پاورپوینت کامل هم نام گل های بهاری (قسمت دهم) ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هم نام گل های بهاری (قسمت دهم) ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هم نام گل های بهاری (قسمت دهم) ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل هم نام گل های بهاری (قسمت دهم) ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

>

خدمت کاران

پیامبر هیچ خدمت کاری را نفرین نکرد.۱

مردی نزد او آمد و پرسید: «ای فرستاده ی خدا تا چه حد از اشتباهات خدمت کاران بگذریم؟» حضرت خاموش ماند و سپس فرمود: «هر روز هفتاد بار!» ۲

هرگز در اعتراض به خدمت کارانش «اَه» نیز نگفت!۳

آن چه از کار خدمت کارت سبک کنی، پاداشی برای تو در ترازویت در روز رستاخیز است.۴

همیشه از خدمت کارش می پرسید: «کاری داری؟»۵

می فرمود: «غذاخوردن با خدمت کاران نشانه ی فروتنی است؛ کسی که با آنان همسفره شود، بهشت آرزومند اوست.»۶

وقتی خادم کسی غذایی می آورد که خود آن را تهیه کرده و دود آن را خورده است، باید وی را با خویشتن بنشاند؛ و اگر چنین نمی کند، ]دست کم[ یک یا دو لقمه ]از همان غذا[ به او بدهد.۷

۱۲. خویشاوندان

بر دسته ی شمشیرش نوشته شده بود: «با کسی که پیوند

]خویشاوندی را[ از تو گسسته است، بپیوند.»۸

می فرمود: «کسی که پیوند خویشاوندی گسسته است با ما همنشین نشود؛ چرا که لطف ]خداوندی[ بر گروهی که میان آنان «قطع رحم» است فرود نمی آید.»۹

«جابر بن عبدالله» می گوید: «رسول گرامی از کنار ما عبور کرد. .. و فرمود: ای مسلمانان! از خداوند پروا پیشه کنید و با خویشان پیوند برقرار کنید. .. همانا بوی بهشت از فاصله ی هزار سال راه استشمام می شود اما کسی که پیوند خویشی بگسلد، آن را استشمام نمی کند.»۱۰

با خویشاوندان خود می پیوست، بی آن که آنان را بی جهت بر دیگران برتری دهد.

با همه ی تأکیدی که بر پیوند خویشاوندی داشت، مرزهای ارزش را در هم نمی شکست: «هرگاه یکی از شما می خواهد مَحرمی ـ همانند خواهر، عمه یا خاله اش ـ را که به بلوغ رسیده است، ببوسد، باید بر سر یا میان چشمانش بوسه زند و لب ها یا گونه هایش را نبوسد.»۱۱

با همه ی سفارشی که درباره ی خویشاوندان می کرد، همگان را از ازدواج با خویشاوندان نزدیک باز می داشت و می فرمود: «فرزندتان رنجور خواهد شد.»۱۲

در سخنی دیگر نیز فرمود: «از غیرخویشاوند همسر برگزینید تا فرزندتان رنجور نشود.»۱۳

کسی که به سوی خویشاوندی می رود تا با مال و جانش با او پیوند برقرار کند، آفریدگار والا پاداش صد شهید را به وی عطا فرماید؛ و برای هر گامش چهل هزار پاداش نویسد؛ و چهل هزار گناه ]شخصی[ از وی بزداید؛ و به همین مقدار بر درجه اش بیفزاید؛ و گویا صد سال صبورانه خداوند را عبادت کرده است.۱۴

نیکوکاری و پیوند ]با خویشان[، عمرها را طولانی، شهرها را آباد و دارایی را زیاد می کند؛ گرچه انجام دهندگان آن بدکاران باشند.

