پاورپوینت کامل پرواز زنان در سی پر سیمرغ;نگاهی به آثار بیست و هفتمین جشنواره بین المللی فیلم فجر ۷۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پرواز زنان در سی پر سیمرغ;نگاهی به آثار بیست و هفتمین جشنواره بین المللی فیلم فجر ۷۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پرواز زنان در سی پر سیمرغ;نگاهی به آثار بیست و هفتمین جشنواره بین المللی فیلم فجر ۷۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پرواز زنان در سی پر سیمرغ;نگاهی به آثار بیست و هفتمین جشنواره بین المللی فیلم فجر ۷۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۵۴

«سینمای سرزمین ادب و هنر با شجاعت و شهامت و عشق و کرامت گام های بلندی در ایفای مسئولیت های بزرگ خود برداشته است و جشنواره بیست و هفتم فیلم فجر، در حقیقت تجلیل از این مجاهدت قدسی و کمال جویانه است.»

این جملات پیام ریاست محترم جمهوری در آغاز بزرگ ترین جشنواره سینمای کشور در آستانه سی امین سال به بار نشستن نهال انقلاب اسلامی است.

سیمرغ در تلاشتند تا به یاد آن سال ها سیمرغ جشنواره را به پرواز درآورند، مرغ هایی که هرکدام در شکل و شمایلی پرکشیده اند و از هر رشته سینمایی سربرآورده و به هم پیوسته اند تا رنگ هنر هفتم و سینما را به خود بگیرند و هویت واحد ملی و عرفانی ما در هیبت سیمرغی عظیم در آسمان سینما به اوج برسانند.

اما جشنواره فیلم فجر توان آن را دارد که برای آرمان های انقلابی جریان سازی کند؟ آیا قرار است بعد از این فیلم هایی با محوریت زنان، توسط کسانی ساخته شود که اطلاع درستی از اسلام و مسائل زنان دارند و یا اینکه هنوز قرار است کما بیش تصویر زن در سینما، ابزاری برای لذت جویی باشد و پشتوانه ای برای سینمای تجاری! زنی که قابلیت الگو شدن در سینما را داشته باشد زنی است که توانسته باشد در عرصه تعالی ارزش ها و رشد فردی، خانوادگی و اجتماعی گام بردارد و در هر سه عرصه موفق باشد و حال باید دید آیا سینمای ایران پس از سی سال توانسته است جدای از آن سابقه هفتاد ساله از پیدایش نطفه سینما در کشور، تصویر درستی از این الگو به مخاطبش عرضه کند یا نه!

در پیام وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به مناسبت بیست و هفتمین جشنواره بین المللی فیلم فجر آمده است:

«سینمای ایران امروزه بر محمل اندیشه و تفکر ایرانی مسلمان، ضمن برقراری ارتباط سالم و متقابل با انبوه مخاطبان علی رغم همه فراز و نشیب ها، جلوه ای دیگر از توانایی های بی شمار ملت بزرگ ایران را به نمایش گذاشته است و در عین حال دارنده رتبه و تراز مطلوبی در بین کشورهای دارای سینمای مستقل در جهان است.

حق این بوده است که شعار عدالت و مهرورزی و بازگشت به هویت اصیل ایرانی و اسلامی که همانا برگرفته از اصول اولیه انقلاب است در تاروپود سیاست ها، برنامه ها و به ویژه تولیدات سینمایی این سال ها نمود و بروز و ظهور لازم را داشته باشد که بحمداللّه علی رغم سختی، پیچیدگی و ظرافت کار در سینما به ویژه فرآیند خلق یک اثر فاخر، امروزه آثار و علایم امیدوارکننده ای از رشد و جهش دوباره سینمای ایران قابل مشاهده است. البته شاید قالب های متعارف سینمایی به ظرفیت های بیشتری برای ترجمان تصویری فرهنگ غنی ایران اسلامی و حماسه های پر شمار ملت نستوه ایران در سه دهه گذشته نیازمند است تا بتواند بیان رسا و شایسته تری برای نقل بسیاری از سرگذشت ها و روایت های تلخ و شیرین باشد. قطعاً سینمای ایران در آغاز دهه چهارم انقلاب محتاج آن است که رویکرد و راهبرد تازه ای را برای نفوذ در قلوب مخاطبان و توده های مردم در اقصی نقاط جهان اتخاذ کند و قبل از آن با تحکیم و تقویت زیرساخت های فنی و صنعتی زمینه خلق آثاری ارزشمند با ساختاری هوشمندانه و خلاقه را پدید آورد.»

هرچند این پیام زیباست ولی در عمل، مخاطب سینمای سی ساله انقلاب شاهد تغییرات شگرفی نیست و تأثیر مثبت این رسانه را در جامعه فقط کما بیش حس می کند.

