پاورپوینت کامل عفت در گفتار در آموزه های دینی (قسمت اول) ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عفت در گفتار در آموزه های دینی (قسمت اول) ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عفت در گفتار در آموزه های دینی (قسمت اول) ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عفت در گفتار در آموزه های دینی (قسمت اول) ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

>

از آن جا که اسلام دین زندگی آموز است، برای تمام رفتارهای انسان به ویژه سخن گفتن او ساز و کار ویژه ا ی مقرر داشته که می توان از مجموع آن ها، به «عفت در گفتار» یاد کرد.

عفت در گفتار عبارت است از پیراستن کلام از آن چه در عقل و شرع ممنوع شده و برای زیان و سخن آفت شمرده می شود. و آراستن سخن با زیبایی هایی که قرآن و سنت آن را عرضه کرده اند و همچنین خویشتن داری از به کارگیری گفتار ناشایست.۱

با ضمیمه شدن این تعاریف می توان گفت که عفت در گفتار مفهوم وصفی به خود می گیرد و از آن به کلام پاکیزه و «قول طیب» تعبیر می شود. عفت در گفتار باید در سه مرحله توجه و مراعات شود:

1. آهنگ صدا

در نظام اخلاق اسلامی، به کوتاه بودن و بلند بودن آهنگ صدا توجه شده است. کوتاه بودن آهنگ صدا نشانه ی ادب و عفت در گفتار شمرده شده، چنان که بلند بودن آن از جلوه های بی ادبی و بی عفتی در کلام به حساب آمده است. در منابع دینی به ویژه آیات و روایات، توصیه های لازم در این رابطه شده است. توصیه های لقمان به فرزندش آمده است: «وغضض من صوتک ان انکر الاصوات لصوت الحمیر؛ از صدای خود بکاه و هرگز فریان مزن که زشت ترین صداها، صدای خران است.»۲

«غض» به معنای فرو خوابانیدن چشم و پایین آوردن صداست.۳

خداوند نیز به مسلمانان دستور داده که صدای خود را بلندتر از صدای پیامبر نکنید. «یا ایهاالذین آمنوا لاترفعوا اصواتکم فوق صوت النبی و لاتجهروا له بالقول؛ ای کسانی که ایمان آورده اید! صدای خود را فراتر از صدای پیامبر نکنید و در برابر او بلند سخن نگویید آن گونه که بعضی از شما در برابر بعضی بلند صدا می کنند.»۴

بلند کردن صدا در برابر پیامبر اکرم(ص) دلیل بر نداشتن حیا و ترک احترام به آن حضرت است. راز این مطلب در این نکته نهفته است که صدای انسان از مخارج حروف تولید می شود. کسی که برای پیامبر اکرم(ص) عظمت قائل است، در دل خود از خدا ترسیده و دچار اضطراب می گردد، در نتیجه حرکت صدای او ضعیف شده، آهسته خارج می گردد. در نقطه ی مقابل، کسی که عظمت زیادی برای پیامبر اکرم(ص) قائل نیست، ترسی از خدا ندارد و دل او ثابت خواهد بود، در نتیجه صدای او بلند و با قدرت خارج می گردد.۵

مرحوم طبرسی می گوید: بلند کردن صدا در محضر پیامبر اکرم(ص) یا به انگیزه ی استخفاف و سبک شمردن پیامبر انجام می شود؛ اگر به این انگیزه باشد در حکم کفر است. یا به عنوان یک رفتار بی ادبانه در حضور آن حضرت صورت می گیرد؛ آن هم بر خلاف تعظیم و احترامی است که خداوند به آن دستور داده است. از این رو خداوند به مسلمانان دستور داده که هنگام صحبت نمودن با پیامبر اکرم (ص) و یا موقعی که در حضور آن حضرت نشسته اید و با هم صحبت می کنید، صدای خود را پایین نگه داشته، آهسته سخن بگویید چرا که پیامبر ا کرم (ص) شخص عادی و معمولی مانند یکی از خودتان نیست بلکه احترام و تعظیم او از هر جهت واجب است.»۶

