پاورپوینت کامل چالشها و فرصتها برای زنان ۶۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چالشها و فرصتها برای زنان ۶۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چالشها و فرصتها برای زنان ۶۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چالشها و فرصتها برای زنان ۶۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۸

در بحران اقتصادی جاری آسیا

مقدمه

نقش زنان در اقتصاد کشورها بر کسی
پوشیده نیست. از کار بی مزد در خانه و مزرعه
گرفته تا کار در بخش غیر رسمی، کارگاهها و
کارخانجات، مراکز آموزشی و بهداشتی و حتی
به عنوان کارآفرینان اقتصادی.

این نقش امروزه در قاره آسیا و در بستر
اقتصاد بحرانزده آن مورد توجه و بحث قرار
گرفته است. حقایق ملموسی از اهمیت تشریک
مساعی زنان در اقتصاد ملی یافت می شود،
اگرچه شواهدی نشانگر آن است که این
مشارکت به دلیل وجود یک سری موانع خاص
در سطح محدودی باقی مانده و بحرانهای
اقتصادی بر روی آن تأثیرات گوناگونی گذاشته
است.

نظام جهانی کردن اقتصاد، آزادی تجارت و
افزایش رقابت، چشم اندازهای اجتماعی،
اقتصادی و سیاسی را در منطقه آسیا تغییر داده
است. این تحولات ارتباط نزدیکی با رشد قابل
توجه و سریع ورود زنان به عنوان نیروهای
حقوق بگیر در بازار کار و همچنین افزایش
چشمگیر تشریک مساعی آنان در اقتصاد دارد.
زنان اکنون به عنوان نیروهای کارگری،
کارمندان یا کارآفرینان اقتصادی در بخش
خصوصی از بازیگران اصلی و نیروهای تعیین
کننده در اقتصاد آسیا هستند. گرچه در بیشتر
کشورهای در حال توسعه افزایش اهمیت نقش
اقتصادی آنها حاصل سیاست و خط مشی
متمرکز و ویژه ای نبوده بلکه نتیجه روندی آرام
و تدریجی از نیاز دوجانبه «مشارکت زنان» و
«جامعه» به نظر می رسد.

به هرحال بحرانهای اقتصادی اخیر در
منطقه بیانگر چالشی نوین در سیاستگزاریها
می باشد. این بحرانها زنان و مردان را به دلایل
مختلف از جمله: تفاوتهای فیزیکی در بازار کار،
اختلاف در دستیابی به فرصتها و منابع تولید و
تأثیر نقشهای مختلف جنسیتی آنها تحت تأثیر
قرار می دهد.

با رشد سریع بیکاری ممکن است برخی
خط مشیها زنان را برای بازگشت به نقش سنتی
خود و کار بدون مزد در خانه تشویق نماید.
بنابراین بحرانها می توانند به عنوان
تهدیدکننده ای عمده برای مشارکت اقتصادی
زنان محسوب شوند. البته یک نظر
خوش بینانه، این بحرانها را فرصتی برای تداوم
افزایش رقابتهای زنان در عرصه اقتصاد ملی
می شمارد.

به هرحال سیاستگزاران به منظور مقابله با
بحرانها می بایست برای سؤالات زیر پاسخهای
مناسب بیابند:

ـ چگونه می توان منابع انسانی زنان،
انرژی و استعدادهای آنان را به طور مؤثری
برای پاسخگویی به تحولات و شکوفا کردن
موقعیتها و فرصتها، هماهنگ و بسیج کرد؟

ـ چگونه می توان موانع موجود برای
مشارکت زنان را از میان برداشت؟

ـ چگونه می توان تأثیر منفی بحرانهای
اقتصادی بر زنان را به حداقل خود رساند؟

زنان سرپرست خانوار در بحرانها

در بحرانهای اقتصادی وقتی مردان شغل
خود را از دست می دهند، معمولاً این زنان
هستند که مسؤولیت تأمین معاش خانواده را به
عهده می گیرند. در کشور کره یک برآورد آماری
پس از بحران نشان می دهد که حدود ۴۰% از
مردان بیکار بالای ۴۰ سال به درآمد
همسرشان وابسته هستند.

در این حال زنان از عدم انطباق شوهران
یا پدرانشان با شرایط تنش زای بحران
اقتصادی رنج می برند. در کره جنوبی طی سه
ماه تا مارس ۱۹۹۸ (اسفند ۱۳۷۶) میزان
خودکشی ۳۶% افزایش یافته است. در تایلند
بسیاری از مردان از ترس قرض دار شدن خود
را می کشند یا به الکل و مواد مخدر روی
می آورند و یا به کودک آزاری می پردازند.

