پاورپوینت کامل گذری و نظری به کتاب «محمد رسول خدا» ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گذری و نظری به کتاب «محمد رسول خدا» ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گذری و نظری به کتاب «محمد رسول خدا» ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل گذری و نظری به کتاب «محمد رسول خدا» ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

>

۳۶۴

نوشته خانم آنه ماری شیمل

رگه های روشنایی از میان تیرگی های غربی

«آنه ماری شیمل» ۱۸ فروردین ۱۳۰۱/۷
آوریل ۱۹۲۲ در شهر ارفورت آلمان متولد گردید.
وی از کودکی به مطالعات شرقی و اسلامی علاقه مند
بود و خانواده اش تا اندازه ای در شکل گرفتن این
اشتیاق مؤثر بودند. در پانزده سالگی تصمیم به
فراگیری زبان عربی گرفت اما معلمش او را محدود
به آموزش این زبان نکرد، بلکه کوشید شاگرد خود
را با فرهنگ اسلامی مأنوس کند. در نوزده سالگی
وارد دانشگاه شد و پس از اخذ دکترای
اسلام شناسی، در حالی که ۲۴ سال داشت، با تدریس
در مراکز علمی و دانشگاهی به آموزش و پرورش
دانشجویان مشتاق به معارف دینی و مذهبی
پرداخت و در روشنگری در باره دین اسلام نقش
مهمی را عهده دار شد. وی خاطرنشان می کند:

«اسلام آئینی است که در بین غربی ها بسیار بد
فهمیده شده و توسط افرادی ناوارد و احیانا مُغرض
به اموری غیر واقع متهم گردیده است.»

مطالعات پژوهشی شیمل در سال ۱۹۴۹م در
سوئد در زمینه شرق شناسی و دین شناسی و سرانجام
تدریس تاریخ ادیان در دانشگاه آنکارا طی
سال های ۱۹۵۴ تا ۱۹۵۹م از دیگر خدمات و
کوشش های علمی و پژوهشی این دانشور آلمانی به
شمار می رود. بیش از هر جا تحقیقات او در کشور
ترکیه متمرکز گردید و در طول پنج سال به
دانشجویان علوم اسلامی دانشکده الهیات ترکیه،
فلسفه اروپایی، جامعه شناسی دینی و تاریخ تطبیقی
ادیان را آموزش داد. این ایام در زندگی او تأثیری
بسزا نهاد و عشق صمیمی و تفاهم نسبت به اسلام را
در نهادش شکوفاتر ساخت. به مناسبت پژوهش در
افکار و اندیشه های اقبال لاهوری (متفکر مسلمان)
به پاکستان دعوت شد و روابط خوبی با مراکز
فرهنگی و علمی این سرزمین برقرار کرد.

در سال ۱۹۶۱م اسلام شناسی را در دانشگاه بُن
(آلمان) تدریس کرد و چهار سال بعد مسئولیت
کرسی فرهنگ اسلامی هنری دانشگاه «هاروارد»
به او پیشنهاد شد و در سال ۱۹۶۷م به تدریس
عرفان، خوشنویسی و ادبیات اسلامی در این
دانشگاه پرداخت.

شیمل متجاوز از یکصد جلد کتاب در خصوص
معارف و فرهنگ مسلمانان، عرفان اسلامی و
مشاهیر جهان اسلام و بررسی تفکرات اندیشمندان
مسلمان به زبان های آلمانی، انگلیسی و عربی
نوشته است.

به پاس فعالیت های علمی، شیمل حدود بیست
مدال و نشان افتخار از مراکز معتبر جهان دریافت
کرده، دانشگاههای سند، اسلام آباد، پیشاور
پاکستان، اوپسالای سوئد، قونیه ترکیه، دانشگاه
تهران و الزهرا به وی دکترای افتخاری داده اند.
ریاست انجمن جهانی علوم دینی، عضویت در
آکادمی علوم هلند و نیز آکادمی علم و هنر آمریکا
همچنین ویراستاری نشریه عربی زبان «فکر و فن»
بخش مهمی از مسئولیت های او را تشکیل می دهد.