جمله ی «لاترفعوا» ناظر به زمانی است که مردم با پیامبر هم سخن می شوند، و جمله ی «و لا تجهروا له بالقول» مربوط به موقعی است که پیامبر اکرم(ص) خاموش بوده، مردم در محضرش سخن می گویند؛ در این حال نیز نباید صدای خود را زیاد بلند کنند.۷

خداوند کسانی را که صدای خود را به احترام و بزرگ داشت پیامبر اکرم(ص) پایین می آورند مدح و ستایش نموده و آن را از ویژگی های پرهیزگاران خوانده است: «الذین یغضون اصواتهم عند رسول الله و اولئک الذین امتحن الله قلوبهم للتقوی؛ کسانی که صدای خود را در نزد رسول خدا از باب احترام به آن حضرت کوتاه می کنند، افرادی هستند که خداوند دل های آن ها را با تقوا، خالص و گسترده ساخته است.»۸

در بیان دیگری آمده است: «کسانی که هنگام صحبت با پیامبر اکرم(ص) و یا هنگامی که در حضور آن حضرت با کس دیگری سخن می گویند و به احترام آن بزرگوار صدای خود را فرو نشانده، آهسته سخن می گویند خداوند دل های آنان را برای تقوا خالص می گرداند.»۹

در روایات اسلامی نیز به این مرحله از عفت در گفتار توجه شده است چنان که نقل شده که مردی به امام صادق(ع) عرض کرد: « پدرم، خانه ا ی به من بخشیده بود و حالا از تصمیم خود برگشته و می خواهد آن را پس بگیرد. امام صادق(ع) فرمود: «ان بئس ماصنع والدک فان انت خاصمته فلا ترفع علیه صوتک و ان رفعت صوته فاخفض انت صورتک؛ فرمود: پدرت بد کاری کرده است. اما اگر با او بگو مگو کردی صدایت را روی صدای او بلند نکن و اگر او صدایش را بلند کرد تو صدایت را پایین بیاور.»۱۰

بلند کردن صدا در همه جا پسندیده نیست. ولی در برخی موارد قبح بیشتری دارد. یکی از موارد در برابر پدر و مادر است. در بیان دیگری از امام صادق(ع) آمده است: «لا تملا عینیک من النظر الیهما الا برحمه ورقه و لاترفع صوتک فوق اصواتهما و یدک فوق ایدیهما و لاتقدم قدامهما؛ نگاهت را جز از روی مهر به آن ها خیره مکن و صدایت را از صدای آن ها بلندتر مگردان و روی دست آن ها، دست بلند نکن و از آن ها جلو نیفت.»۱۱

بر این اساس، آهسته صحبت کردن در برابر پدر و مادر نیز نشانه ی ادب انسان است، امام علی(ع) در باره ی اهمیت آهسته سخن گفتن می فرماید: «احسن الکلام مالا تمجه الاذان ولا یتعب فهمه الافهام؛ نیکوترین کلام، سخنی است که گوش ها از فرا گرفتن آن کراهت نکند و فهم انسان از درک آن به رنج و زحمت نیفتد.»۱۲

بدون شک آن سخنی که با گوش سازگاری دارد و انسان ها از دریافت آن انزجار و کراهت ندارند، صدای آهسته و پایین است؛ صدایی که به اندازه ای بلند نباشد که گوش خراش و آزاردهنده باشد.

از طرفی سخن باید واضح و روشن باشد، به گونه ای که همه ی مخاطبان به راحتی آن را درک نمایند و پیچیده و مبهم نباشد، تا شنونده ها در فهم آن به زحمت بیفتند.

