پاورپوینت کامل نقش و نگار هنرپیشه، در صحنه و پشت صحنه ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقش و نگار هنرپیشه، در صحنه و پشت صحنه ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقش و نگار هنرپیشه، در صحنه و پشت صحنه ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقش و نگار هنرپیشه، در صحنه و پشت صحنه ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

>

نمای نخست

پوشش در دین اسلام از اهمیت خاصی برخوردار است؛ و هنگامی که توسط رسانه باعث الگوسازی برای مخاطب شود؛ اهمیت آن بیش تر می گردد. زن مظهر جمال آفرینش است و زیبایی و ظرافت او باعث کشاندن نگاه ها به سوی خود می شود. با وجود رسانه های تصویری که موجب تأکیدگذاری بر عناصر و حالات می شود؛ این ظرایف، خواه ناخواه باعث خودنمایی و خودآرایی هنرپیشه می گردد و کوچک ترین حرکت و گفتار وی از پشت قاب تصویر، به سرعت در سطح جامعه منتشر می شود. هنرپیشه تنها فردی است که مخاطب وی را در میان خیل سازندگان فیلم می ببیند و با قدرت جادویی تصاویر، با او همراه می شود. لذا هنرپیشه علاوه بر چگونگی شخصیت پردازی و نقش آفرینی، با نوع پوشش خود، در تغییر شیوه ی زندگی افراد خانواده سهیم است. وقتی ظاهر هنرپیشه در صحنه، پشت صحنه و زندگی عادی با هم در تضاد باشد؛ موجب وارونگی باورهای افراد خانواده در مورد پیامی که فیلم در صدد انتقال آن است، خواهد شد.

روشن است که هر داستانی در رسانه، بخواهد چهره ی زن را به تصویر بکشد؛ و روشن تر که حضور متعهدانه ی زنان هنرپیشه در عرصه ی هنرهای تصویری، خالی از اشکال است. اما وقتی کارگردانان و یا هنرپیشگان به اقتضای عدم تعهدشان اقدام به خلق سوژه ها و شخصیت هایی خاص می کنند؛ سبک زندگی مخاطب را به میل خود، و نه مطابق تحولات اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی، تغییر می دهند. حال اگر قرار باشد هنرپیشه هم فقط در فکر نمایش خود باشد؛ نتیجه ی کار نه تنها به تعالی مخاطب نمی اندیشد؛ بلکه در پی گمراهی اوست.

هنرپیشه به صورت عام، و زن هنرپیشه به صورت خاص، دارای وجهه ای اسطوره ای است که به نظر غیرقابل دست رس به نظر می رسد؛ و مخاطب عام برای رسیدن به این موجود دست نیافتنی، سعی می کند خودش را شبیه آنان سازد. لذا مخاطب گاه حریم زبان، کلام، نگاه و رفتارش را فراموش کرده و به هنجارشکنی روی می آورد؛ هنجارشکنی پوششی و آرایشی که در اثر تقلید و تلقین به روز بودن، از سوی هنرپیشگان به وی اعمال می شود.

هنر پوشیدگی و هنرپیشگی

پوشش بهترین شاخص تمایز فرهنگی، ملی و دینی مسلمانان است. با پوشش جاذبه های ظاهری و جلوه های صوری زن پوشیده می ماند و در عوض خصوصیات انسانی او بارزتر می شود. بنا به روایتی از حضرت علی(ع)، حجاب، زن را شاداب تر و زیبایی اش را پای دارتر می کند. (غررالحکم، حدیث ۵۸۲۰) زن فرشته ای است که انسان را به آسمان عفت می کشاند؛ چرا که خلعتی که قامت وی را می پوشاند، او را به کرامت های معنوی می رساند. هر چند تصور بر این است که اگر هنرپیشه زن با ایمان باشد و با پوشش کامل نقش آفرینی کند و در گفتار و کردارش نکات شرعی را مراعات کند، نمی تواند هنرپیشه خوبی باشد؛ و برای ایجاد جذابیت بصری، باید آموزه های دینی عفاف را به فراموشی بسپارد.

جای تاسف است پس از پشت سر گذاشتن انقلاب و سال های سخت جنگ و تحریم، شکستن حریم عفاف از سوی هنرپیشگان در تئاتر، سینما و حتی تلویزیون امری عادی شده است. از آن جایی که تئاتر در مکانی ویژه و برای افرادی خاص، به دور از عدسی دوربین های خبری و تلویزیونی اجرا می شود؛ عموماً پوشش کامل، در آن ها نادیده گرفته شده و هنرپیشه با لباس هایی نمادین، نقش بازی می کند. از آن جایی که تئاتر هنر خواص است و عموم مردم به آن دست رسی ندارند؛ لذا تأثیرپذیری از ظاهر هنرپیشه در تئاتر، چندان به چشم نمی آید. اما سینما نسبت به تئاتر عام تر است و به خاطر پرده ی عریض و طویل و بزرگ نمایی چهره ی هنرپیشه، در تأثیرگذاری بر مخاطب، نقش بسیار مهمی را بازی می کند.

