پاورپوینت کامل فِیس فیسِ فیسبوک ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فِیس فیسِ فیسبوک ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فِیس فیسِ فیسبوک ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فِیس فیسِ فیسبوک ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

>

از زمانی که فیس بوک متولد شده هیچ کس نمی گوید که فِیس من زیبا نیست؛ چون همه با فتوشاپ صاحب دماغ فسقلی، ابروهای کمانی، چشم های آهوانی و گونه های لیفت می شوند. البته کاش این مه رویان از کاربرد این صورت آرای متبحر در نزد کلاه برداران هم آگاه باشند.

ما در ایران فِیس را فیس هم می خوانیم چون کسانی که می خواهند فیس هوا کنند، به فیس بوک دخیل می بندند؛ اما ناخودآگاه به جای فیس، نیش نصیب شان می شود و چِنان فِیس شان غمصور می شود که با یک رِفرِش، فِیس دوران بلوغ شان دوباره لود می شود. آخر نمی دانی که به خاطر خطاهاشان یا گرفتار پلیس فتا می شوند (آخ آخ) یا یک دفعه به خودشان می آیند و می بینند بَه بَه، نتیجه ی فیس به خرج دادن چه شده: میان فِیس من تا فیسِ فیس بوک/ تفاوت از زمین تا آسمان است

آسمان که می گویم به نظر می آید آسمان را هم این روزها یک جور دیگر باید تصور کرد. قدیما یک دانه ماه بود؛ هنوز ماهواره درنیامده بود که. به گمانم چهاردهم ماه می رفتند بالای پشت بام تا ماه را ملاقات کنند. البته آن وقت ها خانه های ویلایی یا حیاط دار، اجازه ی دیدن ماه را می دادند؛ اما الآن کوچه، خیابان و آسمان خراش ها اجازه نمی دهند ماه را ببینی. یاد بچگی ها به خیر! آن وقت ها که عکس برگردان می چسباندیم روی دست مان؛ اما حالا اسم عکس برگردان ماه را گذاشتن ماهواره! اگر کسی از فیس بوک چیزی یاد نمی گیرد و نمی تواند فیس بدهد می تواند در ماهواره از فیس وان و فارسی وان یاد بگیرد و فیس هوا کند؛ چراکه همه شان جزء خانواده فِیس هستند، از آن خانواده ها که اگر هزارتا گرگ هم به سراغ شان برود موش می شود.

فِیس و فیسِ فارسی وان و فِیس بوک/ دست تو دست با فِیس وان و فیس بوک

راستی یاد آن خانوم «وان» به خیر که در سریال پانزده ساله ی پرستاران ایفای نقش می کرد که فِیس همه را پیر کرد؛ اما خودش پیر نشد. می شود گفت او تنها کسی بود که حداقل صورتش رئال بود. در پانزده سال نه دماغ عمل کرد، نه گونه گذاشت، نه موهایش را تا شال کمرش آورد و نه ماجرای فِیس فیس رفتن در فیس بوک برایش پیش آمد.

آخر یکی نیست به تو بگوید، تو که می خواستی فیس به خرج بدی؛ چرا رفتی فیس بوک؟ از هول حلیم با کل هیکلت افتادی تو دیگ؟ راست بگو، یک دفعه ای مثل کلاه قرمزی خلبان شدی و افتادی در بین این همه دوست های رنگارنگ. بعد همه را یک جا با هم ادی کردی تا رنگین کمان دوستانت کامل شود. حتماً باید همه ی هم کلاسی های دانشگاهی ات را هم اد می کردی تا همه بگویند بابا تو دیگه چه آپی هستی و دیت را در به روزی خودت قورت دادی و یلدا آپ شده ای. اِ اِ اِ طفلک بیچاره خوب یکی یکی، دو دو تا اد می کردی تا حداقل الآن آبشار نیاگارا از چشمان بی گناهت به راه نیندازی.

فِیسم شبیه فیس کودکی بی گناه گشته است/ چشمانم از شدت ریمل، سیاه گشته است

در هنرمند بودن شما حرفی نیست؛ اما خانم هنرمند! آخر تو که نمی دانستی اصلاً تو فیسب وک چه خبره؟ کی به کیه؟ چی به چیه؟ برای چه همه ی اطلاعاتت را موبه ‎مو حتی بدون یک نقطه دروغ ریختی تو پیج خودت. مثلاً فکر کردی الآن از بیوگرافی تو می خواهند فیلم «من یلدا، نه آن یلدا، همین یلدا» بسازند؟ خط تلفنت را هم که با افتخار بیلبرد کردی؛ نه جان من، فکر کردی قراره در قرعه کشی فِیس زیبا، فِیسَت را گارانتی کنند؟ حالا چرا برای این که همه از آپدیتی تو آگاه بشوند بوم صورتت را با آخرین رنگ های روغنی مرغوب و خط و منحنی های کاملاً دو هزار و چهاردهی هنرمندانه در ابعاد و زوایای مختلف نقاشی کردی و بعد از آن هم مدل به مدل مثل مانکن های فشن عکس گرفتی و در پیجت ریختی که چی شود؛ نه واقعاً می خواهم بدانم که چی شود؟ مثلاً می خواستی بخت خفته ات از خواب به درآید وانگه سیل عشاق مشتاق چشمان دلربایت در پشت درب خانه ات دوربین تمام خبرگزاری ها را مبهوت کند؟ لااقل از مامی جونت می پرسیدی، آن وقت ها که اینترنتی در کار نبود دختران دم بخت، چه طوری کیس مورد نظر را زیرکانه می یافتند.

این گونه که تو می خواهی دوست پیدا کنی، نشود عزیزکم. از بخت بیچاره ات یک دفعه دیدی عاشق کابویی از لاس وگاس، شش لول بسته با یک مسلسل در دست می آید تا برای دیدنت فرودگاه تهران را به هم بریزد، دیدی که! عینهو فیلم های هالیوودی! چی شد؟ می بینم که همه ی دخی های عزیز از شدت ترس و دلهره گیس از سر می کشند. ای وای نَکَن بعداً باید کلی پول خرج کنی تا بکاری. خوب می خواستی بیای از من بپرسی تا برایت بگویم چه باید می کردی. اگر از من پرسیده بودی الآن دچار این مشکل نشده بودی و گلدان پر از نیش فیس را برگردن نداشتی. آخر مگر نگفته