شیمل اعلام داشت قرآن تنها کتاب آسمانی
است که به همان صورتی که به رسول اکرم(ص)
وحی شده، حفظ گردیده است. در اوضاع آشفته و
تبلیغات مسمومی که استکبار جهانی در دفاع از
نویسنده مرتد، سلمان رشدی، راه انداخته بود،
شیمل اعلام کرد:

«اسلام دارای مرتبه رفیعی بوده و هست که
باید دقیق تر مورد توجه قرار گیرد و معتقدم
جریحه دار کردن احساسات توده های عظیمی از
مؤمنان مسلمان، روش بسیار بدی می باشد و من
نمی توانم آن را بپذیرم.»

شیمل بر این باور است که: «بسیاری از
مردمان غرب از خدا و دین فاصله گرفته اند و کسانی
که از پروردگارشان دور شده اند، قادر به درک اسلام
نخواهند بود. برای من بسیار باعث تأسف است که
محافل غربی به دیدی منفی به آئین مزبور
می نگرند. انتشار گزارش های نادرست،
تحریف شده و سطحی از اسلام کار صحیحی نیست.
تصور مغرب زمین از واژه مقدس جهاد اسلامی غلط
بوده و ادعای توسعه اسلام با خونریزی و
شمشیرکشی، یک اتهام واهی است. آئین محمدی
قلوب مردم را به سوی خود جلب و جذب کرده و
دین صلح، آرامش و عدالت است و تروریسم و
کشتن انسان ها را محکوم می نماید.»

در مهر ۱۳۸۱ مراسم تجلیل از خدمات علمی و
فرهنگی پروفسور آنه ماری شیمل در تهران
برگزار گردید. او در اواخر سن (هشتاد سالگی) در
یکشنبه ۲۶ ژانویه ۲۰۰۳م برابر ششم بهمن
۱۳۸۱ش جهان را بدرود گفت و مشتاقانش را در
اندوه گذاشت. پژوهشکده حکمت و فلسفه ایران به
مناسبت درگذشت این دانشمند بزرگ و تجلیل از
خدمات علمی او، مجلس یادبود باشکوهی برپا
داشت که عده ای از مقامات علمی، دانشگاهی و
کشوری در آن شرکت کردند.

شبنم شوق

یکی از آثار ارزشمند شیمل کتاب «محمد
رسول خدا» است که آن را به زبان آلمانی نوشته،
نیز با ویرایش انگلیسی به چاپ آن اقدام کرده
است. این کتاب توسط آقای «حسن لاهوتی» به
زبان فارسی برگردانیده شده، با ویراستاری
«بهاءالدین خرمشاهی» توسط مرکز انتشارات
علمی و فرهنگی در سال ۱۳۸۳ چاپ شده است. اثر
در دوازده فصل تنظیم گردیده، پیشگفتار مؤلف و
مترجم، پیوست ها، یادداشت ها، نمایه، کتابنامه
مؤلف و مترجم، تصاویر و طرح های جالب از دیگر
بخش های آن است.

«شیمل» به تمدن و معارف اسلامی در تمامی
ابعاد و جلوه های آن عشق می ورزید. رسول
اکرم(ص) چنان که از این کتاب ۵۵۱ صفحه ای
هویداست، نزد او مقامی والاتر از همه پیامبران
داشت. اگر چه نگفت من مسلمانم و ننوشت که
اسلام آورده ام اما از رفتار و کردارش مسلمانی
هویدا بود. سرشتش مسلمانی بود که او را به وادی
پژوهش و نگارش در باره اسلام و مسلمانان کشید.

کوشش پیوسته، رفتار متین، لطف سخن،
خوشرفتاری، خوش خُلقی، مهرورزی و نوع دوستی
از خصال بارزی بود که از او در نوشته ها، دیدارها و
سخنرانی هایش به روشنی می بینیم. قلمی جذاب و
زبانی دل نشین داشت که خوانندگانِ آثار و
شنوندگانِ سخنانش را به سوی او می کشانید. چهره
خندانش لطفی بود که خداوند به وی عطا کرده بود.