با خویشان دوستی کنید، ]اما[ همسایه شان نشوید که همسایگی ]و اصطکاک های طبیعی[ میان شما کینه ها پدید می آورَد.۱۵

برای پیوند خویشاوندی می فرمود: «بهترین صدقه ها آن است که به خویشاوندی که دشمن توست چیزی بدهی.»۱۶

۱۳. دشمنان

اگر بدترین مردمان با آن حضرت سخن می گفتند، او به آنان رو می کرد، با تمام وجود به سخنان شان گوش فرا می داد و با این کار از آنان دل جویی می کرد.۱۷

همواره می فرمود: «از ویژگی های دین باور آن است که به دشمنش نیز ستم نکند.»۱۸

۱۴. دوستان

به باغ های دوستانش می رفت.۱۹

در پاسخ دوستان و غیردوستان و هر کس که صدایش می کرد، می گفت: «لبیک»۲۰

بیشتر از هر کس دیگری به دوستانش لبخند می زد و از آن چه نقل می کردند اظهار شگفتی می کرد. وقتی می خندید، دوستانش نیز به احترام او قهقهه نمی زدند.

«جابر» می گوید: «رسول خدا را دیدم. به او سلام کردم. ]پس از پاسخ[ با من دست داد و دستم را فشرد و فرمود: “وقتی مردی دست دوستش را می فشارد، ]گویا[ بر او بوسه می زند.”»۲۱

با همه ی اهمیتی که به دوستی و دوست یابی می داد، از رفاقت با انسان های تردامن برحذر می داشت: «سزاوارترین مردمان به تهمت، کسی است که با اهل تهمت نشست و برخاست کند».۲۲

می فرمود: «همنشینی با آن کس سودی ندارد که آن چه را که برای خود می خواهد برای تو نمی خواهد.»۲۳

سه چیز است که دوستی آدمی با برادر مسلمانش را زلال می سازد:

هنگام دیدار، با چهره ای گشاده با دوستش روبه رو شود؛

زمان نشستن در مجلس، برایش جا باز کند؛

و او را با محبوب ترین نامش بخواند.

چون با دوستانش برخورد می کرد، دستان شان را می گرفت و می فشرد.۲۴

برای احترام و دل جویی دوستانش، آنان را به کنیه شان صدا می زد.۲۵

حتی نگاه هایش را میان دوستانش تقسیم می کرد؛ گاهی به این و گاهی به آن به گونه ای مساوی می نگریست.۲۶

روزی به دوستانش فرمود: «می دانید «ناتوانی» چیست؟» گفتند: «خداوند و پیامبرش بهتر می دانند». فرمود:

ناتوانی سه چیز است. .. دوم: این که کسی از شما با فردی همنشین شود و دوست داشته باشد بداند او کیست و از کجاست، اما پیش از دانستن از او جدا شود.

دوستانش را خوار و تحقیر نمی کرد.

اگر سه روز یکی از دوستانش را نمی دید، به جست وجو بر می آمد. اگر می گفتند نیست ]و به سفر رفته است[، برایش دعا می کرد؛ اگر دوستش در مسافرت نبود، به دیدنش می شتافت؛ و اگر بیمار بود، عیادتش می کرد.۲۷

حکایتِ همنشین خوب، به سانِ عطرفروش است که اگر عطر خویش به تو ندهد، بوی خوش آن در تو خواهد ماند؛ و حکایت همنشین بد نظیر آهنگر است که اگر شرار آتش او تو را نسوزاند، بوی بد آن در تو خواهد مانْد.۲۸

از افراد می خواست کمتر به دیدن همدیگر بروند تا محبوبیت خود را حفظ کنند.۲۹

به یارانش می فرمود: «بدی های همدیگر را نزد من بازگو نکنید زیرا من دوست دارم با دلی آرام و خالی از کدورت نزد شما بیایم».۳۰

کهن سالان

می فرمود: «احترام به پیرمرد ]و پیرزن[ مسلمان، بزرگ داشت خداوند است.»۳۱

جوانان را به احترام نهادن به کهن سالان تشویق می کرد و می فرمود: «هیچ جوانی کهن سالی را به خاطر پیری اش گرامی نمی دارد، جز آن که هنگام پیری خودش، خداوند کسی را برایش فراهم می کند که احترامش گذارَد.»۳۲

