پاورپوینت کامل چهل گام با امام;گام سی و سوم; شوق حضور ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چهل گام با امام;گام سی و سوم; شوق حضور ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چهل گام با امام;گام سی و سوم; شوق حضور ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چهل گام با امام;گام سی و سوم; شوق حضور ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

>

۴

عالم محضر خداست، اما شرط حضور درک حضور است. گیرم که در محضر سلطان مطلق عالم باشی اما اگر درک حضور نداشته باشی تو غایبی. یک گام مهم و مستمر برای سالک این است که همواره در پی درک حضور باشد و این بسته به اندازه معرفت سالک به مقام حضرت حق است و سالکان در این «درک» یکسان نیستند. نماز میقات مناجات و میعاد ملاقات با خداست. مراقبت از این میقات و مواظبت بر وقت آن، نشانی روشن از درک حضور و شوق به آن است. پیر عارف ما و سالک کوی دوست، حضرت امام خمینی(ره) سه گروه و رتبه از سالکان حضور و مشتاقان رؤیت جمال حق را برمی‏شمارد که هر یک در مقام و جایگاهی که دارند انتظار وقت نماز می‏کشند. دسته‏ای که از هر دو جهان رسته و به جمال حق پیوسته‏اند که اینان دوام حضور دارند:

«بدان که اهل معرفت و اصحاب مراقبه را به قدر قوّت معرفت آنها به مقام مقدس ربوبیت و اشتیاق آنها به مناجات حضرت باری (عزّ اسمه) از اوقات صلوات، که میقات مناجات و میعاد ملاقات با حق است، مراقبت و مواظبت بوده و هست.

آنان که مجذوب جمال جمیل و عاشق و دلباخته حسن ازلند و از جام محبت سرمست و از پیمانه الست بیخودند، از هر دو جهان رسته و چشم از اقالیم وجود بسته و به عزّ قدس جمال‏اللّه‏ پیوسته‏اند؛ برای آنها دوام حضور است و لحظه‏ای از ذکر و فکر و مشاهدت و مراقبت مهجور نیستند.»

دسته دوم که صاحب معرفت و فضیلت‏اند و از شرافت و کرامت نفس برخوردارند و در مناجات با حق، خود او را طلب کنند و تمام موجودات را جلوه حق تعالی دانند. اینان اوقات نماز را به جان و دل مواظبت کنند. دل اینان حاضر است و در محضر، در پی مراودت و معاشرت با حضرت حق‏اند و چیزی را بر آن ترجیح ندهند:

«و آنان که اصحاب معارف و ارباب فضائل و فواضلند و شریف النفس و کریم الطینه‏اند، چیزی را به مناجات حق اختیار نکنند و از خلوت و مناجات حق، خود او را طالبند و عز و شرف و فضیلت و معرفت را همه در تذکر و مناجات با حق دانند. اینان اگر توجه به عالم کنند و نظر به کونین اندازند، نظر آنها عارفانه باشد، و در عالم حق‏جو و حق‏طلبند و تمام موجودات را جلوه حق و جمال جمیل دانند. «عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست» اینان اوقات صلوات را به جان و دل مواظبت کنند و از وقت مناجات با حق انتظار کشند و خود را برای میقاتگاه حق حاضر و مهیّا کنند. دل آنها حاضر است و از محضر، حاضر را طلبند و احترام محضر را برای حاضر کنند و عبودیت را مراودت و معاشرت با کامل مطلق دانند و اشتیاق آنها برای عبادت از این باب است.»

گروه سوم که ایمان به غیب و عالم آخرت دارند و شیفته کرامت‏های خداوندی و نعمت‏های پایدار بهشتی‏اند و چیزی را با آن عوض نکنند، در وقت عبادت از سر شوق برخیزند و اوقات نماز را پاس دارند و به انتظار آن نشینند:

«و آنان که مؤمن به غیب و عالم آخرت و شیفته کرامات حضرت حق جلّ جلاله‏اند و نعمت‏های ابدی بهشتی و لذت‏ها و بهجت‏های دائمی سرمدی را با حظوظ دائره دنیاویه و لذایذ ناقصه موقته مشوبه مبادله نکنند، نیز در وقت عبادات که بذر نعم اخرویه است قلوب خود را حاضر نمایند و از روی دلچسبی و اشتیاق قیام به امر کنند، و از اوقات صلوات که وقت حصول نتایج و کسب ذخایر است، انتظار کشند و چیزی را به نعم جاویدان اختیار نکنند. اینان نیز چون قلب آنها از عالم غیب با خبر است و ایمان قلبی به نعم همیشگی و لذّات دائمه عالم آخرت آوردند، اوقات خود را غنیمت شمارند و تضییع اوقات خود نکنند.»

نقطه مشترک این سه گروه این است که خود عبادت نیز برای آنان، بسته به مراتب سلوک و معرفتشان، لذت دارند و دشواری ندارد:

«ولی ما بیچاره‏های گرفتار آمال و امانی و بسته زنجیرهای هوی و هوس و فرورفتگان در بحر مسجور (= دریای پرتلاطم و داغ) ظلمانی عالم طبیعت که نه بویی از محبت و عشق به شامّه روح‏مان رسیده و نه لذتی از عرفان و فضیلت را ذائق