در نوشتار مورد اشاره از روزنه چشم چنین
پژوهشگری سترگ، سیمای محمد(ص) ترسیم
گردیده است؛ نگاهی پردامنه توسط پژوهشگری
لطیف بین و ظریف پرداز، که ابهت و مقام و مهر آن
رسول عالمیان را در قلب های مسلمانان جهان
کاویده، تنها به یک گوشه از آن بسنده نکرده است.
بنابراین مطالبی را پیش رویمان نهاده که ما را از
باورها و ایمان مسلمانان آفریقایی، تُرک، عرب،
هند و فارس نسبت به خاتم پیامبران آگاه می سازد.

«شیمل» در این زمینه تنها به تأملات عارفانه،
دقایق شاعرانه، افکار فیلسوفان، گزارش های
مفسّران و راویان حدیث و تاریخ نگاران قدیم و
جدید جهان اسلام بسنده نمی کند. او از طریق
لطایف ذوقی و در قالب جملات و عباراتی
شوق آمیز اشتیاق یکتاپرستان را به ساحت قدس
نبی اکرم تبیین می نماید.

نور و ظلمت

«شیمل» که در این نوشتار خطابش با مردم
غیر مسلمان غرب است، کوشیده تا با نشان دادن
سیمای معنوی و ملکوتی پیامبر به مغرب زمین،
تصویر نادرستی را که پژوهندگان غربی (خواه از
روی دشمنی و خواه از سرِ غفلت و ناآگاهی) از
محمد مصطفی(ص) در طول سالیان متمادی ترسیم
کرده اند، پاک سازد و به جایش سیمای راستین
پیامبر را بنشاند.

در چند جای کتاب می کوشد پندارهای
نادرست و توهمات غربی را در باره رسول
اکرم(ص) برطرف نماید، زیرا اسلامی که او در طی
نیم قرن شناخته، با آنچه دانشمندان اروپایی یا
کشیش های مسیحیِ ناآشنا با اسلام، معرفی کرده اند،
تفاوت آشکاری دارد. آنان در پی تحریف بوده اند
که در برابر کلام وحی و معجزات مسلّم رسول اکرم و
معراج حضرت، شبهه و سؤال ایجاد کنند، نیز اصول
و عناصر و معارف تشکیل دهنده اساس اسلام را
شبیه برخی ادیان و مذاهب هندو قلمداد نمایند، یا
پیامبر را انسانی خشن و جنگ طلب معرفی کنند؛
حتی دشمنان، پا را از این فراتر نهاده و تعلیمات آن
«واپسین فرستاده الهی» را نوعی بدعت در دین
مسیح تلقی کرده اند، غافل از آنکه اسلام دین الهی
است و قائم به اشخاص نمی باشد.

«شیمل» با توجه به این واقعیت های تلخ و
رنج آور، در کمال متانت و با مراجعه به قرآن و
حدیث و آرای دانشمندان مسلمان و غیر مسلمان و
افزون بر آن، با استفاده از آثار عارفان، ادیبان و
شاعران به رویارویی با شبهاتی نامعقول و تخیلات
و توهّمات بی اساس پرداخته که در طول قرون و
اعصار منجر به دشمنی مسیحیان با اسلام بخصوص
با پیامبر خاتم گردیده است. به علاوه «شیمل» به
جنبه ای دیگر بذل توجه بروز داده که دیگران کمتر
در این عرصه دست به پژوهش زده اند: او بر اثر
مسافرت های متعدد به سرزمین های اسلامی و
دوستی و انس با مسلمانان، به ارادت آنان در باره
حضرت محمد(ص) پی برده است؛ اشتیاقی که از
باورهای عقیدتی و سرشت پاک مسلمانان
سرچشمه گرفته، در قالب اشعار، مضامین عرفانی و
فرهنگ عامه جلوه گر شده است.

در واقع او ضمن ارج نهادن به نوشته های
ناموران، حقیقت وجودی حضرت محمد(ص) را
از زاویه رخنه اش در دل و جان عموم مسلمانان
(اعم از درس خوانده ها و ناخوانده ها که در حکایات
و اشعار عامیانه آنان بازتاب یافته) توضیح می دهد.
او بر اثر ورزیدگی در متون اسلامی و آشنایی و
همدلی با مسلمانان، به این علاقه های درونی
جاویدان پی برده، حداقل ژرفا و شدت آن را در
اعماق وجود مسلمانان سنجیده است و موفق شده
در این کتاب بدان بپردازد.

