پاورپوینت کامل لباس زنان کردستان، آمیخته ای از هنر و فرهنگ بومی ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل لباس زنان کردستان، آمیخته ای از هنر و فرهنگ بومی ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل لباس زنان کردستان، آمیخته ای از هنر و فرهنگ بومی ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل لباس زنان کردستان، آمیخته ای از هنر و فرهنگ بومی ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

>

سیری در پوشاک زنان ایران زمین

این شماره: اصالت و تنوع زیورآلات سنتی در پوشاک زنان کُردستان

اشاره

زیورآلات سنتی استان کردستان، یکی از زیباترین و زیبنده ترین ویژگی اقوام ایرانی و نشانه‎ ای از سنن و فرهنگ قوم بااصالت کرد است. اقوام کرد از دیرباز، طلا و نقره را به هزار نقش و نگار زیبا، رنگ و جلا می دادند. فیروزه را به نشانه ‎ی آبی آرام آسمان می آراستند و عقیق را به نشانِ گرمی مهر و عطوفت گرم مردمان خطه ی خویش می نگاشتند و هنری نو می‎آفریدند.

زیورآلات زنان کرد، هنری ارزش مند است که نمودی از زیبایی‎های طبیعت است و نمادی از هنر سنتی در این قوم است. برخی از زیورآلات در حکم عصاره ‎ای برای شروع آن چه که در آینده رخ خواهد داد، تلقی می شوند و زنان کُرد هنوز هم از لحاظ اعتقادی وابستگی زیادی به آن‎ دارند. از لباس های زربافت و منجوق ‎ دوزی شده تا گردن آویز، دست بند، گوشواره و کمربندهایی با سگک های نقره ای که روی آن ها نقوش گل و گیاه به سبک عثمانی، چکش کاری و برجسته کاری می شد. از سکه های گل دوزی شده بر روی تن پوش زنانه، تا تلألو درخشان پولک ها و مرواریدهای سفیدفام بر روی سرپوش زنانه.

تمامی این ها نشانی از هنر والای زنان کرد در زیبایی و تنوع در زیورآلات این قوم هنردوست است. در این میان نمی ‎توان از ظرافت و پرکاری ملیله کاران این دیار نیز غافل بود، چراکه زیورآلات سنتی استان کردستان، بیش تر به واسطه ی طراحی های هنرمندانه و استادانه ی هنرمندانش است که شهره ی خاص و عام شده است. زیورآلاتی که در فرم و شکل ظاهری بسیار خاص و چشم نواز بوده و بانوان کرد را به استفاده ی ماهرانه از آن سوق داده است. استادکاران جواهرساز سنتی زیورآلات را زمزمه ی مقدس آسمان و زمین می ‎دانند و بسا خود نیز شنواترین گوش این زمزمه ‎ها هستند.

اصالت و تنوع در زیورآلات سنتی کردها

سبک متمایزی در جواهرسازی در اواخر سده ‎ ی سیزدهم و اوایل سده ی چهاردهم در کردستان رواج یافت که ملیله کاری عالی و ظریف، ویژگی بارز زیورآلات این خطه بود. سنگ های قیمتی در این شیوه کم بود، اما فیروزه که علاوه بر ویژگی تزیینی، حائز خواص ماوراء طبیعی دانسته می شد، رواج بسیاری یافت. نقوش طوماری، گل ها و برگ ها، ماهی و پرندگان و تصاویر خاصی از زیبایی های طبیعت به موازات نقوش هندسی کاربرد داشتند. گردن بندها از دانه های زرینی تشکیل می شدند که با صفحات مستطیلی به هم متصل و این صفحات با سکه های عثمانی و اروپایی و فیروزه تزیین می شدند. گردن بندها ی استان کردستان از لوح های مستطیلی ساخته می شد که آویزهایی شبیه به ماهی داشتند و در جشن ها بسیار مورد استفاده قرار می‎گرفتند. دست بندها نیز با سکه های انگلیسی و ستارگان و هلال های ماه تزیین می شدند. بیش تر گوشواره ها به روش ملیله و به شکل هلالی یا سبدهایی با دانه های کوچک مروارید و طلا ساخته شده بودند. سگک کمربندها نیز نقره ای بود و روی آن ها نقوش گل و گیاه به سبک عثمانی چکش کاری و برجسته کاری می شد.

زنان به طور سنتی همراه با لباس محلی خود، زیورآلات ساخت صنعت گران محلی را استفاده می کردند. عموماً جنس این زیورها از آلیاژهای برنج و ورشو بوده است، اما گاهی بعضی از قطعات آن ها از مس نیز ساخته می شد. روش تهیه ی این زیورآلات به این صورت است که از فلزکوبی مس و برنج، یعنی فلزات ارزان قیمت به شیوه ها و جلوه های زیبا تهیه می شود. جلوه های ویژه ای که طرح های این فلزات دارند، معادل آثار زرگری باارزش است، ولی از نظر قیمت با آن ها تفاوت دارد، این نوع زیورآلات سنتی برای مشتریان که عمدتاً زنان هستند و البته مسافران غیربومی، خیلی گران تمام نمی شود. جواهرسازی نیز در کردستان، هنر ساخت زیورآلات و گاه ظروف و ابزار ظریف از فلزات و سنگ های گران بهاست. فرهنگ نویسان مسلمان از همان اوایل قرن چهارم، معنای سنگ گران بها را در مقابل مدخل جوهر قرار می دادند. در دوران اسلامی، هنرهای مورد استفاده در فلزکاری شامل قلم زنی، برجسته کاری، کنده کاری، سیاه قلم، مشبک کاری، میناکاری و ریخته گری در رشته های جواهرسازی، گوهرنشانی و طلاسازی نیز رایج بوده است.