امام صادق(ص) فرمود: «روزی دو مرد نزد حضرت آمدند. یکی پیر و دیگری جوان. مرد جوان پیش از همراهِ کهن سالش لب به سخن گشود. پیامبر(ص) فرمود: «]ابتدا[ بزرگ]تر[ و بزرگ]تر[»۳۳

خانواده ها را به احترامِ پیران فرامی خوانْد و می فرمود: «کهن سال در میان خاندانش، به سانِ پیامبر در میان امتش است۳۴. از ما نیست کسی که کهن سالان ما را احترام نکند.»۳۵

برکت با بزرگان شماست.۳۶

۱۸. مردم

از همه کس مهربان تر و دل سوزتر به مردم بود.۳۷ خود می فرمود: «همانا برای شما به سانِ پدر برای فرزندان خود هستم.»۳۸ با مردم انس می گرفت و ]بی دلیل[ آنان را از خویش نمی رانْد. … از خود مردم حال شان را می پرسید.۳۹

از آن جا که با همه نوع انسانی سر و کار داشت، در مسائل شخصی از بسیاری موارد چشم پوشی می کرد و می فرمود: «خدایم به من فرمان داد با مردم مدارا کنم؛ همچنان که به انجام واجبات فرمان داده است.»۴۰ خردمندترین مردمان را کسی می دانست که بیشتر از همه با مردم ]در مسائل غیردینی[ به نرمی رفتار کند.۴۱ و نرمی با مردم را، نیمی از زندگی می دانست.۴۲

از انسان های خشن و بی عاطفه رنج می کشید و می فرمود: «کسی که به مردم رحم نکند، خداوند به او رحم نخواهد کرد. به آنچه ]از مردمان و جانوران[ در روی کره ی زمین است مهربانی کنید، تا آن که در آسمان هاست به شما رحم آورَد.»۴۳

بر مردمان بی کنیه، کنیه می نهاد و دیگران نیز آنان را بدان کنیه صدا می زدند.۴۴

مهربان ترین، سودمندترین و بهترین کس برای مردمان بود.

در رابطه با مردم، از سه کار، خود را دور نگه می داشت: نه از کسی بدگویی می کرد نه عیب کسی را بر زبان می آورْد و نه در پی یافتن عیب و لغزش یاران بود.۴۵

همه ی مردم نان خور خداوندند؛ پس محبوب ترین فرد نزد پروردگار، کسی است که بیشترین نیکی را به نان خورهای آفریدگار روا دارد.

آن که در دنیا مردم را بیشتر بیازارد، عذابش در روز رستاخیز در نزد پروردگار از همه ی مردم سخت تر است.۴۶

بهترین کارها پس از ایمان به خداوند، مهربانی با مردم است.۴۷

بی آن که خوش رویی اش را از کسی دریغ ورزد، باز از مردم خود را بر حذر می داشت.۴۸

می فرمود: «با بدگمانی ]معقول و منطقی[، از ]خطرات ارتباط با[ مردم در امان باشید.»۴۹

تشکر از مردم

کسی که از مردم تشکر نکند، از خداوند تشکر و سپاس گزاری نکرده است.

انواع مردم

مردمان چند گونه آفریده شده اند: برخی از آن ها دیر به خشم می آیند و زود خشنود می شوند؛

بعضی از آن ها زود خشمگین می شوند و زود هم برمی گردند؛ این به آن در!

گروهی از مردم به سرعت عصبانی می شوند و گروهی دیگر به سرعت خرسند؛ آگاه باشید بهترین مردم کسانی هستند که دیر به خشم می آیند و زود راضی می شوند و بدترین شان آنانی که زود عصبانی می شوند و دیر خرسند.۵۰

مردمان چهار دسته اند:

بخشنده، جوان مرد، تنگ چشم و فرومایه؛

بخشنده آن است