در روایتی آمده که خداوند متعال در توصیه ا ی به حضرت عیسی بن مریم(ع) فرمود: «مرعبادی اذا دعونی یخفضوا اصواتهم فانی اسمع و اعلم ما فی قلوبهم؛ به بندگان من دستور بده هرگاه مرا خواندند، آواز خویش را فرو آورند. زیرا من صدای آن ها را می شنوم و آن چه را در دل آن هاست می دانم.»۱۳

در برخی موارد باید از حد متعارف و معمولی نیز آهسته تر سخن گفت و یا سکوت کرد، مانند آن جایی که فرد باید فکر و توجه خود را معطوف رخ دادی کند و از کارهای دیگر باز دارد.

پیامبر اکرم(ص) در توصیه به اباذر غفاری به سه مورد اشاره فرموده است: «یا اباذر اخفض صوتک عندالجنائز و عندالقتال و عندالقرآن؛ ای ابوذر آواز خود را نزد جنازه و هنگام نبرد با دشمنان [دین] و هنگام تلاوت قرآن آهسته ساز.»

طبیعی است که از جمله مواردی که انسان باید به تفکر و اندیشه فرو رفته، عبرت بگیرد، هنگام حضور در تشییع جنازه است. انسان باید در آن هنگام در این اندیشه باشد که این مرگ روزی به سراغ او نیز می آید. از این رو باید از سخن گفتن پرهیز نمود و به سرنوشت انسان ها توجه کرد؛ که این روزی جنازه ا ش بر روی دست مردم حمل خواهد شد.

در هنگام جنگ نیز به دلیل محرمانه بودن اسرار نظامی باید آهسته سخن گفت. در جلسه ی قرآن هم خواه انگیزه از حضور در آن جلسه استفاده بردن از قرآن باشد و خواه چیز دیگری، در هر صورت باید این موقعیت را غنیمت شمرده، در مفاهیم آیات قرآن تدبر نمود.۱۴

از آن چه بیان گردید استفاده می شود که آهسته سخن گفتن در همه جا پسندیده بوده، از صفات مثبت اخلاقی به حساب می آید ولی در برخی موارد تاکید بیشتری شده و گاه واجب است. مانند سخن گفتن در محضر مبارک امام معصوم(ع)، پدر و مادر و یا جایی که انسان نیاز به توجه و تمرکز برای اندیشه کردن دارد.

1. کیفیت القا و لحن گفتار

شیوه و کیفیت القای سخن نیز متفاوت است. گاه سخن با نرمی و عطوفت، گاه با خشم و خشونت، گاه با وقار و گاه با ناز و عشوه ادا می شود. در نظام اخلاقی اسلام، با نرمی و عطوفت و وقار سخن گفتن ارزش بالایی دارد و از آداب نیک سخن گفتن شمرده می شود. چنان که خداوند در قرآن به موسی دستور می دهد با فرعون با زبان نرم سخن بگوید: «فقولا له قولا لینا لعله یتذکر او یخشی؛ با فرعون با نرمی سخن بگویید شاید متذکر شود و یا بترسد.»۱۵

پیشوایان دینی نیز به این نحوه ی سخن گفتن توصیه کرده اند چنان که امام علی(ع) فرمود: «عود لسانک لین الا کلام؛ زبان خود را به نرم صحبت کردن عادت بده.»۱۶

در مقابل سخن گفتن با خشم و خشونت، و یا سخن همراه با ناز و عشوه با نامحرمان، از دیدگاه اسلام مذموم و ناپسند بوده، از مصادیق و نشانه های بی عفتی در گفتار شمرده می شود. خداوند در قرآن خطاب به همسران پیامبر(ص) فرمود: « فلا تخضعن بالقول فیطمع الذی فی قلبه مرض…؛ پس به گونه ی هوس انگیز سخن نگویید که بیماردلان در شما طمع کنند. ..»۱۷

خضوع در لغت به معنای تواضع، سر به زیر انداختن و آرامی است. در این آیه خضوع به معنای نازک و نرم سخن گفتن همراه با ناز و عشوه – که یک نوع تواضع در سخن است – به کار رفته است. معنای آیه این است که با نرمی و ناز سخن نگویید تا افرادی که قلب شان بیمار است به