از سویی دیگر در طول فراز و نشیب وقایع سینمایی سی سال گذشته، زنان توانستند فعالیت های خود را کم کم در سینما و پشت صحنه آن افزایش دهند و از کارهای کوچک تری چون دستیاری و منشی صحنه گری و…. در سینما به کارگردانی و تهیه کنندگی برسند. هرچند با وجود مردان سینما، زنان درصد کمی از سینمای ایران را در دست دارند و در بیست و هفتمین جشنواره فقط سه تهیه کننده زن و پنج کارگردان زن آثار خویش را در بخش های مختلف جشنواره به مسابقه گذاشتند. با نگاهی به این چند اثر، در ادامه به آثاری خواهیم پرداخت که به نسبت دیگر فیلم ها، حضور زن و نقش خانواده در آنها پررنگ تر بوده است.

سوپراستار

«تهمینه میلانی» بعد از بیست سال کار در سینما و ساخت فیلم هایی با موضوع دفاع از حقوق زنان، در آخرین اثرش دیگر توجه ویژه ای به ایده های قبلی خود ندارد و قهرمان فیلمش سوپراستار مردی است که به خاطر شهرت و محبوبیتش در سینما غرق در تکبر و منیّت شده و به جای اینکه از موفقیت و موقعیتش در جهت رشد فرهنگ جامعه بهره بگیرد، در جهت نفسانیات خود استفاده می کند. زندگی این مرد سرشار از خود شیفتگی و غرق شدن در لذات دنیوی و هوس های شیطانی روزمره است تا اینکه دختری فرشته خو وارد زندگی این مرد می شود و با فداکاری خود، قهرمان را متوجه زندگی آلوده و بی هدف و تکراری اش می کند و او را از گردابی که در پیش گرفته رهایی می بخشد.

جدای از نقش این دختر در ایجاد استحاله در زندگی قهرمان، کارگردان با این فیلمش سعی دارد فقط به تبعات شهرت و سوء استفاده هایی که برخی از افراد مشهور از مردم جامعه می کنند، بپردازد.

پنالتی

«انسیه شاه حسینی» نیز در دو فیلم قبلیش با محوریت قراردادن زنان، آنان را در خطه جنوب به تصویر کشده بود اما در فیلم «پنالتی» زنان فقط نقش پشتیبانی کننده دارند.

این فیلم زندگی بازماندگان جنگ در میان لوله های پوسیده و اتاقک های ویران پالایشگاهی قدیمی است که مجبورند بخاطر شرکت نفت آنجا را تخلیه کنند و چون جایی برای ماندن ندارند تصمیم می گیرند با بازیکنان شرکت نفت مسابقه بدهند تا بتوانند از خانه های سازمانی شرکت استفاده کنند.

حضور زنان در این فیلم در حد همکاری و همراهی با فرزندانشان است تا بتواند با روحیه و انرژی کافی به مبارزه ورزشی بپردازند. این تلاش به گونه ای شبیه کمک زنان به رزمندگان پشت جبهه است و در نهایت همین زنان بالاخره با زور وارد استادیوم ورزشی می شوند و فرزندانشان را تشویق می کنند؛ هرچند پیروز نهایی شهید شدن یکی از بازیگران جانباز در میدان فوتبال است و ناتمام ماندن مسابقه و زنان چون تشیع کنندگان شهدا در اوایل انقلاب، به میان میدان می آیند و شهید را بدرقه می کنند.

حیران

«حیران» اولین اثر «شالیزه عارف پور» از لحاظ عوامل فیلمسازی، زنانه ترین فیلم جشنواره است. تهیه کننده آن «رخشان بنی اعتماد» است و «عارف پور» با همکاری «نغمه ثمینی» فیلمنامه را نوشته است.

«حیران» به موضوع ازدواج دختران ایرانی با پسرانی افغانی می پردازد و اینکه بالاخره پسران به کشورشان باز می گردند و همسر و کودکشان بلاتکلیف می مانند. «ماهی» که دختری جنگ زده است در یکی از روستاهای شمالی کشور زندگی می کند. او در کشور خودش غریب است و «حیران» همسر او، در کشور ایران. زن که می خواسته زندگی ساده ای با شوهرش داشته باشد، به خواسته اش نرسیده است و به دنبال شوهرش می گردد و در نتیجه فقط آشفتگی و پریشانی برای او باقی می ماند.

این فیلم از آنجایی که به یکی از موضوعات مهم اجتماعی در سال های گذشته می پردازد که هنوز هم برخی زنان درگیر تبعات آن هستند، جای تقدیر دارد هرچند زنان و کودکان به نتیجه ای نمی رسند و مردان مهاجر باید به کشورش بازگردند.