۳۰% از سرپرستان خانواده ها را در دنیا
زنان تشکیل می دهند. در فیلیپین ۱۴%
خانواده ها توسط زنان سرپرستی می شود و این
رقم در تایلند به ۲۷% می رسد. ۷۰% از ۱۲۰۰
زن کارگر در کارخانه دینامیک بانکوک متأهل و
سرپرست خانواده هستند.

به طور کلی درآمد زنان جزء لاینفک علت
بقاء اکثر خانواده های فقیر است. با این حال،
این دیدگاه که مردان نان آور اصلی خانه بوده و
زنان وابسته بدانها هستند هنوز وجود دارد و
این موضوع باعث شده تا به رغم مسؤولیتهای
مضاعف زنان در بحرانهای اقتصادی از
امتیازات سرپرست بودن خانواده بی بهره باشند.

به عبارت دیگر به زنان غالبا به عنوان
شاغلین مستقل نگریسته نمی شود و در
بسیاری از موارد نمی توانند مانند مردان از
مزایای نان آور بودن بهره مند شوند. در اندونزی
بر اساس قانون نظام پرداخت دستمزد دولتی،
وابستگان مرد، همسر و کودکان او هستند.
بنابراین زنان کارگر، از جمله زنان متأهل، بیوه
و مطلقه که با کودکانشان زندگی می کنند و
افرادی را تحت تکفّل دارند، از مزایای قانونی
لازم بهره مند نیستند.

همچنین در اندونزی در طرح امنیت
اجتماعی، زنان و مردان در یک ماده قانونی
جای می گیرند، اما در مورد کارگران متأهل و
زنان سرپرست خانوار این طرح تنها شامل زن
ـ و نه افراد تحت تکفّل او ـ می شود. بنابراین
فرزندان و شوهرش حتی اگر وابسته به درآمد
او باشند خارج از طرح امنیت اجتماعی به شمار
می آیند.

در این حال همچنین زنان با مشکل
دستمزد کم و اشکال متفاوت عدم امنیت شغلی
مواجهند. مزد زنان خارج از بخش کشاورزی
حدود ۴۳ مزد مردان است و اشکال مختلف
مشاغل نیمه وقت، موقتی، قراردادی، ناامن و
خانگی در بخش خصوصی افزایش یافته است.
به طوری که مشاغل نیمه وقت به عنوان
شغلهای مخصوص زنان مطرح شده، مشاغلی
که دارای موقعیت اجتماعی نازلتر، بدون
دستیابی به آموزش، نامطمئن، بدون عاقبت و
دارای پوشش حمایتی کمتری هستند.

اشتغال غیر رسمی زنان

در کشورهای در حال توسعه به دلیل
فقدان رفاه، امتیاز، معلومات، سازماندهی،
شناخت بازار، آموزش و حتی مهارتهای ابتدایی
در امر تحصیل و سوادآموزی زنان، نقش آنان
در بخشهای سازمان نیافته یا غیر رسمی
محدود شده است. برای بخش غیر رسمی
تعریفی جهانی که مورد قبول همگان باشد
وجود ندارد و تعاریف از کشوری به کشور دیگر
متفاوت است.

فعالیتهای اقتصادی غیر رسمی که در
بعضی موارد به اقتصاد پنهان یا خاکستری
شهرت دارد اغلب به صورت غیر قانونی
صورت می گیرد. برخی از این فعالیتها مانند
دستفروشی و دوره گردی به صورت نیمه وقت،
فصلی یا موقتی هستند. اکثریت قریب به اتفاق
صاحبان کارگاههای غیر رسمی خود به تنهایی
یا با کمک اعضای خانواده کارگاه را اداره
می کنند. سرمایه اولیه در این بخش کم است و
صاحبان کمتر از اعتبار رسمی استفاده می کنند.
درآمد و سود حاصل از فعالیتهای غیر رسمی
معمولاً پایین است و پس انداز کمی برای
سرمایه گذاری مجدد باقی می ماند. بخش غیر
رسمی عموما برای بازارهای محلی با درآمد کم
فعالیت می کند و با رقابت شدید سایر معلومات
روبه رو می شود. این بخش یا از طرف دولت
کمکی دریافت نمی کند و یا این کمک بسیار
ناچیز است.

اندازه گیری میزان اشتغال زنان در بخش
غیر رسمی مشکل است. با این همه، از
مشاهدات و درک موقعیت اجتماعی و اقتصادی
زنان در بیشتر جوامع می توان به این نتیجه
رسید که آنها مشارکت قابل توجهی در اقتصاد
پنهان یا خاکستری کشور خود دارند و آنها در
فعالیتهایی مانند فرآیند تولید غذا یا تجارت
حیوانات اهلی مشغول هستند و با کاهش
فرصتهای شغلی در بخش رسمی، تعدادشان
رو به افزایش است. به طوری که ۴۱% از
نیروی کار غیر رسمی در کره، ۶۵% در اندونزی
و ۶۲% در فیلیپین را زنان در بخش غیر رسمی
تشکیل می دهند.

مطالعاتی در این زمینه حاکی است که
تجمع وسیع زنان در بخش غیر رسمی در
کارهایی مانند دوره گردی، فروش غذاهای آماده
شده و خدمات است و حرفه آنان بدون آنکه
مانعی از نظر سرمایه گذاری و تشکیلات داشته
باشد، رو به نقصان است.

فعالیت تعداد قابل توجهی از زنان در این
بخش، بدون سازماندهی منفرد و پراکنده
می باشد. آنها از نیروی جمعی که می توانند
فراهم کنند، توانایی مالی حاصل از اتحاد با
یکدیگر و مهارتهای کسب شده از مذاکرات و
مباحثات برای بهبود موقعیت کاری خود
بی بهره هستند و از دستیابی یکسان به بازار و
فرصتهای اقتصادی در برهه ای از فعالیتهای
شدید اقتصادی دور می مانند.

موانع دستیابی زنان به اعتبارات و سرمایه
فاجعه انگیز است. در کشور فیلیپین تنها ۱۰% از
اعتبارات رسمی به زنان تخصیص می یابد.
عدم وجود مواد قانونی و دستیابی محدود زنان
به خدمات مالی در زمان بروز بحرانهای
اقتصادی شدیدتر و بدتر است. در تایلند خط
مشی و برنامه های دولتی بیشتر روی
کاسبیهای عمده و بزرگ در بخش رسمی
متمرکز است، در حالی که زنان در کاسبیهای
کوچک و پراکنده در بخش غیر رسمی حضور
دارند و این امر مانع دریافت خدمات از سوی
آنها می شود. در این برنامه ها نیازمندیها و
محدودیتهای جنسیتی ویژه زنان به صورت
کافی و آگاهانه مطرح نشده و اغلب زنان و
شغلهای تجاری کوچک جدی گرفته
نمی شوند.*

بیکاری و ترک تحصیل دختران و

زنان در بحران

به طور کلی در بحرانهای اقتصادی زنان
بیش از مردان صدمه می بینند. تحقیقات بعمل
آمده در منطقه بحران زده اقتصادی بخشی از
آسیا نشان می دهد که فرصتهای شغلی و
تحصیلی برای زنان رو به کاهش گذاشته است.
زنان به طور نامتناسبی شغل خود را از دست
می دهند و خانواده ها دختران خود را از مدرسه
بیرون می کشند یا حتی آنها را به مراکز فساد
می فروشند.

پس از بحران اخیر نرخ رو به افزایش
ثبت نام دختران در مدارس به شدت کاهش
یافته و تعداد کودکان بیرون آورده شده از
مدارس مناطق فقیرنشین اندونزی در چند
ماهه گذشته دو برابر شده است که اکثریت آنها
را دختران تشکیل می دهند. یک دختر ۱۷ ساله
اندونزیایی می گوید: «مردم معتقدند بهتر است
دخترها در خانه بنشینند و کار کنند تا برای
پسرها پول ذخیره شود.»

همچنین بیکاری نرخ بالاتری در زنان
نسبت به مردان دارد. در اندونزی زنان ۴۰%
نیروی کار را تشکیل می دهند، اما ۵۰% آنها
بیکار هستند و در حال حاضر به دلیل بحران
اقتصادی، ۴۳% از حدود ۱۳ میلیون بیکار در
این کشور را زنان تشکیل می دهند.

در فیلیپین نرخ بیکاری زنان در سال
۱۹۹۶، ۲/۸% در مقایسه با ۷% در مردان بود.
همچنین در حدود ۶۰% از بیکاریهای چین را
زنان تشکیل می دهند که این نرخ در حال
افزایش است.

از سوی دیگر زنان کمتر از مردان مجددا
به کار دعوت می شوند. در کره جنوبی تنها ۴۷%
از زنان