«شیمل» بر اثر سابقه دوستی با مسلمانان و
آشنایی با اسلام و مسیحیت در صدد آن است که
فضای همدلی و تفاهم بین شرق نشینان مسلمان و
غرب نشینان مسیحی برقرار کند.

او با نگارش و انتشار این کتاب در اروپا و
آمریکا سعی در اثبات حقانیت خاتم انبیا و معرفی
شخصیت الهی و انسانی پیامبر اکرم و ترسیم چهره
محبوب او دارد؛ بر خلاف آنچه دشمنان در غرب
گفته و منتشر کرده اند.

پیشگفتار نگارنده

«شیمل» در پیشگفتاری که بر کتاب نگاشته
یادآور می شود:

این کتاب محصول چهل سال علاقه ام نسبت به
شخصیت پیامبر مسلمانان است. نخست در دهه
دوم زندگی (که به راهنمایی دکتر هانس النبرگ
به فرا گرفتن زبان عربی اشتغال داشتم) با مفهوم
محمد عارف آشنا شدم و مرا سخت به شوق آورد.
در آن سال های نقش پذیری روح و روان، کتاب
سیدامیرعلی به نام «زندگی و تعالیم محمد یا روح
اسلام»، و تحقیق عالمانه «آندرائه» از جمله
کتاب های دل پسند من بودند و کتاب اخیر تا امروز
مایه الهام من باقی مانده است.

وی اضافه می کند: در سال های دانشجویی
خود در دانشگاه برلین از خواندن مولود شریف،
سروده «سلیمان چلبی» لذت می بردم که شعری
است ساده و دل انگیز و از معجزات میلاد
محمد(ص) حکایت می کند.

«شیمل» یادآور شده است:

در آن سال ها در باره تعظیم عموم مسلمانان به
ساحت پیامبر در جمع مسلمانان ترکیه نکات
فراوان آموختم. سپس علاقه عمیق به متون شعری
و عرفانی شبه قاره هند و پاکستان سبب شد پی ببرم
آثار اقبال لاهوری چه بسیار از صبغه عشق به پیامبر
برخوردار است. مطالعه ادبیات عامیانه سندی ابعاد
تازه ای بر این نقش افزود.

اشتیاقم به موضوع تکریم پیامبر و انعکاس آن
در ادبیات، خاصه شعر، منتهی شد به چند مقاله در
باب شناخت آن حضرت، چنان که از دیدگاه اقبال
گذشته، در شعرهای سند تجلی یافته و مصلح و
عارف مسلمانی چون «میردرد» در قرن دوازدهم
هجری، در دهلی، در باره اش نظریه پردازی کرده
است، که با دیگر موضوعات تلفیق گردید. مطالبی
که به این ترتیب تدوین شد با نکاتی دیگر به هم
پیوست و اساس یکی از سخنرانی هایی را تشکیل
داد که در سال ۱۹۸۰م (۱۳۶۰ش) در شورای انجمن
فرهیختگان امریکا ایراد کردم و به صورت فصل
پنجم کتابم نشر یافت. ناشر آلمانی کتاب هایم، مرا
تشویق کرد تا آن فصل را به صورت کتابی در
تکریم پیامبر به تفصیل در آورم که در سال ۱۹۸۱م
(۱۳۶۱ش) طبع یافت.

شرح درد اشتیاق

«شیمل» از «آرتور جفری» نقل می کند:

متداول ترین علت رنجشی که مسیحیان، بیشتر
نابخردانه، در دل مسلمانان نشانده اند، از آن
برمی خیزد که آنان از درک حرمت بسیار والایی که
مسلمانان برای شخص پیامبر قائلند ناتوانند.

به باور وی این اظهار تیری است راست بر
هدف، زیرا برداشت نادرست از نقش رسول
اکرم(ص) یکی از بزرگ ترین موانع مسیحیان بوده
و هست که نگذاشته است تفسیر مسلمانان از تاریخ
و فرهنگ اسلامی را درک کنند.