زیورآلات زنان کردستان به قدمت مادهای ایران

قدمت زیورآلات سنتی در استان کردستان را مربوط به دوران مادها می دانند، یعنی زمانی که مادها در منطقه ی غرب و از جمله در منطقه ی کردستان استقرار یافته و نخستین مکان را برای اقامت زیویه سقز و پس از آن هگمتانه یا همدان امروزی اختیار کردند. در واقع از همان جا تمدن، فرهنگ و آداب و رسوم شکل گرفت و زیورآلات سنتی برای زنان و مردان ابتدا مخصوص دربار شاه و شاهزادگان معمول شد که اغلب، جنس آن ها از نقره بود و به ترتیب همین زیورآلات در میان قشرهای دیگر جامعه ی آن زمان متداول گشت. به طوری که این زیورآلات سنتی برای خانواده های متوسط عموماً از جنس مفرغ و برای خانواده های ضعیف و پایین، از آلیاژهای دیگر بود. «قدیمی ترین نمونه ی زیورآلات سنتی که تاکنون کشف شده، گردن بند مخصوص زیویه سقز است که در موزه ی تهران نگه داری می شود و این گردن بند مربوط به پادشاهی مادها بوده است. البته در زمان محمدرضا شاه پهلوی تمام جواهرات و زیورآلات منطقه ی زیویه سقز توسط یهودی ها غارت شده است. فردی به نام «ایوب رهنو» مجوز حفاری از شاه را گرفت و تمام طلا، زیورآلات و جواهرات منطقه ی زیویه سقز را به خارج از کشور انتقال داد و هم اکنون بسیاری از این آثار ملی و فرهنگی در موزه ی پاریس نگه داری می شود» (به نقل از مسئول کارگاه تولیدی زیورآلات سنتی در استان کردستان).

وجود این آثار و فرهنگ غنی در منطقه ی کردستان نشان دهنده ی این است که از همان دوران مادها که دوران نخستین تاریخ کشورمان بوده، تاکنون در این منطقه فرهنگ و آداب و رسوم هم چنان وجود داشته است. درباره ی زیورآلات سنتی هم در این استان می توان به این موارد اشاره کرد: دکمه و دولاو (گیره ی جلیقه)، دور سوخمه ( آویز جلیقه)، پابانه (پابند)، دست بند، پاموره (آویز دور پا)، چه چه وانه، گردن بند شیلانه، کلاه فیس که در دوران قاجاریه این زیورآلات سنتی زنانه به عنوان کلاه فیز یا کلاه فِس تغییر نام یافته است. چرا که فقط درباریان شاه توان استفاده از آن را داشته و شامل لاسه ری، به رسه ره، پشت سه ر، عاشق بند، زیرچانه، کمربند سنتی و یا به رپشتوین بود. مواد به کار رفته برای بیش تر این زیورآلات سنتی معمولاً از جنس طلا و نقره می بوده، اما در اکثر موارد از جنس های برنج و مس با روکش طلا و نقره نیز استفاده می شد که اغلب برای تمیزکاری آن ها هم از زاغاب استفاده می شد.

انواع زیورآلات زنان کردستان

زنان کرد پوشش خود را با زیورآلات متعدد تکمیل کرده و خود را با این نوع پوشش ها می آراستند. برای دست از انواع النگو و دست ‎بند، انگشتر و دست پوش استفاده می ‎کردند که به واقع نقوش روی آن بسیار زیبا و مثال ‎زدنی است. از بازوبندهایی با لوله های دعا استفاده می ‎کردند که جدا از جنبه ‎های زیبایی شناسانه، از لحاظ اعتقادی نیز برای آنان جایگاه ویژه ‎ای داشته است. به نحوی که داخل لوله ی دعا آیاتی از قرآن قرار می ‎دادند، معمولاً سطح ظاهری لوله را نیز با آیات قرآنی و اسماء متبرکه مزین می ‎کردند. و لوله ی دعا را بیش تر بر گردن زن باردار می ‎انداختند تا همواره سلامت باشند و حاصل زایش کودکی سالم و تندرست گردد.

زنان کرد برای آراستن لباس های خود به خصوص جلیقه، زیورآلات مخصوصی داشتند، مانند «گُوِه» که به یک رشته زنجیر فلزی به شکل قلب متصل گردیده که آن را دورتادور جلیقه می ‎دوختند و هنگام حرکت صدای زیبایی از آن تولید می ‎ شد.

زیورهای سر و پیشانی

پِلپِله: «سکه های پول است که بر روی کلاه در ناحیه ی پیشانی وصل می شود. بر روی کلاوزِر یا کلاوفس سکه ‎های پول می ‎دوزند و از تزییناتی دیگر مانند منجوق و یا گلابتونِ دوخته شده به عنوان زیور سر می توان یاد کرد. زنان برای زیبا کردن این کلاه، زیورهای دیگری به آن می ‎افزایند که به شرح زیر است» (روشنک رهو، ۱۳۸۱، ۷۶).

لاگیره: این زیور عبارت است از یک ردیف سکه ی پول که به یک دیگر متصل شده و بر روی سرپوش در کنار سر وصل می شود.

ژیر چناکه: «زیوری است که از اتصال سکه های پول یک قرانی و یا دوقرانی و یا مهره های آبی و قرمز و سیاه رنگ ساخته شده است. در طرفین آن قفلی نصب شده هنگام استفاده ی آن در زیر چانه قرار داده و قفل را از دو طرف به کلاه نصب می کند» (روشنک رهو، ۱۳۸۱، ۷۷).

نَقیم: