پاورپوینت کامل زندگی ام حماسه است ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زندگی ام حماسه است ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زندگی ام حماسه است ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زندگی ام حماسه است ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

>

گفت وگویی دوستانه با منیرالسادات موسوی، داستان نویس دفاع مقدس

بیش تر از آن که به مناسبت هفته ی دفاع مقدس و برای نشریه قدمی برداشته باشم، برای خودم به راه افتاده ام؛ گفت وگو را می گویم. آن هم به چندین دلیل؛ داستان نویسی، دفاع و شهدا. هنوز به منزلش نرسیده ام و هیجان دارم. به خاطر همین، با دقت صورتش را در ذهنم مجسم می کنم؛ راستش نمی دانم دوست دارم چگونه چهره ای داشته باشد؛ هر چند قبلاً عکس خانم «موسوی» را دیده ام و تلفنی هم صحبت کرده ایم.

می رسم پشت در. زنگ می زنم و خانم نویسنده، کتاب به دست، در را می گشاید. بانویی را می بینم در دهه ی پنجم از عمرش؛ صمیمی و مهربان، با لبخندی به لب خوش آمد می گوید و مرا به داخل خانه اش دعوت می کند. خانه ای مرتب و آرام؛ به اندازه ای که مناسب باشد برای نوشتن از عشق سربازان وطن. پس از لحظه ای که مرا به حال خودم می گذارد، با لیوان شربتی می آید و دعوتم می کند به این که با خنکایش به جنگ عطش بروم. لبی تر می کنم و دنبال اولین فرصت برای آغاز گفت وگو می گردم. به نظرم کتابی که در دستان خانم «موسوی» بود، بهترین فرصت است.

خوب که از کتاب و مطالعه حرف می زنیم، می گوید متولد سال ۱۳۳۷ در ملایر است. کارشناسی اش را ادبیات فارسی خوانده و برای کارشناسی ارشد رفته سراغ الهیات، گرایش تمدن اسلام. حالا هم سال هاست که شده داستان نویس دفاع مقدس.

* حماسه برایم زندگی است. حدود بیست مجموعه داستان و رمان دارم که همگی در حوزه ی جنگ و دفاع مقدس است؛ قهرمانانش را از بین همین مردم انتخاب می کنم و اگر داستان هایم را بخوانید، حتماً شبیه شخصیت هایش را بین دوست، آشنا و فامیل خواهید یافت. سربازی که شهید شده، مردی که مفقود بوده و به خانه برگشته، زنی که به دنبال همسرش می گردد و شهید می شود، نوجوانی که سودای شهادت در سر دارد، زن و مرد عاشقی که در عشق به وطن به رستگاری می رسند، خاطرات پیرزنی از زمان انقلاب و…

از اولین رمانش می پرسم که نامش «جنگ و عشق» است، و او ترجیح می دهد کمی از دوران تحصیلش بگوید؛ سال ۵۶ و بعد از آن ۵۷ و پیروزی انقلاب. می گوید: «آن سال که درسم آغاز شد، مبارزات دانشجویی بود؛ اول در دانشگاه ها و بعداً در خیابان. فاصله ی بین خیابان انقلاب و دانشگاه تربیت معلم، همه در دست دانشجوها بود و اقدامات مبارزی آ ن ها. آن زمان دانشگاه جایی برای تحصیل نبود؛ باید مبارزه می کردیم و من مبارزه ام را با نوشتن در نشریه ی دانشگاه آغاز کردم و شدم طرف دار حاکمیت.»

جنگ جنگ تا پیروزی را تنها کسی می گوید که به آن اعتقاد داشته باشد و کسی که به آن اعتقاد دارد، به یقین مرد جنگ است؛ چه زن باشد، چه مرد و چه نوجوانی که از خانه گریخته تا از خانه دفاع کند. اتفاقاً خانم «موسوی» نیز لابه لای حرف هایش همین را می گوید: «من در خانواده ای بزرگ شده بودم که همگی مبارز بودند؛ از پدربزرگ گرفته تا برادرها و دیگر پسرهای فامیل. ما برای خاک مان شهید و جانباز داده ایم. عمه ای داشتم که تمام طول عمرش، درِ خانه اش را بازمی گذاشت؛ چون منتظر بود روزی پسر مفقودش به خانه بازگردد. من جنگ را با چشم های خودم دیده ام.»

نمی دانم ربط ادبیات خواندن و دانشجوی مبارز بودن به نوشتن داستان هایی که مایه ی اصلی اش جنگ و جبهه است، چه می تواند باشد؛ آن هم حالا که سال ها از جنگ گذشته. وی آرام و مطمئن پاسخم را می دهد: «خودم روحیه ای مبارز دارم و آن قدر بوی جبهه را در خانه ام حس کرده بودم که با خودم گفتم چرا از جنگ ننویسم؟ و بالاتر از این، وظیفه ام بود از جنگ بنویسم. این شد که رمان ها و داستان هایم را برای وطنم و برای کسانی نوشتم که از تمام سرمایه ی خودشان گذشتند و به جبهه رفتند، بدون این که حواس شان پرت زن و بچه شان شود، بدون این که در برابر دشمن، دست و دل شان بلرزد و میدان را ترک کنند.»

نمی دانم سوژه هایش را از کجا می آورد؛ واقعی هستند یا کاملاً تخیلی. که در جوابم می گوید: «حتی اگر سوژه ها و شخصیت های داستان هایم واقعی نباشند، مشابه شان در هر خانه و هر خیابانی پیدا می شود؛ زیرا وجه مشترک تمامی شان این بوده که برای آزاده بودن، خود را گرفتار دفاع از میهن کرده اند.»

قهرمانان داستان هایش برایم جالب هستند؛ بانوانی که نمونه ی شان در تمام خانه های ایرانی پیدا می شود و چراغ خانه را روشن نگاه می دارند، حتی اگر سایه ای بالای سرشان نباشد. می پرسم و او پرشور پاسخ می دهد: «شخصیت های زن داستان های من همگی زن هایی شجاع و سرسخت هستند که تمایل زیادی به دفاع از م