پستچی سه بار در نمی زند

«حسن فتحی» در این فیلم به طور همزمان زندگی زنان در سه دوره تاریخی را در یک خانه سه طبقه نشان می دهد. در طبقه اول شاهد حضور دختری امروزی هستیم که توسط پسری گروگان گرفته شده تا با پدرش تسویه حساب شود. در طبقه دوم زنی صیغه ای با شوهر لاتش زندگی می کند که مربوط به عصر پهلوی هستند و مرد نوچه شعبان استخوانی است و با قمه ای به دنبال زن. در طبقه سوم یک شاهزاده قاجار با شمشیر آخته کنیزش را می کشد و خیال دارد همسرش را نیز به قتل برساند که در پی دسیسه ای برای از بین بردن اوست.

فیلم چون خوابی پر از کابوس است که با ژانر مهایی و جنایی خود و خلق فضایی پر از رعب و وحشت بستری برای روایت زندگی زنان در گستره تاریخ و تبعیضات موجود و جفاهای رفته بر آنان است. زنانی که محروم از عشق و کودک هستند و هرکدام خاطره یک عشق گمشده را در ذهن خویش می پرورانند و در روزهای سختی به خاطرات دوران کودکی خویش پناه می برند.

تیله های بازی فرزند کنیز شازده مدام چون چرخ زندگی در طبقات مختلف می چرخد و زمان و مکان درهم ادغام می شوند و گذشته و آینده زنان به هم پیوند می خورد و مخاطب مدام در آن فضایی تعلیق آمیز در کشف و شهود است تا از این قصه های تو در تو به اصل ماجرا برسد که دختر مورد علاقه گروگان گیر توسط پدر همان دختر ربوده شده به انحطاط اخلاقی رسیده و همه چیز برای انتقام گیری طراحی شده است.

خروس جنگی

«مسعود اطیابی» در این فیلم خانوادگی و طنز خود، قصه زن و شوهری را روایت می کند که از دست هم خسته شده و به دادگاه شکایت برده اند و در نهایت تصمیم گرفته اند به جای اینکه کلفت و نوکر دیگری باشند جایشان را با هم عوض کنند تا قدر همدیگر را بدانند. زن به تالار عروسی مرد می رود تا به جای او آنجا را بچرخاند و مرد به جای زن به خانه می آید و درگیر بچه داری و آشپزی می شود.

زن توانایی اداره تالار را دارد و در مقابل دسیسه های کارمندان شوهرش ایستادگی می کند و می گوید خیلی وقت است که دنیا دست مردان است و حال نوبت زنان است و مردان بالاخره می پذیرند همانطور که در خانه از همسرانشان حرف شنوی دارند در تالار هم از رییس جدید زن حساب ببرند. زن به جنگ ارتش مردها می رود و شوهرش در خانه با ناشی گری تمام از برنامه های تلویزیونی آشپزی یاد می گیرد و در نهایت خدمتکاری را به کار خانه می گمارد.

زن، خوشبخت ترین زن دنیا را حوا می داند که نه مادر شوهر داشته و نه خواهرشوهر و مهم تر از آن شوهرش آدم بوده و مرد می گوید فقط ده درصد مردها حق دارند و بقیه فقط زن ها دارند!

کارگردان با تمام تکه پرانی شخصیت ها در قالب طنز در نهایت با پایان فیلمش نشان می دهد که زن و مرد هر کدام باید در جای خود کار کنند و قدر زحمات دیگر را بدانند تا سنگ روی سنگ بند شود.

کودک و فرشته

«مسعود نقاش زاده» در اولین فیلم بلندش زن را به خوبی در جنگ ترسیم می کند. قهرمان فیلم دختری نوجوان است که در همان روز آغاز جنگ تمام اعضای خانواده اش جز برادر دوازده ساله اش سلیم را از دست می دهد. «فرشته» در روز اول مدرسه به جای قلم به دست گرفتن در مدرسه راهنمایی، کنار دیگر دختران مدرسه خشاب اسلحه ها را پر از فشنگ می کند به جای کتاب در کیف مدرسه اش گلوله های آرپی جی می گذارد و روی تخته سیاه به جای درس، نام شهدا و مجروحین را می نویسد و در دفتر مشق، وصیت نامه.

«فرشته» در طی آن سه شبانه روز قبل از سقوط خرمشهر در میان آتش، گلوله و خون به بلوغ و رشد فکری و معنوی می رسد. از خیل بی شمار شهدا در قبرستان محافظ می کند تا مبادا سگی به آنها حمله کند و … این دختر نمادی از حضور تمام زنان در جبهه و پشت جبهه جنگ است که همپای مردان برای دفاع از وطن جنگیده اند.

گویا برای «فرشته»ای که آن همه در میان سنگرهای خرمشهر چرخیده و به هوای پیداکردن برادرش به رزمندگان کمک کرده است، تنها پاداش یافتن جنازه براد