تلویزیون نیز به دلیل فراگیر بودنش، بیش ترین تأثیر را بر عموم مخاطبان دارد. بینندگان تلویزیون برخلاف مخاطبان خاص سینما و تئاتر، در هر ساعتی از روز می توانند شاهد هنرپیشگان باشند و از نوع پوشش، گفتار و کردار آنان الگوبرداری کنند؛ غافل از این که، آن لباس و یا رفتار، چه مناسب و غیرمناسب، برای شخصیتی خاص طراحی شده و زیبنده ی هر فردی، در هر موقعیت اجتماعی نیست. هر چند نوع آرایش و پوششی که به طور مثال برای یک هنرپیشه در حریم خانه طراحی شده است؛ توسط همان هنرپیشه در خیابان و مکان های عمومی فیلم هم استفاده می شود؛ و گویا هیچ تفاوتی بین رعایت حجاب هنرپیشه در خانه و خیابان وجود ندارد و کارگردان و طراحان لباس و گریم فرقی در این امر نمی بینند. مخاطب نیز با دیدن آن پوشش، از همان لباس در جامعه استفاده می کند؛ و توجهی ندارد که به فرض آن لباس و گریم، برای شخصیت زن در فضای داخلی منزل و مثلاً حضور در نزد مَحارم، طراحی شده است.

از دگر سو تا زمانی که هنرپیشه ی زن در فضاهای خارجی و اجتماعات مختلف آمد و شد دارد؛ دوربین مانند یک ره گذر معمولی همراه اوست؛ اما وقتی دوربین وارد حریم خصوصی او می شود؛ این زن هنرپیشه است که باید نشان دهد با وجود رعایت موازین شرعی و محدودیت هایی، در خانه خود تنهاست و کسی شاهد او نیست. چرا که هم چنان با وجود تنها بودن در خانه، چشم حسرت زده میلیون ها بیننده ی خسته از کار روزانه همراه اوست؛ تا از دیدن وی و نقش آفرینی اش لذت ببرد. در همین مواقع است که امر محال و ممکن در کنار هم اتفاق می افتد و تماشاگر با توجه به فرهنگ ایران اسلامی و قرارهایی که تلویزیون با مخاطبش گذاشته است؛ می انگارد زن با وضعیت و لباس راحت تری در خانه حرکت می کند.

نکته ی دیگر نوع پوشش شخصیت های مثبت و منفی فیلم است. گاه شخصیت های منفی، مانتو های مد روز و رنگارنگ می پوشند؛ و در مقابل افراد باایمان با سر و وضعی ژولیده، و چادری چروک که روی زمین کشیده می شود، نشان داده می شوند. در چنین وضعیتی مخاطب با شخصیت بد داستان هم ذات پنداری می‎کند و جذب وی می شود؛ و به مرور زمان به طور ناخودآگاه از رفتار او تبعیت می کند و باعث بروز ناهنجاری در جامعه می شود. سینما و تلویزیونی که پس از انقلاب، چادر را پوشش رسمی و پسندیده معرفی می کند؛ به مرور تصویری نازیبا و حتی گاه منفی از آن ارائه می کند. چگونگی پوشش هنرپیشه مرد و زن در طول سال های گذشته باعث تغییر ارزش های مطلوب، و تثبیت ضد ارزش ها در میان جوانان شد و کم کم چادر به عنوان پوشش خاص زنان قدیمی، بی سواد و بدبخت در مراسم ختم و عزا، زندان، قبرستان و… معرفی شد.

هنر حفظ عفاف

علاوه بر نوع پوشش، عفت و حیایی که در نگاه و گفتار هنرپیشگان است، بسیار مهم می باشد. در حال حاضر رعایت حریم های اخلاقی و پوشش های شرعی و روابط سالم بین زن و مرد، کم کم به فراموشی سپرده شده؛ و با نظارت های گاه مقطعی مسئولین وزارت فرهنگ و ارشاد، صدا و سیما، و ناظران کیفی، خطوط قرمز تبدیل به مرزهای قانونی شده است. مخاطبان این رسانه ها مدام شاهد برخوردهای خودمانی دختران و پسرانی هستند که خارج از عرف جامعه و خانواده، از عشق و دل دادگی حرف می زنند و با هم به گردش و سفر می روند. عشق و دوستی که در رسانه ها نشان داده می شود، اغلب از هوس ها و مادیات سرچشمه گرفته و با رفتارهای غیرشرعی همراه است. تماشای چنین صحنه هایی محرک جوانان بوده و آنان را به جای ترغیب به ازدواج، به طرف دوستی های خیابانی و مراودات غیر عرفی می کشاند؛ زیرا از نظر آن ها به دلیل مداومت پخش چنین رفتار و صحنه هایی از تلویزیون اسلامی، دیگر آن حرکات، زشت و مذموم به نظر نمی آیند؛ و رفتارهایی معمولی تلقی می شوند.

در سال های گذشته شخصیت ها