به اعتقاد «شیمل» غرب نظریه های ناپسند و
ناروایی در باره پیامبری که موفق ترین نهضت
دینی را در کره خاکی پدید آورده، بیان کرده است.
وی می نویسد:

در روزگار ما، شناخت تازه مسلمانان از خود،
در غرب که اسلام را سال های سال رو به نیستی
می پنداشته، مایه شگفتی عظیم شده است. اما این
خودشناسی تازه، غرب را وادار ساخته تا برای
درک بهتر معیارهایی که نزد مسلمانان معیارهای
اصولی بوده و هنوز هم هست، برخی از اندیشه های
اساسی دینی و اجتماعی اسلام را از نو مورد بررسی
قرار دهد. این موضوع نیز توجیه کننده اقدام ماست
تا نشان دهیم محمد پیامبر(ص) را در طول قرون
مسلمانان به چه صورت دیده اند و خواننده غیر
مسلمان در می یابد که اشتیاق مسلمانان به حضرت
محمد(ص) چقدر قوی و عمیق است؛ ایمان آنان به
این بزرگمرد چقدر پرشور است و در طول اعصار
چه بسیار مردمانی که او را معزّز داشته و به وی
توسل جسته اند و چگونه شریف ترین لقب ها او را
در بر گرفته است و پی خواهد برد که به راستی
محمد(ص) بهترین اسوه و سرمشق برای هر
مسلمان معتقدی است که دعوت شده تا در تمامی
اعمال و عادات از او پیروی نماید.

بعید نیست که آن غیر مسلمانی که این نکات را
مطالعه می کند، در شگفت شود از شیوه ای که
عارفان مسلمان اعتقاد به نور ازلی این پیامبر را
مطرح کرده اند و او را که دارای مقام انسان کامل
است، در مرتبه و نقشی جهانی دیده اند، زیرا آن
فرستاده فرزانه الهی آخرین نفر از سلسله انبیاست
که آخرین دین وحیانی را آورد؛ آئینی که جامع
همه ادیان آسمانی است و در عین حال اصول کلی
آنها را با همان خلوص آغازین شان (عاری از هر
گونه بدعت و تحریف) از نو بیان کرده است.

«شیمل» از اینکه سرگذشت نامه هایی که
غربی ها در باره پیامبر نگاشته اند، آغشته به تعصب
و تحریف است، اظهار تأسف می کند و می افزاید:
دور از انتظار نیست که مسلمانان نسبت به چنین
تصویرهای غیر واقعی، واکنش دهند و متأسفانه
موج هایی از نفرت و انزجار را در باره غربی ها
برانگیخته است.

به باور وی سرگذشت های نامه های رسول
خدا(ص) که در سال های اخیر توسط دانشمندان
اروپایی نوشته شده، به طور یقین بسیار واقع بینانه تر
از آثار نسل های گذشته است. کتاب «محمد رسول
و سیاستمدار» اثر «دبلیو مونتگمری وات»
احتمالاً مشهورترین این مطالعات است. او در ادامه
از کتاب «گونتر لولینگ» در باره پیامبر
اکرم(ص) یاد می کند. سرگذشت نامه ای را که
«ماکسیم رودنسون» نگاشت، پژوهش مفیدی
در باره خاتم انبیا می داند، ولی خاطرنشان می کند: از
این پژوهندگان تنها یک کتاب به طور ممتاز و ویژه
کوشیده است تا نقش محمد را در دینداری
مسلمانان بروز دهد و آن اثری است از
«آندرِائه» که به صورت نوشتاری معیار باقی
مانده است.

«شیمل» پس از معرفی این آثار، سوگمندانه
می گوید: هیچ یک از مؤلفان مزبور تلاش خود را به
تحقیق در زمینه اشتیاق مسلمانان به پیامبر (که با
نهایت زیبایی و شیوایی بیان شده) صرف
نکرده اند؛ ادبیات، اشعار و متونی که کمک کرده
است تا پیامبر محبوب، شفیع روز قیامت و خاتم
انبیا در قلوب عموم مسلمانان پدید آید و جای گیرد.
وی سرانجام به این نتیجه می رسد که پیامبر آن کسی
است که تا ابد اسوه حسنه و نمونه نیکو برای زندگی
همه کسانی باقی می ماند که در شهادت و تشهّد
گواهی می دهند بر اینکه او به راستی رسول
خداست.

