خانم ها برای خودشان
جایگاهی را به حساب نمی آورند معلوم
نیست، شاید این مسئله به گذشته های دور
برگردد، به گذشته ای که زنان حق کمی
داشتند؛ در حال حاضر هم همان دید سنتی
گریبانگیر بسیاری از زنان جامعه ماست، مثلاً
یک زن در سبد خرید خانه اش یک روزنامه
ورزشی می خرد تا همسرش سرگرم شود و
یک وسیله سرگرمی برای فرزندش و وسایل
و مایحتاج خانه! اما برای خودش هیچ
هزینه ای را در نظر نمی گیرد. در واقع از
خواسته هایش می گذرد تا کانون خانواده را
راضی نگه دارد، البته منظور از این حرف،
مخالفت با قناعت نیست، اما زنان قناعت را
با فراموش کردن خود و احساس شان اشتباه
گرفته اند. این دید یک زن سنتی است که
سهم کمتری از زندگی برای خود در نظر
می گیرد، در حالی که این طور نیست و هر
انسانی در جایگاه شخصیت خود دارای
احساس، خواسته و مسائلی است که جز با
آگاهی و علم پیش نمی رود. زنان امروز ما باید
متجدد باشند، در واقع بهتر است بگوییم
فرهیخته باشند و خود را از ناامنی ها که همه و
همه به ناآگاهی مربوط می شود برهانند، با
حقوق خود آشنا شوند و نوع نگرش به زندگی
را تغییر دهند. زن فرهیخته زنی نیست که
همه چیزش طبق رفتارهای اروپایی ها تغییر
کند، بلکه زنی است که مثل زن سنتی پای بند
به اخلاق و حجاب و تفکرش، تفکری معاصر
و همراه با زمانه باشد.»

سردبیر «دنیای زنان»، زنان را برای
رسیدن به خواسته ها و آرزوهایشان این گونه
راهنمایی کرد:

«زنان ما باید مطالعه داشته باشند.
نگرش بالا باعث می شود که مسائل را از
دیدگاههای مختلف بررسی کند. اینکه
«سهراب سپهری» می گوید: چشم ها را باید
شست، جور دیگر باید دید! کار خاصی
نخواسته، چشم باید همان چشم باشد ولی
تفکر تغییر کند، رشد کند و به تعالی برسد و
بتواند چشم ها را شستشو دهد و این تفکر
تغییر نمی کند مگر با خواست خودِ زنان و
جامعه! مطالعه و پیگیری می تواند زاویه دید
سختگیرترین افراد را هم تغییر دهد. زنان
باید مسائل خود را غیر از مسائل آشپزی، هنر
و … ببینند.»

غرفه نشریه ادبی «شوکران» هم از
غرفه هایی بود که در نمایشگاه حضوری فعال
داشت. خانم «پروانه دباغی»، غرفه دار مجله
«شوکران» به سؤالات ما چنین پاسخ داد:

«امسال پنجمین سالی است که در
نمایشگاه مشغول فعالیت هستیم. به نظرم
از شور و شوق سال پیش چندان خبری
نیست. مردم چندان از مطبوعات بازدید
ندارند. مخصوصا خانم ها که البته دلیل آن را
در مشغله زیاد، خستگی از رفت و آمد و عدم
آگاهی می بینم. اگر تشویق و آگاهی از سوی
رسانه ها و مطبوعات بیشتر صورت بگیرد،
استقبال هم زیاد می شود.»

خانم «دباغی» معتقد است:

زنان امروز ما یا بسیار سنتی اند یا در دام
تجددی گرفتار شده اند که در نظر خودشان
تجدد و تمدن است. هنوز خیلی از زنان
مطالعه ندارند. با دنیای بیرون ارتباط برقرار
نمی کنند و آزادی هایشان را نادیده می گیرند
که این مسئله هم برمی گردد به نوع تربیت
خانواده. در واقع هر چقدر خانواده ها با دیدی
محدود به زنان نگاه کنند، زنان قید و بند
بیشتری برای خود می بینند. مهم ترین کار
زنان، مطالعه است که در کنار آزادی و
امکانات بیشتر امکان پذیر است.

در غرفه دوفصلنامه «حقوق اساسی» هم
پای صحبت خانم «فاطمه بیات» نشستیم:

«نمایشگاه امسال بد نیست. استقبال
خوب است اما زیاد نیست. در واقع کسانی که
از غرفه های نشریات مخصوصا زنان بازدید
می کنند، کسانی هستند که از قبل با آنها
آشنایی داشتند ولی اکثرا سطحی و زودگذر به
سالن مطبوعات می آیند و بازدید می کنند.»

خانم «بیات» مهم ترین پیام زنان را در
این چند جمله خلاصه کرد:

«زنان باید از حق خود دفاع کنند.
سطحی نگر و نزدیک بین نباشند. امروزه بین
زنان بافرهنگ و پیشرفته و زن قدیمی با
تعصبات خاص خود، تفاوت زیادی هست.
زنان امروز حق انتخاب دارند، حقوق دارند،
پس نباید در هر مسئله ای دچار سردرگمی
شوند. امروزه وضعیت زنان تغییر کرده، فقط
احتیاج به کمی آگاهی و روشن بینی هست،
گرچه جامعه کنونی ما هنوز هم آنقدرها متجدد
نیست ولی باید هر کسی در جایگاه خود به
پیشبرد اهداف، آرزوها و خواسته هایش کمک
کند. مردان می توانند در کنار درک متقابل از
زنان و وضعیت ناهنجار قبل به آنها کمک کنند
تا وضعیت به نفع هر دو تغییر کند، البته از
این تغییر نباید سوء استفاده کرد بلکه به
بهترین نحو باید در فکر بهره برداری
مناسب بود.»

غرفه فصلنامه «کتاب زنان» هم از
غرفه هایی بود که در نمایشگاه حضور داشت
اما این اولین حضور مستقل این فصلنامه بود.
خانم «فاطمه محبی» عضو هیئت تحریریه
این نشریه در مورد حضورشان در سیزدهمین
نمایشگاه گفت:

«در سال پیش غرفه مستقل نداشتیم و
در کنار غرفه شورای فرهنگی ـ اجتماعی
دانشگاه در سالن کتاب، معرفی فصلنامه را
داشتیم و امسال اولین سال است که در
سالن مطبوعات به طور مستقل معرفی
شدیم با ای