قله قداست

«شیمل» پس از این توضیحات و ارائه دلایل
برای نگارش کتاب، در نخستین فصل اثرش، سیره
و سنت نبی اکرم را از نظر خوانندگان می گذراند. او
منابعی را که زندگی حضرت را ترسیم می کند،
قرآن، سخنان پیامبر و روایات مربوط به اعمالش
می داند. یکی از اولین منابع را اشعار «حسان
بن ثابت» معرفی می کند که در مدینه به رسول
اکرم(ص) پیوست و در باره وقایع مهمی که در
زندگی امت مسلمان روی داد، نغمه سرود؛ محمد را
ثنا خواند و با دشمنانش در سخن، مقابله به مثل کرد.

«شیمل» کتاب هایی را که به شرح غزوات
پیامبر پرداخته یا در قرون اولیه، سیره پیامبر را
گزارش کرده اند، به عنوان مواد خامِ بررسی زندگی
پیامبر مؤثر دانسته است. او می نویسد:

تواریخ مربوط به شرح زندگانی حضرت محمد
در میان تاریخ های مربوط به سرگذشت همه
پایه گذاران بزرگ ادیان همیشه از همه روشن تر
بوده است، حتی در نخستین روزگاران اسلام،
زندگینامه ای مقدس که به طور مسلّم رویدادهای
عمده آن حضرت را حفظ کرده، در میان مسلمانان
انتشار پیدا کرد که به زبان های گوناگون در
سرزمین های مسلمان شرح و بسط یافته و به شعر و
نثر بازگو شده است.

سپس شرح حال تاریخ وار پیامبر را از تولد تا
رحلت بیان می کند. در لابه لای این گزارش مختصر،
او از شگفتی های زندگی این اَبَرمرد معنویت سخن
گفته، به عنوان مثال از حوادث دوران کودکی و
شیرخوارگی پیامبر نکاتی را یادآور شده، که به
اعتقاد وی بر بزرگی مقام آینده این کودک و نقش
آینده او و رهبری جنّ و انس صحه نهاده است.

در قسمتی از این فصل می خوانیم:

حضرت محمد(ص) غرق دریای اندیشه و در
جستجوی چیزی والاتر و ناب تر از ادیان مرسوم
آن زمان، گهگاه به غار حرا، نزدیک مکه می رفت و
در آنجا بود که نخستین مکاشفه الهی جانش را
مستغرق خود ساخت و فرمان وحی صادر شد.

مؤلف از زبان دانشمندان غربی این پرسش را
مطرح می سازد که خاستگاه آیاتی که بر پیامبر وحی
می رسید، چه بود و مطالب به ظاهر جدای قرآن از
کجا آمده است، چنان که متحیر مانده اند چرا قرآن
نام افراد یهودی و مسیحی را (در زمینه هایی که با
داستان های تورات و انجیل متفاوت است) آورده
است و سپس از نظر مسلمانان این پرسش را چنین
پاسخ می دهد:

تفاوت روایات قرآن با برخی حکایات
تورات و انجیل چیزی نیست جز دلیل دیگر بر
اینکه قرآن به راستی کلام خداست. محمد، پیامبر
اسلام، که امّی بود، نمی توانست بخواند و بدین
سبب نمی توانست از محتوای حکایات این دو
کتاب باخبر باشد و اگر اینها به وی وحی نشده بود،
چگونه می توانست از آنها استفاده کند؟!

نویسنده در ادامه از برجسته ترین فرزند پیامبر
یعنی فاطمه گزارشی ارائه می دهد و می نویسد: اگر
چه این بانو رنج ها و ناملایمات فراوانی دیده بود اما
به زیور معنویت و کرامت آراسته گردید.
گرداگردش را نوری پاک احاطه کرده و بتول نامیده
شد. او را امّ ابیها می خوانند و این لقب، مُوجِد
اندیشه آوری های بسیار رفیع شد، در باره نقشی که
او در این دنیا از جهت گشودن ابواب معرفت
خداوند داشت.

«شیمل» در پایان این فصل به خاندان نبی اکرم
اشاره ای جالب دارد و یادآور می گردد:

حرمت نهادن بر این خاندان نه تنها از نظر
دینی شایان اهمیت است، بلکه رفته رفته در تاریخ
سیاسی اسلام به صورت عاملی تعیین کننده در آمده
است. شیعیان از همان آغاز بر این نظر متّفق
گردیدند که علی(ع) تنها جانشین برحق پیامبر
است. آنان اعتقاد دارند چنین مقامی توسط رسول
خدا در ماجرای غدیر خم مشخص و تثبیت گشت.
البته نه تنها شیعیان بلکه جوامع اهل تسنن نیز از
صمیم قلب به اهل بیت پیامبر احترام می گذارند،
زیرا همان گونه که «حلاج» گفته است: «حق هیچ
خَلق نیافرید به او دوست تر از محمد و عترت او
صلوات اللّه علیهم اجمعین.» فرزندان ائمه که «سید»
و «شریف» نامیده می شوند، نزد مردم از اعتبار و
احترام ویژه ای برخوردارند. احساس زمینه ساز
ابراز تکریم به این بازماندگان آن است که پاره ای از
برکت نیروی رحمت آفرین حضرت محمد هنوز
هم در وجود فرزندانش زنده است و ایشان نیز
سزاوار حداقل بخشی از عزّتی هستند که نصیب
جدشان گردیده است.

اسوه شایسته

بخش های مهم و فشرده فصل دوم بدین شرح
است:

محمد می دانست و در آیات قرآن مکرر
یادآوری شده که او بشر است. انسانی که تنها امتیاز
ویژه اش این است که مرتبه شهود بی حجاب و نزول
وحی حق تعالی را به او بخشیده اند. آن حضرت
آگاه بود که هر چه به وی می رسد، هیچ چیز نیست
جز فیض وصف ناپذیر خداوند یکتا. وی برگزیده
شده بود تا واسطه رساندن این فیض به مردم باشد. با
این حال مسلمانان از طریق گردن نهادن به فرامین
پیامبر از خداوند اطاعت کرده اند.

وی می افزاید: عبارت دو قسمتی تشهد
«لا اله الاّ اللّه ، محمد رسول اللّه » و نیز تأکید بر اینکه
پیامبر را قرآن اسوه حسنه معرفی کرده، بیانگر آن
است که روش زندگی او برای دینداران به صورت
قانونی معتبر و کارگشا در عرصه های فردی و
اجتماعی در آمده است. سنت محمد شامل کردار،
سخن، تأیید بی کلام و نیز تقریر اوست. رفتار
حضرت که شواهد کافی برایش وجود دارد، برای
نسل های مسلمان اعتباری معیارین یافته، به سبب
اهمیت سنت نبی اکرم، علم حدیث در فرهنگ
اسلامی مقامی مهم به دست آورد.

حدیث نبوی عبارت است از خبری حاوی
مطالبی در باره سخنی یا فعلی از پیامبر به گونه ای که
یکی از صحابه مورد اعتماد، آن را برای کسی
حکایت کرده باشد.

حدیث نبوی را می توان نخستین گام در زمینه
تفسیر آیات قرآن دانست، زیرا آنچه را
قدیمی ترین نسل ها از پیامبر در حافظه نگاه داشته
است، باز می نمایاند. پیامبر از هر جهت که بنگری،
نخستین و برترین مفسّر آیاتی است که خود بیاورد.
با این وصف از روزگاران گذشته و بخصوص در
سده های معاصر عده ای از محققان اروپایی و حتی
برخی پژوهندگان جهان اسلام، اصالت برخی
احادیث را مورد تأمل دانسته، مجموعه های روایی
را به چشمی انتقادی بررسی کرده اند اما
مسلمانان پارسا این خرده گیری ها را مردود دانسته،
بر این باورند که چنین تهاجم هایی (که متفکران
اروپایی به سنت و حدیث می کنند) از روی
غرض ورزی بوده، در صددند با این روند پایه